Εκλογές
της 7ης Ιουλίου 2017
Φυσικά
και έχουν διακυβεύματα
και οι εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019. Το
κυριότερο διακύβευμα αυτών των εκλογών
είναι η μέτρηση της βλακείας, της
ηλιθιότητας και της “χαπατοσύνης” των
“νεο-ελλήνων”. Το διακύβευμα των εκλογών
είναι το πόσο θα γράψει το “βλακόμετρο
του νεο-έλληνα” και αυτό θέλουμε να το
αποτρέψουμε.
Δεν
χρειάζεται να αναφερθούμε εκτενώς στο
“βλακόμετρο” ως επιστημονικό “όργανο”,
οι αναφορές και αναλύσεις μας έχουν
προηγηθεί και είναι σαφείς.
Αυτό
που είναι ιδιαίτερο, είναι το ότι χρόνο
με το χρόνο, εκλογές με εκλογές, το
βλακόμετρο του νεοέλληνα καταγράφει
και καινούργια απίστευτα ρεκόρ, που
κάνουν τους ξένους μελετητές και όσους
επιβάλλουν συστηματικά και συστημικά
την βλακεία να απορούν με αυτόν τον λαό.
Στην
περίοδο 1995-2009, όταν μεσουρανούσαν (με
τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες
οι νεοφιλελεύθεροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της
Ν.Δ., κάποιοι, εντελώς ανιδιοτελώς και
κόντρα στα κατεστημένα, προσπάθησαν να
διασώσουν την κοινωνιστική συνείδηση
και την θέληση της πραγματικά προοδευτικής
μερίδας του λαού για πραγματική –
ουσιαστική δημοκρατία και για τον
σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της
κοινωνίας. Με ουσιώδη βιωματικό
πατριωτισμό (και όχι παράφρονα ιδεαλιστικό)
δημιούργησαν όρους, όπως “κοινωνία με
κέντρο τον άνθρωπο”, “παραγωγική
ανασυγκρότηση της Ελλάδας”, “πραγματική
οικονομία” κ.α. βασισμένους σε στέρεες
βάσεις και με ολοκληρωμένα προγράμματα.
Φυσικά και γνωρίζαμε την λαίλαπα που
θα ερχόταν και προσπαθούσαμε να την
ανατρέψουμε και να την ματαιώσουμε
δίνοντας ουσιώδεις λύσεις με την αντίληψη
πως ό,τι φτιαχτεί θα πρέπει να ανήκει
στον ελληνικό λαό. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν
από πριν την εκλογήτου κάτι πολύ λιγότερο
από μισή ελπίδα, αλλά τουλάχιστον
επιτεύχθηκε η έκφραση της θέλησης για
πραγματική δημοκρατία και σοσιαλισμό.
Είναι
ευνόητο ότι δύο κόμματα μοιράζονται
τις συνολικές ευθύνες για την καταστροφή
της Ελλάδας: η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. . Κοινός
παρανομαστής και ουσιαστική αιτία είναι
η εφαρμογή και από τα δύο αυτά κόμματα
μίας πολιτικής: της
νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Ε.Ε.
.
Η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών που
ψήφιζε ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι έχει ουσιώδη
πολιτική σκέψη. Εως τις εκλογές του
2012, ο υγιώς σκεπτόμενος πολίτης εγκατέλειψε
το ΠΑ.ΣΟ.Κ. της απόλυτα νεοφιλελεύθερης
υποταγής και των μνημονίων και στράφηκε
στην πλειοψηφία του σε ένα “αριστερό”
κόμμα, που μέχρι τότε βρισκόταν στα όρια
του 3% του εκλογικού νόμου, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
.
Αντίθετα,
το
κόμμα των “κοτζαμπάσηδων”, των “πατρώνων
της χώρας και του λαού”, η Ν.Δ.
διατήρησε έναν σημαντικό πυρήνα οπαδών
σε όλα τα μέχρι σήμερα στάδια της κρίσης,
για την οποία φέρει την ουσιωδέστερη
και τελική ευθύνη (κυβέρνηση Καραμανλή).
Μάλιστα, μετά την εκ των έσω ανατροπή
του Γ. Παπανδρέου (όταν μίλησε για
δημοψήφισμα) από τα νεοφιλελεύθερα
σκύβαλα του Σημίτη, το κόμμα της Ν.Δ.
ήταν αυτό που κυβερνούσε ή συγκυβερνούσε
στα πιο μαύρα χρόνια της κρίσης των
μνημονίων. Δυστυχώς μία σημαντική μερίδα
των κατοίκων αυτής της χώρας έχουν την
σαπίλα του ατομισμού στο
DNA
τους και αποτελούν διαχρονικά την αιτία
των τραγωδιών αυτής της πατρίδας.
Δεν
θα σχολιάσουμε τα ακροδεξιά αντανακλαστικά
των ψηφοφόρων της Ν.Δ., τα ποσοστά Ν.Δ.
και Χ.Α., αποτελούν τα προ κρίσης ποσοστά
της Ν.Δ. ως εκλογική βάση.
Η
Ν.Δ. είναι το κατεξοχήν κόμμα του ατομισμού
σε αυτόν το τόπο και έχει κληρονομήσει
όχι μόνο πρόσωπα, αλλά και πρακτικές
που ανάγονται στην Τουρκοκρατία, στο
Βυζάντιο και στην Ρωμαιοκρατία, αλλά
και στις πρακτικές των αριστοκρατικών
κομμάτων της απώτερης αρχαιότητας. Τα
“Οργκ” της Ν.Δ. είτε σε κεντρικό είτε
σε τοπικό επίπεδο, κατευθυνόμενα από
τις οικονομικές ολιγαρχίες έχουν
ακονίσει τα μαχαίρια τους και περιμένουν
την ώρα που οι “βλάκες” θα τους δώσουν
ξανά το δικαίωμα να νέμονται την εξουσία
με τον γνωστό ιστορικά τρόπο των
κοτζαμπάσηδων και αφεντικών του τόπου.
Οι “οπαδοί” της Ν.Δ. δεν είναι άμοιροι
ευθυνών, περιμένουν και αυτοί το “βόλεμα”,
την μοιρασιά από τη νομή της εξουσίας.
Με
επικεφαλής γόνο μιας οικογένειας, που
έγινε ζάμπλουτη ενώ ασχολείτο με την
πολιτική ως επάγγελμα και μόνο αρχιεπίσκοπο
δεν έχει “εκλέξει” ακόμα, παραμυθιάζουν
εκτός από τον πυρήνα των βαμμένων οπαδών
τους και μία σειρά από ηλίθιους και
χάπατα.
Τι
μας λένε; τα ίδια που έλεγαν και εφάρμοσαν
επί δεκαετίες με τα ίδια καταστροφικά
και χυδαία αποτελέσματα για όλους.
Νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θέτουν
τον άνθρωπο και την χώρα στην εκμετάλλευση
των οικονομικών ολιγαρχιών και των
σκοπιμοτήτων τους. Εμπλούτισαν λίγο τα
ψέμματα τους αφηγήματός τους με εκφράσεις
που μας ανήκουν και έκλεψαν χωρίς την
άδειά μας, όπως “πολιτική με κέντρο τον
άνθρωπο”, “ιδιαίτερες δυνατότητες της
Ελλάδας” κλπ. … . Φυσικά είναι όλα
ψέμματα. Καμία
πολιτική μείωσης των φόρων δεν μπορεί
να εφαρμοστεί, όταν η χώρα είναι
υποχρεωμένη με τις πολιτικές των ίδιων
να έχει τεράστια πλεονάσματα του κρατικού
προϋπολογισμού. Καμία “ανάπτυξη” δεν
μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό
χωρίς κεφάλαια και κεφάλαια δεν υπάρχουν.
Επειδή, μάλιστα, κάθε χώρα ενταγμένη
στο σύστημα του διεθνούς ιμπεριαλισμού
– μαφίας, δεν μπορεί να παράξει περισσότερα
από όσα της έχουν επιτρέψει, είναι
ευνόητο πως ούτε θα παραχθεί τίποτα
ουσιαστικό, ούτε, αν το επιτρέψουν, θα
ανήκει στον ελληνικό λαό.
Οι
νεοφιλελεύθερες πολιτικές των Κ.
Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή
διέλυσαν την χώρα, οι δικές τους
“φορο-ελαφρύνσεις”, το δικά τους
“αναπτυξιακά μοντέλα”, τα “κίνητρα
για επενδύσεις”, τα “χρηματιστήρια”,
τα “δομημένα ομόλογα”, το “ευρώ” και
οι αντίστοιχες πολιτικές των ιμπεριαλιστών
λεηλατητών του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου
κ.ο.κ. που είναι όλα εργαλεία του
καπιταλισμού και όλα εργαλεία λεηλάτησης.
Η
ψήφος συνεπώς στη Ν.Δ. είναι επιβεβαίωση
της αθλιότητας και της βλακείας , όποιου
το διαπράξει.
Για
τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε να πούμε πολλά. Η
λέξη “προδότες” είναι αρκετή.
Η λογική του “θέλω να γίνω χαλίφης στην
θέση του χαλίφη” χαρακτηρίζει την
συμπεριφορά και της ηγεσίας και μέρους
των στελεχών του. Εκτός από ελάχιστες
ενέργειες – νομοθετήματα της τελευταίας
περιόδου, όπως το αιτιολογημένο της
καταγγελίας της σύμβασης εργασίας,
ακολούθησαν
πιστά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές
του ξεπουλήματος της χώρας και των
ανθρώπων.
Αλλωστε, δήλωσαν “σοσιαλδημοκράτες”
δηλ. επίσημες θεραπαινίδες του καπιταλισμού
ανά τον πλανήτη και αυτό τα αποκαλύπτει
όλα.
Για
εμάς είναι αναγκαία η ψήφος σε όσα
κόμματα και κινήματα ασπάζονται τις
αρχές του μαρξισμού και όχι επειδή
συμφωνούμε μαζί τους (και με τον μαρξισμό)
σε όλα καθώς έχουμε την δική μας ιδιαίτερη
φιλοσοφική θέση.
Απλά αυτοί μετέχουν της αστικής απάτης
των εκλογών (ενώ άλλοι όχι, ενώ η αποχή,
το λευκό και το άκυρο είναι σχεδιασμένο
να προσμετράται στην δύναμη των ισχυρών
κομμάτων) και η
ψήφος σε τέτοια κόμματα και κινήματα
έχει την δυναμική να αποτρέψει τους
αντιλαϊκούς και αντιεργατικούς
σχεδιασμούς ενισχύοντας παράλληλα την
ουσιαστική διεκδίκηση των αυτονόητων
ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων
και δικαίων.
Εν ολίγοις, η ψήφος σε μαρξιστικά κόμματα
και κινήματα, αποτελεί όπλο για την
κοινωνική πλειοψηφία που ταλανίζεται
από τις επιδιώξεις των ισχυρών και
αποτελεί σε κάθε περίπτωση ισχυρό
ανασχετικό ανάχωμα στις κερδοφορικές
ορέξεις τους εις βάρος μας.
4
Ιουλίου 2019
ΛΑΪΚΟ
ΚΙΝΗΜΑ
