*
Τίτλος δανεισμένος από τραγούδι του μουσικού συγκροτήματος ELUSIVE
(Circle Never Ends)
από το album “Destination Zero”. (Προορισμός Μηδέν). http://www.youtube.com/watch?v=-PLjwizZN8U
Ας
προσπαθήσουμε να διαβάσουμε με ψυχραιμία το περιβόητο κείμενο της δήλωσης του Eurogroup
για την Ελλάδα το οποίο εκδόθηκε τα ξημερώματα της 27 Νοεμβρίου 2012 για να
μπορέσουμε να αντιληφθούμε ποιο είναι το κληροδότημα της γενιάς του κ Σαμαρά
στις επόμενες.
Στάση 1η: «Ειδικότερα, το Εurogroup χαιρετίζει
την επικαιροποιημένη αξιολόγηση της τρόικας ότι η Ελλάδα έχει εφαρμόσει με
ικανοποιητικό τρόπο ένα μεγάλο εύρος μεταρρυθμίσεων, καθώς και τον
προϋπολογισμό του 2013 και μια φιλόδοξη
μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για το 2013 - 2016.»
Εδώ θα πρέπει να αντιληφθούμε τι εννοεί κάποιος
όταν χαρακτηρίζει μια τακτική ως φιλόδοξη.
Προφανώς μια στρατηγική η οποία επιδιώκει το μέγιστο αποτέλεσμα. Αυτό δεν
αποτελεί κάτι το επιλήψιμο σε ότι αφορά τις επιδιώξεις μιας τακτικής. Είναι
όμως επικίνδυνο όταν το θέτεις ως προϋπόθεση επίτευξης του επόμενου στόχου, ή
ακόμα περισσότερο επικίνδυνο όταν το επικαλείται το Eurogroup ως στοιχείο που έλαβε
υπόψη του προκειμένου να επικαιροποιήσει τη συμφωνία του με την Ελλάδα. Με απλά
λόγια η φαινομενική εμπιστοσύνη στη λήψη μέτρων από την Ελληνική Κυβέρνηση,
εξανεμίζεται με αυτή τη λέξη διότι απλά επικαλείται το μέγιστο της απόδοσης
ενός επιχειρησιακού σχεδίου, γεγονός το οποίο είναι τελείως παρακινδυνευμένο
στο χώρο του σύγχρονου management.
Στάση 2η: «υιοθέτηση νέων εργαλείων από την Ελλάδα για την ενίσχυση του προγράμματος,
κυρίως μέσω μηχανισμών διόρθωσης για
την εξασφάλιση των δημοσιονομικών στόχων»
Δηλαδή έχουν υιοθετηθεί νέα εργαλεία μέσω μηχανισμών
διόρθωσης ενδεχόμενου δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Θα πρέπει η κυβέρνηση να
έχει το θάρρος αλλά και η αντιπολίτευση την ικανότητα, να ενημερώσει τον
Ελληνικό λαό ποια είναι αυτά τα εργαλεία και μηχανισμοί. Σε μια πρώτη ανάλυση
αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ήδη προαποφασισμένα μέτρα «διόρθωσης»
οποιασδήποτε παρέκκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους ΧΩΡΙΣ να απαιτείται η
έγκριση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Πρόκειται
για κατάργηση της νομοθετικής εξουσίας σε περίοδο «δημοκρατικού πολιτεύματος».
Παρακαλείται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όπως μας ενημερώσει για την
«ποινή» που θα επιβληθεί στον Ελληνικό Λαό, όταν αστοχήσει το οικονομικό σχέδιο
το οποίο έχει συνταχτεί από εσάς. Κάθε κατάδικος έχει δικαίωμα να γνωρίζει την
ποινή του «αδικήματος» του.
Τελικά ο κ. πρωθυπουργός είπε αλήθεια: «Δεν θα
ψηφιστούν νέα μέτρα» αλλά ξέχασε να συμπληρώσει ότι θα εφαρμοστούν αυτόματα.
Προφανώς ο
έλεγχος των στόχων θα ανατεθεί στους μηχανισμούς της Τρόικα. Οι
επίτροποι-τιμωροί πως δικαιολογούνται σε ένα κυρίαρχο και ισότιμο κράτος μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης?
Στάση 3η: «και των στόχων για τις
ιδιωτικοποιήσεις και μέσω αυστηρότερων κανόνων για την κατάρτιση και την
εποπτεία του προϋπολογισμού. Ακόμα, η Ελλάδα έχει ενισχύσει σημαντικά τον
ειδικό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του χρέους.»
Οι περίφημες ιδιωτικοποιήσεις, το κύριο έργο της
τωρινής κυβέρνησης, μπαίνουν δυναμικά στο μικροσκόπιο της επίτευξης του στόχου
ο οποίος δεν έχει προσδιοριστεί, ή εάν έχει προσδιοριστεί με σαφήνεια παραμένει
κρυφός και σε κάθε περίπτωση δεν έχει δημοσιοποιηθεί. Άρα δεν μπορεί να κριθεί
από τον ουσιαστικό ιδιοκτήτη της προς αξιοποίηση περιουσίας, τον Ελληνικό Λαό.
Πάντως ιδιωτικοποιήσεις υπό το κράτος της δημοσιονομικής τιμωρίας δεν έχει
εφαρμοστεί πουθενά. Από μόνο του καθιστά την όποια αντικειμενική προσπάθεια όμηρο του κάθε επίδοξου αγοραστή. (Ή
μου το πουλάς στην τιμή που σου προσφέρω ή το πληρώνει ο ελληνικός λαός με νέες
περικοπές).
Στάση 4η: «H Ελλάδα θα μεταφέρει στον
λογαριασμό αυτό όλα τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τα επιδιωκόμενα
πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και 30% του πλεονάζοντος πρωτογενούς πλεονάσματος
(σ.σ. δηλαδή το πλεόνασμα που θα πετύχει πάνω από τους στόχους που έχουν τεθεί
στο πρόγραμμα), για την τήρηση της εξυπηρέτησης του χρέους σε τριμηνιαία βάση».
Δηλαδή όλα τα έσοδα από την εκποίηση της περιουσίας
του ελληνικού λαού αλλά, και τα πιθανά πρωτογενή πλεονάσματα (άγνωστο με τις
παρούσες διεθνείς και εγχώριες συνθήκες, το πότε θα επιτευχθούν πρωτογενή
πλεονάσματα) θα διοχετεύονται μέσω του ειδικού
λογαριασμού στην πληρωμή των δανειστών. Επιπλέον, εάν κατά κάποιο απίθανο
τρόπο πετύχουμε πλεονάσματα μεγαλύτερα από αυτά που έχουν στοχοθετηθεί, τότε το
30% αυτών θα διοχετεύεται πάλι μέσω του ειδικού λογαριασμού στην πληρωμή των
δανειστών. Προφανώς για να μπορέσει μια κυβέρνηση να ασκήσει κοινωνική πολιτική
αλλά και επενδυτικά σχέδια θα πρέπει εν μέσω ύφεσης να πετύχει τέτοια πρωτογενή
πλεονάσματα που ούτε καν τα είχε εκτιμήσει. Δηλαδή μιλάμε για θαύμα. Όμως δεν πρόκειται για κανένα
θαύμα πρόκειται για καθολική ανάληψη
επικινδυνότητας ενός επιχειρησιακού σχεδίου από ένα μέλος των συμβαλλόμενων. Από
αυτό που ενδίδει. Εδώ θα πρέπει να απαντήσει τόσο ο κ. Υπουργός Οικονομικών
κ. Στουρνάρας, ως σύγχρονος επιστήμονας οικονομολόγος αλλά και ο κ. Πρωθυπουργός
κ. Σαμαράς ως οικονομολόγος και αυτός, στα εξής ερωτήματα:
1. «Σε ποια
βιβλιογραφία έχουν διαβάσει ότι η επικινδυνότητα ενός σχεδίου μεταφέρεται σε
ένα από τους συμβαλλόμενους (risk transfer, risk management strategy)».
2. «Εάν ένα
στέλεχος της ιδιωτικής τους επιχείρησης κατά τη διάρκεια σχεδίασης και
εκτέλεσης ενός έργου (project), το οποίο χαρακτηρίζεται
υψηλής επικινδυνότητας (φιλόδοξη δημοσιονομική στρατηγική (Στάση 1η))
με τις ενέργειες του αναλάμβανε όλες τις επικινδυνότητες για λογαριασμό της επιχείρησης,
θα το εμπιστευόταν και θα το διατηρούσαν στις επιχειρήσεις τους?».
Επιπλέον
συγκεκριμενοποιούνται οι περίοδοι
αυτόματης επιβολής νέων μέτρων, χωρίς να απαιτείται έγκριση από το
κοινοβούλιο, ανά 3μηνο.
Στάση 5η: «Επίσης, η Ελλάδα θα ενισχύσει τη
διαφάνεια και θα προσφέρει πλήρη εκ των προτέρων και εκ των υστέρων πληροφόρηση
στους EFSF-ESM για τις συναλλαγές στον ειδικό λογαριασμό.»
Είναι ξεκάθαρο ότι ο ειδικός λογαριασμός θα
ελέγχεται από την Τρόικα. Δηλαδή ακόμα και αν τυπικά ο ειδικός λογαριασμός
είναι σε Ελληνική Τράπεζα (όχι στο Λουξεμβούργο) αυτός θα ελέγχεται από τους
δανειστές. Και αν συνδυάσουμε τα νέα εργαλεία για την εποπτεία, (Στάση 1η και
2η) τότε η περίφημη αξιοπιστία
που πέτυχε ο περιπλανώμενος πρωθυπουργός πως υλοποιείται? Μήπως παραμένει μόνο
στα λόγια? Και αν είναι έτσι τότε πως εξασφαλίζεται το περίφημο πλαίσιο αξιοπιστίας
και εμπιστοσύνης το οποίο είναι απαιτούμενο για τις «αγίες» ξένες επενδύσεις, οι
οποίες πάντα σύμφωνα με τον κ. Πρωθυπουργό θα φέρουν ανάπτυξη στη χώρα επ΄ ωφελεία
των πολιτών της? Παρακαλείται ο οικονομολόγος κ. Πρωθυπουργός να αναφέρει 1
παράδειγμα ανάπτυξης χώρας δια μέσου ξένων επενδύσεων.
Στάση 6η: «Το Εurogroup σημείωσε ότι οι
προοπτικές για τη διαχειρισιμότητα του
ελληνικού χρέους έχουν επιδεινωθεί σε σχέση με τον Μάρτιο του 2012, όταν
ολοκληρώθηκε το δεύτερο πρόγραμμα, κυρίως λόγω της επιδείνωσης των
μακροοικονομικών συνθηκών και των καθυστερήσεων στην εφαρμογή του
προγράμματος.»
Αυτή η παράγραφος αποτελεί έμμεση ομολογία ότι το
χρέος δεν είναι διαχειρίσημο και προφανώς ικανοποιείται το ΔΝΤ το οποίο
υποστηρίζει το κούρεμα του χρέους. Αφού δεν είναι διαχειρίσημο το χρέος, για
ποιο λόγο ακολουθούνται οι ίδιες τακτικές τη στιγμή που αναγνωρίζεται ότι η μια
κυρία αιτία της επιδείνωσης της διαχειρισιμότητα είναι η επιδείνωση των
μακροοικονομικών συνθηκών. Μήπως αφήνει μια «πόρτα» μελλοντικής εγκατάλειψης
του προγράμματος από τους εταίρους?
Στάση 7η : «Το Εurogroup έλαβε υπόψη του ότι η
αναγκαία αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων και η συνεπαγόμενη μετάθεση του
στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ από το 2014 στο 2016, απαιτεί πιο
διευρυμένη αντίληψη της διαχειρισιμότητας του χρέους, που θα περιλαμβάνει
χαμηλότερα επίπεδα χρέους μεσοπρόθεσμα, εξομάλυνση του τρέχοντος χρηματοδοτικού
“λόφου” μετά το 2020 και τη χαλάρωση της χρηματοδότησής του».
Πρόκειται για μια προαναγγελία νέου κουρέματος του
χρέους η όποια αποτελεί και λεκτική διευκόλυνση στην κ Λαγκάρντ, προκειμένου η
νέα συμφωνία να υπερψηφιστεί από το ΔΣ του ΔΝΤ. Όμως τα αναφερόμενα μεγέθη
στους χρονικούς ορίζοντες που αναφέρονται είναι τελείως αυθαίρετα και δεν
δικαιολογούνται ούτε στοιχειωδώς. Εάν υπάρχουν επαρκείς εκτιμήσεις για τα
παραπάνω, τότε ο κ. Υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να τα κοινοποιήσει τουλάχιστον
στο Ελληνικό κοινοβούλιο, έτσι ώστε να μπορούν αυτά να κριθούν από τους
εκλεγμένους αντιπροσώπους του Ελληνικού λαού. Σε διαφορετική περίπτωση
ενισχύεται η αυθαιρεσία των εκτιμήσεων αυτών και η αξιοπιστία τους τίθεται σε
αμφισβήτηση.
Στάση 8η: «η Ελλάδα εξετάζει συγκεκριμένα μέτρα
μείωσης του χρέους στο κοντινό μέλλον, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν αγορά
χρέους μέσω δημόσιων προσφορών.»
Εάν αυτό δεν αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα προς
καιροσκόπους των αγορών τότε πως αλλιώς μπορεί να οριστεί ο καιροσκοπισμός? Και
αν συνδυάσουμε την …οροφή των τιμών της συναλλαγής η όποια ορίζεται με την
επόμενη παράγραφο της ανακοίνωσης «ή τιμή αναμένεται να μην είναι υψηλότερη από ότι στο
κλείσιμο της τιμής των ομολόγων την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012.», τότε έχουμε
και τους όρους εξασφάλισης αυτής της καιροσκοπικής κίνησης. (Αρκεί να θυμηθούμε
ότι στη δευτερογενή αγορά τα ελληνικά ομολόγα βρίσκονταν κοντά στο 18% της
ονομαστικής αξίας τους. Πρέπει να θυμηθούμε βέβαια και το Μνημόνιο Ι σύμφωνα με
το οποίο το χρέος απαγορεύεται να αγοραστεί από οποιονδήποτε άλλο εκτός από
τους συμβαλλόμενους). Η παραγωγή χρημάτων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες εξακολουθεί
να ανθίζει. Άρα σε καμία περίπτωση δεν
πρόκειται για κρίση του καπιταλισμού. Πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση.
Στάση 9η : «Το Εurogroup θεωρεί ότι στις υπό
ανακεφαλαιοποίηση ελληνικές τράπεζες πρέπει να διενεργηθούν ασκήσεις
διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού»
Άρα η δέσμευση του κ. Πρωθυπουργού σε ό,τι αφορά την
άμεση επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών έτσι ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα στην
πραγματική οικονομία (δεν τίθεται καν σε κρίση αλήθειας το παραπάνω, με
δεδομένο ότι τα κεφάλαια των τραπεζών ΔΕΝ χρησιμοποιούνται για δανειοδοτήσεις.
Η κεφαλαιακή επάρκεια ενδέχεται να παρέχει τη δυνατότητα στις Τράπεζες να δανειστούν
χρήματα και να τα διοχετεύσουν στην αγορά) ΔΕΝ
ΙΣΧΥΕΙ. Επιπλέον είναι αμφίβολο για το πώς θα διαχειριστούν τα αποτελέσματα
των ασκήσεων διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού των Τραπεζών σε ότι αφορά τη
μετοχική τους σύνθεση.
Στάση 10η: «Στο πλαίσιο αυτό, και μετά τις
διαβεβαιώσεις των αρχών ότι θα συνεχίσουν με γρήγορους ρυθμούς τις δημοσιονομικές και δομικές
μεταρρυθμίσεις, και από μια θετική έκβαση της επιχείρησης επαναγοράς ομολόγων,
τα μέλη της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να εξετάσουν τις ακόλουθες πρωτοβουλίες»
Άρα όλες οι τεχνικές πρωτοβουλίες σχετικά με τις
μειώσεις των επιτοκίων δανεισμού θα εξεταστούν αφού οι δημοσιονομικές και
δομικές μεταρρυθμίσεις συνεχιστούν και ΜΕΤΑ από επιτυχημένη επαναγορά του
χρέους. Δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι
εξασφαλισμένο και μάλιστα το «βραβείο» της μείωσης των επιτοκίων θα
λειτουργεί ως μέσο εκβιασμού για την
επιτάχυνση των δημοσιονομικών και δομικών μεταρρυθμίσεων. Εδώ θα πρέπει να
σημειώσουμε ότι το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε από τους 153 «γενναίους», χωρίς
καμία εγγύηση από τους Ευρωπαίους εταίρους σε αντίθεση με όσα ισχυρίστηκε τόσο
ο κ. Πρωθυπουργός όσο και ο κ. Υπουργός Οικονομικών.
Στάση 11η: Από τα τεχνικά στοιχεία που
αναφέρονται στις επόμενες παραγράφους τα σημαντικά (εξαιρουμένων των τεχνικών
εκτιμήσεων) είναι: Τα κράτη μελή που συμμετέχουν σε πρόγραμμα διάσωσης δεν θα συμμετέχουν
στη μείωση των επιτοκίων. Αυτό είναι λογικό όμως προφανώς μειώνεται το ποσό στο
οποίο θα εφαρμοστούν τα μειωμένα επιτόκια, άρα μειώνεται και η ωφέλεια της Ελλάδας
από αυτή την κίνηση.
Προκειμένου να αξιολογηθούν και να συγκριθούν τα
στοιχεία που προκύπτουν από τα μειωμένα επιτόκια, θα πρέπει να είναι γνωστοί
και οι χρονικοί όροι αποπληρωμής. Μείωση 100bps= 1% μείωση του επιτοκίου βάσης και
επέκταση αποπληρωμής κατά 15 χρονιά είναι αντικείμενο το οποίο θα πρέπει να
εξεταστεί ποσό τελικά ωφέλιμο είναι για τη βιωσιμότητα ενός χρέους το οποίο κατά ομολογία του ΔΝΤ δεν είναι βιώσιμο.
Αλλά και το τι συνεπάγεται στην αύξηση του κεφαλαίου η αναβολή πληρωμών τόκων
κατά 10 χρόνια.
Στάση 12: «έτσι ώστε να εξασφαλιστεί πως
μέχρι το τέλος του προγράμματος του ΔΝΤ το 2016 η Ελλάδα μπορεί να πετύχει
χρέος στο 175% του ΑΕΠ, το 2020 στο 124% του ΑΕΠ και το 2022 λόγο χρέους
προς ΑΕΠ σημαντικά χαμηλότερο του 110%.»
Πως μπορεί να γίνει τόσο
ασφαλής πρόβλεψη ώστε να συμπεριλαμβάνεται στην εν λόγο δήλωση, η οποία
προβλέπει μετά από μια 10ετια (υψηλής επικινδυνότητας πρόβλεψη, χωρίς να
υπάρχει η απαιτουμένη ανάλυση ρίσκου) μείωσης του λόγου χρέους προς ΑΕΠ κατά
14% σε 2 χρόνια. Ποιος είναι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ και με ποιο τρόπο έχει
υπολογιστεί στον χρονικό ορίζοντα 10ετίας. Είναι δεδομένες οι συνθήκες που θα
επικρατούν σε βάθος χρόνου 10ετίας? Μήπως όλες αυτές οι προβλέψεις στερούνται
επιστημονικής σοβαρότητας και άπλα αναφέρονται μόνο γιατί πρέπει να εφευρεθεί
το λεγόμενο «φως στο τούνελ»?. Θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον εάν ο κ Υπουργός
Οικονομικών δημοσιοποιήσει αυτά τα στοιχεία και κυρίως τις παραδοχές και προϋποθέσεις
κάτω από τις οποίες έγιναν αυτές οι εκτιμήσεις.
Στάση 13η: «τα κράτη-μέλη να ξεκινήσουν τις
απαραίτητες εθνικές διαδικασίες που απαιτούνται για την έγκριση της επόμενης
δόσης που αντιστοιχεί σε 43,7 δισ. ευρώ.»
Εδώ μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο για τον οποίο
επέμενε ο κ. Πρωθυπουργός για εκταμίευση περισσότερων χρημάτων από αυτά τα
οποία η Τρόικα έπρεπε βάσει της συμφωνίας να είχε καταβάλει μετά από την ψήφιση
του πολυνομοσχεδίου των μέτρων δημοσιονομικής σταθερότητας. Προσέφερε χρόνο
στους εταίρους για να μην τηρήσουν τη συμφωνία, αφού τα επιπλέον ποσά
χρειάζονται νέα έγκριση για να καταβληθούν. Σε κάθε περίπτωση η ΑΜΕΣΗ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΣΗΣ που
χρησιμοποίησε ως εκβιαστικό επιχείρημα για να πείσει την κοινή γνώμη, ήταν
τελικά ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ.
Στάση 14η: «Η διάθεση των υπόλοιπων ποσών θα
γίνει σε τρεις δόσεις, κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2013, και θα
σχετίζεται με την εφαρμογή των ορόσημων του MoU (περιλαμβανομένης της εφαρμογής
της φορολογικής μεταρρύθμισης ως τον Ιανουάριο) που θα συμφωνηθούν με την
τρόικα.»
Ένα νέο σημείο
εκβιασμού είναι η απαραίτητη ψήφιση της νέας φορολογικής μεταρρύθμισης
προκειμένου να εκταμιευτούν τα υπόλοιπα 9,3δις€ τα όποια προφανώς και δια της
μεθόδου της προπαγάνδας θα «διατεθούν για την πραγματική οικονομία».
Στάση 15η: «Το Εurogroup περιμένει ότι θα είναι
σε θέση να αποφασίσει και επίσημα τη διάθεση της δόσης ως τις 13 Δεκεμβρίου, υπό
την αίρεση της ολοκλήρωσης των εθνικών διαδικασιών, και μετά την εκτίμηση του
αποτελέσματος μιας πιθανής επαναγοράς χρέους από την Ελλάδα".»
Και το τελικό κερασάκι η περιβόητη δόση για την
όποια χρειάστηκαν 153 «γενναίοι» να κάνουν την καρδία τους πέτρα για μισό λεπτό
(τόσο χρειάζεται για να βροντοφωνάξει ένας βουλευτής ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ) αλλά και 163
για να νομιμοποιήσουν τη γενναιότητα των 153ων , θα εκταμιευθεί αφού
συνηγορήσουν τα κοινοβούλια των εταίρων (χρονική διαδικασία) και κυρίως αφού
έχει «κλειδώσει» η επαναγορά του χρέους. Δηλαδή αφού οι καιροσκόποι έχουν
εξασφαλίσει τα κέρδη τους ή αφού συντελεστεί η «πατριωτική υποχρέωση» των
ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων φορέων δηλαδή του Ελληνικού Λαού ξανά.
Ενώ η υπενθύμιση και η απαίτηση των υποχρεώσεων του
Ελληνικού Λαού είναι έκδηλη σε όλο το κείμενο αντίστοιχα οι αλληλέγγυες κινήσεις
των εταίρων είναι ασαφής.
Ανάμεσα σε αυτή την Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη και στο ιστορικό
δεδομένο της καθαρά Ευρωπαϊκής κουλτούρας δηλαδή της Ιεράς Εξέτασης, ένας
λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε την Ιερά Εξέταση. Τώρα πως ο κ. Πρωθυπουργός έχει
καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μετά από αυτή τη δήλωση του Eurogroup ξεκινάει
η ….ανάκαμψη ίσως και να μην αποτελέσει ούτε αντικείμενο νοητικής διερεύνησης, διότι
είναι τόσο ευτελές ώστε δεν έχει καμιά επιστημονική αξία.
Θα πρέπει να είμαστε σε αναμονή επαρκών επιστημονικών
εξηγήσεων από τον κ. Υπουργό Οικονομικών κ Στουρνάρα έτσι ώστε να είναι σε θέση
οι επόμενες γενιές να εκτιμήσουν αυτό που τους «αφήνει» η γένια του κ. Σαμαρά
και το οποίο κατά αυτόν συγκρίνεται με όσα παρουσιάζει στο φιλμάκι παρωδία που ετοίμασε
το επικοινωνιακό του επιτελείο, προκειμένου να πείσει τον εαυτό του για την τεράστια
επιτυχία του.
Η κρίση δεν είναι κρίση
του καπιταλισμού (εξακολουθεί να παράγει χρήμα από το τίποτα και από τη
δυστυχία των λαών) η κρίση είναι ανθρωπιστική και τα στρατόπεδα που δημιουργούνται
είναι αυτό των τυράννων και των αυλικών τους, και αυτό των ανθρωπιστών.
