Δημ. Καραμήτσας - ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΗΜΑ

               Η ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΗΜΑ


Αισθάνομαι υποχρεωμένος να ξεκαθαρίσω (και πάλι) το ζήτημα της οικονομικής κατάστασης και του παράλληλου χρήματος και το ίδιο και τα μέλη του Λαϊκού Κινήματος.


Το 1ο που πρέπει να καταλάβουμε είναι η δυσχερής θέση στην οποία βρισκόμαστε και το τι έχει προκαλέσει η ΕΕ και το Ευρώ στην χώρα. Εχουν γραφτεί πολλά για αυτό το θέμα και ανατρέχοντας σε παλιότερα κείμενα, ακόμα και πριν τα μνημόνια, θα βρείτε πολλές βαθιές και σοβαρές αναλύσεις. Η Ελλάδα προσπαθεί να λειτουργήσει καπιταλιστικά χωρίς χρήμα. Καπιταλισμός χωρίς κεφάλαια εξ ορισμού δεν γίνεται και δεν υφίσταται.




Οι συνεχείς στερήσεις για να πληρωθούν τα δάνεια των δανειστών μειώνει συνεχώς τα διαθέσιμα χρήματα στην εσωτερική οικονομία, στην κοινωνία, στους πολίτες αυτής της χώρας. Οταν η τροφή μειώνεται πεινούν περισσότεροι και όταν δεν έχεις τα υλικά για παράξεις νέα τροφή, τότε πεθαίνεις και από την πείνα. Η λειτουργία του καπιταλισμού είναι απλή και θα έπρεπε κάποιοι να έχετε κατανοήσει ότι η τροφή και ο κρίσιμος όρος αυτού του συστήματος είναι η ύπαρξη και χρήση των κεφαλαίων για να λειτουργήσει η οικονομία και να παραχθούν υπεραξίες (δηλ. κέρδη). Το σύστημα που βιώνουμε (ασχέτως αν κάποιοι το απεχθανόμαστε) είναι κεφαλαιοκρατικό – κερδοκεντρικό.

                                           (δείκτες φτώχειας στην Ε.Ε)
                                        
                                          

(δείκτης επιτοκίων στα δεκαετή κρατικά ομόλογα)



Το 2ο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι λεονταρισμοί περί μονομερούς διαγραφής του χρέους αποτελούν μία λύση που είναι εύκολο να την διατυπώνεις, είτε γιατί θέλεις να κοροϊδέψεις τον κόσμο που σε ακούει είτε επειδή δεν έχεις το μυαλό να σκεφτείς τις συνέπειες. Η λύση της διαγραφής του χρέους ή του κουρέματος είναι απολύτως αναγκαία και σε μεγάλο βαθμό δίκαιη, αλλά δεν μπορεί να έλθει με ασφάλεια παρά μόνο με τρεις τρόπους:

α. Συμφωνία των πιστωτών
β. Απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή οργάνου
γ. Πτώχευση της χώρας.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι ένας θεωρητικός τρόπος που μπορεί να έλθει μόνο για ισχυρές και ασφαλείς χώρες και μόνο μετά από επαναστατικές διαδικασίες. Και πάλι όμως οι λύκοι θα καραδοκούν και θα φροντίσουν για τα κεφάλαιά τους που είναι άλλωστε ο λόγος ύπαρξής τους και το μέσο διατήρησής τους στην παγκόσμια εξουσία. Αν είσαστε τόσο πρόθυμοι να επαναστατήσουμε, είμαστε οι πρώτοι που θα ψηφίσουμε ναι και θα αγωνιστούμε. Η χώρα χρειάζεται φυσικά μία επανάσταση. Αλλά επαναστάσεις χωρίς επαναστάτες, χωρίς όραμα και σχέδιο λειτουργίας της κοινωνίας δεν γίνονται.
Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και με την θέση κρατών στον ρόλο των πιστωτών, αντί “επενδυτών”, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η άρνηση πληρωμής του είναι παράλληλα μία απαίσια και άδικη λύση για τα μικρά κράτη που υποχρεώθηκαν να μας δανείσουν και τους λαούς τους, που δεν ρωτήθηκαν. Αν και στην ουσία δεν δάνεισαν εμάς, αλλά την εξυπηρέτηση των παγκόσμιων τοκογλύφων, επειδή τον λογαριασμό θα κληθούν και πάλι να τον πληρώσουν και αμέτοχοι και αδικούμενοι λαοί, είναι μία λύση την οποία δεν θέλω καν να σκέφτομαι ως Ελληνας και ως άνθρωπος, που θέλει να είναι δίκαιος και δεν νομίζω ότι κάποιος πρέπει να αδιαφορεί, εάν τον λογαριασμό για την δική μας ανοησία (ατομικά και ως λαός) κληθεί να την πληρώσει ένας φτωχός Σλοβάκος, Πορτογάλος, Ρουμάνος κ.ο.κ. που μοχθεί και υποφέρει όσο ο Ελληνας κάτω από τον μηχανισμό καταπίεσης και κλοπής που λέγεται Ε.Ε..

Στο πλαίσιο αυτό και για να υπάρξει δίκαιη λύση για όλους, θα πρέπει να υπάρξει εσωτερικός και διεθνής έλεγχος της δημιουργίας του ελληνικού χρέους και να βγουν ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα συμπεράσματα, ούτως ώστε να είναι δυνατή η αναζήτηση του επαχθούς και παράνομου χρέους από όσους καρπώθηκαν τα οφέλη από αυτό (τράπεζες, επενδυτές κλπ.) και όχι από τα κράτη που μας δάνεισαν το 2012. Φυσικά, η αναζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει με απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή οργάνου. Αυτός είναι ένας πραγματικός αγώνας που πρέπει να δώσουμε, έχοντας συμμάχους και τα κράτη που μας δάνεισαν (ιδίως τα μικρά). Στα μεγάλα κράτη κατοικοεδρεύουν οι ιδιώτες πιστωτές, δηλ. οι υπόλογοι για το καταχρηστικό και επαχθές χρέος και να μην περιμένουμε καμία βοήθεια από εκεί.

Αυτό τον έλεγχο τον ζητούσαμε κάποιοι επίμονα και ενοχλητικά για το σύστημα, επί πολλά έτη και πριν τα μνημόνια. Χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν η πρόταση έγινε μέρος της πολιτικής θέσης κάποιων κομμάτων και ακόμα περισσότερο όταν συγκροτήθηκε η επιτροπή στην Βουλή. Προειδοποιούσαμε και τότε, με βάση την διεθνή εμπειρία, ότι η “διεθνής των τοκογλύφων”, απαγορεύει ρητά τέτοιους ελέγχους και ρίχνει κυβερνήσεις (τουλάχιστον). Ο,τι δηλ. Θέλει ιδιαίτερο σθένος και διεθνή ευρύτητα το εγχείρημα. Τελικά, το εγχείρημα έχει μείνει ατελές και η κυβέρνηση γνώρισε πλήρη μετάλλαξη και μεταστροφή ... .

                         Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ από το 1988


                                        Η πορεία του ελληνικού ΑΕΠ από το 1960 

                                          Η πρόβλεψη για το ελληνικό ΑΕΠ 


Ας καταλάβει όμως η ελληνική κυβέρνηση ότι όσο ζητά χρήματα και όσο πληρώνει (ακόμα και με το αίμα του ελληνικού λαού) θα μας εμπαίζουν και δεν θα υπάρξει καμία μείωση του χρέους, ούτε καν αναδιάρθρωσή του (όπερ θα σημαίνει και αναδιάρθρωση προϋπολογισμών για τους δανειστές). Γνωρίζετε εσείς κάποιον δανειστή (π.χ. τράπεζα), που ενώ πληρώνονται οι δόσεις του δανείου από τον δανεισθέντα, προβαίνει σε μείωση της αξίωσής του ή σε ελαφρύνσεις ?. Με την αυτή λογική κινούνται, όχι μόνο γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον τους, αλλά και για τους λόγους που αναφέρονται κατωτέρω.


Χρεοκοπία

Οπως είχαμε προβάλλει η χρεοκοπία της χώρας είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναπόφευκτη και αυτή αποτελεί μία οδό γρήγορης ανάκαμψης (εφόσον δεν ξεπουληθούν οι κρίσιμες δομές και υποδομές της χώρας) και μείωσης του χρέους (ενδεικτικά http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/blog-post.html). Το διεθνή ιστορικά οικονομικά δεδομένα αυτό καταδεικνύουν και είναι αυτό που έγραψε και το ίδιο το Δ.Ν.Τ. (για άλλους λόγους το έκανε) στην έκθεσή του το 2015 και προφανώς θα επαναλάβει και φέτος. Ο επίσημος χαρακτηρισμός του ελληνικού χρέους από το Δ.Ν.Τ. ως “εξαιρετικά μη βιώσιμου”
σηματοδοτεί την καταστατική αδυναμία του να δώσει νέα δάνεια στην Ελλάδα.



(Το ελληνικό χρέος στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 στις 30.4.2010, στο και μετά την μετατροπή του σε “κρατικό”)





Το υποτιθέμενο και φαινομενικό αδιέξοδο

Επειδή δανειστές μας είναι πλέον τα κράτη της ευρωζώνης, είναι ευνόητο ότι οι “ανταγωνιστικές” δυνάμεις επιδιώκουν το αδιέξοδο της χρεοκοπίας της Ελλάδας, όχι ως προς τον συμβολισμό για την Ε.Ε. και μόνο, αλλά ως προς τις συνέπειες στην οικονομία της ευρωζώνης.
Αυτό το φαινομενικό αδιέξοδο είναι αυτό που προβάλουν στο μυαλό κάθε ηλίθιου και πρόθυμου οι τραπεζίτες του πλανήτη και οι υπάλληλοί τους “οικονομολόγοι”.
Το ζήτημα βεβαίως έχει πολλές λύσεις, που αρνούνται να δουν ή δεν αντιλαμβάνονται όσοι προσποιούνται ότι κυβερνούν στην Ευρώπη, επιδιώκοντας βεβαίως και την λαφυραγωγία (οι ισχυροί). Η χρονική τοποθέτηση του δημοψηφίσματος για το BREXIT λέει πολλά, όπως και να αναγνωστεί ... . Αντίστοιχα, μπορεί να ερμηνευτεί και η “υποκλοπή” των συνομιλιών οργάνων του Δ.Ν.Τ. .
Στο θεσμικό και λειτουργικό πλαίσιο θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν αποτύχει και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν έναντι των λαών και υπέρ των ελίτ. Το “πείραμα” (απολύτως επιεικής ο χαρακτηρισμός πείραμα) έχει αποτύχει (και έχουμε αναλύσει το γιατί και εμείς του Λαϊκού Κινήματος και άλλοι) και είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε νέους πολέμους στην Ευρώπη, όπου ο εθνικισμός ανεβαίνει ως αποτέλεσμα της καθολικής αποτυχίας της Ε.Ε. σε κάθε κοινωνικό μέτρο και επίπεδο. Πρόταση για τον καταστατικό χάρτη της “Ευρώπης των Λαών” έχουμε εκπονήσει . Αλλη λύση εκτός από αυτήν ή την διάλυση, με ό,τι μπορεί να επιφέρει και όπως μπορεί να επέλθει, δεν υφίσταται. Την λύση της ομοσπονδιοποίησης, δηλ. την λύση της θεσμικής επικυριαρχίας των Γερμανών, την θεωρώ έγκλημα ακραίων διαστάσεων ισοδύναμο αλλά και αίτιο τεραστίων πολέμων. Σε θεσμικό πλαίσιο συνεπώς θα πρέπει ή να αλλάξουν τα πράγματα και να κινηθεί η Ευρώπη στην λογική της “Ευρώπης των Λαών” ή να διαλυθεί όσο είναι καιρός και πριν την διαλύσουν οι εθνικισμοί. Ας σταματήσουν κάποιοι λαοί επιτέλους και κυρίως οι ελίτ τους να επιδιώκουν την λαφυραγωγία. Συνήθεια αιώνων που πρέπει να σταματήσει.
Σε τεχνικό επίπεδο τώρα και εντός της αστικής λειτουργίας του συστήματος της Ε.Ε. υπάρχουν επίσης λύσεις για το φαινομενικό αδιέξοδο. Αυτές στηρίζονται στην πληθωριστική διάθεση ευρώ για την κάλυψη ελλειμμάτων και τις αναπτυξιακές διαδικασίες και στην κάλυψη των εξόδων λειτουργίας του κοινωνικού κράτους από την Ε.Ε. (ανασυγκρότηση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού). Είναι η λύση βεβαίως που προτάθηκε από εμάς εδώ και χρόνια (πριν καν υπάρξουν τα μνημόνια και πριν ακόμα την δημιουργία του Λ.Κ.) την οποία δεν θέλουν με τίποτα οι Γερμανοί και το σκληρό μονεταριστικό κεφάλαιο της Ε.Ε. .
Βεβαίως, το κόστος χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους επιστρέφει πάλι στους ίδιους και είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο του κόστους μίας ορθολογικής χρεοκοπίας. Και στην περίπτωση αυτή την μπαγκέτα του μαέστρου και την πρωτοβουλία κινήσεων δεν την έχει η γερμανική Ε.Ε., αλλά οι διεθνείς ανταγωνιστές, αφού η απόσυρση του Δ.Ν.Τ. από την χρηματοδότηση θα επιβαρύνει και πάλι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και την Ε.Ε. και μάλιστα με βέβαιο αποτέλεσμα την κατάληξη στην ελληνική χρεοκοπία, αλλά και την χρεοκοπία και άλλων κρατών της ευρωζώνης που είναι καταχρεωμένα, εξαιτίας της χρήσης του ευρώ και της αντικοινωνικής δομής του. Ο απώτερος σκοπός βεβαίως δεν είναι η διάλυση των κρατών, αλλά η επέκταση του δανεισμού τους, η δανειακή τους εξάρτηση και από τις Η.Π.Α. (και άλλες χώρες) που αφειδώς έχουν εκδώσει κούφιες νομισματικές αξίες (ήτοι δολάρια) ή θέλουν με ευνοϊκούς όρους να επενδύσουν το κεφαλαιακό τους απόθεμα που προέκυψε από την υπερπαραγωγική τους δραστηριότητα (βλ. Κίνα).


                                    (Πληρωμές του ελληνικού χρέους στο μέλλον)




Οι γερμανοί, οι συνεταίροι τους και το Δ.Ν.Τ.


Αυτό που πρέπει να εννοήσουν οι Γερμανοί και οι ευρωεκμεταλλευτές είναι, ότι αυτό που δημιούργησαν για να επικυριαρχήσουν στην Ευρώπη, έχει ήδη επιστρέψει ως πρόβλημα στους ίδιους, καθώς τα κράτη σκόπιμα καταχρεώθηκαν και είναι έτοιμα να καταρρεύσουν συμπαρασύροντας μαζί τους και τους δανειστές τους. Διέξοδοι στο αίσχος που δημιούργησαν δεν υπάρχουν πέρα από αυτές της άλλης εναλλακτικής λογικής και συμπεριφοράς και τούτο το κατάλαβαν καλά όταν σε μία νύχτα έκλεισε η Lehmann Brothers. Ξέρουν δηλ. πριν ακόμα προκύψουν τα PIΙGS και τα μνημόνια, ότι το παιχνίδι το έχουν χάσει. Απαίτησαν μάλιστα την συμμετοχή του Δ.Ν.Τ., προσπαθώντας να εγκλωβίσουν και άλλα κράτη στο κόστος συντήρησης του ελληνικού χρέους (και της πληρωμής των ομολόγων στις τράπεζές τους) και έκαναν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα των λαών και των κρατών, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό η κατάρρευση να γίνει δυσχερέστερη. Αυτό που δεν κατάλαβαν όμως όταν έφερναν το Δ.Ν.Τ. (δεν είχαν καν μηχανισμό τότε οι ίδιοι στην Ε.Ε. και επεδίωκαν την κατάληψη της Ευρώπης και της λαφυραγωγία) ήταν ότι το Δ.Ν.Τ. εντός των πυλών θα λειτουργούσε ως καταλύτης, επιταχυντής και επαυξητής της κρίσης και του χάσματος. Είχε την τεχνογνωσία να το κάνει και το έκανε παντού και πριν. Το Δ.Ν.Τ. με τις συνταγές του φρόντισε να επαυξήσει το μέγεθος ισχύος της ελληνικής βόμβας κατά αρκετούς μεγατόνους, υποχρεώνοντας τα κράτη της Ε.Ε. να μπουν στον ρόλο των δανειστών και μεγιστοποιώντας δομικά το ελληνικό χρέος με λύσεις υφεσιακής αφαίμαξης της ελληνικής οικονομίας, ώστε να οδηγηθεί σε βέβαιο αδιέξοδο.


                                      (λεζάντα : .έσε ψηλά και αγνάντευε ...)


Αυτό που θα λυνόταν το 2009 ή το 2010 με ένα πακέτο 20-30 πληθωριστικών δις ευρώ (ακόμα και ως πρόγραμμα ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας) αποτελεί σήμερα μία αβέβαιη συστημική φούσκα τάξης άνω του 1 τρις ευρώ. Οπως είπαν κάποιοι γελοίοι πρωταγωνιστές της ελληνικής τραγωδίας πρόσφατα: “ζητήσαμε 30-40 δις και μας έδωσαν 120 δις, δεν το καταλάβαμε γιατί ...” . Ακόμα δεν κατάλαβαν βέβαια ότι με τον τρόπο αυτό αυξανόταν ο βαθμός έκθεσης των δανειστών σε κίνδυνο και μεγάλωνε το μέγεθος της φούσκας και των κινδύνων. Κάποιοι λοιπόν αύξησαν τα μεγέθη για να μην είναι αντιμετωπίσιμα ... .

Επειδή το “παιχνίδι της Ελλάδας” εντός της ΕΟΚ/ΕΕ και οι επιλογές που γίνονταν για την διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας φώναζαν από μόνες τους που μας οδηγούσαν, με πολύ κόπο κατάφερα το 2007 να ολοκληρώσω το “πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας” (έκλεψαν τον όρο και κάποιες αρχές που άφησα δημόσιες για τους πολίτες) και ήδη από το 2008 φρόντισα να έλθει στο προσκήνιο ο όρος “πραγματική οικονομία”. Βεβαίως, οι ελιτ της πολιτικής και της οικονομίας χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους όρους χωρίς να τους καταλαβαίνουν στο λειτουργικό τους πλαίσιο και χωρίς πραγματική διάθεση και ικανότητα να υλοποιήσουν τα σχέδια.

Σε κάθε περίπτωση επιλογής θα πρέπει όμως να τονιστεί ότι τις απώλειες από την ελληνική κατάρρευση θα πρέπει τα κράτη της Ε.Ε. να τις επωμιστούν αναλογικά σε σχέση με την οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση και αυτό πρέπει να είναι πάγια θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Αλλο πρέπει να είναι το βάρος – απώλειες της Σλοβακίας ει δυνατόν και μηδενικές και άλλο αυτό της Γερμανίας.

                                         (η πορεία του κρατικού χρέους στην Ε.Ε.)
                                              (χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ) 


Πως προέκυψε η πρόταση του “παράλληλου χρήματος”

Επειδή το συνολικό παιχνίδι ήταν θεσμικά και λειτουργικά χαμένο για την ΕΕ και το ευρώ, οι φωνές κάποιων για το χρέος, για την Ε.Ε. και το ευρώ είχαν αρχίσει από πριν. Επίσης, σε χρόνους ακόμα και πριν το 1ο μνημόνιο προσπαθούσαμε κάποιοι να καταδείξουμε το επαχθές και παράνομο του κρατικού χρέους, συνεχίζαμε να μιλάμε για εθνικό νόμισμα ως αναγκαιότητα, αποδεσμεύσεις, ελέγχους του χρέους κλπ. Οταν όμως με το 1ο μνημόνιο διαφάνηκε, ότι πλέον η Γερμανία χρησιμοποιεί το χρέος των κρατών για να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη, αλλά και ότι το Δ.Ν.Τ. θα λειτουργήσει ως επιταχυντής της συνολικής κατάρρευσης της οικονομίας της ευρωζώνης (η κατάρρευση αυτή καθεαυτή έχει ως αίτιο την θεσμική συγκρότηση της ευρωζώνης και κατ’ επέκταση και της Ε.Ε.) προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς κεφαλαιακής εξάρτησης των κρατών της Ε.Ε. από τα κεφάλαια και τα κράτη που πρεσβεύει, έπρεπε να δοθούν για την Ελλάδα, λύσεις ώστε να τρέξει πέρα από τις εξελίξεις αυτές της οικονομικής αδυναμίας, ασφυξίας και ύφεσης η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.
Κάπου τον Μάιο του 2010 εκεί και επειδή ο ελληνικός λαός δεν έδειχνε διατεθειμένος, ικανός και πρόθυμος για μία λαϊκή ή προλεταριακή επανάσταση, γίνεται από τον συντάκτη του κειμένου και υιοθετείται μετά από λίγες ημέρες από το νεοδημιούργητο τότε Λαϊκό Κίνημα, η “εφεύρεση” της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας, του “Παράλληλου Χρήματος” , όπως έμελε στην πορεία να ονομαστεί από τρίτους. Οντας ακόμα σε κάποιας μορφής επικοινωνία με τον τότε πρωθυπουργό φρόντισα να περιέλθει στα χέρια του η πρόταση. Την απάντηση την έλαβα από διάφορους συστημικούς υπηρέτες δια των ΜΜΕ ... ότι το παράλληλο χρήμα θα ήταν (αναιτιολόγητα) μία καταστροφή. Είναι σαφές ότι στην πορεία η πρόταση περιήλθε και στα χέρια άλλων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άρχισαν να την σκέπτονται ως το μέσο συμβιβαστικής επίλυσης του ζητήματος ή του “ακήρυχτου πολέμου”. Βεβαίως και πάλι ο καθένας προσπάθησε και προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την λύση, τροποποιώντας την κατά το συμφέρον του, προκειμένου και πάλι να λαφυραγωγήσει εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Αντιπαρερχόμενος διάφορες ανοησίες και αστείες, αστήρικτες καταστροφολογικές κριτικές, αν θέλετε την γνώμη του “εφευρέτη” και των συντρόφων που στήριξαν και στηρίζουν την πρόταση, είναι σαφές ότι η Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα (Ε.Α.Μ.) ή Παράλληλο Χρήμα, αποτελεί την μοναδική στέρεη λύση πραγματικής ανάπτυξης και μάλιστα λύση ουσιαστικής λογικής, που μαζί με τις υπόλοιπες προτάσεις θα δώσουν στην χώρα το δικαίωμα να ανασυγκροτηθεί και να υπάρχει στο μέλλον και στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να γνωρίσει πραγματική προκοπή και ζωή με ένα όμως απαράβατο και απαρέγκλιτο όρο : ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ και ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙ για την λειτουργία της και όχι ως ένα ακόμα νόμισμα ή μέσο εκμετάλλευσης και υποταγής (ενδεικτικά οι όροι και εδώ: http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/h-grexit.html). Οταν κλείσει ο κύκλος της Ε.Α.Μ. σε 4-5 χρόνια τότε θα πρέπει να έχουμε το δικαίωμα ως λαός να αποφασίσουμε για ένα εθνικό νόμισμα και μακάρι να έχουμε την δύναμη να το πράξουμε σε συνθήκες εθνικής παραγωγικής αυτάρκειας και ανεξαρτησίας. Η Ε.Α.Μ. ή Παράλληλο Χρήμα είναι απλά ένα από τα αναγκαία εργαλεία απεξάρτησης της χώρας από τα δεσμά της και είναι αναγκαίο.

Υ.Γ. 1 Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει έστω και τώρα να μας ακούσει και να υιοθετήσει τις προτάσεις μας, ακόμα και ερχόμενη σε ρήξη με τις δυνάμεις που έχουν κατανοήσει την αδυναμία της να έχει κάποιο σχέδιο εσωτερικής δράσης και το εκμεταλλεύονται σε βάρος όλων. Ο δρόμος που έχει πάρει είναι καταστροφικός για όλους.


Υ.Γ. 2 Από τα μισόλογα κάποιων εντός και εκτός Ελλάδας ο νους πηγαίνει σε κουρέματα καταθέσεων και σε παράλληλο νόμισμα ... .

Αλλοι πίνακες και εικόνες  .... 
                                   Πορεία ΑΕΠ σε σχέση με χρέος και πληρωμές τόκων 

                               (πορεία χρέους ελληνικής κυβέρνησης από το 1970)

                                    (ποσοστό παιδιών με κίνδυνο φτώχειας) 

        (ποσοστό πληθυσμού που δεν μπορεί να θερμανει την κατοικία του επαρκώς)


                                          (χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ)


                                  (πορεία χρέους διαφόρων κρατών από το 2007)

                                               (αριθμός δημοσίων υπαλλήλων)

Ωρες εργασίας εργαζομένων σε διάφορα κράτη

                                             Αποθεματικά ελληνικών τραπεζών




                              Η πυραμίδα του καπιταλισμού (για να μην ξεχνιόμαστε)

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (STOP ERDOGAN NOW)

ΜΑΖΕΨΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Το μάτι του τον τελευταίο χρόνο γυαλίζει. Τα μάτια του δεν συγκεντρώνονται σε ένα σημείο.
Χτίζει παλάτι μεγαλύτερο από τον Λευκό Οίκο με κόστος τουλάχιστον 500 εκατομμύρια δολ., στο οποίο βάζει μέχρι και αντιαεροπορικούς πυραύλους (!!!).
Ο Ερντογάν είναι απολύτως εκτός ελέγχου και λογικής και αποτελεί το Νο1 παγκόσμιο κίνδυνο !!!.
Μετείχε ενεργά και άμεσα στο να τεθεί στις φλόγες ολόκληρη η Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή. Κατέστρεψε και καταστρέφει χώρες για να είναι εύκολη λεία για αυτόν και την παράφρονα ιδέα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προσπάθησε και προσπαθεί να βάλει χέρι ακόμα και στην Αίγυπτο με νέο σχέδιο αποσταθεροποίησης.
Στην Συρία, που υπάρχει αντεπίθεση του ISIS στα μέτωπα, έχει στείλει στρατό – όχι εκατό ή διακόσιους, αλλά χιλιάδες - και τους έχει ντύσει τζιχαντιστές !!!. Οι Ρώσοι ήδη τον καταγγέλλουν.
Πίσω από την ανάφλεξη στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ βρίσκεται προφανώς αυτός.
Αυτός εκπαίδευσε, εκπαιδεύει, εξοπλίζει, προμηθεύει όπλα, χρηματοδοτεί και έχει εμπορικές συναλλαγές με τους τζιχαντιστές στην Συρία και στο Ιράκ.
Στο στόχαστρο έχει και την Ιορδανία, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος ο βασιλιάς της.
Τα σύνορα που βλέπει στα φευγάτα μάτια του για την Τουρκία είναι τα σύνορα της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο απόγειό της.
Σταματήστε τον πριν είναι αργά !!!.
Πριν μπλεχτεί η Ρωσία, το Ιράν και οι υπόλοιποι και γίνει η περιοχή κόκκινη από το αίμα αθώων.
Το ξέρω ό,τι σχεδιάζεται η οικονομική του κατάρρευση μαζί με την Ελλάδα του χρόνου την άνοιξη, όμως μέχρι τότε είναι πολύς ο καιρός. Το ξέρει και ο ίδιος άλλωστε και κινείται ταχύτατα για να προλάβει.
Μέχρι τα μέσα Ιουνίου το πολύ πρέπει τα πράγματα να έχουν αλλάξει ... .
Μετά θα είναι πολύ αργά για όλους και για τον ίδιο τον τουρκικό λαό.

Υ.Γ. Να ψάξουν οι εδώ ανόητοι να βρουν εάν έχει παίξει ρόλο και έχει κάνει κινήσεις στην άνοδο των ελληνικών spreads, το Φθινόπωρο του ‘09. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αρκετοί “σορτάκηδες” ήταν βαλτοί δικοί του.   

Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΠ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ, ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ

                         ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ (Ο.Λ.Π.)

Η πώληση του Ο.Λ.Π. στους Κινέζους (ή σε οποιονδήποτε άλλο) είναι ενέργεια άκυρη λόγω αντισυνταγματικότητας. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, αυτό που κάνει αντισυνταγματική την πώληση (αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ζήτημα ερμηνείας, αν και το Σύνταγμα είναι αρκετά σαφές – άρθρο 106). Αυτό που είναι απολύτως σαφές είναι ότι στο ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ της 5ης Ιουλίου 2015, το οποίο είναι και αμετάκλητα έγκυρο και ισχυρό, η πώληση του Ο.Λ.Π. (όπως και των αεροδρομίων) απορρίφθηκε ρητά και κατηγορηματικά από τον ελληνικό λαό, αφού υπήρχε στην απορριφθείσα πρόταση των δανειστών (http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/blog-post_10.html).

Πέρα από την ακραία πολιτική προδοσία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει η Ελλάδα, πρόκειται και για έσχατη προδοσία κατά την νομική έννοια του όρου, που αφορά όλα τα πολιτικά κόμματα, τους βουλευτές και τους κυβερνητικούς παράγοντες που μετά την καταψήφιση από τον ελληνικό λαό, ψήφισαν στην Βουλή το νέο μνημόνιο (με τους αντίστοιχους όρους) και το υλοποιούν. Σε οποιοδήποτε κράτος του κόσμου που θέλει να ισχυρίζεται ότι είναι κράτος δικαίου και κράτος νόμου, άπαντες θα ήταν σιδηροδέσμιοι με βαρύτατες κατηγορίες.

                                   ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΟΙ ΟΡΟΙ & ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ 

Η Σύμβαση Πώλησης (όπως έχει διαρρεύσει) είναι κλασσική “Λεόντιος Σύμβαση” εκποίησης αποικιοκρατικού τύπου. Βρίθει μονομερών όρων, απαλλαγών και φοροαπαλλαγών για τους αγοραστές και αναντίστοιχων ευθυνών, βαρών και κινδύνων για το ελληνικό κράτος. Εμείς ξέρουμε ότι τα σοβαρά κράτη, όταν θέλουν να συνάψουν συμφωνίες με άλλα (και για ευρύτερους λόγους) δεν παραχωρούν στρατηγικές υποδομές, αλλά παρέχουν διευκολύνσεις, ζώνες κλπ. έχοντας πάντα τα ίδια τον ανώτερο έλεγχο και πάντα με τον “όρο της αμοιβαιότητας”, δηλ. με αντίστοιχες παραχωρήσεις από το άλλο κράτος. Οταν αυτά απουσιάζουν, μιλάμε μόνο για αποικιοκρατία και για λακέδες.
Το ίδιο το τίμημα είναι όχι απλά χαμηλό για την αξία του λιμένα (368,5 εκ.), όχι μόνο μελλοντικό (ήτοι προφανώς θα καλυφθεί από τις φοροαπαλλαγές και τα κέρδη), αλλά και στην ουσία αβέβαιο. Αξίζει να επισημανθεί ότι στον ίδιο χρόνο, οι αγοραστές έναντι αντίστοιχου τιμήματος με το λιμάνι του Πειραιά, αγόρασαν ένα άγνωστο, ήσσονος σημασίας λιμάνι της Τουρκίας στον Εύξεινο Πόντο.
Θα πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τις συνέπειες των εκποιήσεων αυτών και να τις ανατρέψουμε, αφού βλάπτουν άμεσα και ουσιαστικά τα συμφέροντα της πατρίδας μας και ημών των ιδίων.
Το πρώτο που θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι (αφορά τους νοήμονες και όχι τους ανόητους) είναι ότι κάθε μετακίνησή προσώπου ή εμπορεύματος από το λιμάνι του Πειραιά, με την καταβολή των αντίστοιχων τελών υπέρ του Ο.Λ.Π., θα σημαίνει ότι το αντίστοιχο τέλος θα φεύγει από την Ελλάδα και θα μεταβαίνει στην τσέπη των ξένων αγοραστών. Το ίδιο θα ισχύει για όλα τα δικαιώματα του λιμένα. Δηλ. θα πηγαίνει κάποιος σε ένα νησί του Αιγαίου ή θα στέλνει κάτι και τα χρήματά του δεν θα μένουν στην Ελλάδα, αλλά θα φεύγουν ανεπιστρεπτί για την Κίνα.
Αντίστοιχα, οι αγοραστές θα μπορούν να ελέγχουν απόλυτα το εμπόριο διαμέσου του λιμένα και να επιβάλουν οποιοδήποτε τέλος και αμοιβή τους για την χρήση του λιμένα. Αν επί παραδείγματι ένα φορτηγό αυτοκίνητο με εμπορεύματα πρόκειται να κινηθεί από ή προς την Κρήτη, αυτοί θα έχουν το δικαίωμα να ορίζουν ποιο θα είναι το κόστος χρήσης του λιμένα. Με τον τρόπο αυτό μπορούν ουσιαστικά να παρεμποδίσουν τις μετακινήσεις αγαθών, το εμπόριο και να καταστήσουν μη ανταγωνιστικές τις τιμές των προϊόντων μας.
Αντιστοίχως, μπορούν να συμφωνήσουν προνομιακούς όρους και όρους προτεραιότητας για την κίνηση εμπορευμάτων από την πατρίδα τους και αλλού. Την ίδια ώρα τα ελληνικά προϊόντα μπορεί να περιμένουν στην ουρά και να χρεώνονται με πολλαπλάσια τέλη.
Αυτή η εξάρτηση και το ξεπούλημα εθνικών πόρων και στρατηγικών υποδομών είναι αισχρά απαράδεκτη και βαρύνει τις πολιτικές και λοιπές συμμορίες που την μεθόδευσαν και την υλοποιούν.
Ως προς τους όρους εργασίας, η μέχρι σήμερα παρουσία της Cosco είναι απολύτως αρνητική.
Μάλιστα καμία δέσμευση για νέες θέσεις εργασίας (έστω) δεν φέρεται να υφίσταται.
Τέλος οι “επενδύσεις” (σε βάθος 10ετίας) προβλέπεται να χρηματοδοτηθούν, όχι με χρήματα των αγοραστών, αλλά με χρήματα μέσα από το ΕΣΠΑ (!!!). Δηλ. Θα τους πληρώσουμε για να κάνουν “επενδύσεις” στο λιμάνι και θα στερηθεί η υπόλοιπη οικονομία χρήματα του ΕΣΠΑ (και μάλιστα πολύ μεγάλα ποσά) που, αντί να κατευθυνθούν σε ελληνικά χέρια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, θα πάνε στην Cosco και προς όφελός της !!!.

Η εγκληματική συμπεριφορά και σύμβαση αυτή πρέπει να ακυρωθεί με κάθε νόμιμο μέσο.
Θα πρέπει όλοι να εννοήσουν ότι τα πολιτικά κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, “ειδικοί”, οι οποίοι όλοι ομνύουν στο υποτιθέμενο συμφέρον της χώρας, κινούνται μεταξύ ανικανότητας, προδοσίας και ατομικού συμφέροντος. Θα πρέπει όλοι να εννοήσουν ότι οι “επενδυτές” δεν είναι φιλάνθρωποι ή αλληλέγγυοι στο δράμα του ελληνικού λαού, αλλά αποικιοκράτες που έρχονται να διαλύσουν την χώρα και τον λαό και να κερδίσουν από τον μόχθο του και την αξία της Ελλάδας.
Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Το σχέδιό μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας είναι η απόδειξη.
Μην τους αφήσουμε να προχωρήσουν. Η αντίσταση και ο ερχομός του λαού στην εξουσία είναι η μόνη σωτήρια οδός και ο μόνος νόμιμος τρόπος.


Δημ. Καραμήτσας : ΦΑΣΙΣΜΟΣ, Μ.Κ.Ο., ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ & ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ


Το βλέπεις, το αισθάνεσαι, το καταλαβαίνεις ... ο φασισμός σιγοβράζει στην ρημαγμένη μας χώρα (αλλά και σε όλο τον πλανήτη). Δεν είναι οι θεωρίες του, που άκριτα επανακάμπτουν, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όσα συμβαίνουν γύρω τους, όσα συμβαίνουν στους ίδιους ή στους “άλλους”. Βουτούν μία ανοησία και την ενστερνίζονται, χωρίς να εξετάζουν τι στην πραγματικότητα είναι, χωρίς να αναλύουν το ουσιαστικό της περιεχόμενο και το τι μπορεί να κρύβεται πίσω της και να προκαλεί ως αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι πάντοτε απόλυτο και επειδή είναι άκριτο και αβασάνιστο καταλήγει σε φασιστικούς ολοκληρωτισμούς κάθε απόχρωσης και προέλευσης.
Το βιώνουμε χρόνια τώρα, καθώς τα μνημόνια έβγαλαν από μέσα μας ό,τι χειρότερο είχαμε. Ομως τα φαινόμενα διαρκώς εντείνονται και καταλήγουν σε άμεσα ακραία ολοκληρωτικά αποτελέσματα.
“Ολοι οι πρόσφυγες είναι καλοί” λένε κάποιοι - “όλοι οι πρόσφυγες είναι κακοί” - λένε κάποιοι άλλοι. “Ολοι οι εισερχόμενοι παράτυπα στην Ελλάδα είναι λάθρο- , είναι οικονομικοί μετανάστες: τσακίστε τους” από την μία πλευρά. “Ολοι αυτοί που έρχονται είναι αδελφοί μας, δικαιούνται τα πάντα”, από την άλλη πλευρά. Λες και οι άνθρωποι, είναι όλοι ίδιοι, έχουν ίδια προσωπικότητα και έχουν όλοι τους ίδιους σκοπούς. “Το ευρώ και τα μνημόνια είναι σωτηρία – η δραχμή και η άρνηση των μνημονίων είναι καταστροφή” και τούμπαλιν. “Ολοι οι Ελληνες είναι καλοί, σοφοί, τίμιοι, ηθικοί κλπ” ή το αντίστροφο. Συμπεράσματα με απόλυτο λόγο και χωρίς καμία ανάλυση, τεκμηρίωση και αιτιολογία. Λόγος α-λογος και παράλογος, λόγος παραφροσύνης απόδειξη πνευματικής ένδειας που οδηγεί στην καταστροφή της ακρισίας.
Το τελευταίο θύμα (και μάλιστα χαρακτηριστικό θύμα του ολοκληρωτισμού) είναι οι Μ.Κ.Ο. και όσοι μετέχουν σε αυτές. Ο απόλυτος λόγος που προπαγανδίζουν τα ΜΜΕ και συμφωνούν πολλοί μαζί τους είναι ότι όλες οι Μ.Κ.Ο. είναι δήθεν συμμορίες καταλήστευσης δημόσιου χρήματος και πρέπει να καταργηθούν. Κατά τους ίδιους, αλλά και άλλους της έναντι πλευράς, όλοι, επίσης, οι μετέχοντες σε αυτές είναι δήθεν κοινωνικοί ή ποινικοί εγκληματίες, κατευθυνόμενοι από ντόπια και ξένα κέντρα αποφάσεων. Στα ίδια πλαίσια δε προβάλλεται το επιχείρημα ότι δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν με άλλους, με πρόσφυγες, με μετανάστες, ούτε να βρίσκονται σε ανοικτούς δημόσιους χώρους ... .
Λόγοι και βουλήσεις άκριτες, απαίδευτες και αβασάνιστες, ολοκληρωτικές, φασιστικές και επικίνδυνες για όλους, που εκστομίζονται όχι μόνο από λούμπεν στοιχεία, αλλά και από ανθρώπους με εγκυρότητα και τεκμήρια λογικής.
Να καταργήσουμε συνεπώς, σύμφωνα με την προπαγάνδα, τις Μ.Κ.Ο., δηλ. κάθε σωματείο και κάθε συλλογικότητα, να καταργήσουμε το δικαίωμα των ανθρώπων να συναθροίζονται και να ενώνονται σε νομικά πρόσωπα κοινού σκοπού, να καταργήσουμε το δικαίωμα των ανθρώπων να μιλούν ελεύθερα, να συναντούν όποιον θέλουν και να συνομιλούν μαζί του, να του προτείνουν, να τον προτρέπουν, να εκφράζονται ανοικτά, επειδή κατά την γνώμη μας “κάνουν κακό”, έχουν “κερδοσκοπική διάθεση”, “εκπορεύονται από ξένα ή ντόπια κέντρα επιρροής με σκοτεινούς σκοπούς” κλπ. ... . Να καταργήσουμε και τις πολιτικές συλλογικότητες και την ελεύθερη δημιουργία τους (και τα κόμματα Μ.Κ.Ο. είναι) και να καταλήξουμε να υπάρχει μόνο όποια ή όποιες θέλει η εξουσία.
Καταλαβαίνουν όσοι εκφράζουν τέτοιες απόψεις, όχι μόνο πόσο παράνομες είναι (οι νόμοι αλλάζουν άλλωστε), αλλά πόσο επικίνδυνες, πόσο φασιστικές είναι για όλους ;

Επειδή μετέχω σε ενώσεις προσώπων με κοινό σκοπό και επειδή σε χρόνο που οι περισσότεροι κοιμούνταν ήσυχοι έχω ασχοληθεί και ασχολούμαι με τις “κυβερνητικές Μ.Κ.Ο.” και με τις “ύποπτα χρηματοδοτούμενες Μ.Κ.Ο.”, σας προτρέπω σε έρευνα, ανάλυση και διαχωρισμό και όχι σε γενικεύσεις και αφορισμούς.
Σε σχέση με τους πρόσφυγες και σε χρόνους που εγγίζουν πλέον το έτος είχα και είχαμε μέσα από συλλογικότητες κάνει κάποιοι λόγο για τις μεθοδεύσεις που φέρονται να αφορούν “κυβερνητικές Μ.Κ.Ο.”. Ομως το να γενικεύουμε είναι απολύτως παράλογο, απολύτως άδικο και απολύτως φασιστικό, καθώς οδηγεί στο φίμωμα των ανθρώπων και στην δημιουργία κοινωνιών που ορίζονται απόλυτα από τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν όσοι καταλαμβάνουν ή ελέγχουν το κράτος. Οι συλλογικότητες είναι μέσο έκφρασης του πολίτη, πολλές φορές και αντίστασης απέναντι στην βία, την εξουσία, την αναλγησία του κράτους και όσων το κατέχουν και το χρησιμοποιούν ως όργανό τους.
Το κράτος έπρεπε να είναι ένας τοίχος που τον δημιουργεί και τον χρωματίζει δημοκρατικά όλη η κοινωνία και όχι μόνο όσοι έχουν ισχυρό ή μακρύ χέρι ... .

Οσο για τις επαφές με τους “ξένους” ... κάθε άνθρωπος έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμα να έρχεται σε επαφή με άλλους, να συζητά, να εκθέτει τις απόψεις του. Οσα εκφράζουν τα συστημικά ΜΜΕ και όσοι συμφωνούν μαζί τους και τα αναπαράγουν, αποτελεί άγρια φασιστική αμφισβήτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της επικοινωνίας και της ελεύθερης έκφρασης των ανθρώπων. Μήπως θέλουν να επιβάλλουν απαρτχάιντ και απομόνωση ? Μήπως θέλουν να μας οδηγήσουν στην απαγόρευση επικοινωνίας, συγκρότησης ομάδων, σωματείων, συλλογικοτήτων ?

Ας είμαστε λοιπόν όλοι και όλες προσεκτικοί στον τρόπο που προσεγγίζουμε όσα γράφονται ή ακούγονται, ελέγχοντας και την πηγή προέλευσης και σκεπτόμενοι που οδηγούν και ποια θα είναι τα αποτελέσματά τους (για εμάς και για το σύνολο), αν τα υιοθετήσουμε. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα προσπαθήσουμε με απλές λέξεις και έννοιες να καταδείξουμε το πως λειτουργεί το σύστημα της παγκοσμιοποίησης στα θέματα της παραγωγής, δημιουργώντας τις συνθήκες καταδυνάστευσης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαών και των ανθρώπων που τους απαρτίζουν. Τις συνθήκες αυτές βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα και θα τις βιώνει με γεωμετρική πρόοδο τα επόμενα χρόνια, όσο οι “αγορές” συνεχίζουν να κυριαρχούν πάνω στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη.

Α. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ο πλανήτης είναι διοικητικά οργανωμένος σε κράτη. Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους συγκροτήθηκαν και υφίστανται τα κράτη και ένα από τα ουσιώδη καθήκοντά του είναι αυτό της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε να υφίστανται διαθέσιμα τα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων αγαθά και υπηρεσίες. Ως Οικονομία δεν ορίζουμε, και δεν πρέπει να ορίζουμε, τα κεφάλαια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Οικονομία στην πραγματικότητα είναι ο ατομικός και συλλογικός κοινωνικός μηχανισμός που έχει ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων σε αγαθά και υπηρεσίες.
Οπως θα γνωρίζουν αρκετοί, αλλά καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να το μάθουν οι νεώτεροι, μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τα κράτη φρόντιζαν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους “ενδοπαραγωγικά”, με εσωτερική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών. Το κύριο εργαλείο τους στην πολιτική αυτή ήταν οι δασμοί για προϊόντα από άλλα κράτη (αρκετές φορές και απαγορεύσεις). Αλλα εργαλεία ήταν οι περιορισμοί εισαγωγών και οι ενισχύσεις - άμεσες και έμμεσες – της εσωτερικής παραγωγής. Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:
1. Μεγάλο ποσοστό εσωτερικής παραγωγικής αυτάρκειας.
2. Χαμηλή ανεργία.
3. Παραγωγικό προσανατολισμό της κοινωνίας και παραγωγή τεχνογνωσίας.
4. Πλουραλισμό στον επαγγελματικό προσανατολισμό των ανθρώπων/πολιτών.
Το ουσιαστικότερο όμως όλων είναι ότι με την κεντρική πολιτική αυτή, το κράτος επιτύγχανε ουσιαστική ασφάλεια για τον άνθρωπο και την κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία. Η αίσθηση ασφάλειας για τον άνθρωπο και την κοινωνία και η εθνική ανεξαρτησία είναι ανάλογη με το ποσοστό παραγωγικής αυτάρκειας, ιδίως σε αγαθά και υπηρεσίες άμεσης ανθρώπινης ανάγκης και ουσιαστικά είναι το κλειδί για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Εν ολίγοις, το κράτος εκείνο που έχει εξασφαλίσει μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και ο λαός που το συγκροτεί, δύσκολα μπορεί να εκβιαστεί με πείνα και άλλες κακουχίες, έχοντας την δυνατότητα να καλύψει μέσα από την εσωτερική παραγωγική διαδικασία τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των πολιτών και κατοίκων του. Αντίστοιχα, ένας λαός έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα οργανωμένος σε ένα τέτοιο κράτος, να επιλέξει λύσεις και πολιτικές ανεξάρτητες, σύμφωνα με την δική του θέληση, χωρίς να λογαριάζει τέτοιες βασικές και αναπόδραστες για τον άνθρωπο ανάγκες και φόβους.

Β. Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της στατιστικής υπηρεσίας (νυν ΕΛΣΤΑΤ) και από την αναδρομή στις “Στατιστικές Επετηρίδες” της χώρας μας, η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές και το κοινωνικό – πολιτικό απαρτχάιντ που εφαρμοζόταν, λειτουργώντας με αυτό τον “παραγωγικό” προσανατολισμό είχε καταφέρει να έχει μια ουσιαστική παραγωγική βάση, που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά η εσωτερική παραγωγή επέτρεπε και σημαντικές εξαγωγές.
Κομβικό σημείο και πολιτική επιλογή για την αποπαραγωγικοποίηση της χώρας αποτελεί η είσοδός της στην Ε.Ε. την 1/1/1981. Αν κανείς ανατρέξει στις “Στατιστικές Επετηρίδες της Ελλάδας” (http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/categoryyears?p_cat=10007369&p_topic=10007369) των ετών 1981, 1982 και 1983, θα καταλάβει την τεράστια και πολυσχιδή παραγωγική οντότητα της χώρας. Η παραγωγική ταυτότητα της χώρας ήταν τέτοια που επέτρεπε, π.χ. όλα τα είδη ατομικής και οικιακής υγιεινής, όλα τα είδη ένδυσης και όλες οι οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές, χειροκίνητες, έπιπλα κλπ) να μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα, παρά τον βαθμό εξάρτησης από κάποιες πολυεθνικές. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τα είδη ένδυσης (που τότε ήταν σημαντικό και ονομαστό εξαγώγιμο προϊόν) στην Ελλάδα σήμερα παράγονται μόνο εσώρουχα και διαρκώς φθίνων αριθμός υποδημάτων, καταλαμβάνεται από θλίψη. Η ίδια θλίψη καταλαμβάνει τον Ελληνα όταν τελειώσει την ανάγνωση κάποιας από τις “επετηρίδες” αυτές και αναλογιστεί το παραγωγικό κενό στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα του.
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ε.Ε.) αφαίρεσε από το κράτος το εργαλείο των δασμών (δηλ. των φόρων εισαγωγής) ως προς τις χώρες μέλη της Ε.Ο.Κ., που συνεχώς διευρυνόταν σε μέλη. Παράλληλα, πολιτικές της Ε.Ο.Κ., όπως αυτή των ποσοστώσεων στην παραγωγή (απαγόρευση παραγωγής αναγκαίων ποσοτήτων ακόμα και για την κάλυψη των εσωτερικών βιοτικών αναγκών), των επιδοτήσεων και των “αναδιαρθρώσεων”, κατέστρεψαν πλήρως τον παραγωγικό ιστό της χώρας και απομείωναν συνεχώς την παραγωγική της οντότητα και ταυτότητα και το παραγωγικό της αποτύπωμα. Πέρα από τα άμεσα εσωτερικά αποτελέσματα, οι επιλογές αυτές άρχισαν να διογκώνουν το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας (το μεγαλύτερο συγκριτικά στις χώρες της Ε.Ε.), με αποτέλεσμα την ανεπιστρεπτί διαρροή κεφαλαίων σε άλλα κράτη και την διόγκωση του δανεισμού κάθε είδους.
Η Ελλάδα στερημένη από παραγωγή μπήκε και στον κύκλο της στέρησης κεφαλαίων και πόρων.
Κλάδοι ολόκληροι της οικονομίας εξαφανίστηκαν, επαγγέλματα (επιστημονικά και τεχνικά) χάθηκαν και μαζί με αυτά χάθηκε ή χάνεται η αντίστοιχη γνώση ως προς την παραγωγή. Στον κοινωνικό μετασχηματισμό που προκλήθηκε, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε να ασχολείται με εργασίες και επαγγέλματα χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και αποτέλεσμα και να συγκεντρώνεται στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, που εδώ και 2,5 δεκαετίες δεν έχουν κανένα παραγωγικό αποτύπωμα και παραγωγική οντότητα.

Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Παράλληλα με την ΕΟΚ και μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, ακολουθήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), που ελέγχεται από τις ισχυρές παραγωγικά χώρες της Δύσης και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, η τακτική της “παγκοσμιοποίησης”, η οποία εκφράζεται με τις μεγάλες διεθνείς συμφωνίες για το παγκόσμιο εμπόριο, που καταργούν τους περισσότερους από τους προστατευτικούς περιορισμούς, απαγορεύσεις και δασμούς μεταξύ των κρατών.
Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση των σχεδίων του νεο-φιλελευθερισμού, της θεωρίας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία των μεγάλων πολυεθνικών και των ισχυρών κρατών με σκοπό την κατάληψη κάθε γωνιάς του πλανήτη, μέσω της οικονομικής επέκτασης. Το “Laissez Faire – Laissez passer” της εποχής προ της Γαλλικής Επανάστασης, επανήλθε και καλά κρατεί και αποδίδει σε ελάχιστους, σε βάρος όλων των λαών του πλανήτη, αφού δεν ενδιαφέρεται για καμία κοινωνική δικαιοσύνη και για τον άνθρωπο, παρά μόνο για τα κέρδη των ισχυρών.
Ετσι εύκολα, καταργήθηκαν τα κράτη και τα σύνορα και οι λαοί έντρομοι προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και γιατί, την ώρα που το 24ωρό τους κυλάει μέσα στην καταπίεση και στην κατανάλωση προϊόντων που έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη. Εκεί όπου καταπιεσμένοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή μία κούπα ρύζι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος των πολυεθνικών.
Με τον τρόπο αυτό, που τον ονομάζουν παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής και του εμπορίου και στην πραγματικότητα είναι παγκόσμιος καταμερισμός της παραγωγής και εμπορίου από συγκεκριμένα κέντρα και συμπλέγματα ισχύος , κατάφεραν να αποδυναμώσουν τις κοινωνίες και τα κράτη, όχι μόνο από δασμολογικά έσοδα, αφού πλέον τα προϊόντα τους περνούν ελεύθερα ή με συμβολικό κόστος τα σύνορα, αλλά κυρίως από την δυνατότητα να παράγουν με τους δικούς τους όρους και κανόνες και από το δικαίωμά τους να καθορίζουν τις παραγωγικές προτεραιότητές τους, δηλ. αδιαφορώντας την ίδια την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, των λαών, και των κρατών και στην πραγματικότητα εναντίον της.
Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι, ενώ η δυνατότητα παραγωγής και εμπορίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ορίστηκε ουσιαστικά ελεύθερη, ήτοι ανεξέλεγκτη, δεν υπήρξε στις διεθνείς συμβάσεις κανένας μηχανισμός που να εξασφαλίζει στα κράτη την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους από την παγκόσμια παραγωγή σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής ή αδυναμίας τους ή οποιασδήποτε άλλης αρνητικής συνθήκης και παράγοντα. Εάν, δηλαδή, ένα κράτος βρεθεί σε αδυναμία να στηρίζει την οικονομία του ή να εξεύρει τα χρήματα για να εισάγει τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, δεν υπάρχει και σκόπιμα δεν ορίστηκε μηχανισμός ασφαλείας που να του δίνει πρόσβαση στα αγαθά αυτά. Στην αντίστοιχη υπόθεση εργασίας αν η Κίνα (ή οποιαδήποτε βασική χώρα παραγωγής) σταματήσει για οποιονδήποτε λόγο να παράγει, η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει ένα σοκ ικανό να δολοφονήσει από στέρηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα, σκόπιμα και κανιβαλικά, η μη ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού κάλυψης αναγκών και η ανασφάλεια που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού, εκφοβισμού, υποταγής, εξάρτησης, αποικιοποίησης, υποδούλωσης.
Η σκοπιμότητά τους να διαλύσουν τα κράτη και να ελέγξουν τους λαούς και τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη είναι καταφανής. Οπως καταφανής είναι η δουλικότητα, η ανοησία, η προδοσία των κυβερνήσεων των λιγότερο ισχυρών κρατών, που άφησαν να συμβεί και να λάβει σάρκα και οστά, το έγκλημα αυτό της παγκοσμιοποίησης.
Το πρώτο που συνέβη άμεσα με όλα αυτά, πέρα από την αποδυνάμωση και τον έλεγχο κρατών και λαών, ήταν η κατάληψη και ο έλεγχος των τομέων της οικονομίας από ολοένα και λιγότερους αριθμητικά πολυεθνικούς φορείς – ομίλους επιχειρήσεων και ολοένα ισχυρότερους σε κεφάλαια και δυνατότητες χρήσης τους, οι οποίοι είναι πάντοτε μεικτοί (παραγωγικοί, εμπορικοί, τραπεζικοί) και πάντοτε βρίσκονται υπό τον έλεγχο συγκεκριμένων προσώπων, κρυμμένων πίσω από εταιρείες holding, αλλά εμφανών σε όσους έχουν την όρεξη και την γνώση να ψάξουν λίγο παραπάνω. Η τεράστια αυτή ισχύς που αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία όλου του πλανήτη (λιγότεροι κατέχουν ολοένα και περισσότερο πλούτο – πολυεθνικές με οικονομικές δυνατότητες μεγαλύτερες ακόμα και από πλούσια κράτη) είναι ευνόητο ότι στηρίχθηκε σε ελεγχόμενες κυβερνήσεις και με την ισχύ της εργάστηκε και εργάζεται για να επεκτείνει συνεχώς την ισχύ της “καταλαμβάνοντας” πολιτικά με ανάξιους λακέδες της, την μία χώρα μετά την άλλη και θέτοντάς την στην επικυριαρχία και την συνολική της εκμετάλλευση.
Η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά και όλων των κομμάτων που εμφορούνται από αντίστοιχες αντιλήψεις στο να παράξουν ουσιαστική πολιτική δεν είναι φυσικά τυχαία. Κόμματα και πρόσωπα επιλέχθηκαν προσεκτικά στο να εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και να είναι ανίκανα να έχουν έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια, ώστε να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την ατομική και συλλογική τους κενότητα και προδοτική διάθεση. Τα “μηδενικά” βολεύουν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, με την διαφορά ότι φέρνουν σε απόγνωση και αδυναμία κίνησης τον ελληνικό λαό.
Φυσικά κανένας από τους λαούς, ακόμα και “ισχυρών” κρατών δεν πρόκειται να γλυτώσει από την παγκόσμια κερδοκρατική λαίλαπα και την ουσιαστική αποπαραγωγικοποίηση των κρατών τους, στον βωμό των δήθεν ανταγωνισμών και της κερδοσκοπίας.

Δ. ΛΥΣΕΙΣ
Οι λύσεις για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς που βιώνουν την συνολική, συλλογική και ατομική εκποίηση στον βωμό της ισχύος των πολυεθνικών είναι απλές και εύκολα κατανοητές. Ξεκινούν και τελειώνουν στο μοντέλο της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξέρουμε ότι σας λέμε πράγματα που μοιάζουν με “κινέζικα”, αλλά εμείς το έχουμε συλλάβει, το έχουμε σχεδιάσει. Το γεγονός ό,τι αποτελεί εδώ και χρόνια μόνιμη επωδό ή σύνθημα κάθε είδους πολιτικών, κομμάτων, ακόμα και διαφημίσεων φανερώνει την ισχύ της αντίληψης που έχει μέσα της πραγματική ουσία. Αυτοί το λένε για να σας ξεγελάσουν, εμείς κατέχουμε την ουσία της φιλοσοφίας και της πολιτικής, ενώ παράλληλα με το μοντέλο του μέλλοντος έχουμε σχεδιάσει και τις ενδιάμεσες πολιτικές. Οταν πριν από 14 χρόνια κάποιος από εμάς ανέλυε φιλοσοφικά τα ζητήματα, οι περισσότεροι τον κοιτούσαν περίεργα. Μετά από λίγα χρόνια το σύνθημα του μοντέλου “Κοινωνία με Κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του” άρχισε να μπαίνει στο στόμα αρκετών. Ο ίδιος δεν είναι ακόμα σίγουρος αν έχει γίνει κατανοητό ακόμα και από όσους μυήθηκαν στην θεωρία, όμως σκέφτεται ότι μετά από 2-3 γενιές, οι άνθρωποι θα το έχουν κατανοήσει καλύτερα και θα αγωνιστούν για αυτό. Δεν θα σας κουράσουμε άλλο αναλύοντας το μοντέλο ή την θεωρία των βιοτικών αναγκών. Κείμενα αρκετά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τα κρίσιμα είναι κρατημένα πίσω και περιμένουν την ώρα τους. Όσοι θέλουν να ακούσουν και είναι έτοιμοι να καταλάβουν μπορούν εύκολα να μας βρουν. Οσο για την Ελλάδα, έχει εκπονηθεί ολοκληρωμένο μοντέλο ήδη από το 2007, ήταν τότε που ανακαλύφθηκε η έννοια της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ... . Από το μοντέλο μας μπορείτε να βρείτε μόνο ψήγματα. Δεν θα δώσουμε τροφή σε κανένα εκμεταλλευτή της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Το σχέδιο θα δοθεί μόνο όταν ο λαός θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει την εξουσία και την τύχη του στα χέρια του.


ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...