ΕΚΛΟΓΙΚΟ
Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμαντα ή έστω ολιγοσήμαντα.
Το πρώτο δίπολο – κριτήριο τοποθέτησης και σκέψης είναι αυτό που αφορά τις κεντρικές παγκόσμιες επιλογές: Νεο-φιλελευθερισμός ή Κοινωνισμός (Σοσιαλισμός). Αυτή είναι η πρώτη κουκίδα που πρέπει να βάλετε στο “ψηφοδέλτιο” της σκέψης σας. Νεο-φιλελευθερισμός είναι ο “παλιός κόσμος”, με ό,τι σημαίνει και έχει προκαλέσει στην ανθρωπότητα και στην συνολική φύση του πλανήτη. Ο κόσμος των λίγων ισχυρών, της στυγνής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του κοινωνικού διαχωρισμού, των γενοκτονιών, των καθημαγμένων ανθρώπων, των πολέμων, της λεηλασίας, της αυθαίρετης σκληρότητας, του κανιβαλισμού, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Μετά τη νίκη του επί του σοσιαλιστικού πειράματος (που ηττήθηκε επειδή ξεστράτισε από πολλές από τις θεμελιώδεις αρχές του, όπως και η αρχαία Αθήνα) έδειξε και δείχνει την θεμελιώδη αγριότητα της φύσης του απέναντι στους ανθρώπους και τους λαούς λεηλατώντας τις ζωές των ανθρώπων, ξερνώντας μίσος και αγριότητα. Εάν θεός σας είναι το ασυλλόγιστο προσωπικό χρηματικό κέρδος, η επικράτηση του εγώ σας πάνω στην κακομοιριά των άλλων τότε επιλέξτε το “δέντρο του νεο-φιλελευθερισμού” και μην διαβάσετε πολλά από όσα ακολουθούν, δεν θα βρείτε συνταγές για κανιβάλους. Θα πρέπει όμως να επισημάνω ότι ο κόσμος του νεο-φιλελευθερισμού βρίσκεται μπροστά σε μία βαθύτατη κρίση την οποία δημιούργησε η αδηφαγία, η κλεπτομανία και οι λεηλασίες του. Το εάν και κατά πόσο θα αυξηθεί το συνολικό έλλειμμα των Η.Π.Α. θα επηρεάσει δραματικά την θέση και την πορεία του νεο-φιλελεύθερου κόσμου. Το ίδιο και οι τρόποι που θα επιλέξουν για να το αντιμετωπίσουν. Η ανάλυση δείχνει ότι οι επιλογές τους θα είναι αφενός το ελληνικό μοντέλο των μνημονίων (λιτότητα, ετεροδιακυβέρνηση, συγκεέντρωση της ισχύος σε ολιγομελείς ολιγαρχίες) και αφετέρου οι πόλεμοι για να χτυπηθούν οι αντίπαλοι, που σήμερα και αυτοί δεν είναι κράτη του κοινωνισμού, αλλά του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Σκεφτείτε λοιπόν, όσες και όσοι έχετε αναπτύξει αυτή την δυνατότητα και αποφασίστε.
Το δεύτερο κατά σειρά θεμελιώδες δίπολο αφορά την θέση έναντι ενός από επικυρίαρχους της χώρας και αυτή είναι η Ε.Ε. . Η θέση έναντι της Ε.Ε., που αποτελεί παρακολούθημα του προηγούμενου ζητήματος, είναι ένα επίσης ουσιαστικό στάδιο. Η Ε.Ε. λειτουργεί ως όργανο του νεο-φιλελευθερισμού στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής ηπείρου και ενεργεί ανάλογα. Μπροστά στην αντίδραση που συνάντησε η βουλιμία της, να λεηλατήσει και άλλους χώρους, όπως αυτός της Ανατολικής Ευρώπης και της Ε.Σ.Σ.Δ., έχει τεθεί σε τροχιά σημαντικών αποφάσεων, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και όμοιες ή ανάλογες με τις αποφάσεις των Η.Π.Α. . Το νεο-φιλελεύθερο σύστημα εδράζεται στην λεηλασία, μην το ξεχνάτε, την λεηλασία των ανθρώπων, των λαών και των κρατών και μόνο ως εθνικιστικής μορφής διαχωρίζει στα λόγια την λεηλασία των λαών κατά την εθνική τους προέλευση. Ευνόητα, όμως στις επιλογές του νεο-φιλελευθερισμού δεν είναι ο εθνικισμός, αλλά μόνο η χρησιμοποίησή του ως ιδεαλιστικής μορφής ναρκωτικού για την λεηλασία σε πολέμους και υποχρεώσεις των ανθρώπων και των λαών. Η Ε.Ε. του νεο-φιλελευθερισμού, φτιαγμένη για την επικυριαρχία κάποιων κρατών και συμφερόντων πάνω σε άλλους, βρίσκεται σε ακραία δυσμενή θέση και θα βρεθεί σε χειρότερη κατά τους επόμενους μήνες και αμέσως ερχόμενα λιγα έτη. Οι επιλογές του νεο-φιλελεύθερου διευθυντηρίου βρίσκονται μεταξύ της διατήρησης ως έχει, μεταξύ της διάλυσης (όταν μόνο θα έχει επιτελέσει τον σκοπό τους : την οριστική επικράτηση των ισχυρών) και μεταξύ του μετασχηματισμού σε ακόμα πιο αντιδημοκρατικό και ιμπεριαλιστικό μόρφωμα κεντρικής εξουσίας, αυτή που αποκαλούν “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Εναντι αυτών των λογικών βρίσκονται μία σειρά από τάσεις που εκκινούν από διαφορετική βάση και έχουν διαφορετικές προτάσεις: από κοινωνιστές που επιδιώκουν την διάλυση του μορφώματος και την διαμόρφωση μιας πραγματικής Ευρώπης των Λαών έως απομονωτιστές και εθνικιστές. Ευνόητα όμως όσοι τάσσονται υπέρ της νεο-φιλελεύθερης αυτής Ε.Ε., εντάσσονται απαραίτητα στο πολιτικό δέντρο του νεο-φιλελευθερισμού. Οι δε κοινωνιστές στο έτερο πολιτικό δέντρο – σκέψη, που συλλογίζεται το ιστορικό και υπάρχον ποιόν των κρατών που την συγκροτούν και την φύση και αιτίες της δημιουργίας της, αρνούμενοι να την αποδεχθούν ως μηχανισμό.
Εθνικιστική ή ταξική θέση
Πρόκειται για ένα ψευδο-δίπολο που σκόπιμα δημιούργησαν οι άρχουσες τάξεις προκειμένου να ανακόψουν και να εκτρέψουν την πορεία των λαών προς τον κοινωνισμό και τον κοινωνικό διεθνισμό που είναι αποτέλεσμα του. Ο εθνικισμός είναι μια γνήσια ψυχασθένεια που εντάσσει τους ανθρώπους κάτω από ιδέες που δεν έχουν το περιεχόμενο που τους δίνουν οι οπαδοί του. Το έθνος είναι απλά μία ομαδική κατάσταση και η ποιότητά του εξαρτάται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προσώπων που το ενσαρκώνουν και το αποτελούν. Εθνος συνεπώς είναι και ο κάθε “τενεκές” συμπολίτης μας, ο ολιγάρχης, ο κλέφτης, ο οποιοσδήποτε και αυτοί συναποτελούν την κατάσταση που λέγεται έθνος. Επειδή δε οι νεοναζί, που το ίδιο το σύστημα ολιγαρχίας ανέδειξε και ενίσχυσε για να ανακόψει τα ταξικά κινήματα απέναντι στα ταξικά πρώτα από όλα εγκλήματα των μνημονίων, είναι ψυχοπαθείς εγκληματίες, το σύστημα θυμήθηκε έναν “πατριωτισμό” με τα ίδια χαρακτηριστικά. Για να τελειώνουμε με τις αφηρημένες ιδέες και καταστάσεις, ο μόνος πραγματικός πατριωτισμός είναι αυτός που θέλει όλοι οι άνθρωποι σε έναν λαό και έναν τόπο να είναι ελεύθεροι και ίσοι, να είναι ισχυροί ως άνθρωποι και προσωπικότητες και σκεπτόμενοι, να έχουν καλυμμένες τις ανάγκες τους, να είναι ενεργοί πολίτες και παραγωγικοί για το καλό της κοινωνίας. Τότε μια πατρίδα προοδεύει, όταν οι άνθρωποι που την ενσαρκώνουν έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Η ψυχοπάθεια του εθνικισμού είναι γνήσιο τέκνο των ίδιων ανθρώπων που σήμερα πρεσβεύουν τον νεο-φιλελευθερισμό, έννοιες που στην πραγματικότητα είναι ασύμβατες (παγκοσμιοποίηση, ξεπούλημα των πάντων, απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κ.ο.κ.), αλλά όταν απευθύνεσαι σε ηλίθιους μπορείς να λες ό,τι θέλεις. Ο μοναδικός γνήσιος και πραγματικός πατριωτισμός είναι αυτός του κοινωνισμού, γιατί αυτός αξιώνει τους ανθρώπους και τους δίνει ανθρώπινη ζωή και μέλλον.
Νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα.
Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα κυρίως από τα μνημόνια και μετέπειτα είναι η εμπέδωση και εφαρμογή των πολιτικών του νεο-φιλελευθερισμού. Αυτός και αυτοί που τον διακινούν είναι το αίτιο της καταστροφής της ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της συνεχιζόμενης καταστροφής του ελληνικού κράτους. Τα μνημόνια, που ήταν πολιτικές προερχόμενες από τα ίδια δόγματα και πρακτικές λεηλασίας του τόπου και του λαού, εκπροσωπήθηκαν κατά την τελευταία 4ετία από την κυβέρνηση Ν.Δ. - Μητσοτάκη.
Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι :
- Η άνευ αντιρρήσεων και παρεκκλίσεων υποταγή στις εντολές του διεθνούς νεο-φιλελεύθερου διευθυντηρίου (οργανισμοί, κράτη, τράπεζες & εταιρείες) στις αποφάσεις τους για την κατανομή του πλούτου, το οικονομικό μοντέλο και τις οικονομικές δραστηριότητες κάθε κράτους. Με τον τρόπο αυτό, είναι αυτοί που αποφασίζουν σε ποιους τομείς οικονομίας θα δραστηριοποιείται η Ελλάδα και σε ποιους όχι. Ακόμα και σε όσους τομείς επιτρέπεται η δραστηριότητα αυτοί ορίζουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα το σύνολο των δομών, την ποιότητα, τα μεγέθη και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το φάσμα της πολιτικής αυτής το είδαμε να αναπτύσσεται από την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ μέχρι και σήμερα που η ανάπτυξή του είναι πλήρης. Αποβιομηχάνιση, αποπαραγωγικοποίηση, αποαγροτοποίηση στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, εξάρτηση σε κάθε δραστηριότητα, εξαγορές επιχειρήσεων συχνά έναντι πινακίου φακής. Πλήρης εξάρτηση που είναι εμφανής σε κάθε τομέα της οικονομίας (ενέργεια, δρόμοι, λιμάνια, μεταφορές, παραγωγή, φυσικοί πόροι κ.ο.κ.).
- Η ουσιαστική εθνική και κοινωνική υποτέλεια, αφενός με την επιλογή του κοινωνικού μοντέλου (π.χ. Μέρκελ: Βαλκανοποίηση, Σόμπλε, ακριβώς με τους ίδιους όρους του χιτλερισμού για τους Εβραίους: η οριστική λύση για το πρόβλημα της Ελλάδας) και την στέρησης της κατοχής κρίσιμων υποδομών και αφετέρου με την πλήρη και τυφλή ταύτιση της χώρας με τις εντολές του ΝΑΤΟ και την δραματική αύξηση του στρατού κατοχής των Η.Π.Α. στην χώρα.
- Πλήρης κοινωνική εξαθλίωση με σχεδόν τους χειρότερους σε αγοραστική δύναμη μισθούς της Ευρώπης, με ατομικές αντί συλλογικών συμβάσεις εργασίας και όρους εργασίας γαλέρας και δουλείας, με κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, με ανύπαρκτα και αναξιόπιστα συστήματα ελέγχου των αυθαιρεσιών, με “δικαιοσύνη” κατευθυνόμενη και πλήρως αναξιόπιστη για την κοινωνία, με κρατικό σύστημα υγείας που σκόπιμα οδηγείται στην κατάρρευση, με την δημόσια παιδεία ολοένα και χειρότερη και με ακραία ταξική λειτουργία και κατεύθυνση, με τα Μ.Μ.Ε. να ανήκουν στους ολιγάρχες και να απασχολούν μόνο φερέφωνά τους, μη πλήρη και εγκληματική σκόπιμη διάλυση κάθε κρατικής δομής και δυνατότητας, ώστε το ιδιωτικό κεφάλαιο να κληθεί να αναλάβει την εξυπηρέτηση με αγαθά και υπηρεσίες όσων μόνο μπορούν να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος της κερδοσκοπίας. Αισχροκέρδεια σε κάθε τομέα των κοινωνικών αναγκών και της οικονομίας, με τους χειρότερους δείκτες στην Ευρώπη και στον πλανήτη. Εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στις παραγωγικές τάξεις (όσες απέμειναν). Συντάξεις πείνας και κλοπής. Πτώχευση των ιδιωτών πολιτών με νομοσχέδιο που έγραψαν οι τράπεζες για να τους πάρουν τις υπηρεσίες. Εισπρακτικές εταιρείες. Ο κατάλογος πραγματικά δεν έχει τελειωμό.
- Ενίσχυση των σκόπιμα και από δόλο χρεοκοπημένων τραπεζών με δημόσιο χρήμα και μεταπώληση αυτών σε ξένους έναντι πινακίου φακής. Κλοπή της ιδιωτικής περιουσίας και της ουσιώδους βιοτικής ανάγκης της κατοικίας μέσω των funds. Ανεξέλεγκτη αύξηση της τιμής των ακινήτων και των ενοικίων.
- Ιδιωτικοποίηση του κράτους και παραχώρηση των φορολογικών εσόδων στους δανειστές.
- Ρουσφέτια, κομματικό κράτος ληστής, ημέτεροι, μίζες, απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, προνόμια στους ολιγάρχες.
- Δημοκρατία υπό διωγμό και εξαφάνιση, με την μεγαλύτερη αστυνομία της Ευρώπης να επιτίθεται στα δικαιώματα κάθε πολίτη, με ένοπλους αστυνομικούς στους δρόμους, στα πανεπιστημία, παντού, υποκλοπές και παρακολούθηση κάθε πολίτη, έλεγχος των απόψεων που μπορούν να μεταδίδονται από τα ΜΜΕ και πλήρης προπαγανδιστική δράση. Αφαίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενισχυμένες αναλογικές και πλαφόν στην εκλογή στο κοινοβούλιο, επιβουλή έναντι δικαιωμάτων που ορίζει ακόμα και αυτό το αστικό Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις, μαφία παντού.
Νιώθω ότι έχω γράψει λίγα, πολύ λίγα, αλλά αδυνατώ να συνεχίσω την καταγραφή όσων βιώσαμε και βιώνουμε από το νεο-φιλελευθερισμό. Παρότι, ο λόγος είναι λακωνικός και συμπυκνωμένος, η αντικοινωνική χυδαιότητα του νεο-φιλελευθερισμού προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό.
Ο λαός της Ελλάδας, το πειραματόζωο του συστήματος, οφείλει να αποδείξει ότι δεν γεννήθηκαν τυχαία στον τόπο αυτό ο ανθρωποκεντρισμός, η δημοκρατία, η ελευθερία, η επιστήμη και ο ορθολογισμός. Και ορθολογισμός και εφευρετικότητα είναι να αποτινάξουμε την θανατερή θηλιά που ζώνει εμάς τους ίδιους και τις κοινωνίες μας. Οπως ξαναέγραψα, την Κυριακή οφείλουμε να πάμε στην κάλπη και να ψηφίσουμε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους, όσους βιώνουν την αγωνία, τον φόβο και την ανημπόρια. Με αυτά τα κριτήρια να ψηφίσουμε αυτό που θα τους κάνει να δουν τους περισσότερους εφιάλτες, αυτό που θα τους κάνει να ιδρώσουν από τον φόβο για τις τάσεις της κοινωνίας, αυτό που σύμφωνα με τα πιο πάνω θα τους αποσαρθρώσει περισσότερο και που έχει την δυναμική να ανατρέψει την αστική φαυλότητα, επιδιώκοντας πραγματική κοινωνική (κοινή) πρόοδο, πραγματική ισότητα, πραγματική δημοκρατία, πραγματικές ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους.
Ας δώσουμε στους λαούς της οικουμένης, φως ξανά.
