Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αρθρα Μελών, Βαγγέλης Κωνσταντίνου: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ


(προσημείωση Λ.Κ. : Ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου είναι ένας πραγματικά δημοκράτης πολίτης και στοχαστής. Είναι ο συντάκτης εκατοντάδων κειμένων για την πραγματική δημοκρατία.)

Είμαι από εκείνους που αντιπαλεύει την Δημοκρατία σας και την Δημοκρατία τους.
Είμαι από εκείνους που υπερασπίζονται ότι το σύνολο των εξουσιών αποτελούν δικαίωμα του λαού που πρέπει και να φαίνεται και να αποδεικνύεται.
Το ίδιο το Σύνταγμα καταστρατηγεί τον εαυτό του (άρθρο 44) και θέτει σε διαρκή κατάσταση γύψου τα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα εξουσιών, του λαού.
Το ίδιο το πολιτικό σας σύστημα, εκείνο που και οι ίδιοι καταγγέλλετε ως διεφθαρμένο, που δίνει υπεράνω του Συντάγματος εξουσίες σε υποδεέστερα του κοινοβουλίου θεσμικά όργανα , θέτει στον γύψο ακόμα και το ίδιο το πολίτευμα για το οποίο στρατεύεστε.

Αυτήν την περίοδο της άκρατης φασιστικής Δεξιάς υποταγής Κράτους – κοινωνίας – θεσμών – οικονομίας, σε μια συμμορία δοσίλογων, σε μια εγκληματική οργάνωση Πολιτικών και Οικονομικών συγκροτήσεων ατόμων και συμφερόντων, με ανύπαρκτη πατριωτική συνείδηση και ανύπαρκτη Ελληνική παιδεία, με αναπτυγμένη την συνείδηση του υποτακτικού και του οικονομικού εγκληματία που παίρνει εντολές από ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, οδηγεί την χώρα και τον λαό σε επικινδύνους ατραπούς.
Παρακολουθώντας τις δηλώσεις του Φασίστα αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές αν παραιτηθούν οι Βουλευτές της Χρ. Αυγής, μέχρι ότι δεν χρειάζονται εκλογές παρά μια κυβέρνηση διαπιστευμένων από την Τρόικα, δεν επιτρέπει ανεγκέφαλη και επιφανειακή κρίση των αντιλήψεων και των ενεργειών των νεοφασιστών δοσίλογων από τους συντελεστές και αξιωματούχους της Αντιπολίτευσης.
Το καθεστώς υποταγής του Πολιτεύματος στην Αστυνομοκρατία και την Δικαστοκρατία, την ζήσαμε και κατά την περίοδο Κ. Μητσοτάκη.
Αποτελεί ίδιον της Δεξιάς να ενταφιάζει το πολίτευμα και στην θέση του να λειτουργεί ο Εισαγγελέας, δηλαδή η τρομοκρατία της φυλακής για κάθε αντίθετη άποψη ή πράξη η οποίες δεν έχουν την νομιμοποίηση των αντιλήψεων που υιοθετεί το κόμμα που κυβερνά.
Η Δεξιά, με όποιο ονοματεπώνυμο και αν πολιτεύτηκε στην χώρα μας, παρέμεινε δέσμια της φασιστικής της καταγωγής.
Σήμερα όπου με πολιτικού όρους, με πολιτικές αποφάσεις θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου η Ναζιστική οργάνωση – κόμμα της Χρ. Αυγής, επιστρατεύονται να ασκήσουν αυτήν την πολιτική βούληση και να υιοθετήσουν πολιτικές αποφάσεις με επένδυση νομικών «ενδυμάτων» η Εισαγγελική και Δικαστική εξουσία.
Όπως ακριβώς το ΣτΕ απεφάνθη για την συνταγματικότητα της απεμπόλησης της Εθνικής Κυριαρχίας και της ερμηνείας του ενδοτισμού σε πατριωτισμό με πολιτικά επιχειρήματα, κατά την ίδια μεθοδολογία και κατά την ίδια  συνείδηση της νομιμότητας και της νομικής επιστήμης, διώκεται η Χρ. Αυγή.
Η διαδικασία, είναι τόσο νόμιμη όσο Δημοκρατία είναι η Δημοκρατία σας.

Διαβάζοντας το σκεπτικό του πορίσματος του Αντιεισαγγελέα, δεν χρειάζεται να ξέρεις νομικά παρά μόνο Ελληνικά, διαπιστώνεις πως συνέλαβαν τα στελέχη της Χρ. Αυγής για να αποδείξουν στην συνέχεια πως έχουν νομική βάση η πολιτική κατηγορία για ναζιστική – εγκληματική οργάνωση λόγω έργου, όπως ισχυρίζονται ο Υπουργός κ. Δένδιας καθώς και ο έντυπος και Ηλεκτρονικός τύπος.

Αντί δηλαδή, να αποφασίσει το Ελληνικό κοινοβούλιο για την φύση του κόμματος της Χρ. Αυγής, αντί να αποδείξει πως οι αντιλήψεις καθώς και οι ενέργειες επί έργω των υποστηρικτών της Χρ. Αυγής ανασύρουν μνήμες και πρακτικές του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας και του Β’ παγκοσμίου πολέμου, αντί να εντάξουν την Χρ. Αυγή στα κόμματα- μηχανισμούς που καθοδηγούν και προσηλυτίζουν πολίτες σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι τόσο λίγοι, τόσο θρασύδειλοι, τόσο ιδιοτελείς, τόσο φαύλοι,  τόσο καιροσκόποι, τόσο τυχοδιώχτες, που βάζουν το Κοινοβούλιο, το πολίτευμα, τα δικαιώματα των πολιτών υπό το Κράτος των Εισαγγελέων και των Δικαστών.
Ενώ το Πολίτευμα και το Κοινοβούλιο επί Χούντας ντύθηκαν στο χακί, σήμερα ντύθηκαν την τήβεννο των Εισαγγελέων και των Δικαστών.

Μαζί του και τα φασιστικά γουρούνια που συγκροτούν τα λεγόμενα ΜΜΕ.
Μαζί τους όλοι εκείνοι που τηλεδίκασαν και τηλεσυσκέφτηκαν φωναχτά, μοίρασαν ποινές, κατασκεύασαν κελιά και χλεύασαν του ανακριτές και εισαγγελείς που «εξετράπησαν» της πεπατημένης όπως αυτή έχει οριοθετηθεί από την Κυβέρνηση της Φασιστικής Ολιγαρχίας των ολετήρων και έχει υιοθετηθεί από την συμμορία των δημοσιολογούντων Πρετεντέριδων.

Το ομαδικό κράξιμο  από Υπουργούς και Δημοσιολογούντων φρικιών τύπου Πρατεντέρη, των αποφάσεων Ανακριτών και Εισαγγελέων, για την απελευθέρωση των Βουλευτών της Χρ. Αυγής, στους οποίους οι ποδηγετημενοι από τα ξένα οικονομικά κέντρα που κατέστησαν την χώρα μας Γερμανικό προτεκτοράτο δεν έχουν άρει την βουλευτική ασυλία , που παρανόμως και αντισυνταγματικά εκρατήθηκαν με χειροπέδες, υπέβαλε την «ανεξάρτητη» συνείδηση Ανακριτών και Εισαγγελέων να προφυλακίσουν και πάλι κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κοινοβουλευτισμού, το Αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος.

Οι ίδιοι, Φασίστες όπως οι Φασίστες της Χρ. Αυγής, κάνουν πρόβες χουντικής κοπής για να  «φυτέψουν» κατηγορίες και Εισαγγελικές δοξασίες ως στοιχεία έκνομη δράσης στα στελέχη και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης αλλά και στην ελεύθερη βούληση των πολιτών, ποινικοποιώντας ταυτόχρονα την δημοσία τοποθέτηση ή την συνείδηση  όσων αντιστρατεύονται τον Νεοφιλελευθερισμό, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, τις αποφάσεις της Τροικα ή ακόμη και την κ. Μέρκελ.

Οι ίδιοι οι Φασίστες τύπου Δένδια ή τύπου Σαμαρά ή τύπου Πρετεντέρη ετοιμάζονται  να κτυπήσουν τα κόμματα της Αντιπολίτευση, ξεκινώντας από Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο η βρώμικη ΕΥΠ έχει «ενοχοποιήσει» με «παρακολούθηση» συνομιλιών ως ηθικό αυτουργό στην συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης των κατοίκων στις Σκουριές εναντίον της επιχείρησης εξόρυξης χρυσού.

Η Αντιπολίτευση, όσο ο λαός δεν ξεσηκώνεται, βρίσκεται υπό καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας.
Ο Στρατός με το ένοχο παρελθόν δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει το υπερασπιστή της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων λαού και Κοινοβουλίου.
Η Κυβέρνησης των ολετήρων, των Εθνικών μειοδοτών, των υποτακτικών της Μέρκελ, μαζί  με τον ένστολο ιδιωτικό στρατό της, με το Κράτος των Εισαγγελέων και των Δικαστών, με την φασιστική της συνείδηση και καταγωγή, λειτουργεί, συμπεριφέρεται και νομοθετεί ως Χούντα και πολιτικό κουστούμι.

Είναι τραγέλαφος για το πολιτικό σας σύστημα και την δημοκρατία σας, πως ένας αρχηγός κόμματος προφυλακίζεται επειδή έχει πολιτικές ευθύνες για την δράση των μελών ή των οπαδών του κόμματός του, την ίδια στιγμή που δεν διώκεται ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Γ. Παπανδρέου.
«Ενημερώθηκε» για την δολοφονική πράξη μέλους ή οπαδού του κόμματος του και αυτό τον κρίνει προφυλακιστέο.
Με την ανάλογη αιτιολογία ο Τσίπρας θα κριθεί προφυλακιστέος, αν ισχυριστεί  ο κάθε ευνοημένος από το πολιτικό κονκλάβιο Αντιεισαγγελέας ότι γνώριζε την δράση του βουλευτή του κόμματός του, όταν υπέθαλπε την δράση και την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης στις Σκουριές.

Η Ελλάδα στον γύψο , η Ελλάδα δέσμια του Φασισμού της Νέας Τρομοκρατίας του Σαμαρά, των Εισαγγελέων, της Τρόικα, του Αμερικανο-εβραϊκού λόμπι.
Η Ελλάδα άβουλου και ευθυνόφοβου λαού και φοβισμένης Αντιπολίτευσης πορεύεται στον δρόμο των κρεματορίων της Νεογερμανικής θηριωδίας.

Όσο δεν αντιδρούμε και όσο δεχόμαστε ως αυτονόητο εξουσιαστικό δικαίωμα η Δημοκρατία ως ιδέα,  το  Πολίτευμα και το Κοινοβούλιο να ποδηγετούνται από το Κράτος εν Κράτη των Εισαγγελέων, των Δικαστών και των Μπάτσων, το μέλλον, άμεσο και απώτερο θα είναι η κόλαση που με τα χέρια μας θα έχουμε δημιουργήσει,




ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Η συνείδηση της οικονομικής κρίσης σε μια Ελλάδα πειραματόζωο


Όσο θα εντείνονται οι συγκρούσεις στην οικονομία και όσο το εξιλαστήριο θύμα θα είναι η κοινωνία, τόσο θα γίνεται πιο αποκαλυπτικό πως η σημερινή συγκρότηση των ατόμων σε κοινωνικές τάξεις, αλλά και το πολιτικό σύστημα που επιλέχτηκε για να υπηρετεί το κράτος θα αποσαθρώνεται.
Αντίθετα με όσους ισχυρίζονται πως η κρίση είναι κρίση χρέους ή κρίση υπέρογκων δαπανών, από όσα συμβαίνουν στο Νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτός ο ισχυρισμός είναι αδύναμος.
Βεβαίως έχουν οξυνθεί όλα τα οικονομικά μεγέθη, αλλά αυτό είναι συνέπεια μιας μη οικονομικής κρίσης.
Τα ΜΜΕ αλλά και οι κυβερνητικές πολιτικές, καθώς και ο αντιπολιτευτικός λόγος επισκιάζουν εντέχνως το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του σχεδιασμού που δεν καθιστά την Ελλάδα απλά πειραματόζωο, αλλά που ναι, μπορεί να στοχεύει και σε καταστροφή των κεφαλαίων που συγκροτούν την βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το εμπόριο αλλά κυρίως ότι σχεδιάσθηκε, σχεδιάσθηκε για την καταστροφή των πολιτιστικών προτύπων και του συστήματος των παραδοσιακών κοινωνικών σχέσεων που δημιούργησαν το νεοελληνικό κράτος και με βάση αυτό , που συγκρότησαν την ελληνική κοινωνία, επειδή αυτά αποτελούν εμπόδιο στην ενθρόνιση του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού, κυρίως σε μικρές και φτωχές οικονομίες όπως η χώρα μας, όπου υφίστανται έντονα τα στοιχεία παραδοσιακότητας στις οικονομικές σχέσεις και στην διαμόρφωση των δεικτών οικονομίας.
Οι βασικοί συντελεστές της Ελληνικής εκδοχής καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχουν απόλυτη συνάφεια με το πολιτιστικό πρότυπο της συγκρότησης του Κράτους ως ανάγκη μιας κοινωνίας ατόμων που έμαθε να πολεμά για την ελευθερία της και που η ιστορία της βασίζεται όχι σε μεγάλες οικονομικές επαναστάσεις αλλά σε απελευθερωτικούς αγώνες, σε έναν εμφύλιο και σε πολλές δικτατορίες.
Για να κατανοήσουμε περισσότερο την κρίση, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη τις παραδόσεις και τα εθιμικά, αν μπορούμε να τα πούμε έτσι, στοιχεία , πάνω στα οποία και με τα οποία οδήγησαν τον Ελληνικό λαό σε μια συγκεκριμένη μορφή συγκρότησης της Κοινωνίας και σε ένα αντίστοιχο της, Κράτος.
Ο Ελληνικός λαός, είναι από εκείνους τους λαούς που έχουν ενσωματώσει στο dna του, την διαρκή πάλη για ελευθερία και ανεξαρτησία, κάτι που καθόρισε και την θέση του απέναντι στην οικονομία και στην δημιουργία οικονομικών μεγεθών που στόχευαν από την μια στην εμπέδωση της ανεξαρτησία και της οικονομικής ελεύθερης δημιουργίας, ως κυρίαρχοι συντελεστές στον εθνικό καταμερισμό εργασίας και από την άλλη στην αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους ως ισότιμο πολιτισμένο και οικονομικά αυτοδύναμο, ισάξιο να συγκριθεί με κάθε άλλο στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Ο Ελληνικός πολιτισμός παρά τις έξωθεν πιέσεις και παρά την εθελοδουλεία του Πολιτικού Προσωπικού του Κράτους, το οποίο βιαζόταν να αναγνωρισθεί ως εκπρόσωπος μιας αναπτυγμένης οικονομίας και ως εκ τούτου ναρκοθετούσε κάθε προσπάθεια χειραφέτησης της Κοινωνίας και της οικονομίας υπηρετώντας με ανήθικους τρόπους και πολιτικές τα ξένα συμφέροντα που τους καθιστούσαν ιδιοκτήτες της εξουσίας , δεν μπόρεσε να θυσιάσει την συνείδηση των Ελλήνων ως προς την καταγωγή, το Έθνος και την Πατρίδα.
Παρ’ ότι το Πολιτικό Προσωπικό που διαχειριζόταν και διεύθυνε το Κράτος ήταν έντονα εθελόδουλο και διεφθαρμένο, εντούτοις ουδέποτε αποσκίρτησε από την Ελληνική του συνείδηση, την Ελληνική γλώσσα, τα έθιμά, τα ήθη και την Ελληνική του καταγωγή.
Φτάνω σήμερα να ισχυριστώ πως χωρίς να το θέλει, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει, χωρίς να το επεδίωξε ποτέ, ο εθνικισμός της Ελληνικής καταγωγής των νεοελλήνων, ως συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού των αρχαίων ελλήνων, δημιούργησε κατά έναν αντίθετο ως προς τον καπιταλισμό, καπιταλιστικό σύστημα ανάπτυξης που βασιζόταν σε δύο σταθερές. Στην οικονομία της αλληλεγγύης, της ελεύθερης δημιουργίας και στην παραγωγής ανθρωπιστικών κοινωνικών σχέσεων που βρίσκονταν σε σύγκρουση με τις κοινωνικές – οικονομικές σχέσεις ενός συστήματος οικονομίας που είχε επιβληθεί απ’ έξω και που καθόριζε ένα πλήθος ταξικών αντιθέσεων, συγκρούσεων και συγκροτήσεων , κάτι που δεν αποτελούσε την κυριαρχική οικονομία των επαρχιακών πόλεων και τα χωριών και στην εισαγωγή οικονομικών προτύπων καπιταλιστική ανάπτυξης στο οποίο κυριαρχούν συγκρουσιακά στοιχεία που διαιρούν την κοινωνία σε υποτελείς δούλους και αφέντες κεφαλαιοκράτες σε αντίθεση με εκείνο που ορίζεται ως δημιουργία οικονομίας της προόδου και της ανάπτυξης ανθρωπιστικών σχέσεων.
Οι βασικές αντιθέσεις στην παραδοσιακή οικονομία, ενώ μπορούν σε κάποιο βαθμό να μοιάζουν με τις κυριαρχικές αντιθέσεις μιας καπιταλιστικής ή ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης, εντούτοις από οποιανδήποτε πλευρά τις προσεγγίσεις, θα διαπιστώσεις πως είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Άλλη είναι η αντίθεση μεταξύ πλούσιου και φτωχού και άλλη η αντίθεση μεταξύ καπιταλιστή και εργάτη.
Τα πολιτιστικά στοιχεία που ενέπνευσαν τον Ελληνικό λαό από γένος σε Έθνος, από Κοινωνία σε Κράτος, δεν συναντιόνται σε άλλους λαούς και Κράτη, σαν και αυτά της Ευρωπαϊκής Δύσης ή της πέραν του Ατλαντικού.
Ενώ το κυρίαρχο δόγμα που συγκρότησε τις Δυτικές Κοινωνίες και τις ταύτισε με το Κράτος, ήταν ότι, τα άτομα συγκροτούνται σε Κράτος - Κοινωνία, για να υπηρετούν την οικονομία και το κέρδος, ώστε να αιτιολογείται από αυτό η υπόσταση του Κράτους και των πολιτιστικών του προτύπων όπου το άτομο υποβιβάζεται σε οικονομική μονάδα αναζητούσα την ανθρώπινη διάσταση της μέσα από το χρήμα, το αντίστοιχο κυριαρχικό δόγμα της Ελληνικής ιδιαιτερότητας ήταν πως η οικονομία υπηρετεί το άτομο και την κοινωνία για να υπηρετηθεί από αυτήν ως εργαλείο ευημερίας της ίδια της κοινωνίας και το Κράτος. Και αυτό έχει να κάνει με την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη που ποτέ οι σημερινοί Έλληνες δεν τα απαρνήθηκαν ως ιστορική τους καταγωγή, απλά αμφισβητείται η καταγωγή τους αυτή από τους Δυτικούς.
Αυτό άλλωστε το δόγμα αποτέλεσε το κυρίαρχο και δεσποτικό αίτιο στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν τόσο στην διαμόρφωση μιας αμυντικής – συντηρητικής οικονομίας των επαρχιακών πόλεων σε αντίθεση με την Αθήνα και άλλα μεγαλοαστικά κέντρα όσο και στις συγκρούσεις μεταξύ μισθωτών εργαζομένων και Καπιταλιστικού τρόπου δημιουργίας Κεφαλαίων και ανάπτυξης.
Και σήμερα ακόμα, μπορούμε να παρατηρήσουμε στις κοινότητες όπου εξακολουθούν να βιώνονται παραδοσιακές κοινωνικές σχέσεις, η οικονομία ανταλλαγής με βάση την χρηστική τους αξία αγαθών αντιτάσσεται στην καπιταλιστική οικονομία. στην οποία δεν υφίστανται αγαθά, παρά μόνο εμπορεύματα.
Για να γίνω ακόμη πιο κατανοητός,. όταν δεν έχεις ένα αβγό να τηγανίσεις, πηγαίνει στο πλησιέστερο μίνι μάρκετ για να το αγοράσεις. Από αυτήν την σχέση με το ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ προκύπτει μια οικονομική και κοινωνική σχέση, στην οποία εμπεριέχεται μια αξία χρηστική, το κέρδος για τον πωλητή και η διατροφική για τον καταναλωτή, μια δεύτερη αξία, το νταβατζιλίκι στο Κράτος, που λέγεται ΦΠΑ. και μια τρίτη, η κοινωνική. Η θέση δηλαδή του ατόμου σε σχέση με τα πράγματα, τις βιοποριστικές του ανάγκες και με την ανθρώπινη του υπόσταση.
Ανάλογα με τον τρόπο που το άτομο προμηθεύεται προϊόντα κατατάσσεται σε μια κλίμακα που ο ίδιος επινόησε, και κατηγοριοποιείτε ως προς αυτήν. Αν ο εργαζόμενος αγοράζει τα αναγκαία είδη βιοπορισμού του με πραγματικό χρήμα ή με πιστωτική κάρτα ή με πίστωση ( βερεσέ) , ο τρόπος αυτός τον κατατάσσει σε διαφορετικές βαθμίδες της κλίμακας. Επομένως κάθε οικονομική συναλλαγή κατηγοριοποιεί το άτομο στην κοινότητα, από το μείον ως το απόλυτο θετικό.
Στο χωριό, όπου κυριαρχούν οι ανθρωπιστικές κοινωνικές σχέσεις πιο έντονα από τις οικονομικές, δηλαδή ανταγωνιστικές προς την Καπιταλιστική οικονομία, πηγαίνεις στην γειτόνισσα σου και παίρνεις ένα αβγό. Την επομένη που γεννούν οι κότες σου της το επιστρέφεις χωρίς να πληρώσεις τόκο. Χωρίς να πληρώσεις φόρο.
Αυτή η οικονομία συγκρούεται με την καπιταλιστική.
Είναι η σχέση ανάμεσα στις ανάγκες σου, στην ικανοποίηση των αναγκών, του τρόπου και τον μεσολαβητή που στον καπιταλισμό αποτελεί μια κατ’ εξοχήν εμπορευματική οικονομική σχέση, ενώ στο παράδειγμα με το χωριό, οι σχέσεις βιοπορισμού είναι κατ’ εξοχήν ανθρωπιστικές και όχι αναγκαστικά οικονομικές που υποκρύπτουν εκμετάλλευση , κέρδος και υπεραξία.
Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πως η οικονομία που αναπτύσσεται στις επαρχιακές πόλεις και τις μικρές ή μεγάλες κοινότητες διατηρεί ως βασικό στοιχείο ύπαρξης την ελευθερία σχέσεων με την παραγωγή και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών μέσα από αυτή. Αυτή καθορίζει μέχρι έναν βαθμό και την διαμόρφωση κοινωνικών-οικονομικών σχέσεων πέραν των παραδοσιακών μεταξύ των ατόμων, ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα που ανθίζουν οι εκμεταλλευτικές κοινωνικές σχέσεις, το εμπόριο, η βιομηχανική παραγωγή, οι υπηρεσίες και οι σχέσεις οικονομικής ανάπτυξης, οι συγκροτήσεις κοινωνικών στρωμάτων και η ικανοποίηση των βασικών βιοποριστικών αναγκών χαρακτηρίζονται από την ανελευθερία, την υποταγή, την διαφθορά, το εξαναγκασμό και έναν ανταγωνιστικό ταξικό εκτοπισμό των ατόμων ως προς τις ανάγκες του σε σχέση με την παραγωγή και την ιδιοποίηση του πλούτου που η παραγωγή δημιουργεί.
Η διαφθορά του πολιτικού προσωπικού, το οποίο διέφθειρε και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα , αλλά και τον ίδιο τον λαό, δεν αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο που συναντιέται στον παρόντα χρόνο.
Από την εποχή των προεστών, πριν την απελευθέρωση από τους Τούρκους, οι φόροι που η κοινότητα πλήρωνε στην Πύλη, χρηματοδοτούσαν τα πλούτη των προεστών αφού οι ίδιοι έβαζαν καπέλο στους φόρους για κάθε μέλος της κοινότητας. Άλλωστε μετά την απελευθέρωση οι ίδιοι προνομιούχοι από τους Τούρκους που είχαν χριστεί και ήρωες της επανάστασης, όταν ο Καποδίστριας τους αφαίρεσε το προνόμιο της συλλογής των φόρων για λογαριασμό τώρα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, τον δολοφόνησαν.
Το ελληνικό κράτος καθ’ όλη την διαδρομή εξέλιξης του, δεν αποτελεί παρά συνέχεια της νεοσύστατης συνείδησης του, από τον Καποδίστρια μέχρι σήμερα.
Μια συνείδηση που διαμορφώνεται τόσο από κατάλοιπα προνομίων που παραχωρήθηκα από κατοχικές δυνάμεις, όσο και μετά, από νέα προνόμια που ανταλλάσσονται μεταξύ των οικονομικά εύρωστων φατριών και της δυτικοευρωπαϊκής οικονομικής δυναστείας και μήλον της έριδος την διαφέντευση της χώρας από δυνάμεις – κράτη που βρίσκονται μεταξύ τους σε διαμάχες υπεροχής, με δυσβάστακτα δάνεια και χρέη και ως αντιπαροχή στο πολιτικό προσωπικό να εκμεταλλεύεται προνομιακά αυτό την εξουσία πάνω στο Κράτος και τον λαό.
Από αυτή την σχέση γεννήθηκε μια συγκεκριμένη τύπου ηθική της εξουσίας, που στο όνομα της οι πολιτικοί δεν διστάζουν να υπονομεύσουν όχι μόνο την ευημερία του λαού αλλά και του κράτους. Φαίνεται να αποτελεί αξίωμα στην εξέλιξη του Κράτους, της οικονομίας και του Πολιτικού Προσωπικού, που έχει δηλητηριάσει και το σύνολο της Κοινωνίας , μέχρι και το νεογέννητο μέλος της που εκπαιδεύεται ως τέτοιο.
Αυτή λοιπόν η συνείδηση εξουσίας και ηθικής της εξουσίας και των εραστών της, διαμόρφωσε ένα περιβάλλον συγκρούσεων, δυνάμεων οικονομικών με πολιτικές διασυνδέσεις, καθώς και σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης οικονομικών δυνάμεων και πολιτικού προσωπικού. Στο επίπεδο της Κοινωνίας οι συγκρούσεις αυτές και η ηθική που τις περιέβαλε συγκροτούσαν «στρατόπεδα επιρροής» και εξαναγκασμού ή εξαγοράς κοινωνικών τμημάτων τα οποία κυρίως, τα καθοδηγούσε στις επιλογές τους αυτές η ανάγκη βιοπορισμού, η αμάθεια και η ιδιοτέλεια που το ίδιο το κράτος προπαγάνδιζε. Δηλαδή ο ατομικισμός.
Παρ’ όλα αυτά όμως, στις προηγούμενες γενιές λαού και πολιτικού προσωπικού, τίποτε δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο σε εκείνο που τους όριζε ως γένος των Ελλήνων με την αδιάσπαστη στον χρόνο ιστορική συνέχεια με τους Αρχαίους Έλληνες, ως πολιτισμό και ως έθνος, αν και το «έθνος» ξεπερνά τα στενά όρια του «γένους».
Γιατί το «έθνος» δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι , με τα κοινά ήθη , τα κοινά έθιμά τους, η κοινή αιματολογική καταγωγή ή ιστορία των προγόνων ή η κοινή τους θρησκεία αλλά και εκείνα τα φύλλα ανθρώπων, που κατοικούσαν στα ίδια εδάφη και που μαζί τους πολέμησαν, ενώθηκαν , πέθαναν και απελευθέρωσαν τούτον τον δύστυχο τόπο.
Στο πέρασμα των χρόνων μέχρι σήμερα, παρ’ ότι το Πολιτικό Προσωπικό και οι κρατικοί θεσμοί αποτελούσαν εργαλεία ξένων δυνάμεων, εντούτοις ποτέ δεν επιχείρησαν να ξεριζώσουν τον Έλληνα από τις ρίζες του.
Αυτόν που σήμερα συμβαίνει, είναι πως κάποια ανδρείκελα, εκπαιδευμένοι πρακτορίσκοι ξένων δυνάμεων, μαζί με μια προδοτική κάστα δικαστών χωρίς Ελληνική συνείδηση και χωρίς Ελληνική παιδεία., απόγονοι των «νικητών» του εμφυλίου, εκμαυλισμένοι των ίδιων δυνάμεων που υπηρέτησαν τις κατοχικές δυνάμεις του Γ΄ Ράιχ ή ως συνεργάτες αργότερα των Άγγλο-αμερικάνικων συμφερόντων εναντίον των Ελλήνων που πρόβαλλαν πραγματική αντίσταση κατά των κατακτητών και οδήγησαν έναν λαό στον εμφύλιο πόλεμο για λογαριασμό των ξένων συμφερόντων που μετέπειτα τους έχρησαν οικοδεσπότες-εξουσιαστές, αφού ιδιοποιήθηκαν το κράτος και τον μόχθο του λαού, αφού τον υπερχρέωσαν, πλούτισαν, λήστεψαν και εξακολουθούν να τον ληστεύουν, τώρα διαμοιράζουν τα ιμάτιά του για να διατηρήσουν τα προνόμια εξουσία τους , για μια θέση Πρωθυπουργού, Υπουργού, Βουλευτή, Δικαστή , Δημάρχου, Συνδικαλιστή .
Εκείνο στο οποίο εγκληματούν, εκείνο όμως που ξεριζώνουν από τον λαό, δεν είναι μόνο η γη , το νερό, οι Δημόσιες επιχειρήσεις, ο ορυκτός πλούτος, εκείνο που κάνουν είναι ξεριζώνουν τον λαό από τις ρίζες του.
Να ξεριζώσουν την συνείδηση από αυτό που τους γέννησε. Από αυτό για το οποίο πολέμησαν για την απελευθέρωση το 1821, για την απελευθέρωση καταπατημένων εδαφών μέχρι που και πάλι οι ξένες δυνάμεις καθοδήγησαν την Μικρασιατική καταστροφή. Από αυτό για το οποίο πολέμησαν το 1940, από αυτό για το οποίο δεν χαρίστηκαν στην ζωή τους αλλά οργάνωσαν την αντίσταση και σκοτώθηκα, με χιλιάδες νεκρούς και καμένα χωριά από του Ναζί..
Μας υποχρεώνουν μέσα από ανήθικους φόρους να χάσουμε την ατομική μας ιδιοκτησία και την γη μας, τα σπίτια μας, τον τόπο μας για να τα αγοράσουν ξένοι έποικοι.
Μας βιάζουν την αρχή της Ελληνικής οικογένειας , της ασφάλειας της οικογένειας, την αλληλεγγύη της οικογένειας, υποχρεώνοντας τα παιδιά μας, επειδή έτσι κάνουν στις χώρες τους, να καταθέτουν φορολογικές δηλώσεις μόλις γίνονται 18 χρονών.
Υποχρεώνουν τα παιδιά μας να μένουν άνεργα και να φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.
Μας υβρίζουν και χυδαιολογούν εναντίον της δημιουργίας της οικογένειας, επειδή αναπαράγεται. Μεταχειρίζονται τα παιδιά μας ως κρυμμένο πλούτο που δεν το δηλώσαμε. Λένε, πως για να έχεις παιδιά πρέπει να κρύβεις εισοδήματα από το Κράτος. Γιατί, με τα μέτρα και τους φόρους που έχουμε πάρει πως μπορεί να γεννήσεις παιδιά και να τα ζήσεις.
Χρησιμοποιούν τα παιδιά μας σαν αντικείμενα, σαν οικονομικούς δείκτες, σαν αυτοκίνητα πολυτελείας, που πρέπει για αυτά να πληρώσουμε φόρο πολυτελείας.
Μας λοιδορούν που φτωχύναμε επειδή αυτοί που μας έκαναν άνεργους, διατείνονται πως μαζί τα φάγαμε. Μας βάζουν φόρους για να χάσουμε τις οικονομίες και τα σπίτια μας και έρχονται στην συνέχεια και μας λένε πως θα σας δώσουμε ένα επίδομα αλληλεγγύης μόνο αν δεν έχετε τίποτα δικό σας.
Δημιουργούν το δήθεν κοινωνικό τιμολόγιο στο ηλεκτρικό ρεύμα και η ΔΕΗ μας βάζει καπέλο επειδή το Κράτος έμαθε να κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα.
Ξεδιάντροπα αυθαδιάζουν απέναντι στην δυστυχία που μας προκάλεσαν λέγοντας πως παίρνουν ή θα πάρουν μέτρα βοήθεια μόνο για εκείνους που έμειναν χωρίς δουλειά και χωρίς εισόδημα, αλλά με την προϋπόθεση να έχουν απολέσει την ατομική τους περιουσία, διαφορετικά θα τους επιβληθούν φόροι κατοχής, που αν δεν τους πληρώσουν θα κατάσχουν όσα και ότι εκείνοι επιθυμούν.
Κάθε οικογένεια από το σύνολο όσων είχαν και εξακολουθούν να έχουν την «ευτυχία» να εργάζονται, μαζί με την άγρια φορολόγηση έχουν και κάποιο μέλος στην οικογένεια τους άνεργο. Όμως όσοι , και είναι οι περισσότεροι, δεν εργάζονται πως ζουν; Αυτό τους απασχολεί μόνο ως φόβητρο εναντίον μας.
Για την Ελληνική οικογένεια αποτελεί ιερό πατροπαράδοτο καθήκον και ηθικό πολιτιστικό αξίωμα να βοηθά τα μέλη της που βρίσκονται σε δυσκολία, πόσο μάλλον όταν είναι άνεργα.
Τότε το κράτος των διατεταγμένων πρακτορίσκων, σε κατηγορεί ότι για να βοηθάς την οικογένειά σου ή την οικογένεια του παιδιού σους από την πενιχρή σου σύνταξη ή τον πενιχρό σου μισθό, κλέβεις το κράτος, κλέβεις φόρους και είσαι φοροφυγάς.
Τότε σου βάζουν περισσότερους φόρους, σου κόβουν περισσότερο τον μισθό ή την σύνταξη, σου στέλνουν ραβασάκια πως αν δεν πληρώσεις τους φόρους θα σου κατασχέσουν το σπίτι, το αυτοκίνητο το μισθό.
Σου λένε πως δεν μπορεί με έναν μισθό, με ένα μικρό χωράφι, με ένα μικρομάγαζο να έχεις ατομική ιδιοκτησία. Να έχεις σπίτι και αυτοκίνητο. Ακόμα χειρότερα να έχεις και εξοχικό ή ατομική επιχείρηση.
Για δες στην αναπτυγμένη και πολιτισμένη Ευρώπη; Μόνο το 10% έχει τέτοια προνόμια και μόνο το 3% έχουν ατομική επιχείρηση. Πως είναι δυνατό οι έλληνες μισθοσυντήρητοι να έχουν ιδιοκτησία;
Πρέπει να την χάσουν. Γι’ αυτό από την μια θα τους μειώνουμε τον μισθό και από την άλλη θα αυξάνουμε τους φόρους, θα βάζουμε φόρους πάνω στους φόρους, θα αυξάνουμε τις τιμές στα είδη καθημερινής ανάγκης, για να τους αναγκάσουμε να γίνουν ευάλωτοι και εύχρηστοι. Χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς ιδιοκτησία και μόνο με την υποχρέωση να δουλεύουν φοβισμένοι, τρομοκρατημένοι, απελπισμένοι για όσο θέλουμε για μας. Έτσι δεν θα αποτελούν κίνδυνο, έτσι θα τους αφαιρέσουμε την συνείδηση, θα τους υποβάλλουμε σε μια εξαθλιωμένη ζωώδη ύπαρξη.
Σχεδιάζουν να χάσουν την γη τους οι μικροί γεωργοί, να χάσουν τα κοπάδια τους οι μικροί κτηνοτρόφοι, να τα πουλήσουν σε ξένες εκμεταλλευτικές εταιρίες που θα παράγουν για τα κέρδη τους ότι γεωργικά προϊόντα επιθυμούν. Ενώ ο λαός θα πεινάει αυτοί θα παράγουν βιοκαύσιμα ή άλλα γεωργικά προϊόντα ή μεταλλαγμένα, τα οποία μόνο θα εξάγουν.
Δες τε τι προπαγανδίζει η τηλεόραση για νέες καλλιέργειες και νέους καλλιεργητές. Παραδοσιακά γεωργικά ή καινούργια προϊόντα γης, συσκευασμένα σε πολυτελείς συσκευασίες που εξάγονται μόνο σε πλούσιους.
Δες τε πως εκμεταλλεύονται τις Τρίτες αναδυόμενες οικονομίες, όπως την Ινδία.
Οι πολυεθνικές έχουν αγοράσει τεράστιες εδαφικές εκτάσεις και παράγουν μεταλλαγμένα και βιοκαύσιμα. Όμως οι γεωργοί πεθαίνουν από την πείνα.
Δες τε τι προπαγανδίζουν για επιδοτήσεις σε νέους αγρότες. Να παράγουν βιοκαύσιμα που δεν έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής αλλά αποφέρουν μεγάλα κέρδη ή να παράγουν νέα προϊόντα που θα τα εξάγουν, μιας και η αγοραστική αδύναμη των καταναλωτών έχει σχεδόν εκμηδενισθεί. Την έχουν ενσυνείδητα εκμηδενίσει.
Όμως η χώρα μας για να θρέψει τον πληθυσμό της εισάγει γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.
Η Κυβέρνηση δημιουργεί συνθήκες απολίτιστων τριτοκοσμικών λαών στην χώρα μας για να έρθουν νέες επενδύσεις, με έναν λαό εξαθλιωμένο από τους φόρους, την ανεργία, την φτώχεια, τα αδιέξοδα και την έλλειψη αυτοσεβασμού.
Η Κυβέρνηση αφού έκλεισε πολλά νοσοκομεία και κατάργησε πολλές κλίνες, αφού σχεδίασε την έλλειψη φαρμάκων και υποχρέωσε σε οικονομική αδυναμία τα ασφαλιστικά ταμεία για να αυξήσει την βιολογική θνησιμότητα του λαού, σήμερα κλείνει Πανεπιστήμια και Τεχνολογικά ιδρύματα για να διευκολύνει την θνησιμότητα της γνώσης. Δεν χρειάζονται οι πλουτοκράτες επενδυτές μορφωμένους εργαζόμενους, παρά μόνο αγράμματους δούλους.
Σε αυτήν την χώρα με αυτό τον εξαθλιωμένο λαό θα κερδοσκοπήσουν μεγάλες ή μικρές τυχοδιωκτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις, που θα έρθουν για ένα κομμάτι ψωμί να κερδίσουν δισεκατομμύρια καθιστώντας τον λαό μας υπόδουλο και ληστεύοντας τον εθνικό μας πλούτο.
Αλήθεια ποιος άνεργος ακόμα και για διακόσια ευρώ, δεν θα πάει να εργαστεί για δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα, όταν θα τον κοιτούν τα μάτια των αδυνατισμένων παιδιών του, τα οποία καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε πως μπορούμε να τα ξεγελάσουμε;
Τι μας λένε τα γελοία πρακτοράκια των ξένων κεφαλαιοκρατών;
Η κακή κρίση, οι κακές κυβερνήσεις του ….παρελθόντος, οι κακές συνήθειες να ζητάμε όλο και περισσότερα, να ζητάμε λιγότερα πλούτη για τους λίγους και περισσότερα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα για τους πολλούς, δημιούργησαν την ανεργία και εξαθλιώνουν τον λαό και η μόνη διέξοδος είναι η ανάπτυξη, όπως οι προστάτες και φίλοι μας, ξένες δυνάμεις και τρωκτικά μας καθοδηγούν.
Με την είσοδο ξένων κεφαλαίων, νέων επενδύσεων, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Θα βρουν δουλειά οι άνεργοι.
Αλλά για να έρθουν οι νέες επενδύσεις οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα. Πρώτα απ’ όλα ο μισθός τους θα τον καθορίζει ο Υπουργός.
Αφεντικό των αναγκών του κάθε εργαζόμενου θα είναι ο κύριος Υπουργός.
Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όσο τους έχει ανάγκη η εταιρία και για όσο χρόνο μέσα στην ημέρα τους χρειάζεται.
Δεν θα παίρνουν επιδόματα και θα ζουν με όσα ο κ. Υπουργός θα αποφασίζει αφού πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των νέων επενδύσεων.
Ο μισθός τους θα ανταποκρίνεται στο δικαίωμα του εργοδότη τους να κρίνει μόνο εκείνος και τον εργαζόμενο και την δουλειά του και τις ανάγκες του.
Ο μισθωτός δεν θα μπορεί να αντιδράσει αφού οι άνεργοι θα απειλούν την θέση εργασίας τους και το μεροκάματό του.
Έτσι με αυτόν τον τρόπο κάποιοι θα δρουν δουλειά. Κάποιοι θα νιώθουν ευτυχισμένοι επειδή θα εργάζονται έστω και με 250 ευρώ ασχέτως αν ο κ. Υπουργός θα έχει θεσπίσει βασικό μισθό 586 ευρώ.
Η μεγάλη ανεργία και η ύφεση είναι εκείνοι οι παράγοντες που διαμορφώνουν τους μισθούς, όταν δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, δημοκρατικά δικαιώματα και έντιμοι δικαστές.
Ποιο ευτυχισμένοι θα νιώθουν εκείνοι που δεν θα έχουν παιδιά και ατομική ιδιοκτησία. Γιατί θα πληρώνουν πολύ λίγους φόρους και θα ζουν «καλλίτερα».
Άλλωστε σημασία έχει το ταξίδι.
Δεν έχει σημασία πόσα λεφτά θα παίρνεις, σημασία έχει να εργάζεσαι.
Και αν δεν έχεις καμιά ιδιοκτησία, τόσο το καλλίτερο για σένα.
Άλλωστε ποιος είναι πιο ευτυχισμένος; Το ρολόι ή ο άνεργος;
Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης και δυστυχώς δεν υπάρχει λαός για να την ανατρέψει.

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ & Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΟΥΣ


Ας θυμηθούμε λοιπόν μια προσφιλή διακήρυξη – σύνθημα του αναρχικού χώρου. « Τρομοκρατήστε τους Τρομοκράτες».
Σήμερα, και μετά την έκθεση του ΔΝΤ, οι τρομοκράτες βρίσκονται υπό το καθεστώς τρόμου.
Όχι μόνο νιώθουν πως ακόμα υπάρχει ήλιος, υπάρχει φως, υπάρχουν δυνάμεις αντίστασης και αμφισβήτησης της παντοδυναμίας τους, αλλά επειδή ο σχεδιασμό της λήστευσης των λαών και των κρατών, όσο και αν εκβιάζεται ή τον απειλούν με διάφορα τεχνάσματα και πρόθυμους φίλαρχους να υπηρετούν και τον σχεδιασμό και του σχεδιαστές του, ο τρόμο που έχουν εξαπολύσει τους έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο και τώρα τους εκδικείται.
Η έκθεση του ΔΝΤ, αποκαλύπτει τον πανικό στον οποίο βρίσκεται η παγκόσμια κλεπτοκρατία και οι πρόθυμοι υποτακτικοί τους στην χώρα μας, ώστε ομολογούν πως αν σε πολύ σύντομο χρονικό περιθώριο δεν εντάξουν στην ιδιοκτησία τους τον δημόσιο πλούτο της χώρας, τον ενδεχόμενο ή αναμενόμενο πλούτο υδρογονανθράκων, τις δημόσιες επιχειρήσεις και την ιδιοκτησία των τοπικών κοινωνιών αλλά και την ατομική ιδιοκτησία των πολιτών, με ορατό τον κίνδυνο της συντριβής του κυβερνητικού συνασπισμού των προθύμων υπαλληλίσκων και την ανάληψη της διακυβέρνησης του κράτους από την Αριστερά , όλος ο σχεδιασμός υφαρπαγής της δημόσιας, κρατικής και ιδιωτικής περιουσίας και εξαθλίωσης της Ελλάδας και ως Κρατική οντότητα και ως Κοινωνία πολιτών, θα εξανεμιστεί.
Γνωρίζουν ότι σε κανένα διεθνές δικαστήριο δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν τις αποφάσεις τους, τις ενέργειές τους, τον επαχθή και ταπεινών ελατηρίων δανεισμό της χώρας μας.
Από την στιγμή που ο Ελληνικός λαός, μέσα στον φόβο και την αφέλεια του, επέτρεψε το δικαίωμα στην ντόπια κλεπτοκρατία των πολιτικών ελίτ που ηδονίζονται να προσφέρονται μετά επικλήσεως της δωσιλογικής τους καταγωγής, στην εύνοια των παγκόσμιων αφεντικών, επιζητώντας τους να επέμβουν στην επιλογή, στην βούληση ελευθερίας ψήφου των πολιτών, όπως στις πρόσφατες δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ανερυθρίαστα το ΔΝΤ παρεμβαίνει σήμερα απειλητικά και προεξαγγελτικά στην συνείδηση και το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης και αυτοπροσδιορισμού του Ελληνικού λαού.
Το ΔΝΤ, στην προσπάθειά του να καταστήσει με κατηγορηματικό και σαφή τρόπο, την αμέριστη αποδοχή που έχει η συμμορία των δωσιλογικών κομμάτων που σχηματίζουν την ντόπια κλεπτοκρατική κυβέρνηση, ανακοίνωσε δια της εκθέσεως του, ότι αν τυχόν οι Έλληνες στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τιμωρηθούν παραδειγματικά, με την χρεοκοπία της χώρας τους.
Επίσης ο επιστάτης της διεθνούς κλεπτοκρατίας στην Ελλάδα, κ. Ράϊχενμπαχ απαίτησε να προσαρμοστεί η συμμορία που κυβερνά την Ελλάδα στην εξυπηρέτηση του σχεδιασμού και των στόχων που εκείνος βάζει, εξαιρώντας ή μην επιτρέποντας την Βουλή να συνέρχεται, να διαβουλεύεται, να ελέγχει και να νομοθετεί επί του σχεδιασμού και των αποφάσεων που λαμβάνονται προς την εξυπηρέτηση των στόχων.
Η ίδια η έκθεση επανέρχεται στην παγιωμένη θέση, ότι το νέο μοντέλο οικονομίας χρειάζεται πολύ μικρό αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών του κράτους, εκτός εργασίας το ένα τρίτο του ενεργού πληθυσμού, μείωση μισθών στο επίπεδο ανταγωνιστικού εργατικού κόστους προς την Κίνα, άμεση και ταχύτατη εκποίηση κάθε δημόσιας ή κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Εκείνο που δεν λέει η έκθεση του ΔΝΤ αλλά και οι εκθέσεις της Ε.Ε. και της Γερμανίας είναι, πως η προσπάθεια να παραμείνει το ίδιο πρότυπο οικονομικής ανάπτυξη που αποτυπώνει την ευημερία του κεφαλαίου σε σχέση με την το αντίστοιχο και ανταγωνιστικό της Κίνας, επιβάλεται να ανασταλούν όποια δημοκρατικά - κοινωνικά δικαιώματα στήριξαν και βοήθησαν στην συγκρότηση των κοινωνιών του Νότου της Ευρώπης, αφού ο σχεδιασμός περιλαμβάνει ως βασικό του εργαλείο την Κινεζοποίηση, με διαβαθμίσεις, όλων των κοινωνιών αυτών.
Επομένως ούτε το εξωτερικό χρέος της χώρας μας, ούτε το δημοσιονομικό έλλειμμα, ούτε οι αστοχίες των προηγούμενων κυβερνήσεων ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση κρίσης, αλλά όλα αυτά αποτελούν επιχειρήματα με δύο στόχους. Ο ένας, να συσκοτηθεί ο σχεδιασμός ώστε να μην είναι ευκόλως ορατός, άρα και ευάλωτος και ο άλλος μέσα από τον αποπροσανατολισμό και τα εμπόδια που δημιουργούνται να χειραγωγηθεί το σύνολο της κοινωνίας και να ασκηθούν πάνω της, με κάθε εύκαιρο τρόπο, πολιτικές τρομοκρατίας και αφαίρεση δικαιωμάτων.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός εκτός των άλλων, περιλαμβάνει την ενοχοποίηση των συμβόλων, όπως το δικαίωμα στην συντεχνία και στην οργάνωση των κοινωνικών στρωμάτων που δεν εξουσιάζουν οικονομικά το κράτος, όπως η ελευθερία των συλλογικών συμβάσεων, η ελευθερία λόγου, και άρα βούλησης, να εκφραστεί ως δημοκρατικό δικαίωμα από κάθε πολίτη η υποστήριξη του πολιτικού χώρου που εκείνος πιστεύει πως μέσα από αυτόν θα νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια και πως η έξοδος από την κρίση δεν θα έχει θύματα την υπόσταση και την ζωή των εργαζομένων ή των αγροτών ή των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων.
Δεν είναι αξιοπερίεργη η ενορχηστρωμένη εμφάνιση «τρομοκρατικών» οργανώσεων και η σύνδεσή τους με τις κόντρες ανάμεσα σε αναρχικές ομάδες και Δένδια.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το μέσο τρομοκρατία, στοχοποίηση κτιρίων-στόχων με βομβιστικές ενέργειες, στόχων με συμβολική σημασία και στον αντίποδα εκκαθαρίσεις κατειλημμένων κτηρίων υπηρετούν το στόχο, δηλαδή της ενοχοποίησης της αντιπολίτευση και ειδικά εκείνου του χώρου, που καθ’ ομολογία τους τρέμει το ΔΝΤ και η Γερμανία, του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα ίδια πλαίσια που καθοδηγούν πράξεις τρομοκρατίας και νεκρανάστασης του παλαιού παρακράτους, η συσχέτιση των πράξεων αυτών με τα κόμματα που μάχονται την μνημονιακή υποταγή της χώρας μας και ειδικά με το ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπούν στο να διαβρωθεί το σύνολο της Αντιπολίτευσης στο βαθμό εκείνο, ώστε να συμφωνήσουν άπαντες στην ενοχοποίηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην ενοχοποίηση της αντίστασης και της διεκδίκησης και να συνδράμουν στο καθεστώς τρομοκρατίας που θα πρέπει να βιώνει ο λαός καθημερινά, για να διευκολυνθούν οι επιδιώξεις των ξένων και ντόπιων οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων και με πρόσχημα την σωτηρία της Πατρίδας στην σωτηρία του χρεοκοπημένου ΔΝΤ και στην επιβεβαίωση της ανωτερότητας της Γερμανικής οικονομίας.
Οι ίδιοι πιστεύουν πως μια χώρα αδύναμη στρατιωτικά και οικονομικά, θα είναι προστατευμένη μόνο σε καθεστώς προσάρτησης από ισχυρά οικονομικά και στρατιωτικά μπλοκ δυνάμεων.
Είναι αξιοπερίεργο, ότι σε δύο νομοσχέδια, το ένα που αφορούσε την νέα φορο-επιδρομή στην ζωή και την ατομική ιδιοκτησία των εργαζομένων και το άλλο, που αφορούσε την άρση ασυλίας του Κράτους και την παροχή δυνατότητας της κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του Κράτους από του δανειστές, η ΓΣΕΕ δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε, δεν αντέδρασε, ΔΕΝ προκήρυξε ούτε ένα συλλαλητήριο.
Το παρακράτος δεν κινείται όπως το παρελθόν στο σκοτάδι, αλλά την ημέρα. Έχει αποθρασυνθεί σε τέτοιο βαθμό, που έχει εντάξει στις τάξεις του θεσμούς και του Κράτους και της Κοινωνίας. Ανώτερα και Ανώτατα Δικαστήρια, Επιμελητήρια, Κρατικοδίαιτη διανόηση οσφυοκαμπτών, Δημάρχους και Περιφερειάρχες, Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, Συνδικαλιστικές ηγεσίες και οργανώσεις, Δημοσιογράφους, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και τηλεοπτικά κανάλια.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο, ο λαός μας είτε από φόβο, είτε από απώλεια μνήμης, είτε από έλλειψη αυτοπεποίθησης, είτε από άρνηση ευθύνης, είτε κινούμενος από ταπεινά ελατήρια, σαν και αυτό του ατομικισμού, ενδίδει στην τρομοκρατία που του ασκείται είτε από την συμμορία της ντόπιας κλεπτοκρατίας είτε από την συμμορία των δανειστών.
Ένα επιπλέον οδυνηρό και αποτελεσματικό εργαλείο άσκησης τρομοκρατίας και χειραγώγησης αποτελούν οι δημοσκοπικές εταιρίες που δεν αποτυπώνουν την στιγμιαία αίσθηση της κοινής γνώμης, αλλά κατασκευάζουν ευρήματα, κατ’ εντολή συγκεκριμένων συμφερόντων, για να χειραγωγήσουν και να ασκήσουν αυτοτελή τρομοκρατία στους πολίτες.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός, επιδιώκει με κάθε τρόπο να εμπεδωθεί στους Έλληνες Πολίτες ότι δεν υπάρχει καμιά διέξοδος όπου και αν κοιτάξουν, όπου και αν ακουμπήσουν τις ελπίδες τους, ακόμη και στην περίπτωση που θα εξεγερθούν ή που θα προστρέξουν μαζικά σε έναν αντίθετο προς τον σχεδιασμό πολιτικό – κομματικό χώρο, το αποτέλεσμα είτε έτσι είτε αλλιώς θα είναι το ίδιο. Γι’ αυτό το μόνο που τους επιτρέπεται είναι να υποταχθούν χωρίς αντίρρηση και χωρίς αντίσταση.
Μέσα στον ίδιο σχεδιασμό εντάσσεται και η κοινοβουλευτική επένδυση του οργανωμένου εγκλήματος, που είχε ως αποτέλεσμα την κοινοβουλευτοποίηση του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής.
Η βοήθεια της Χρυσής Αυγής στην αποτελεσματικότητα του σχεδιασμού αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά μέσα που χρησιμοποιεί το παρακράτος και η επίσημη κλεπτοκρατία.
Η μόνιμη αναφορά της Χρ. Α. στην έτσι και αλλιώς καταδικαστέα πολυτελή διαβίωση των βουλευτών, επιχειρείται από τον Σαμαρά να αποτελέσει εφαλτήριο για την δημιουργία ενός νέου πολιτικού συστήματος της ολιγαρχίας με πολύ λιγότερους βουλευτές και λιγότερα κόμματα στην βουλή. Ο φόβος και η ομηρία του τρόμου στην οποία βρίσκεται η συγκυβέρνηση των κλεπτοκρατών δωσιλόγων, τους καθοδηγεί να επιστρατεύσουν κάθε μέσο, κάθε εργαλείο, κάθε κατάσταση που δεν θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση και να απομυθοποιηθούν οι μπαμπούλες της χρεοκοπίας.
Για τον λόγο αυτό χαιρέτησαν με την στάση τους τον εκβιασμό προς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες του ΔΝΤ, όταν στην έκθεσή του τονίζει απερίφραστα πως κάθε επιλογή των πολιτών που θα βοηθούσε τον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει Κυβέρνηση αποτελεί πράξη τιμωρητική, που θα επιφέρει την ποινή της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Την ίδια στιγμή το επίσημο καθοδηγητικό κέντρο των παρακρατικών οργανώσεων, η συγκυβέρνηση της κλεπτοκρατίας, υπόσχεται ότι σε όλο το υπόλοιπο διάστημα θα βομβαρδίζει την καθημερινότητα με ζητήματα αποπροσανατολισμού του Ελληνικού λαού. Σαν τέτοιο και μόνο τέτοιο μπορεί να ερμηνευθεί η βομβιστική ενέργεια στο αυθαίρετο του Λάτση, γνωστό ως «mall».

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ : ΟΙ ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ


Ας θυμηθούμε μια από το παρελθόν προσφιλή έκφραση Πασοκ, «Οι μη προνομιούχοι» και μην βιαστούν κάποιοι να προβάλλουν τον θυμό τους ως επιχείρημα.
Ο Ιμπεριαλισμός, γνήσιο παιδί του Προτεσταντισμού, υιοθετημένο παιδί της τρικολόρε κυβέρνησης που νέμεται την χώρα μας, διδάσκει πως εκείνος που είναι προνομιούχος πρέπει και να το αποδεικνύει και να φαίνεται..
Σύμφωνα με το Προτεσταντισμό, οι εκ δεξιών του πατρός καταδεικνύονται στην ζώσα πραγματικότητα ως οι ξεχωριστοί από τον θεό και εσωσμένοι .
Το αντίθετο προβάλλεται τόσο από την ορθοδοξία όσο και από τους Καθολικούς. Δηλαδή εις την Δευτέρα παρουσία και ως ενάρετοι μπορεί να καθίσουν Δεξιά του Πατρός.
Πως λοιπόν φαίνεται ο προνομιούχος; Πρέπει να ξεχωρίζει ώστε να αποτελεί εν τοις πράγμασοι εσωσμένος και επί της ζώσας πραγματικότητας ο εκ Δεξιών του πατρός;
Ο προνομιούχος, πρέπει να έχει βίλα με πισίνα και να μην πληρώνει φόρους, να έχει κότερο και πολυτελή αυτοκίνητα και να μην πληρώνει φόρους, να έχει υπηρετικό προσωπικό, σκυλάκια ράτσας και όλα τα έξοδα την καθημερινότητας του, του ιδίου, της οικογένειάς του, υπηρετικού του προσωπικού, να εγγράφονται ως έξοδα της επιχείρησής του. Εκείνος να δηλώνει εισόδημα μικρότερο από έναν απλό προϊστάμενο στην επιχείρηση του, να κατέχει πλήθος μετοχών και μεγάλα αποθηκευμένα εισοδήματα σε επιφανείς τράπεζες του εξωτερικού, να κοσμεί τις στήλες κουτσομπολιού της Αριστοκρατίας, να γίνεται πρώτη είδηση ως καλλιτεχνική δραστηριότητα , να ηγείται εκείνος ή η σύζυγος, ή η κόρη σε οργανώσεις φιλανθρωπίας και διεθνούς κοινωνικής δραστηριότητας οργανισμών υπό τη αιγίδα κάποιου διεθνούς οργανισμού, αλλά ποτέ να μην πληρώνει και ποτέ να μην συμμετέχει σε εκδηλώσεις οικονομικής συνδρομής, παρά να συμβάλει ώστε οι τρίτοι να προβάλλουν τα «ανθρωπιστικά» τους ιδεώδη.
Ο προνομιούχος πρέπει να κατέχει προβεβλημένη θέση στα Δημόσια πράγματα, να συναγελάζεται με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, να χρηματοδοτεί πολιτικούς και πολιτικές, να έχει αποφασιστικό ρόλο και λόγο στην διαμόρφωση πολιτικών στρατηγικών στην οικονομία και στην «παραχώρηση» δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αλλά και στους προνομιούχους υπάρχουν διαβαθμίσεις και προβάλλονται κατά τρόπο τέτοιο που να προσελκύει πλήθος «υπηρετικού» προσωπικού που να υπηρετεί το αξίωμα του Προνομιούχου.
Έτσι παρακολουθούμε δίπλα σε αυτούς να συνωστίζονται «ευγενή» επαγγέλματα, Πολιτικοί, Συνδικαλιστές, Άρχοντες Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Μάνατζερ επιχειρήσεων και Τραπεζών.
Είναι εκείνοι που «Θυσιάζονται» για την «από-ενοχοποίηση» της τάξης των Προνομιούχων.
Στον αντίποδα βρίσκονται οι Μη Προνομιούχοι. Οι Μη εσωσμένοι, εκείνοι που δεν επελέγησαν από τον Θεό να κατέχουν επιφανή θέση ως γνήσιοι αντιπρόσωποί του στην διάρκεια της ζωής τους.
Σε εκείνους διδάσκεται η ενάρετη ζωή, οι Δέκα ή είκοσι ή όσοι οι νόμοι ενός Κράτους, εντολές που θα πρέπει να υπηρετήσουν ώστε μετά θάνατο και αν ποτέ γίνει η Δεύτερη Παρουσία, να επιλεγούν για την προνομιούχου θέση των εκ Δεξιών του Πατρός.
Ο Μη Προνομιούχος, ξεχωρίζει επειδή δουλεύει και ΟΧΙ επειδή εργάζεται.

Ένα παράδειγμα πριν συνεχίσω: Ένας μισθωτός εργάζεται κατά την διάρκεια ενός Σαββάτου ή Κυριακής ή χρόνου εκτός δουλειάς, όταν ας πούμε περιποιείται το κήπο του σπιτιού του, αν επισκευάζει κάποιο εργαλείο στο σπίτι του, αν δηλαδή ό,τι κάνει δεν συγκαταλέγεται στην ανάγκη να καλύψει τις βιοποριστικές του ανάγκες.
Ακόμα και όταν η κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών δεν εξαρτάται από τρίτο, από έναν εργοδότη και πάλι τότε εργάζεται.

Συνεχίζουμε λοιπόν. Ο Μη Προνομιούχος κατʼ αρχή πληρώνει φόρους, δουλεύει στην ιδιοκτησία κάποιου, αμείβεται με όρους και προϋποθέσεις που ο Κάποιος ορίζει, από τον Κάποιο ζει εκείνος και η οικογένειά του, από τον Κάποιο μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του, από τον Κάποιο μπορεί να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο μια κουζίνα, από τον Κάποιο μπορεί να αγοράσει τρόφιμα, ενδύματα , θέρμανση, ψύξη. Από το Κάποιον θα αποκτήσει την δυνατότητα να πληρώσει φόρους, να διασκεδάσει, να κάνει διακοπές, να έχει ατομική δραστηριότητα, να χαρεί την οικογένειά του.

Στον Μη Προνομιούχο, παρέχονται ελευθερίες και δικαιώματα την ίδια στιγμή και παράλληλα, επιβάλλονται αυξήσεις στα προϊόντα, επιπλέον φόροι, μειώνονται οι αποδοχές του, ευελικτοποιούνται οι σχέσεις που ορίζουν την δουλειά και τον μισθό, την υγεία και την πρόσβαση στα νοσοκομεία, την εκπαίδευση και την εύρεση εργασίας.
Ο Μη προνομιούχος, έχει κάθε Δικαίωμα και κάθε Ελευθερία να έχει ελεύθερο χρόνο, να οργανώνεται, να διεκδικεί, να απεργεί, να καταναλώνει, να εκλέγει ή και να εκλέγεται.
Αλλά εφʼ όσον έχει αυτά τα δικαιώματα και αυτές τις ελευθερίες, παράλληλα οι φόροι, οι απολύσεις, η ανεργία, οι αυξήσεις των προϊόντων καθημερινότητας, οι διαφημίσεις αναγκών, οι έκτακτες καταστάσεις, οι οικονομικές κρίσεις, οι ανάγκες της οικογένειας, οι ανάγκες των παιδιών του, η ανάγκη να δημιουργήσει οικογένεια, δεν του επιτρέπουν ούτε να έχει ελεύθερο χρόνο, ούτε να σκέφτεται, ούτε να οργανώνεται, ούτε να διεκδικεί, ούτε να απεργεί, παρά να υποτάσσεται στις ανάγκες του και στα δικαιώματα του άλλου. Του εργοδότη του. Του Κράτους. Των Κυβερνήσεων.
Αν λοιπόν, την προηγούμενη περίοδο υπήρξε εκείνο το οικονομικό χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι Προνομιούχοι έδιναν μικρή σημασία αν τα σύμβολα που τους καθιστούσαν "επιφανείς" κατρακυλούσαν στο επίπεδο των Μη Προνομιούχων, αν δηλαδή επετράπη στους Μη Προνομιούχους να αποκτήσουν μόνιμη κατοικία, ακριβό αυτοκίνητο, ευκολία στην κατανάλωση, άνετες διακοπές σε ακριβά ξενοδοχεία, ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό, πρώτη και δεύτερη εξοχική κατοικία, αυτό ήταν μια παρένθεση που χρεώνεται ως ενοχική για τους Προνομιούχους και καταδικαστέα σύμπραξη και αυθάδεια σε μια ευημερία με δανεικά, για τους Μη Προνομιούχους.
Τις τελευταίες μέρες που πέρασαν, ας αναρωτηθεί καθένας από εμάς, πόσο χρόνο αφιέρωσε για να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα στο Κοινοβούλιο σε σχέση με ένα Τούρκικο σίριαλ ή μια άλλη σαπουνόπερα ή βλέποντας ποδόσφαιρο ή μπάσκετ.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας, πόσο χρόνο αφιέρωσε για να προβάλει την αντίθεσή του εναντίων των φοροεισπρακτικών μέτρων που ψήφισαν οι σερβιέτες της Μέρκελ, γιατί δεν υπήρξε οργανωμένη και μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, γιατί αν συνδικαλίζεται θα ψηφίσει και πάλι τα ίδια συνδικαλιστικά στελέχη των κομμάτων, γιατί αν γίνουν εκλογές θα ψηφίσει και πάλι τους ίδιους βουλευτές ή θα εγκλωβιστεί στα ίδια κλεπτολαϊκά σύμβολα και κόμματα που του καταστρέφουν την ζωή και το μέλλον του;

Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας, γιατί εγκλωβίζεται σε προπαγανδιστικές φιέστες "Τρομοκρατίας", γιατί δέχεται ότι πρέπει να τον χρησιμοποιούν είτε ως μέσον είτε ως εργαλείο είτε ως αιτιολόγηση υποτέλειας, εξαναγκασμού, προβολή των προνομιούχων, ανθελληνισμού της Ελληνικότητα του Κράτους, υποτακτικών σε φόρους και πατριωτικού καθήκοντος υπεράσπισης ξένων οικονομιών και ξένων επικυρίαρχων κρατών και καθεστώτων, υποτακτικών και δούλων εκφυλιστικών προτύπων παραίτησης από την Κυριαρχία, ή την Ανεξαρτησία, ΄την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Αξιοπρέπεια, τον Αυτοπροσδιορισμό.

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Αν συμφωνούσαμε στις διαπιστώσεις τότε θα βρίσκαμε λύση


Ξεκινώντας αυτήν την επιστολή προς τους «συνδαιτυμόνες» της ιντερνετικής κοινωνίας μπαίνει ως ερώτημα για προβληματισμό, αν αληθεύει πως όλοι εμείς που αλληλοενημερωνόμαστε και ανταλλάσσουμε απόψεις μέσω του ιντερνετ αποτελούμε μια συγκεκριμένη κοινωνία που διέπετε από τις βασικές παραδοχές της Δημοκρατίας, δηλαδή της ελευθερίας βούλησης και έκφρασης γνώμης. Αλλά το ζητούμενο στην Δημοκρατία δεν είναι η ελευθερία βούλησης και η ελευθερία έκφρασης γνώμης, αλλά ο Λόγος, η απόφαση, η εντολή.
Δεν έχει αξία η ατομική ή η συλλογική έκφραση γνώμης αλλά ο Λόγος που ενσαρκώνει την θέληση, την διαβούλευση, την εντολή. Αυτό που λείπει μαρτυρά και το ότι δεν έχουμε Δημοκρατία παρά μια παρωδία της Δημοκρατίας.
Ένα παράδειγμα, είναι οι διαδηλώσεις εργαζομένων. Είναι μια εκδήλωση έκφρασης συλλογικής γνώμης. Ποιος την λαμβάνει υπόψη; Από πού συνάγεται το συμπέρασμα ότι υφίσταται Δημοκρατία όταν στην συλλογική γνώμη δεν υπάρχει το αντί-επιχείρημα αλλά η συκοφαντία πως πρόκειται για «συμφέροντα» που χάνουν τα προνόμια τους;
Αλλά αν θέλουμε να εξετάσουμε τα πράγματα ως έχουν θα πρέπει να υιοθετήσουμε την αρχή της συμφωνίας ως προς τις διαπιστώσεις.
Είναι παροιμιώδες ως αξίωμα, πως η Αριστερά δεν μπορεί ποτέ να ομονοήσει και να ενωθεί. Αλλά και η Δεξιά, όπως και αν μορφοποιείται και σχηματοποιείται, πάλι δεν μπορεί να τα «βρει» όπως λέμε στην καθομιλούμενη και επομένως αυτό το παροιμιώδες αξίωμα της ασυνεννοησίας και της διάστασης λόγου που χαρακτηρίζει την Αριστερά αποτελεί αξίωμα και για την Δεξιά.
Σήμερα που μας δίνεται η δυνατότητα εν μέσω όξυνσης των συγκρουσιακών αντιθέσεων, είτε στην οικονομία είτε στον πολιτικό λόγο και να προτείνουμε μια διέξοδο από την κρίση, δεν έχουμε ψυλλιαστεί ότι δεν συμφωνούμε με τις διαπιστώσεις και απλώς περιγράφουμε ότι μας συγκινεί ή μας εξοργίζει. Δεν διαπιστώνουμε, απλά αφηγούμαστε ότι μας έκανε θετική ή αρνητική εντύπωση.
Στο επίπεδο των πολιτικών, ως άτομα ή σχήματα, όπου κανείς μπορεί να «πεισθεί» πως υπάρχουν συμπεράσματα πράξεων , δηλαδή υφίστανται διαπιστωμένα τεκμήρια, ανακαλύπτει ότι επ’ αυτών ουδείς συμφωνεί, ούτε τα άτομα-πολιτικοί μεταξύ τους, ούτε τα σχήματα – οργανωμένος με δομές πολιτικός λόγος.
Επομένως όταν δεν διαπιστώνουμε συμφωνία επί των συμπερασμάτων, ίσως διότι τα εργαλεία ανάλυσης και αποκρυπτογράφησης των ενεργειών δεν είναι κοινά ή δεν έχουν πιστοποιηθεί ως αυθεντικά και από όλους αναγνωρίσιμα, τότε δεν μπορούμε τα ομιλήσουμε για διατύπωση προτάσεων που δημιουργούν ασφάλεια και διέξοδο από ένα σύμπλεγμα αρνητικών επιπτώσεων ή ενεργειών.

Παρακολουθώντας αξιόλογες τοποθετήσεις γνωστών και επιφανών επιστημόνων ή και δημοσιογράφων, κάθε φορά ανακαλύπτω πως κανείς τους δεν συμφωνεί με τον άλλο ούτε ως προς τα ευρήματα ( διαπιστώσεις) ούτε και προς τα προτεινόμενα, αν και δεν υπάρχουν προτάσεις, αλλά η διατύπωση της ανάγκης μιας ανακύκλωσης «λύσεων» εντός του ίδιου συστήματος «αξιωμάτων» που δημιούργησε την κρίση – αν είναι όντως πραγματική και απλά δεν φαίνεται ως τέτοια- σαν να μας διαφεύγει ως γεγονός ότι σε ένα φύλλο χαρτιού στο όποίο έχουμε χαράξει πολλές γραμμές και γράμματα, το ενδεχόμενο λάθος ή μια διόρθωση δεν περιλαμβάνει ως αναγκαίο εργαλείο την γομολάστιχα, αλλά την μουτζούρα.
Κολλημένοι στην ανωριμότητα της γνώσης μας, δεν αντιλαμβανόμαστε πως ο καπιταλισμός για παράδειγμα, δεν υφίσταται πάντοτε κρίση, ανεξάρτητα αν συμφέρει έτσι να εμφανίζεται, κάθε φορά που μια αναγέννηση του ή μια αλλαγή κατεύθυνσης του εμφανίζεται ως κρίση σύμφυτη με τον χαρακτήρα του και την υπόστασή του.
Στην πορεία εξέλιξης των οικονομιών, κάθε θεωρία που υποστηρίχθηκε ως μια αναγκαία στην εξελικτική διαδικασία ενέργεια, επέφερε ανακατατάξεις και βίαιες συγκρούσεις , αφού κάθε οικονομική στρατηγική στην εφαρμογή της επιβάλει και τον αντίστοιχο τύπο κοινωνικής συγκρότησης και σχέσεων με τα πράγματα, σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους και αυτών, με τους κανόνες που συγκροτούν μια κοινωνία και διέπουν την λειτουργία της.
Ως πρώτη διαπίστωση, η οποία μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι ότι οι κοινωνικές συγκροτήσεις έπονται κάθε οικονομικής συγκρότησης και κάθε επιδιωκόμενου αποτελέσματος.
Σήμερα στην ολοκλήρωση του ο νεοφιλελευθερισμός, επιβάλει καταστροφή όλων των προηγούμενων δομών, καθώς η συσσώρευση κεφαλαίων περνά σε άλλα χέρια.
Από τον στρατοκρατικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ που αποτέλεσε το κυρίαρχο σύστημα υποταγής των ενεργειακών οικονομιών ( πετρελαιοπαραγωγικές χώρες και χώρες της Λατινικής Αμερικής) και τον εθνοκρατικό ιμπεριαλισμό μέσα στον οποίο αναπτύχθηκε η Ευρώπη, ο νεοφιλελευθερισμός αποδομεί τον παλιό ιμπεριαλισμό προτάσσοντας τον Τραπεζοκρατικό ολοκληρωτισμό.
Καθ’ όσον οι πιέσεις των νέων εθνοκρατικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας, Βραζιλίας εντείνονται επί Αμερικάνικων αλλά και Ευρωπαϊκών συμφερόντων, επενδύοντας στην εξάρτηση των παλιών κραταιών οικονομιών διαμέσου της αγοράς εξωτερικού χρέους, οι Ευρωπαϊκές χώρες που συγκροτούν της Ε.Ε. προτάσσουν ως ασπίδα ασφαλείας την Τραπεζοκρατία, η οποία πρέπει να ενισχυθεί και για έναν επιπλέον λόγο. Το κέντρο συγκρούσεων μετατοπίζεται πλέον προς την Αφρική στην οποία ήδη η Κίνα έχει κάνει σαφή την παρουσία της διεκδικώντας κυριαρχικά δικαιώματα. Άλλωστε οι βίαιη ανατροπή των παλαιών καθεστώτων στην Αίγυπτο και την Λιβύη που χρηματοδοτήθηκε και υποστηρίχτηκε από την Ε.Ε. με την συμμαχία των Αμερικανών αποτελεί μια γραμμή άμυνας προς την διεισδυτικότητα της Κίνας και της Ινδίας.
Η Ρωσία πλαγιοκοπεί τόσο την Ε.Ε. όσο και την Αμερική και μέσω της Τουρκίας και μέσω την Ανταρκτικής και ξαναθυμίζει τους ιστορικούς ιμπεριαλιστικούς της δεσμούς με τις Αραβικές χώρες.
Μέσα σε όλα αυτά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι έχει υιοθετηθεί η μετατόπιση του ενδιαφέροντος, ως μονοδρόμου, των ΗΠΑ από τις Αραβικές χώρες, που αν υλοποιηθεί η απόφαση Ο’ Μπάμα για αποχώρηση των Αμερικάνικων στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, αυτό θα επισύρει και την αποχώρηση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων από την περιοχή. Το κέντρο των επιχειρήσεων πλέον θα μετατεθεί στα παράλια της Μεσογείου, από βόρεια Αφρική, Ισραήλ, Λίβανος, Συρία, Κύπρος, Κρήτη χωρίς να μειωθεί το ενδιαφέρον και ο φόβος που προκαλεί το Πακιστάν.
Μέσα σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομική αναγέννηση της Αργεντινής τρομοκρατεί τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Γερμανία και δια της Γερμανίας την Ε.Ε.
Η Λατινική Αμερική, προεξέχοντος της Βραζιλίας, προβάλει ήδη ως νέα Υπερατλαντική δύναμη με δυναμικούς ηγέτες και δυναμικές οικονομίες την ίδια ώρα που τόσο η Αμερικάνική όσο και η Ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται σε αποδιάρθρωση.
Νομίζω πως βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός νέου «Ψυχρού Πολέμου» που βρίσκει τόσο την Ε.Ε, όσο και της Αμερική απροετοίμαστους, την δε Ε.Ε. επικυριαρχούμενη από τον Γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό.
Η Ελλάδα, δεν αποτελεί τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια πλουτοπαραγωγική αποθήκη, στης οποίας την ποδιά σφάζονται Γερμανό-Αμερικάνικα οικονομικά και Κινέζικά συμφέροντα.
Οι πολιτικοί ηγέτες και η Πολιτική γραμμή της χώρας κυριαρχούνται από το αξίωμα του μη ρίσκου. Δεν διεκδικούν και δεν συζητούν πράγματα μπρος στο ενδεχόμενο να φάνε πόρτα. Συμπεριφέρονται όπως ένας άτολμος νεαρός που του αρέσει μια ωραία δεσποινίδα, αλλά στο ενδεχόμενο της απόρριψης εκείνος δεν τολμά να της εκφράσει τα συναισθήματα της.
Άλλωστε η απάντηση στην κριτική της Αντιπολίτευσης είναι, και αν σας πουν όχι;
Η δήθεν οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι το ίδιο «οικονομική» κρίση της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας. Είναι κρίση τεχνητή που υπηρετεί μόνο ένα σκοπό. Στην διεκδίκηση των νέων και παλιών ενεργειακών πηγών μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας και Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Ένωση να τεθεί εκτός μάχης από την επικυριαρχία των Γερμανών και των δορυφόρων τους.
Έτσι η επιδείνωση των οικονομιών των παραπάνω χωρών από την «ακαμψία» της Μέρκελ θέτει τις χώρες αυτές εκτός διεκδίκησης του ελέγχου του νέου ενεργειακού τόξου της Μεσογείου.
Όλα τα άλλα είναι απλώς διαθλαστικές κουρτίνες για κατανάλωση ανάμεσα σε κόμματα, λαούς, ντόπια συμφέροντα και εσωτερικές συγκρούσεις.
Είναι λοιπόν αναγκαίο αυτό που γίνεται στην χώρα μας και ως τέτοιο πρέπει να μας απασχολήσει εν όψει των νέων καταμερισμών, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη.
Η επιλογή με ποια στρατόπεδα συμφερόντων θα πάει η Ελλάδα θα κρίνει και την χώρα ως οικονομική δύναμη και την χώρα ως λαός και προοπτική.
Όσο η χώρα βρίσκεται υπό την εξουσία του ευρώ, τόσο απομακρύνεται η περίπτωση ανάταξης της ελληνικής οικονομίας. Ας σκεφτούμε πως οι πρώτες ύλες, που κατ’ εντολή των Ευρωπαϊκών συνθηκών έχουν στερήσει την εγχώρια παραγωγή, εισάγονται σε τιμές σκληρού νομίσματος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή προϊόντων απαγορευτικού κόστους. Έτσι τα Ελληνικά προϊόντα, αφήστε την φούσκα των εξαγωγών, δεν μπορούν να δημιουργήσουν θετικές αγορές, δεν αντέχουν στις ανταγωνιστικές τιμές ούτε της Γερμανίας, ούτε της Κίνας ή των Ινδιών.
Να μην ξεχνάμε πως η εκτίναξη του εξωτερικού χρέους της χώρας ξεκινά από την ημέρα εκχώρησης στους Τραπεζίτες το δικαίωμα του Νομίσματος. Δηλαδή την ένταξη της χώρας στο ευρώ. Με την ένταξη της χώρας στο ευρώ, η Ελλάδα πουλήθηκε στους Τραπεζίτες και τις τράπεζες.
Κατά την άποψή μου γίνεται αναγκαία και επιτακτική η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Τραπεζικό της νόμισμα, το ευρώ.
Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Η Ελλάδα πρέπει να βγει και από το ΝΑΤΟ και να οικοδομήσει στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης επενδύοντας στην διαμάχη των οικονομικών συμφερόντων γεωστρατηγικής της Κίνας, Ρωσίας, ΗΠΑ, Ε.Ε. και Λατινικής Αμερικής.
Μην μας διαφεύγει πως στον χάρτη των ενεργειακών οικονομιών εκτός της Ρωσίας και Αζερμπαϊτζάν μπαίνουν Βουλγαρία, Αλβανία, ασφαλώς Ρουμανία, Ελλάδα και Κύπρος. Διαμορφώνεται δηλαδή ένα νέο Ευρωπαϊκό τόξο ενεργειακών οικονομιών που θα λειτουργήσει αναγκαστικά , αντιπαραθετικά προς το παλιό Αραβικό τόξο ενεργειακών οικονομιών, το οποίο πρέπει να συγκροτηθεί αυτόνομα και κυριαρχικά.
Επομένως η χώρα μας θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει μια πολιτική προσέγγισης προς αυτήν την κατεύθυνση με τις άλλες Βαλκανικές χώρες καθώς και με την Ρωσία παρά και ενάντια σε απειλές χρεοκοπίας που προβάλει η Τρόικα και κυρίως η Γερμανία.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται για υπουργό των οικονομικών κάποιον ντίλερ των πολυεθνικών συμφερόντων αλλά έναν οικονομολόγο με διπλωματική γνώση και εμπειρία, καθώς και διπλωμάτες στο Υπουργείο Εξωτερικών με επάρκεια στα οικονομικά.

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Για όσους μιλούν ή υπερασπίζονται την "Δημοκρατία"


Λοιπόν, για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι της "Δημοκρατίας".
Με το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου, η Ελλάδα ( για τους ξένους Greece), υποτάσσεται στους Εγγλέζους και οι δωσίλογοι μαζί με τους ημέτερους που την είχαν κοπανήσει στην Βηρυτό ξεκινούν και ολοκληρώνουν έναν εμφύλιο.
Το πολιτικό σύστημα που εγκαθιδρύεται, αντιστοιχίζεται με τα αποικιοκρατικά πολιτεύματα, είναι έντονα φασιστικό και ρεβανσιστικό.
Μετά την "πώληση" της Ελλάδας από τους Εγγλέζους στους Αμερικανούς, το πολιτικό σύστημα παραμένει να κυριαρχείται από δωσίλογους, προδότες και συνεργάτες των Εγγλέζων που είχαν διαφύγει στην Μέση Ανατολή για να μην μείνουν και πολεμήσουν και ίσως κάποιοι από αυτούς να είχαν σκοτωθεί.
Οι δύο φατρίες πολιτικών νεοπλασμάτων, των παραδοσιακών "Εγγλέζων" και των σύγχρονων "Αμερικανών" προσκυνούσαν τους Βαβαρούς και τον Ανώτατο Άρχοντα, τον Βασιλιά.
Η Φατρία των δοσίλογων και προδοτών , γνωστοί και ως "Εθνικόφρονες" αποτελούσε την Δεξιά.
Η φατρία των βολεμένων, φιλοεγγλέζων που την είχαν κοπανήσει στην Μέση Ανατολή, αποτελούσαν τους "Κεντρώους Δημοκράτες".
Μέχρι και την Χούντα ο λαός δυναστευόταν απο τις δύο αυτές φατρίες, αλλά και διαπαιδαγωγούταν στις αρχές και τις αξίες της υποτέλειας, της "Εθνικοφροσύνης", στον φασισμό και στην ιστορία των νικητών.
Μετά την αλλαγή φρουράς που οι Αμερικάνοι επέβαλαν, με την σύμφωνη γνώμη των δύο φατριών ( Όπως είχε συμφωνηθεί στην κατοικία του Αμερικανού Πρέσβη στο Λονδίνο), η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο μπλόγκ των δυνάμεων του νέου Άξονα, Αμερικανών - Εγγλέζων και ΝΑΤΟ.
Στο "κεφάλι" της χώρας μπαίνει το Λαμόγιο που την είχε κοπανήσει κρυφά με το όνομα Τριανταφυλλίδης στην Γαλλία, και επανερχόταν ως εγγυητής της Δημοκρατίας, δηλαδή του ίδιου φασιστικού Πολιτεύματος, εκείνο που στην κορύφωσή του έφερε την Χούντα των Συνταγματαρχών και σήμερα θα δημιουργούσε την νέα "Χούντα" της Κομματοκρατίας.
Το Πολιτικό Σύστημα που το γνωρίσαμε, που συ στρατευτήκαμε για αν το υπηρετούσουμε ως κομματικός στρατός του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ, του ΚΚΕ εσ.
Το Σύστημα που σε δύο περιόδους δημιούργησε, την μια, την υποταγή μας στην ΕΟΚ και την δεύτερη, την υποταγή μας στην ΟΝΕ.
Το Πολιτικό σύστημα, που δημιούργησε τα νέα τζάκια επιχειρηματιών αυξάνοντας το εξωτερικό χρέος της Χώρας.
Το Πολιτικό Σύστημα, που ευλόγησε τις μίζες, την "ισχυρή" οικονομία, την πολιτική των επιδοτήσεων και το θάψιμο της αγροτικής παραγωγής στις χωματερές.
Το Πολιτικό σύστημα, που χάλκεψε τα στοιχεία για την ένταξη στην ΟΝΕ και το Ευρώ, που έστησε την κομπίνα του χρηματιστηρίου, που έστησε την κομπίνα των Ολυμπιακών αγώνων, που έστησε την κομπίνα του Μνημονίου και του "Κουρέματος" του εξωτερικού χρέους.
Το Πολιτικό σύστημα, που το ζείτε όλοι σας, είτε ως μισθωτοί, είτε ως συνταξιούχοι, είτε ως Ελεύθεροι Επαγγελματίες, είτε ως έμποροι, είτε ως βιοτέχνες, αυτό το σύστημα παραμένει Φασιστικό, εχθρικό, ρεβανσιστικό, παρακρατικό και λαδιάρικο.
Αυτό το Πολιτικό Σύστημα δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ Δημοκρατικό. Θα παραμείνει κοινός συκοφάντης της Δημοκρατίας που θα γεννά δοσίλογους, ερπετά και φασίστες.

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Δ.ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ: ΕΛΛΑΔΑ 2012 (α' μέρος)


ΕΛΛΑΔΑ 2012 (ΜΕΡΟΣ Α’)

Ξεκινώντας να στοχαστείς κριτικά για την σημερινή Ελλάδα, πρέπει να έχεις αιώνια δύναμη και ζωή για να μπορέσεις να αναλύσεις και να εξηγήσεις. Στο τέλος θα έχει περάσει η ζωή σου και, αντί να έχεις περάσει στο στάδιο του δημιουργικού στοχασμού, θα βρίσκεσαι ακόμα να απορείς, καθώς μέρα με την μέρα η φαυλοκρατία θα έχει προσθέσει και νέα προβλήματα, νέα ζητήματα για κριτική.  Δεν είναι σκοπός μου η κριτική, αλλά η πρόταση. Το Β’ Μέρος του κειμένου περιλαμβάνει σαφή και καθαρή πρόταση.

            Η Χολέρα …
Την προετοίμαζαν χρόνια αυτή την καταστροφή. Υπόβοσκε η χολέρα και την τροφοδοτούσαν σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. Από την παιδεία μέχρι ακόμα και τον αθλητισμό. Στην χώρα αυτή ο κοτζαμπασισμός δεν νικήθηκε ποτέ. Πάντα και παντού πίσω από κάθε θεσμό και κάθε κοινωνική λειτουργία υπήρχε ένα «παρά-» : παρα-κράτος, παρα-δικαιοσύνη, παρα-θρησκεία, παρα-παιδεία, παρα-συναλλαγές, παρα-πολιτισμός κ.ο.κ. … . Γέμισε ο τόπος από «θεσμούς»  βιτρίνες, που φτιάχτηκαν για να υπάρχει και να καλύπτεται πίσω τους η «παρά-δράση» της χολέρας μιας στυγνής ολιγαρχίας και όσων εκούσια την πλαισιώνουν.   
Αδικαίωτα έμειναν τα οράματα και οι αγώνες γενεών Ελλήνων, από την επανάσταση του ’21 μέχρι σήμερα. Γιατί πάντα υπήρχαν στην χώρα διανοητές και αγωνιστές που ζούσαν για την Ελλάδα, την κοινωνία και τον λαό της, αλλά πάντα φιμώνονταν, πάντα λοιδορούνταν, πάντα απομονώνονταν. Και η χολέρα προχωρούσε και μεγάλωνε … .

Μην φανταστείτε πως η «χολέρα» είναι για εμένα απλά μια ασθενής κατάσταση, ένα μόνο συστημικό σφάλμα. Η «χολέρα» στην χώρα είναι πρόσωπα και όχι μόνο καταστάσεις και κεκτημένες «λογικές» και «αξίες» που συγκροτούν το σύστημα της καταστροφής. Τα πρόσωπα ορίζουν την χολέρα, την δημιουργούν, την θρέφουν, την συντηρούν και την επαυξάνουν. Τίποτα δεν δημιουργείται μόνο του, καμία κατάσταση δεν είναι αυθύπαρκτη. Όλα τα αποτελέσματα έχουν αιτία και αυτό είναι κάτι που δίδαξε πρώτος ο ελληνισμός στον πλανήτη.  
Αν λοιπόν στοχαζόμαστε και στοχεύουμε σε κάτι, αν υπάρχει «θεραπεία» αυτή ξεκινά από το ξεθεμελίωμα της χολέρας.
Χολέρα δεν είναι μόνο οι πολιτικοί και οι μηχανισμοί-κόμματά τους. Χολέρα είναι η ολιγαρχία του πλούτου, χολέρα είναι όσοι επιλέγονται μέσα από τις τάξεις των προθύμων – συνεργατών για να καταλάβουν θεσμούς και θέσεις κλειδιά μέσα στο κοινωνικό σύστημα. Χολέρα είναι το σύστημα και όσα γεννά. Χολέρα είναι η κουλτούρα και ο πολιτισμικός εκμηδενισμός που επέβαλλαν. Χολέρα είναι η ελεγχόμενη πληροφόρηση. Η χολέρα και οι άνθρωποί της βρίσκονται παντού την εξάπλωσαν και την υπηρετούν.
Σήμερα η χολέρα, έχει καταπιεί και μολύνει ολοκληρωτικά ένα ολόκληρο λαό. Κατέστρεψε το μυαλό και την ψυχή μας και μας μετέτρεψε σε ανθρώπους φαντάσματα, σε σκιές που σέρνονται σε ένα συνεχές σκοτάδι και σέρνουν μαζί το ανθρώπινο κουφάρι τους. Ενας λαός σκιές στο σκοτάδι … .
Κι αν θέλεις από κάπου να ξεκινήσεις, αν ο λαός αυτός ο υπνωτισμένος πιστεύεις πως κάπως μπορεί να ξυπνήσει, το πρώτο που έχεις να του ζητήσεις, είναι να διώξει από παντού τους φορείς της χολέρας, αυτούς που την τροφοδοτούν με το αίμα και το σώμα του και την εκτρέφουν σκόπιμα, ώστε να παρεκτρέπεται ο άνθρωπος από την πραγματικότητά του και να ζει μέσα στο  παραπέτασμα των μύθων τους.
Οι άνθρωποι της χολέρας πρέπει να φύγουν όλοι. Δεν έχει τελικά σημασία και ούτε θα έχει αξία και ουσία η όποια νίκη, εάν διώξεις μόνο κάποιους πολιτικούς ή αν διαλύσεις κάποια κόμματα. Πρέπει μαζί τους να φύγουν όλα τα λερά σκύβαλα της εξουσίας, όλο το συνάφι τραπεζιτών, «μεγαλοεπιχειρηματιών», δικαστών, καθηγητάδων, μεγαλοσχημόνων του συστήματος. Όπως θα καταλάβατε η Ελλάδα και εμείς μαζί της μπορούμε να σωθούμε μόνο με μια πραγματική επανάσταση και μόνο αν οι δυνάμεις του λαού, οι αγνοί ικανοί και αποφασιστικοί άνθρωποι συναχθούν για να πλημμυρίσουν με σκέψη και δράση την χολεριασμένη Ελλάδα.
Πόσες φορές το μαρτυρώ πως με ξυπνάει ο ήλιος και ανατέλλει πως θαρρώ μια καθαρή ημέρα …
Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν δεν πλημμυρίσει η χώρα από ανθρώπους του λαού με καθαρό μυαλό, ψυχή και δύναμη, τότε θα χαθεί αύτανδρη με όσα συμβολίζει … . Τότε η χολέρα θα μας έχει καταβάλλει όλους.
Αν η Ελλάδα δεν ξεκινήσει από την αρχή, με νέες καθαρές αξίες, με νέους καθάριους στόχους και συνεχίζει να τρέφεται από το χολεριασμένο πιάτο που της σερβίβουν με βρώμικα χέρια οι άνθρωποι της χολέρας, τότε δεν έχει ούτε παρόν, ούτε μέλλον.

Ζήτησα πριν από χρόνια να προσπαθήσουμε όλοι να ξεπεράσουμε όσα σκόπιμα μας δίδαξε ή μας επέβαλλε ως αξιώματα αυτό το σύστημα και να σκεφτούμε καθαρά ως άνθρωποι. Δεν έπαψα να το ζητώ και το ζητώ και πάλι: Ας εκκινήσουμε ξανά την σκέψη μας ξεχνώντας κάθε συστημική παρεμβολή. Μόνο έτσι μπορούμε να ανακαλύψουμε την ουσία της ζωής.

Σήμερα στον τόπο που γέννησε την Επιστήμη, καταντήσαμε να λατρεύουμε ένα ψεύτικο νέο Θεό, ένα νόμισμα. Μόνο και μόνο αν στοχαστούμε τι σημαίνει «νόμισμα» θα καταλάβουμε την πλάνη. Ακούμε τους ανθρώπους της χολέρας να μας λένε χωρίς καμία βάση και ουσιαστική εξήγηση ότι από το κίβδηλο νόμισμα εξαρτάται η ζωή και ο θάνατός μας. Γκρεμίσαμε σε αυτόν τον τόπο τους θεούς και τα είδωλα και φέραμε τον άνθρωπο στο κέντρο της σκέψης. Χτίσαμε την λογική, δημιουργήσαμε την έρευνα και το πείραμα, ανακαλύψαμε την αιτιολογία και την αιτιοκρατία, γεννήσαμε την Επιστήμη και φτάσανε οι χολεριασμένοι να μας κατατρομάζουν και να θεοποιούν μια απάτη, ένα «νόμισμα», να λένε πως αυτός είναι ο ζωοδότης ήλιος μας.
Αναρωτιέται ο Ελληνας του σήμερα : «υπάρχει ζωή χωρίς το Ευρώ ?», αυτό σκέφτεται κάθε πολίτης αυτής της χώρας και σκύβει το κεφάλι. Θα σηκωθούν οι ψυχές των προγόνων μας συφοριασμένοι συνέλληνες και θα μας κυνηγούν … .
Και όσο το σκέφτεται του κόβουν κομμάτια από τη ζωή του.
Μας κομματιάζουν οι άνθρωποι της χολέρας, μας κομματιάζουν και μας ξεπουλούν στην κερδοκρατία και στον «ζωτικό χώρο» των Γερμανοβορείων, που βρήκε την υλοποίησή του στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη.

Σκέψου ορθολογικά - Σκέψου Ελληνικά
Σκέψου πως εάν ο ψεύτικος θεός τους ήταν αληθινός, δεν θα έπρεπε να υπάρχεις σήμερα, αφού έρχεσαι από ένα τόπο που χρόνια ζούσες και δημιουργούσες χωρίς το Ευρώ, αλλά με την «ασθενική» δραχμούλα σου.
Σκέψου ότι ακόμα και με το σύστημα της χολέρας, το χρήμα στην Ελλάδα δεν είχε κόστος κτήσης για το κράτος σου, αλλά σήμερα για να το πάρεις πρέπει να το δανειστείς με μέσο κόστος 5%. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν μια οικονομία όπως η ελληνική χρειάζεται 300 δις Ευρώ τον χρόνο, πρέπει να πληρώνει το 5% τόκο για το χρήμα που χρησιμοποιεί σε αυτούς που την δανείζουν, στους τραπεζίτες και στους κεφαλαιούχους. Ορθολογιστή Ελληνα 5% είναι 15 δις τον χρόνο και 10 χρόνια Ευρώ είναι 150 δις, που έχασες για να πληρώνεις τόκους στον βωμό του ψεύτικου θεού σου. 150 δις που κατέληγαν στους «ιερείς» του νομίσματος χωρίς πραγματικό λόγο, επειδή σου πουλούσαν μύθους και δοξασίες για τις δυνάμεις και τις ιδιότητες του ψεύτικου θεού τους.
 Τι σου έκανε στην πραγματικότητα το Ευρώ από το να σε καταχρεώσει χωρίς πραγματική αιτία;
Σκέψου με ορθολογισμό ότι το «σκληρό νόμισμα» πολύ σύντομα – σχεδόν άμεσα – απέκτησε αγοραστική δύναμη εκατόδραχμου. Ο,τι αγόραζες  με ένα κατοσταρικάκι το αγοράζεις σήμερα με ένα Ευρώ, δηλ. με 340,75 δραχμές, γιατί τόσο το πλήρωσες το σκληρό νόμισμα – θεό σου. Όπως μπορείς ακόμα και σήμερα ίσως να καταλάβεις το 100 δεν είναι ίσο με το 340,75.
Σκέψου νεοέλληνα όχι μόνο ότι το «σκληρό νόμισμα» - θεός έκανε τα προϊόντα σου πανάκριβα για να μην μπορούν να πουληθούν σε άλλες χώρες, αλλά και με ποιο τρόπο έκανε ελκυστικές τις εισαγωγές με αποτέλεσμα να χάσεις την παραγωγή σου στην χώρα σου.
Κι αν όλα αυτά και χιλιάδες άλλα που μπορώ να σου γράψω και να σου αναλύσω δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά από το χολεριασμένο μυαλό σου, σκέψου μόνο ότι αυτός ο ψεύτικος θεός της χολέρας είναι αυτός που σε κατέστρεψε. Γιατί την καταστροφή την βίωσες με το Ευρώ και την ίδια την Ε.Ε. .
Ούτε αυτό, εκ του αποτελέσματος, δεν μπορείς να εννοήσεις ; ότι την καταστροφή την βιώνεις με το Ευρώ και στην Ε.Ε. ;

Αρα κάτι φταίει …
Και δεν φταίει το διεφθαρμένο παρασύστημα της Ελλάδας, γιατί εκτός από εσένα καταστράφηκαν και άλλοι λαοί … και έπονται και άλλοι. Κάποιοι κερδίζουν πουλώντας σου το δικό σου δικαίωμα, το σύμβολο των κόπων και της εργασίας σου, γιατί αυτό είναι και συμβολίζει το χρήμα στις κοινωνίες του καπιταλισμού: είναι η υλοποίηση του κομματιού από την ζωή σου που διαθέτεις για τους σκοπούς της λειτουργίας του συστήματος.
Μήπως τελικά το Ευρώ είναι χαράτσι και φόρος υποτέλειας ;  Μήπως θα πρέπει να αρχίσεις ξανά να σκέφτεσαι και να σκέφτεσαι σφαιρικά και έξυπνα;
            Αυτά θα σου δίδασκε και θα σου φανέρωνε ο ελληνικός τρόπος σκέψης, η ίδια η λογική. Όπως θα ήταν πολύ απλό να κατανοήσεις ότι, εάν η χώρα του χολεριασμένου καπιταλισμού απαλλασσόταν από το νόμισμα της υποτέλειας και γκρέμιζε τους βωμούς του ψεύτικου θεού και τους ιερείς του, τους ανθρώπους της χολέρας, θα έλυνες τουλάχιστον το πρόβλημα ρευστότητας. Γιατί θα είχες στη διάθεσή σου και το Ευρώ (είναι δικό σου, το πλήρωσες !) και το νέο νόμισμα που θα σου ανήκε ως δημιουργική δυναμική. Για αυτό τον λόγο το Λαϊκό Κίνημα πρότεινε την παράλληλη έκδοση εσωτερικού χρήματος (όχι νομίσματος). Γιατί μόνο έτσι σε μία οικονομία, που χειμάζεται και από την έλλειψη χρηματικών πόρων, θα μπορούσε να υπάρξει ένα λειτουργικό εργαλείο για να εκκινήσουν οι παραγωγικές διαδικασίες.
            Αλλά πώς να γίνουν όλα αυτά με την χολέρα και τους ανθρώπους της ; με τον φόβο και την τρομοκρατία που έχουν εξαπολύσει παντού … .
            Ως βλασφημία αντιμετωπίζεται από τους ανθρώπους της χολέρας ακόμα και η απλή αμφισβήτηση του θεού – νομίσματος, ακόμα και ο προβληματισμός για αυτό. Φιμώνεται και αναθεματίζεται από τους ανθρώπους της χολέρας, Τέτοιο άγριο σκοταδισμό λίγες φορές έχει ζήσει ετούτος ο τόπος.       
            Όμως η ουσία δεν βρίσκεται στην κριτική και στη διαπίστωση. Αυτές είναι απλά προαπαιτούμενα για την εύρεση των λύσεων. Η ανάλυση έχει αξία μόνο όταν οδηγεί στην λύση.
           
            Στο Β’ Μέρος θα αναφερθώ στις λύσεις, στις λύσεις που είναι τόσο απλές και κατανοητές όσο η ίδια η ανθρώπινη ζωή. Το «Λαϊκό Κίνημα» έδωσε λύσεις ουσιώδεις και συνολικές και σε αυτές θα ανήκει το Β’ Μέρος.
Θα σας αφήσω λίγες ημέρες να στοχαστείτε, να προσπαθήσετε να στεφτείτε ελεύθερα και ελληνικά ! 
           


ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΓΙΑΤΙ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ


Σκεφτήκατε γιατί αυξάνεται η ανεργία στο πανεπιστημιακό μορφωτικό επίπεδο της νεολαίας στην Χώρα μας.
Αλλό το ίδιο δεν παρατηρείται και στις υπόλοιπες χώρες του «Νότου»;
Όταν ξεκίνησε η κρίση, πολλοί βιάστηκαν να την προσδιορίσουν ως κρίση συσσώρευσης, κρίση οικονομίας.
Στην συνέχεια, προσδιόρισαν την κρίση ως κρίση πολιτικού συστήματος.
Η παγιοποιημένη αντίληψη του ΚΚΕ ότι οι κρίσεις είναι σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος, είναι η μια πλευρά της πραγματικότητας.
Ο καπιταλισμός σε κάθε φάση ωρίμανσης του, δημιουργεί το καινούριο μέσα από την καταστροφή του προηγούμενου.
Κεκτημένο στον καπιταλισμό είναι μόνο οι κρίσεις των οικονομικών σχέσεων ως προϋπόθεση εξέλιξής του.
Κάθε όμως οικονομική σχέση ορίζεται από την κάθε φορά οικονομική στρατηγική ανάπτυξης που υπερβαίνει την ανάπτυξη.
Κάθε στρατηγική ανάπτυξης διαμορφώνει και το αντίστοιχο σύστημα κοινωνικής συγκρότησης που καλείται να υποστηρίξει και να υπηρετήσει την τάξη πραγμάτων.
Αυτήν την περίοδο, της ωρίμανση της παγκοσμιοποίησης - στο πρώιμο στάδιο η παγκοσμιοποίηση προκάλεσε ευφορία στις εσωτερικές οικονομίες- η στρατηγική της ανάπτυξης επιφέρει αναδιαρθρώσεις στις εσωτερικές οικονομίες, αλλά και επιβεβλημένες ανασυγκροτήσεις στο επίπεδο των κοινωνικών συγκροτήσεων.
Στις ανασυγκροτήσεις αυτές συγκρούεται το παλιό μοντέλο κοινωνιών και η ιδεολογία τους, με το καινούργιο και αναγκαίο να υπηρετήσει τις νέες στρατηγικές.
Πρωτίστως μια οικονομική εξέλιξη στρατηγικών επιδρά καταλυτικά στα ιδεολογικά θεμελιώματα, πάνω στα οποία συγκροτήθηκαν οι κοινωνίες και η οικονομία της προηγούμενης καπιταλιστικής συγκρότησης.
Πολλοί σπεύδουν να προτείνουν συστήματα αντίστασης ή να ασκήσουν κριτική χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ότι το κάθε φορά οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, προσδιορίζει και την αντίστοιχη κοινωνική συγκρότηση των ατόμων, σε κοινωνία ή κοινωνίες που υπάρχουν ως υποστηρικτικά εργαλεία του οικονομικού μοντέλου.
Σε μια τέτοια διαδικασία σύγκρουσης του καινούργιου με το παλιό, ο κίνδυνος ανατροπών και εξεγέρσεων είναι το πιο σίγουρο ενδεχόμενο και όχι ο αστάθμητος παράγοντας.
Εκείνο το τμήμα μια κοινωνίας που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας τέτοιας εξέλιξης, δηλαδή μια εξέγερσης, είναι εκείνο το τμήμα, που εκ των πραγμάτων μπορεί να να αντικαταστήσει το υπάρχων πολιτικό σύστημα κυβέρνησης.
Όσο όμως η διαδικασία ωρίμανση της σύγκρουσης του καινούργιου με το παλιό βρίσκεται στην τροχιά ολοκλήρωσης του, τόσο ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι εν δυνάμει κίνδυνοι.
Όπως αποδείχτηκε από την πρόσφατη βίαιη ανατροπή της παλιάς-παραδοσιακής συγκρότησης κράτους και κοινωνίας, στις Αφρικανικές χώρες της Μεσογείου, τα όπλα που χρησιμοποίησε η παγκοσμιοποίηση ήταν τα πιο μορφωμένα στρώματα του πληθυσμού και μάλιστα εκείνα που απόκτησαν πανεπιστημιακή γνώση και εμπειρία εργασίας στην μητρόπολη του ιμπεριαλισμού, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.
Αλλά, αν τα όπλα αυτά δεν είναι σε θέση να αξιοποιηθούν από μια εσωτερική οικονομία σε μια διαδικασίας βίαιης καταστροφής της αντίστοιχή της κοινωνική συγκρότηση, τότε η ανάγκη προστασίας του συστήματος πατάει πάνω στην καταστροφή ή την αδρανοποίηση αυτών των όπλων.
Έτσι λοιπόν, η ανεργία στην νεολαία και ειδικότερα στο πιο μορφωμένο τμήμα της, επιδιώκει όχι μόνο την αδρανοποίηση του δυναμικότερου όπλου της κοινωνίας, αλλά την πλήρη καταστροφή της με προεκτάσεις την απογοήτευση τόσο των νέων επιστημόνων όσο και κυρίως της οικογένειας που επιδιώκει την ανώτερη μόρφωση των παιδιών της.
Άλλωστε, οι επιδιωκόμενες προσκλήσεις ξένων επενδύσεων προϋποθέτουν προλεταριοποίηση της γνώσης και των κατεχόντων αυτής.
Οι εισαγόμενες επενδύσεις δεν θα είναι επενδύσεις μεγάλου εργατικού δυναμικού, αλλά επενδύσεις υπέρ-σύγχρονης τεχνολογίας, που όμως θα απασχολούν ένα πολύ μικρό αριθμών εξειδικευμένων εργατών - κατά κύριο λόγο αποφοίτων ΤΕΙ - και ένα ακόμη λιγότερο διοικητικό προσωπικό ΑΕΙ.
Σε μια τέτοια διαδικασία αναπαραγωγής και συσσώρευσης κεφαλαίων ένας τεράστιος πληθυσμός άνεργων επιστημόνων, είναι ο πιο σίγουρος εχθρός του συστήματος που μπορεί να καθοδηγήσει μια σίγουρης έκβαση εξέγερση.
Είναι γεγονός, χωρίς να εμβαθύνουν ιδιαίτερα, οι ίδιοι οι θιγόμενοι νεολαίοι, διαπιστώνουν πως είναι πολύ πιο ανταγωνιστικός ο συνομήλικος τους όταν οι σπουδές τους υπολείπεται κατά πολύ από αυτές των άλλων.
Η στροφή σε μια λιγότερο μορφωμένη νέα γενιά, από την μια θα εμβαθύνει την υπανάπτυξη της οικονομίας αλλά από την άλλη, βάση και της ηθικής του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού, θα διατηρήσει εν ζωή και μακροημέρευση αυτό καθ' εαυτό το σύστημα και το υπηρετικό του προσωπικό.
Βλέπουμε άλλωστε τα ευφυολογήματα του πολιτικού προσωπικού που υπηρετεί την κατεδάφιση του Κράτους και της Κοινωνίας, στο να υπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ, της ντόπιας πλουτοκρατίας αλλά κυρίως της ξένης.
Αδιαφορεί τελείως για την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας και του μέλλοντος της οικονομίας και της χώρας, αγκιστρωμένο στην εξουσία εκείνη που τους διασφαλίζει πλούτο και ευτυχία σε εκείνους και τα παιδιά τους.
Η παγκοσμιοποίηση ως νέα οικονομία, πρόβαλε την επικυριαρχία των Τραπεζών πάνω σε ότι ορίζει ή ορίζεται ως οικονομία.
Από την άλλη, η Αριστερά παραμένει δέσμια της ιστορική της εξέλιξη.
Παραμένει ο τελευταίος τροχός την καπιταλιστικής ανάπτυξης προσπαθώντας να φρενάρει κάθε διαδικασία ανατροπών παγιωμένων οικονομικών αντιλήψεων και αντίστοιχων κοινωνικών συγκροτήσεων.
Ενώ η επαναπροσδιόριση του Ιμπεριαλισμού από την οικονομική σχολή του πανεπιστημίου του Σικάγου υπέταξε Κυβερνήσεις και οικονομικά καθεστώτα, η Αριστερά επένδυσε τον πολιτικό της λόγο στην υπεράσπιση του παλιού μοντέλου ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης ως όπλο άμυνας στο νέο μοντέλο, της παγκοσμιοποίησης.
Όσο όμως δεν προβάλλεται το καινούργιο από την Αριστερά, τόσο η ίδια θα σέρνεται με τεντωμένα τα πόδια, ακολουθώντας τις εξελίξεις και απογοητεύοντας μεγάλες πληθυσμιακές κοινωνίες εργαζομένων.

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...