Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Α. ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ ;

Στον αντίποδα της αλήθειας, της επιστήμης, της γνώσης βρίσκεται ο ιδεαλισμός. Είναι το αντίθετο και αντώνυμό της.

Ιδεαλισμός (εκ της πλατωνικής “ιδέας”, που έχει την βάση της στον Τιμαίο τον Λοκρό – προφανώς και στους “πυθαγόρειους”) είναι η πανάρχαια αντίληψη και πρακτική ότι τα πράγματα είναι έτσι επειδή έτσι πιστεύουμε εμείς πως είναι, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε το “γιατί”, το “αίτιο” και την φύση του.

Η “θεωρία των ιδεών” είναι η απώτατη και ανώτερη ποιοτικά έκφραση του ολοκληρωτισμού και της αυθαιρεσίας. Η αλήθεια δεν ανάγεται σε κάτι αποδείξιμο και πραγματικό αλλά σε μία άγνωστη “ιδέα”, την οποία δεν μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε (παρά μόνο οι “άριστοι”). Αυτοί δε που μπορούν να την αντιληφθούν, δεν μπορούν να την ορίσουν, να την αναλύσουν, παρά μόνο να την περιγράψουν και να την ερμηνεύσουν (σ.σ. “κατά το δοκούν” πάντα).

Συνεπώς κατά την “ιδέα” και τους θιασώτες της, τα πάντα εξηγούνται με αναγωγή στο πλάσμα της ιδέας, που είναι πάντα τέλειο, ίσταται εκτός του κοινώς αισθητού και οφείλει να καθοδηγεί τα γήινα μέσω της πίστης και της υπακοής σε όσους έχουν το “χάρισμα” της αντίληψής της ... .

Το φιλοσοφικό μαθηματικό ολοκλήρωμα της ιδέας δεν βάλλεται, αυτοπροστατεύεται πάντα από το αξίωμα που του προσδίδουν οι “άριστοι” αντιλήπτορες και ερμηνευτές του.

Β. Λίγη ιστορία ...

Η θεωρία των ιδεών ανακαλύπτεται και εξελίσσεται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο που λόγω της επιστήμης και της φιλοσοφικής της προσέγγισης έχει γεννηθεί παράλληλα η δημοκρατία, η αιτιοκρατία, έχουν ξεθεμελιωθεί δοξασίες, βασιλιάδες, αριστοκράτες, ιερατεία και κινδυνεύουν ένα σωρό “παραδόσεις” ανισότητας, άνευ πραγματικής απόδειξης.

Για τον λόγο αυτό και σε αντίδραση με την αλήθεια των πραγμάτων, με την αλήθεια και τα δίκαια του ανθρώπου, με την αλήθεια της ισότητας, με την αλήθεια της επιστήμης που εξηγεί και ανακαλύπτει αλλιώς τον άνθρωπο και τον κόσμο, γεννιέται η “ιδέα” και ο “ιδεαλισμός”.

Αν και στον “Φαίδωνα” ο Σωκράτης εμφανίζεται να έχει μία πρακτική αντίληψη της “ιδέας”, που δεν αποκλείει την επιστημονική ανακάλυψή της και κυρίως της αιτίας της, ο μαθητής του Πλάτωνας, προχωρά στο έργο του σε μεταφυσική αξιοποίησή της για να αιτιολογήσει καθετί όπως βολεύει τον ίδιο και την κοινωνική τάξη του.

Αυτά που αποκαλούμε “ολοκληρωτισμό”, αυταρχισμό, ανισότητα, κοινωνική αδικία και όλα τα παράγωγά τους έχουν την θεωρητική τους τεκμηρίωση στην “ιδέα” και στην θεωρία της. Εδράζονται πάντα σε ιδεαλιστικά κατασκευάσματα που είναι τεκμηριωμένα σε νεφελώδη αξιώματα, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ως υπάρξεις και να ερμηνεύσουν άλλοι πλην των εκ γεννετής “αρίστων”.

Ενώ η επιστήμη μπορεί σήμερα να αναγνωρίσει ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμοιοι, ίδιοι βιολογικοί μηχανισμοί με τις ίδιες ανάγκες και στο μέλλον θα μπορεί να εξηγήσει τις επιμέρους διαφοροποιήσεις με αποδεικτική πληρότητα, αυτοί εγκαθιδρύουν και εξυπηρετούν την ανισότητα, την εκμετάλλευση και τις διακρίσεις υπέρ των αρίστων (ανθρώπων, ομάδων, εθνών, κρατών) στο ιδεαλιστικό αξίωμα ότι αυτοί φτιάχτηκαν από την “ιδέα” του άριστου, επικυρίαρχου των άλλων. Την δοξασία αυτή ενισχύουν με το επιχείρημα ότι εάν δεν υπήρχαν αυτοί θα υπήρχαν κάποιοι άλλοι επικυρίαρχοι διότι ο “θήτης”, απλός λαός, προλετάριος, δούλος, δεν είναι ικανός από μόνος του να διαχειριστεί την ζωή του και ο κόσμος δεν θα είχε “τάξη” εάν δεν υπήρχαν αυτοί ... .

Πέρα από την απόδειξη της αρχαίας δημοκρατίας, που στα θέατρα – εκκλησίες του δήμου της αντιμάχονταν οι δύο κόσμοι, και στα επιτεύγματά της, η σύγχρονη απόδειξη είναι τα επιτεύγματα των φιλοσοφικών και πολιτικών ρευμάτων του μαρξισμού και του αναρχισμού. Αποτελούν την επαναφορά της επιστήμης, την αλήθειας, του ορθού λόγου, της δημοκρατικής αρχαιότητας στην ζωή των ανθρώπων. Και δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι οι αρχές και τάσεις αυτές της φιλοσοφίας, της πολιτικής, των κοινωνιών και των ανθρώπων πολεμήθηκαν βάναυσα από αυτοκρατορίες και ιερατεία και εξαφανίστηκαν τα ντοκουμέντα τους.

Γ. Η μαρξιστική σοβιετική επανάσταση αποτέλεσε και αποτελεί ένα τεράστιο πείραμα πραγματικής προόδου της ανθρωπότητας. Ανέβασε και εξίσωσε τον καταφρονεμένο “μη άριστο” άνθρωπο. Κατέρριψε όλα τα πολιτικά και φιλοσοφικά αξιώματα των “ιδεών” του ολοκληρωτισμού και ανάγκασε τους ιδεαλιστές να αλλάξουν πορεία σε κάθε χώρα που πιέζονταν, προφασιζόμενοι ότι οι σοφοί τους ανακάλυψαν νέες “ιδέες”.

Σε εσωτερικό δομικό φιλοσοφικό πλαίσιο (ανεξάρτητα από τον συνεχή πόλεμο της διεθνούς ιδεαλιστικής συμμορίας των αποικιοκρατών) η κατάρρευση είχε ένα βασικό ουσιαστικό στοιχείο – λόγο. Τα μαρξιστικά κράτη με ευθύνη των ανθρώπων που είχαν την ηγεσία τους (πολιτική και πνευματική) υπέπεσαν σε μία θεμελιώδη αντίφαση, ενώ η θεωρία και ο λόγος ύπαρξής τους ήταν η αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας, η επιστημονική, ορθολογική τεκμηρίωση της αλήθειας, υπέπεσαν στο “αμάρτημα” του ιδεαλισμού: διαμόρφωσαν μία τάξη “αρίστων” εδραζόμενων στην ιδέα της ανωτερότητας έναντι των λοιπών λόγω της κομματικής τους ανέλιξης. Από την ώρα που ο κομματικός ιδεαλισμός σάρωσε την αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας και δημιουργήθηκε τάξη αρίστων στα πρότυπα του ιδεαλισμού, από την ώρα που δημιουργήθηκε η “ιδέα της σοβιετικής επανάστασης” και του “κόμματος” μαζί με την ιδέα της “αιώνιας κοινωνικής τάξης” (και ας ήταν η εργατική αυτή ή οποιαδήποτε τάξη) χάθηκε, παραμερίστηκε, κυνηγήθηκε και εξοβελίστηκε η αλήθεια της διαρκούς αναζήτησης της αλήθειας, του ορθού λόγου, της εξέλιξης της πραγματικής γνώσης. Ο επαναστάτης, ο αναζητητής της αλήθειας και της γνώσης, ο άνθρωπος που αναλύει, κατανοεί και ψάχνει καταστρέφεται την ίδια στιγμή που “ιδεοποιεί” των εαυτό του, τους άλλους και τα πράγματα. Η γνώση περιέχει αλήθειες, ερωτήματα και απαντήσεις τεκμηριωμένες και όχι αξιωματικές ιδέες στα εξώκοσμα νεφελώματα, που δημιουργούν εκ γεννετής και εκ προορισμού αρίστους. Η γνώση δεν περιέχει θεότητες, αξιώματα, “άριστους”και ιδέες. Οταν αυτά καθορίζουν την κατεύθυνσή της γνώσης η ανθρωπότητα ολάκερη ξαναγυρνά στον φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής, της προοριστικής απαξίωσης. Τίποτα δεν είναι ο,τιδήποτε επειδή το έπλασε μία ιδέα. Επιστήμη, γνώση, αλήθεια και ιδεαλισμός είναι έννοιες όχι μόνο ασύμβατες, αλλά αντίθετες.

Οταν το πείραμα της σοβιετίας μετατράπηκε σε ιδεαλισμό, από επαναστατικό, εξισωτικό, γνωστικό, μετατράπηκε σε ολοκληρωτισμό. Επαναλαμβάνω ότι η μήτρα του ολοκληρωτισμού είναι ο ιδεαλισμός, γιατί μόνο αυτός φτιάχνει μαθηματικά ολοκληρώματα βασισμένα σε αξιώματα – ιδέες. Αυτοί που κατηγόρησαν την σοβιετία για ολοκληρωτισμό είναι οι θιασώτες και ιερείς του παγκόσμιου ιστορικού και παρόντα ολοκληρωτισμού. Η ιδεαλιστική προσέγγιση και αντίληψη είναι η αιώνια μήτρα των ολοκληρωτισμών, των κοινωνικών διαχωρισμών, των πολέμων, των λεηλασιών ... . Το αποδεικνύει η συνεχής καταδίωξη κάθε ελεύθερης σκέψης, κάθε αντίληψης που είναι έξω από την δική τους προσέγγιση. Με την “ιδέα” της κοινωνικής ειρήνης, της “ευταξίας”, της αρμονικής συμβίωσης, της “αριστείας” της μεταφυσικής του νόμου που οι ίδιοι οι “άριστοι” φτιάχνουν μεταφέροντας το ιδεατό στην γη, φιμώνουν και εξοβελίζουν την ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας. Την προσδιορίζουν μόνο αυτοί μέσα από τα “ιδρύματά” τους, την τεμαχίζουν, την κονιορτοποιούν, την τεμαχίζουν, την καίνε ξανά μαζί με τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα και όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση επικαλούνται για όλα τα βλακώδη αξιώματα των ιδεών: Ο Εβραίος είναι κακός γιατί είναι Εβραίος, ο Ρώσος είναι κακός γιατί είναι Ρώσος, ο ξένος είναι κακός γιατί είναι ξένος ... “.

Δ. Η σύγχρονη ναζιστική Ουκρανία, που στηρίζει σύμπασα η “ιδεαλιστική διεθνής” αποδεικνύει το κοινό ολοκληρωτικό DNA του δυτικού κόσμου. Αναδιπλώθηκαν, αλλά δεν άλλαξαν ποτέ. Δίπλα σε αυτό σε αισχρό μόρφωμα γεννήθηκε στο Ντόνετσκ η νεότερη και ίσως η πιο πραγματικά ¨Λαϊκή Δημοκρατία” του πλανήτη. Την πολεμούν σύσσωμοι, δολοφονούν, επιβάλουν στερήσεις σε βασικά αγαθά, δημιουργούν πληρωμένους πεμπτοφαλαγγίτες για να την μετατρέψουν σε “ιδεαλιστική” και να την καταστρέψουν. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο άνθρωπος της ελευθερίας οφείλει να στέκεται δίπλα στους πολίτες της λαϊκής δημοκρατίας, να τους ενισχύει με λόγια και με πράξεις, γιατί την ελευθερία τους ακόμα και εάν την στήριξαν σε εθνική προέλευση την ονόμασαν “λαϊκή” , εξισωτική, αληθινή.

Ε. Ο ιδεαλισμός γεννήθηκε από τον άνθρωπο για να αιτιολογήσει τα θεμελιώδη εγκλήματά του έναντι των άλλων. Απέναντι στους θήτες για να “πείσει”, να χειραγωγήσει, να επιβάλει την βία, την στέρηση, τον φόβο και την ίδια την ελπίδα της μετάταξης. Απέναντι στους “άριστους” για να δικαιολογήσει και νομιμοποιήσει τα εγκλήματά τους, καθώς αυτοί ενεργούν δικαιωμάτικά ως όργανα της ανύπαρκτης “υπέρτατης ιδέας”. Στην πραγματικότητα “ιδέες” δεν υπάρχουν. Υπάρχει ύλη, ενέργεια και αίτιο μεταλλαγής αυτών που ουσιαστικά είναι ένα και το αυτό. Ακόμα και τα πιο “ανεξήγητα” είναι στην πραγματικότητα εξηγήσιμα και ο αγώνας της ανθρωπότητας θα πρέπει να είναι η ανακάλυψή τους. Για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος θα πρέπει να μην ζει με τον φόβο της επιβίωσης, που σκόπιμα και συστηματικά δημιουργούν οι “ιδέες” και οι ιδεαλιστές. Οταν οι “άριστοι”, οι κυβερνητάδες, οι προφήτες, οι αξιωματούχοι, οι “δικαστές”, οι πλούσιοι, οι ολιγάρχες όλοι και οι κάθε λογής ιδεαλιστές, που λειτουργούν ως ολετήρες της ανθρωπότητας εξαφανιστούν και καταργηθούν, τότε θα έχει κάνει η ανθρωπότητα το πρώτο ουσιαστικό βήμα της απελευθέρωσης και της πραγματικής προόδου.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -Λαός ιδεαλιστής είναι λαός άμυαλος.

Βρήκαν και χτυπούν έναν λαό που τον έκαναν αμόρφωτο και του πήραν τα μυαλά με ανόητους ιδεασμούς/ιδεαλισμούς.

Μας είπαν ότι θα γίνουμε κυρίαρχοι της ζωής και της τύχης μας ! Πως ?

Μας είπαν ότι στην ΕΟΚ θα τρώμε με “χρυσά κουτάλια” ! Δεν μας είπαν σε ποιον θα ανήκουν τα κουτάλια και ότι δεν θα υπάρχει φαγητό.

Μας “επιδότησαν” και μας μάζεψαν στις πόλεις για να πέσουμε σε μαρασμό.

Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι γίναμε χρηματιστές και θα κάνουμε περιουσίες με αγοραπωλησίες μετοχών αεριτζήδων. Με πράγματα που δεν γνωρίζεις και δεν ελέγχεις πως μπορείς να ονειρεύεσαι μεγαλεία ? Εχασες όσα είχες, αλλά και όσα δεν είχες !

Μας βούιξαν το μυαλό με την ιδέα των Ολυμπιακών αγώνων, το "εθνικό καθήκον" και την οδό της ανάτασης …, τελικά κάποιοι θησαύρισαν από την ψεύτικη “ανάγκη” και εμείς μείναμε να πληρώσουμε τον ακριβό λογαριασμό.

Και όταν ήλθε η ώρα να πληρωθούν τα τόσα ελλείμματα και πάλι με ψέμματα και ιδέες μας κατέστρεφαν το μυαλό, ώστε να πάμε οι άμυαλοι μόνοι μας να προσφέρουμε τα "ιερότερα αγαθά” μας.

Λαός ιδεαλιστής είναι λαός άμυαλος.

Λαός που δεν στηρίζεται στην αλήθεια, στην γνώση, στην παραγωγή και στην δημιουργία θα γνωρίσει τον όλεθρο και θα χαθεί.

Τέτοιοι γίναμε και κυριάρχησαν μεταξύ μας ξανά οι ιδεασμοί, οι δοξασίες, οι δόξες οι αρχαίες που ποτέ δεν μάθαμε και ποτέ δεν καταφέραμε να αγγίξουμε, οι “Μεγαλέξανδροι” που τάχα είμαστε και εμείς, οι Βυζαντινοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες, οι κόκκινες μηλιές και οι μαρμαρωμένοι βασιλιάδες που θα γυρίσουν να μας σώσουν. Φούσκες αιώνιες που γεμίζουν το μυαλό των ανθρώπων ανικανότητα και βλακεία.  Ανήμποροι και μοιραίοι αφήσαμε τις τύχες μας σε ιδεαλιστικές ευδαιμονίες και ξεχάσαμε αυτά που οι πραγματικοί σοφοί, πρόγονοι ή μη, μας δίδαξαν: να κατανοούμε, να μαθαίνουμε, να αναλύουμε και να οδηγούμαστε σε ασφαλείς και πραγματικές λύσεις.

Γιατί κάποιοι μας δίδαξαν “ιδέες” και αξιώματα κίβδηλα, ότι δήθεν άκοπα μπορούμε με κάποιου είδους θεϊκή παρέμβαση των θεών όλων που ήταν πατεράδες και μανάδες μας, να ευημερούμε με εικονικές ευδαιμονίες και λογαριασμούς που θα πληρώσουν άλλοι και με την βοήθεια των “καλών συμμάχων – αφεντάδων μας”.

Πόσες ιδέες σφαλερές και ύπουλες και πως μας καταστρέφουν … .

Αν δεν πατήσουν τα πόδια μας την γη, αν ο εγκέφαλός μας δεν κοπιάσει να μάθει, να αναλύσει και να βρει πραγματικές λύσεις, αν το σώμα μας δεν κοπιάσει και αν τα χέρια μας δεν πληγιάσουν, ο μύλος της καταστροφής δεν πρόκειται να σταματήσει.

ΒΙΟΤΙΣΜΟΣ κατά ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ

ΒΙΟΤΙΣΜΟΣ κατά ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ

Θα αλλάξουμε τον κόσμο μόνο φέρνοντας τον άνθρωπο και την αλήθεια στο κέντρο της ανθρώπινης ζωής.

Οι άνθρωποι στον πλανήτη πρέπει να καταλάβουμε τι είμαστε, όχι με βάση τις δοξασίες, αλλά πριν από όλα με βάση την βιολογική μας οντότητα, ώστε η κάλυψη των αναγκών του όντος από την κοινωνική συνύπαρξη να επιφέρει την απελευθέρωση του ανθρώπου και νέα πορεία του όντος και των κοινωνιών του. Μιλάμε για ένα ουσιαστικό προτσές, ένα πείραμα ελευθερίας και ισότητας, με ό,τι συνεπάγεται ως προς την συγκρότηση ελευθεριακών κοινωνιών και όχι κοινωνιών καταπίεσης, καταστολής, ανισότητας και εκμετάλλευσης.

Πρέπει ο πλανήτης να καταλάβει τι σημαίνει “ιδεαλισμός” και ταυτόχρονα “ιδεασμός” και πως η “ιδέα” , το πλατωνικό “ον εκ του μη όντος” εμφυτεύεται ως λογισμικό στο μυαλό των ανθρώπων από την διαδικασία εκπαίδευσης-κοινωνικοποίησης και διαστρέφει την άποψη των ανθρώπων για την ζωή τους και την πραγματικότητα. Ο (ιδεασμός ή) ιδεαλισμός μας κάνει να πιστεύουμε σε πράγματα που δεν υπάρχουν επειδή “έτσι πρέπει” ή “έτσι είναι” … . Ιδεαλισμός είναι η πίστη σε αξιώματα και θέσεις χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση και απόδειξη, επειδή έτσι μας επέβαλαν ότι “είναι”. Αντίστοιχα, ιδεαλισμός είναι η επιβολή της πίστης ότι κάποια πράγματα που είναι εφικτά και φυσικά, είναι αδύνατα ή αφύσικα. Ο ιδεαλισμός μας κάνει να πιστεύουμε σε “αλήθειες” που δεν υπάρχουν, σε “ψέμματα” που παρουσιάζονται ως αλήθειες από “αυθεντίες”, σε αξιώματα και όχι σε αποδεδειγμένες γνώσεις. Ιδεαλισμός είναι ο εχθρός της αιτιοκρατίας, της αλήθειας, της λογικής και του “ορθού λόγου”. Ιδεαλισμός είναι η άποψη περί “καλού” και “κακού”, το εργαλείο της κάθε εξουσίας για να κάνει τον άνθρωπο πειθήνιο ανδράποδό της. Ιδεαλισμός είναι το αξίωμα που δημιουργούν και επιβάλουν άλλοι και που δεν τεκμηριώνεται, ούτε στην πραγματικότητα αποδεικνύεται, αλλά χρησιμοποιεί ως απόδειξη το γεγονός ότι το ασπάζονται οι πολλοί. Ομως οι πολλοί το ασπάζονται γιατί επίσης τους επιβλήθηκε ή γιατί δεν αντιλαμβάνονται τον λόγο που συμβαίνει. Αταβιστικά, με κλειστά τα μάτια, με εμπειριστική προσέγγιση … . Τα “θαύματα” του ιδεαλισμού τα γεύεται αιώνες η ανθρωπότητα: ιμπεριαλισμός, φασισμός, ναζισμός, σχετικισμός, αυθαιρεσία, μίσος, λεηλασίες, θάνατοι, κερδοκρατία. Δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στον βωμό της θυσίας για “ιδέες” χωρίς αξία, δυστυχία, στερήσεις, πόνος !!!, για ποιον σκοπό ; για τα ψέμματα των ιδεών που φτιάχνονται για να βολεύεται η κάθε εξουσία και να διαιωνίζονται στην ανθρωπότητα τα κατεστημένα ? Και δεν είναι μόνο αυτά, ο “ιδεαλισμός” είναι ένας πραγματικός “ιός”, ένας τρόπος να μαθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, να πιστεύει και να λειτουργεί με την πίστη σε κάθε δοξασία που του εμφυτεύουν στον εγκέφαλο. Το λογισμικό ανανεώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και κάθε λογής εξελίξεις των δοξασιών, των ιδεασμών και των ιδεαλισμών μαζί με νέους περνούν στον εγκέφαλο αυτόματα σαν ανανεώσεις και νέα προγράμματα και δεδομένα. Ο άνθρωπος που έμαθε να είναι ιδεαλιστής έχει αυτόματα δώσει την συγκατάθεσή του σε αυτό και δεν μπορεί να καταλάβει την εικονική πραγματικότητα και το ψέμα που του έχουν περάσει. Την ίδια ώρα που πιστεύει σε “πλάσματα” ανύπαρκτα, αξιώματα και άνωθεν εντολές, την ίδια αυτή ώρα αμφισβητεί την φυσική δυνατότητα να συμβεί κάτι απλό, απτό και εν ολίγοις φυσικό. Η αλήθεια του όλη είναι ένα ατεκμηρίωτο ιδεαλιστικό ψέμα και με τον ίδιο τρόπο αποκρούει την πραγματικότητα. Ξέρουμε, περιγράφοντας την αλήθεια, δώσαμε θέμα για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ομως αυτή είναι και η ανθρώπινη αλήθεια του κόσμου του ιδεαλισμού. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αυτό το θαυμαστό όργανο, είναι αυτό που έχει μεταξύ των πολυκύτταρων οργανισμών την μεγαλύτερη ικανότητα μάθησης, αποθήκευσης και χρήσης πληροφοριών, αλλά και μεθόδων για τον σκοπό αυτό. Αυτή είναι και η “κερκόπορτα” του ιδεαλιστικού αυτοματισμού. Με άκοπα “προγράμματα” παρεμποδίζει την επεξεργασία της πληροφορίας από λογισμικά και εγκεφαλίκά κέντρα με μεθόδους αιτιοκρατικού ελέγχου. Δεν χρειάζεται ο εγκέφαλος να “κοπιάσει”, ο εγκέφαλος του ιδεαλιστή έχει δεδομένες όλες τις λύσεις με βάση την δοξασία – ιδέα – αξίωμα που του έχουν ενθέσει στον εγκέφαλο ως λογισμικό επεξεργασίας και αντίληψης των πραγμάτων.

Να γιατί δυστυχεί η ανθρωπότητα και το ον μας, να γιατί μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων: το λογισμικό του ιδεαλισμού/ιδεασμού έχει φροντίσει να μην υπάρχει καν αναζήτηση και απόκλιση από τα δεδομένα του. Ακόμα και το να αγγίξει κάποιος άνθρωπος έναν άλλο ή του πει κάποια πράγματα είναι δυνατόν να αποκλειστεί ως αδύνατο … . Αυτή την αντίληψη που γεννά μίση, που γεννά ακόμα και πολέμους, ακόμα και θανάτους, δημιουργώντας ιδεαλιστικές εικονικότητες οφείλουμε να την θέσουμε στο ιστορικό παρελθόν της ανθρωπότητας, ώστε να απελευθερωθούμε ως όντα με στόχο την αληθινή ζωή.

Η θεωρία των βιοτικών αναγκών με την αντίληψη της πραγματικότητας που την διακατέχει είναι η οδός για την αλλαγή στην πορεία της ανθρωπότητας. Είναι το νέο μοντέλο, το νέο ολοκληρωμένο σχέδιο που στηρίζεται στην επιστημονική αλήθεια, στην απελευθέρωση του ανθρώπου και στην αληθινή του ζωή.

ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ (σύντομη και περιεκτική ανάλυση των τακτικών της εξάρτησης)

Η ύπαρξη, το μέγεθος και η ισχύς ενός κράτους μεσαίο και μικρού επιπέδου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την βούληση των ισχυρών. Υπάρχει σαφής έλεγχος ισορροπιών ανάλογος της pax romana και με τα αυτά εργαλεία ισορροπιών και διεκδικήσεων (που φυσικά δεν εφηύραν οι ρωμαίοι, αλλά οι αυτοκρατορίες της Ανατολής).

Οι “ισχυροί” σε κάθε τέτοιο κράτος (όπως η Ελλάδα) διεκδικούν έναντι αλλήλων και έναντι των “ιθαγενών” το μερίδιο που οι ίδιοι κρίνουν αναγκαίο για τα δικά τους συμφέροντα, αφού η δική τους ισχύς και ευημερία στηρίζεται, εκτός από την λεηλασία μέρους του λαού τους κατά την αρχαία αυτοκρατορική συνήθεια, στην λεηλασία άλλων λαών. Με την τακτική αυτή εκτός από την δική τους ενίσχυση επιτυγχάνουν και αποσκοπούν και την συνεχή αδυναμία των άλλων λαών και κοινωνιών να ορθώσουν ανάστημα, να αντισταθούν, να απελευθερωθούν, να αυτονομηθούν και να παύσουν να αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης, με στόχο οι λαοί αυτοί να είναι μακροχρόνια και επί γενεές το εκμεταλλευόμενο μέρος της σχέσης.

Την κατάσταση αυτή μπορούμε κάλλιστα να παρομοιάσουμε με ένα κοπάδι από εκμεταλλευόμενα θηλαστικά (π.χ. πρόβατα), το οποίο ο ιδιοκτήτης του αναπαραγωγικά συντηρεί ως κερδοφόρο εκμετάλλευση επί αιώνες.

Εάν όμως το ανθρώπινο κοπάδι των ιθαγενών βρει τον τρόπο να αντιδράσει και είτε να καταφέρει είτε να προετοιμάζει την λειτουργική του ανεξαρτησία, το πρώτο τους μέλημα είναι να επιτεθούν πρώτα σε πρόσωπα και μετά σε λαούς και κράτη. Οι επιθέσεις ξεκινούν από λεκτικό και προπαγανδιστικό επίπεδο και περιεχόμενο και στρέφονται αρχικά κατά προσώπων και πολιτικών παρατάξεων.

Μετά και εάν ένας λαός αντιστέκεται αποφασιστικά και κατά κύριο αριθμητικό ρεύμα, ξεκινούν τα μέτρα πίεσης και “συνέτισης” (οικονομικά, “κυρώσεις”, απειλές). Την ίδια ώρα, πάντα σε κάθε τόπο βρίσκονται πρόθυμοι (υπάρχουν ή δημιουργούνται) να αντιπαρατεθούν πολιτικά και κοινωνικά με ό,τι θίγει τα συμφέροντα των αποικιοκρατών, φυσικά πάντοτε με ανταλλάγματα ισχύος, εξουσίας και χρήματος. Αυτοί ενισχύονται για να αποτελέσουν τον μηχανισμό της προδοσίας, να προκαλέσουν εσωστρέφεια, εσωτερική αναστάτωση ακόμα και συγκρούσεις που βάλουν κατά του σθένους και της ισχύος του στοχευόμενου λαού.

Στην τακτική αυτή της εσωτερικής διάσπασης χρησιμοποιείται κάθε υφιστάμενο κατά εποχή μέσο και τύπος απειλής και μία από τις κύριες στοχεύσεις πάντοτε είναι η φθορά των “ηγετών” όσων τους αντιτίθενται. Η φθορά αυτή, εάν δεν μπορεί να είναι βιολογική θα είναι σε κάθε περίπτωση ηθική. Επειδή οι εποχές που δηλητηριάζονταν οι αντιφρονούντες έχει σε μεγάλο βαθμό (όχι ολοκληρωτικά) παρέλθει και επειδή οι “επαναστάσεις” κοστίζουν ακριβά, μία προσφιλής και επίσης αρχαία τακτική είναι αυτή της προληπτικής επιλογής της αντίπαλης ηγεσίας ή άλλως της εσωτερικής φθοράς και διάσπασής της μέσω επιχορηγούμενων προσώπων και ομάδων. Απαντα βεβαίως τα γραφόμενα στο παρόν δεν χρησιμοποιούνται μόνο διαζευκτικά, αλλά προσθετικά και συνδυαστικά και πάντα σύμφωνα με τις προβλέψεις, τις καταστάσεις και το όφελος που προσδοκούν οι ισχυροί, ώστε να υπάρχει οικονομία πόρων και πραγματικό κέρδος τους. Αλλωστε αυτού του τύπου οι επιχειρήσεις οργανώνονται και με βάση το προσδοκώμενο και υπολογιζόμενο μέγεθος του κέρδους. Αν π.χ. το υπολογιζόμενο κέρδος είναι σχετικά μικρό και αντιδρά ένας υπουργός, “τρώμε” τον υπουργό. Αν το υπολογιζόμενο κέρδος είναι μικρό δεν δαπανούμε τόσα όσα χρειάζονται για την φθορά και πτώση μίας κυβέρνησης … .

Ολα αυτά επιδιώκεται να έχουν πάντοτε ένα ιδεολογικό περίβλημα, ώστε να βρίσκονται και οι χρήσιμοι “δωρεάν” ηλίθιοι και να μειώνεται το κόστος των επιχειρήσεων από την εθελοντική τους δράση, αλλά και προκειμένου να παραπλανούνται οι άνθρωποι και οι λαοί ως προς την “αλήθεια” και να μην υπάρχει συνοχή στο επίπεδο της κοινωνίας. Μαζί με όλα αυτά, χρησιμότατα και καίρια είναι τα στοιχεία που λειτουργούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο ως πληροφορία, γνώση, συνήθεια, δεδομένα, εμπειρία, “φιλοσοφία” και η διαχείρισή τους από τους μηχανισμούς εκπαίδευσης, ενημέρωσης, προπαγάνδας, αλλά και από την ίδια την εξουσία.

Επειδή όλο το ανωτέρω σύστημα ενεργειών έχει ουσιωδώς οικονομικούς σκοπούς στην υπηρεσία των “κατακτητών” τίθενται κεφάλαια και μηχανισμοί χειραγώγησης των κεφαλαίων και της οικονομίας, ώστε να επιτείνεται η ασφυξία στους λαούς, αλλά και η εξάρτηση από την σκόπιμη συνολική αδυναμία να παραχθούν τα αναγκαία αγαθά για την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών των ανθρώπων. Με μία σειρά από τεχνικές η οικονομία ενός κράτους μπορεί να εξαερωθεί μέσα σε λίγες ημέρες ή να μετατραπεί σε “οικονομία ζόμπι”. Αλλωστε, οι κεντρικές τράπεζες των κρατών δεν ανήκουν στα ίδια, αλλά είναι μοιρασμένες στους βασικούς παγκόσμιους οίκους των Ροθτσάιλντς και των Ροκφέλλερς με αποτέλεσμα την πάγια οικονομική εξάρτηση και την μόνιμη παρέμβαση.

Με την ίδια τακτική και με ιδεαλιστική εκπαίδευση και νοοτροπία συγκροτούνται πάντοτε οι μηχανισμοί του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας και οι κρατικοί μηχανισμοί με στόχο την διατήρηση του συντηρητικού χαρακτήρα του κράτους και της γραφειοκρατίας του. Εάν άπαντα τα ανωτέρω αποδειχθούν αναποτελεσματικά υπάρχει στο οπλοστάσιο των αποικιοκρατών το πραξικόπημα, ο εμφύλιος και τέλος ο εξωτερικός πόλεμος, είτε ως απειλή, είτε ως πράξη.

Με αυτές τις τακτικές και τεχνικές εξηγείται και μπορεί να γίνει μέσα σε λίγες γραμμές κατανοητή η λεγόμενη γεωστρατηγική, ιδίως η κυρίαρχη γεωστρατηγική των ιμπεριαλιστών – αποικιοκρατών. Η κατανόηση της τεχνικής μετατροπής ολόκληρων λαών σε εκμεταλλεύσιμα κοπάδια (και μάλιστα μέσα σε λίγες γραμμές) δεν αποσκοπεί στην μεμψιμοιρία, τον πεσιμισμό και την υποταγή, αλλά αποβλέπει στην αντίσταση μέσα από την εφεύρεση, ανάπτυξη και λειτουργία θεσμικών κοινωνικών και πολιτικών μηχανισμών που θα ανατρέπουν τις πολιτικές των ιμπεριαλιστών εκμεταλλευτών του “κοπαδιού”.

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα αντιληφθεί ότι τα εργαλεία της ανατροπής είναι εξαιρετικά εύκολο να παραχθούν και να τεθούν σε λειτουργία.