Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα FYROM. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα FYROM. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΘΕΛΟΥΜΕ “ΙΔΕΕΣ” ή ΑΛΗΘΕΙΕΣ ? (του Δημ. Καραμήτσα)


Α. ΙΔΕΕΣ ή ΑΛΗΘΕΙΕΣ ?

Είναι τεράστιο πρόβλημα για την ανθρωπότητα το να "αναγνωρίζει" και να αποδέχεται ως υφιστάμενα, πράγματα που δεν υπάρχουν, που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Το ψέμα, το ανύπαρκτο, το διεστραμμένο, ως παραδοχή δημιουργεί μία αντίστοιχα ψευδή, ανύπαρκτη και διεστραμμένη ακολουθία συμπερασμάτων και αποτελεσμάτων. Είναι αρχαιότατη η διαμάχη μεταξύ των ανθρώπων που πιστεύουν στο υπαρκτό και αληθές και σε αυτούς που πιστεύουν σε αξιωματικά κατασκευάσματα (ως τα σχηματοποιούμε με την πλατωνική έννοια της “ιδέας” = το ον εκ του μη όντος). Είναι η ίδια η προαιώνια ουσιαστική αντίθεση της ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης ευρύτερα, αφού στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην γνωστή ανθρώπινη ιστορία, οι άνθρωποι διέλαθαν και διέφυγαν από τις αξιωματικές ιδέες του τότε κόσμου (όπως αυτή του θεού και των ελέω θεού μοναρχών ή των βασιλέων και αριστοκρατών με “θεϊκή” καταγωγή ή “ ανωτέρων και εξουσιαστών με “θεία βούληση” ή των φυσικών φαινομένων ως αποτέλεσμα της άμεσης θεϊκής θέλησης κ.ο.κ.).
Το να πιστεύει ο άνθρωπος και μάλιστα κατά τρόπο αξιωματικό, ανέλεγκτο και ουσιαστικά αναιτιολόγητο και απροσδιόριστο σε πράγματα που δεν υφίστανται, σε “ιδέες” που προκύπτουν από το πουθενά αποτελεί ουσιαστική καταστροφή της ευθείας γραμμής που τον συνδέει με την πραγματικότητα και θα μπορούσε σε άλλο επίπεδο να συζητηθεί ως ψυχοπαθολογικό φαινόμενο (π.χ. όταν υποστηρίζεις ότι βλέπεις ή συμβαίνουν πράγματα που αντικειμενικά δεν υπάρχουν).1 Το μαθηματικά συνηθέστερο και συμβαίνον ως αποτέλεσμα της αντίστοιχης μαθηματικής πράξης όταν οι άνθρωποι πιστεύουν σε “ιδέες” και δη συγκρουόμενες, είναι να καταλήξουν σε άγριες συγκρούσεις. Επιπλέον, οι “ιδέες” που γεννιούνται από έναν ή περισσότερους εγκεφάλους έχουν την τάση (επειδή στηρίζονται σε αξιωματικές θεωρήσεις και εν ολίγοις αυθαιρεσίες) να δημιουργούν πολύ σύντομα αντίθετες “ιδέες”. Αρα, η σύγκρουση των φορέων και πιστών των “ιδεών” είναι μαθηματικά αναπόφευκτη. Θα πρέπει να καταστήσω σαφές και να δηλώσω την θέση μου ότι δεν αποτελούν “ιδέες”, οι επιστημονικά αποδεδειγμένες, αποδεικτέες ή σε κάθε περίπτωση ερευνόμενες θεωρίες, διότι αυτές περιέχουν την ουσία της γνώσης και της προόδου και δεν αποτελούν αξιώματα. Εν ολίγοις και επί παραδείγματι δεν θεωρώ “ιδέες” π.χ. τις αποδεδειγμένες θέσεις του Αριστοτέλη, την κοινωνική βιοτική θεωρία των κυνικών φιλοσόφων, τις αποδεδειγμένες επιστημονικά θέσεις του Μαρξ, τους φυσικούς νόμους κ.ο.κ. .
Στο πλαίσιο των ανωτέρω και αφήνοντας κατά μέρος την θεωρία της φιλοσοφίας και την φιλοσοφίας της επιστήμης ή της μεταφυσικής, καθώς – εάν συνεχίσω – η ανάλυση θα είναι “αιώνια” , μπορούμε και οφείλουμε όλοι να εξετάσουμε το αποκληθέν “μακεδονικό ζήτημα”, αφού το όλο ζήτημα βασίζεται σε “ιδέες” και λύνεται μόνο με την καθαρή θεώρηση της αλήθειας και της πραγματικότητας.

Β. “Μακεδονικό έθνος” και “μακεδονική γλώσσα”

Με αυτές τις “ιδέες” γεννιέται το πρόβλημα ή “μακεδονικό ζήτημα” και η διατήρησή τους είναι το μέσο για να μην λυθεί το ζήτημα ποτέ και παρά τις όποιες διακρατικές ή διεθνείς συμφωνίες. Είναι ιστορικά – επιστημονικά βέβαιο ότι “μακεδονικό έθνος” και “μακεδονική γλώσσα” ουδέποτε υπήρξε στο ιστορικό γίγνεσθαι της περιοχής. Η αναφορά σε αυτές και η συγκρότησή τους αποτελεί ύστερο πολιτικό δημιούργημα συνακόλουθο και γέννημα της άνευ αλήθειας, επιστημονικότητας και πραγματικότητας “ιδέας” με την οποία οι έννοιες αυτές επινοήθηκαν, συγκροτήθηκαν και προπαγανδίστηκαν. Οι έννοιες “μακεδονικό έθνος” και “μακεδονική γλώσσα” αποτελούν “ιδέες”, όντα εκ του μη όντος, που δημιουργήθηκαν από τους εθνικισμούς στα Βαλκάνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ίσως στα τέλη του 18ου αιώνα και σίγουρα κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα. Διότι ιστορικά και με ιδιαίτερη έμφαση στην περίοδο παγκόσμιας ιστορικής επικέντρωσης στην Μακεδονία του 4ου π.χ. αιώνα, αυτή μπορεί να αποτελεί βασίλειο και διακριτή “κρατική” οντότητα , από τις πολλές εκατοντάδες του “ελληνικού χώρου”, αλλά δεν αποτελεί κατ’ ουδένα τρόπο βασίλειο άλλης – διακριτής εθνικής οντότητας και με άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής. Εχουν γράψει πολλοί σχετικά με το ζήτημα και τις επιστημονικές εθνολογικές, κοινωνιολογικές, ιστορικές και λοιπές του διαστάσεις και ουσιαστικά θα χανόταν η ουσία της παρούσας ανάλυσης εάν αναλωνόμουν σε επιμέρους αναλυτικά επιστημονικά δεδομένα. Ας μείνουμε στο ουσιώδες επιστημονικά αποδεικνυόμενο δεδομένο “μακεδονική εθνότητα” και “μακεδονική γλώσσα” δεν υφίστανται στην μακραίωνη και ιστορικά καταγεγραμμένη χρήση του όρου “Μακεδονία” ως γεωγραφική και πολιτειακή οντότητα, αλλά αποτελούν “ιδέες” που δημιουργήθηκαν σε χρόνο ιστορικά πρόσφατο.
Η “εθνογένεση” και “γλωσσογέννεση” ως προς τη “Μακεδονία” αποτελούν ύστερα και ιστορικά πρόσφατα φαινόμενα που υπακούουν στην αρχή της γέννησης των ιδεών : αποτελούν όντα εκ του μη όντος με αξιωματική σύσταση, θεώρηση και λειτουργία. Βεβαίως στην σύγχρονη κοινωνιολογία και εθνολογία παρατηρούμε την ίδια ιδεαλιστική προσέγγιση στην δημιουργία “εθνών” αλλά και “γλωσσών”, με ευτράπελα που μόνο το γέλιο μπορούν να προκαλέσουν στον επιστημονικό μελετητή της ιστορίας. Τι να πούμε π.χ. όταν μιλάμε για “βελγικό έθνος” ή όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α. μιλάει για αμερικάνικο έθνος στο οποίο μπορούν να μετέχουν μόνοι οι “native americans” (“γηγγενείς αμερικάνοι”), εννοώντας τους προγόνους του, σφαγιαστές και γενοκτόνους των υφιστάμενων πληθυσμών, ευρωπαίους αποίκους..., ας μην συνεχίσω για τις διάφορες αυτοκρατορίες και βασίλεια στην Ευρώπη που θέλουν να παρουσιάζονται ως “έθνη” ... . Πρόκειται για “ιδέες” και ιδεαλιστικής φύσης και προέλευσης είναι η γέννηση πολλών εθνών (κυρίως) αλλά και γλωσσών ανά τον πλανήτη, αφού ο κάθε ομάδα που θέλει να διαφέρει δύναται να δημιουργήσει έναν κώδικα επικοινωνίας, όπως είναι η ανθρώπινη γλώσσα. Το σύνηθες είναι ότι τέτοιες γεννήσεις – δημιουργίες – ιδέες (όπως και οι αντίστροφες, αυτές της σκόπιμης εξαφάνισης υπαρχόντων εθνών και γλωσσών) αποτελούν αποκυήματα - γεννήματα πολιτικών, στρατηγικών, οικονομικών και λοιπών συμφερόντων που καλλιεργούνται και επιβάλλονται από ισχυρά κέντρα συμφερόντων. Και πάλι δεν θα επεκταθώ στην ανάλυση της παγκόσμιας ιστορίας, θα πρέπει όμως να επισημάνω προς επιστημονική διερεύνηση ότι το φαινόμενο της εθνογέννεσης στα Βαλκάνια, που κυρίως αφορά το Σλαβικό – Νοτιοσλαβικό έθνος, που κατέληξε παρότι ενιαίο με κοινή γλώσσα και ιστορική ταυτότητα να αποτελεί τουλάχιστον πέντε ή τέσσερα (και κατ’ ελάχιστο τρία) κράτη και έθνη (!!!) λόγω διαφορετικής θρησκείας (!!!). Δεν θα αναφερθώ στο πως, πότε και γιατί κάποιοι, ποιοί και για ποιους λόγους, δημιούργησαν την “ιδέα” των διαφορετικών εθνών στη νοτιοσλαβία – ενώ πρόκειται ιστορικά για ένα έθνος.
Σε αυτό που πρέπει να μείνουμε συνεπείς ως άνθρωποι και ως Ελληνες που πιστεύουμε στην αλήθεια είναι ότι οι έννοιες “μακεδονικό έθνος” και “μακεδονική γλώσσα” αποτελούν “ιδέες”, όντα εκ του μη όντος, αξιώματα και αποκυήματα ανθρωπίνου νου. Ιδίως η έννοια του “μακεδονικού έθνους” (διότι γλώσσες δημιουργούνται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο ως μέθοδοι επικοινωνίας και τέτοια είναι π.χ. και τα “κορακίστικα” κλπ. ...) αποτελεί ύστερη ιστορικά ιδέα και όχι πραγματικότητα. Βεβαίως οι εξ ημών εθνικιστές θα πρέπει σοβαρά να εξετάσουν το γεγονός ότι η ίδια η έννοια του “έθνους” αποτελεί ιδέα (αλλιώς θα υπήρχαν ένα ή ελάχιστα ανθρώπινα έθνη) και να προσηλώνονται μόνο λειτουργικά σε αυτή. Επίσης, οι ίδιοι θα πρέπει να σκεφτούν την έννοια “παλιγεννεσία” που χρησιμοποιείται για την επανάσταση του 1821 και την δημιουργία του σύγχρονου (και μοναδικού ιστορικά) ελληνικού κράτους. Κάτι που υπάρχει δεν έχει ανάγκη “πάλιν γεννέσεως” ... - ύποπτα πράγματα κρύβουν οι λέξεις.

Γ. Η “ιδέα” της ιστορικής ελληνικότητας της Μακεδονίας

Εμείς οι Ελληνες, εμείς τέλος πάντων που ζούμε σε αυτό τον ιστορικό τόπο έχουμε την ιστορική ευθύνη περισσότερο από οποιουσδήποτε άλλους να μην πιστεύουμε σε “ιδέες”. Είμαστε ο λαός της επιστήμης και της αλήθειας. Οι “ιδέες” είναι για ανεγκέφαλους και ηλίθιους και τελικά δημιουργούν ψυχασθενείς και νοσηρότατες καταστάσεις. Το πήρα άγρια καθώς εκνευρίζομαι με τους “εθνικιστές” της από εδώ πλευράς των κρατικών συνόρων που προβάλουν έναντι των απέναντι εθνικιστών την “ιδέα της ιστορικής ελληνικότητας της Μακεδονίας” και πιστεύουν σε αυτή.
Κατά τα ιστορικά χρόνια η Μακεδονία ως όρος, γεωγραφική περιοχή και κρατική ή διοικητική οντότητα, αποτέλεσε ελληνικό βασίλειο, ρωμαϊκή επαρχία, ρωμαιο–βυζαντινό θέμα, βιλαέτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτος, διοικητική περιφέρεια κ.ο.κ. . Κατά χρονικό διάστημα της Ρωμαϊκής – Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το θέμα της Μακεδονίας βρισκόταν στην γεωγραφική – ιστορική περιοχή της Θράκης (και όχι στον ιστορικό γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας). Θεωρητικά κατά τα ιστορικά χρόνια η Μακεδονία βρισκόταν υπό τυπική ρωμαϊκή κυριαρχία κατά το μεγαλύτερο διάστημα (με την έννοια ότι επίσημα η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν και αποκαλείτο ρωμαϊκή). Αυτό σημαίνει μήπως ότι ο δήμος της Ρώμης θα πρέπει να αρχίσει να διεκδικεί την περιοχή ? ή μήπως αντίστοιχα οι Τούρκοι, συνεχιστές της οθωμανικής αυτοκρατορίας με τα σύνορα της καρδιάς του Ερντογάν και την μακραίωνη παρουσία τους στην περιοχή ?
Στην πραγματικότητα, μπορεί να γίνει λόγος για ιστορική ελληνικότητα ενός μέρους μόνο του συνόλου του σημερινού γεωγραφικού και διοικητικού χώρου που τα τρία κράτη (Ελλάδα, Βουλγαρία, FYROM) αποκαλούν Μακεδονία. Ο συνολικός χώρος – περιοχή αυτή δεν ταυτίζεται με το αρχαίο ελληνικό βασίλειο και είναι πολύ ευρύτερος των ιστορικών ορίων του, πριν από τον Φίλιππο τον Β’ και τον Αλέξανδρο τον Γ’. Το μόνο που θα μπορούσαν να επικαλεστούν οι “εθνικιστές” είναι η ελληνικότητα του ονόματος “Μακεδονία”, αλλά αυτό δεν αποτελεί κανενός είδους ιστορικό και πολιτικό επιχείρημα, αφού οι γεωγραφικοί όροι χρησιμοποιούνται πολλές φορές από άλλους λαούς, έθνη και κρατικά μορφώματα.
Και επειδή ανατρέξαμε στο απώτερο ιστορικό παρελθόν, θα πρέπει να εξετάσουμε το ιστορικά πρόσφατο, αφού λάβουμε υπόψη μας ότι για τα σχεδόν 2.000 χρόνια των αυτοκρατοριών, η περιοχή, όπως και το σύνολο των Βαλκανίων αλλά και όλη η Ευρώπη, γνώρισε όχι μόνο εκατοντάδες πολέμους και χιλιάδες επεισόδια, αλλά και τεράστιες πληθυσμιακές μεταβολές και μετακινήσεις με αποτέλεσμα και η περιοχή της Μακεδονίας να είναι πολυεθνική, πολυθρησκευτική και πολυπολιτισμική. Αν ανατρέξουμε λοιπόν στα χρόνια την απελευθέρωσης ή κατάληψης του ελληνικού σήμερα μέρους της περιοχής της Μακεδονίας, από τον ελληνικό στρατό (αντίστοιχα από τον σερβικό και τον βουλγαρικό για τα αντίστοιχα τμήματα που κατέχουν) θα διαπιστώσουμε την πολυεθνικότητα και την επιστημονική – αληθή αδυναμία να χαρακτηρίσουμε ως πλειοψηφικό το ελληνικό στοιχείο. Ικανό αριθμητικά σε πολλές περιοχές, όχι όμως πλειοψηφικό, σχεδόν απόν σε άλλες, παρόν σε περιοχές που σήμερα δεν ανήκουν στην ελληνική επικράτεια. Η σημερινή κατάσταση, την οποία οφείλουμε να σεβαστούμε ως αλήθεια και πραγματικότητα, είναι αποτέλεσμα των πληθυσμιακών μετακινήσεων – ανταλλαγών της δεκαετίας του 1920 και όσων επακολούθησαν, ακόμα και των αποτελεσμάτων του εμφυλίου πολέμου. Το να πιστεύουμε σε ιστορική ελληνικότητα της περιοχής της Μακεδονίας και να δηλώνουν και διαδηλώνουν ως προαιώνιοι κάτοικοι αυτής έποικοι από την Μικρά Ασία ή άλλα μέρη αποτελεί επίσης “ιδέα” και μάλιστα αβάσιμη, αξιωματική, προφανώς αστεία και επικίνδυνη. Δεν είναι κανένα ιστορικό δικαίωμα αυτό που δίνει στους Ελληνες κατοίκους της Μακεδονίας το δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν, παρά τους δίνει το δικαίωμα μόνο η πραγματικότητα της πατρίδας, ότι δηλαδή αποτελεί τον τόπο που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν. Μόνο υπό την έννοια του κινδύνου από τον “αλυτρωτισμό” των γειτόνων ή της αντίθεσης με τα ιδεολογήματα του “μακεδονικού έθνους” και της “μακεδονικής γλώσσας” μπορεί να έχει ουσιαστικό νόημα ή να δικαιωθεί η θέση τους. Αυτό όμως προϋποθέτει σαφή δήλωσή του, ωριμότητα, σοβαρό διάλογο (και όχι τραμπούκους και “όργκ”). Αντίθετα, σήμερα, τα περί “απογόνων του Μεγαλέξανδρου”, τα περί ιστορικής ελληνικότητας της Μακεδονίας και άλλα φθηνά εθνικιστικά ιδεολογήματα μόνο τον γέλωτα προκαλούν και δίδουν σειρά από αντίστοιχα όπλα, επιχειρήματα και “ιδέες” στους “απέναντι”, να αρχίσουν να μιλούν για προπάππους που έχουν ταφεί σε περιοχές της “ελληνικής Μακεδονίας” κ.ο.κ. . Οι “ιδέες” δεν τυγχάνουν απάντησης και αποσάρθρωσης με αντίστοιχες, αντίθετες “ιδέες”, παρά μόνο μπορούν να νικηθούν από αλήθειες και πραγματικές και αδέσμευτες επιστημονικές αποδείξεις. Ιδέες έναντι ιδεών = απόλυτη παράνοια και βέβαιη αιματηρή σύγκρουση, όπως άλλωστε για το ίδιο θέμα συνέβη στον β’ βαλκανικό πόλεμο (αλλά και σε όλη την διάρκεια του “μακεδονικού αγώνα”).

Δ. Μετά από όλα αυτά, τι ?

Μετά από όλα αυτά και μετά από χιλιάδες άλλα που θα μπορούσαν να γραφτούν και επικληθούν η “απάντηση” που θα έδινα στον εθνικιστή σκοπιανό-μακεδόνα θα ήταν να μην πιστεύει σε “ιδέες” και “ιδεολογήματα” περί δήθεν ιστορικής ύπαρξης “μακεδονικού έθνους” και “μακεδονικής γλώσσας” και τους ιδεαλιστικούς αλυτρωτισμούς. Αντίστοιχα, στον έλληνα εθνικιστή θα έλεγα να εγκαταλείψει τις “ιδέες” και “ιδεολογήματα” περί δήθεν “ιστορικής ελληνικότητας της Μακεδονίας” (πλην της ελληνικότητας του χρησιμοποιούμενου ονόματος) και σημερινών κατοίκων “απογόνων του Μεγαλέξανδρου”, αφού δεν είναι βάσιμα και δημιουργούν αντίστοιχους αλυτρωτισμούς. Νσ καταλάβουμε άπαντες ότι στην πραγματικότητα, αφού που εφηύραν την έννοια “Μακεδονία” και κατ’ ουσίαν είναι οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να της προσδίδουν τα ουσιώδη και πραγματικά χαρακτηριστικά, με την χρήση του όρου αναφέρονταν σε μία περιοχή, ένα κράτος – βασίλειο και σε Ελληνες – Δωρικής καταγωγής κατοίκους που αποκλήθηκαν Μακεδόνες. Ούτε σε άλλο έθνος αναφέρονταν, ούτε σε άλλη γλώσσα πλην του ελληνικού και της ελληνικής αντίστοιχα. Τώρα εάν κάποιοι Εσκιμώοι ξυπνήσουν μία ημέρα και θελήσουν να αποκαλούνται έθνος μακεδόνων και με γλώσσα μακεδονική, δικαίωμά τους είναι, αλλά και δικαίωμα μου είναι να γελάω με το ανιστόρητο και γελοίο του ιδεαλιστικού εγχειρήματος – ιδέας. Αντίστοιχα, το ισχυρίζεται έναντι των “σκοπιανομακεδόνων” ο αρβανίτης χρυσαυγίτης έλληνας ότι είναι απόγονος του Μ. Αλεξάνδρου και ο Κωστίκας με καταγωγή από την Σαμψούντα ότι η Μακεδονία είναι προαιώνια πατρίδα του και μαζί και οι δύο ότι η Μακεδονία ήταν πάντα ελληνική και κατοικείτο αποκλειστικά από Ελληνες και μάλιστα προγόνους τους, όπερ τους καθιστά ιερούς και δίκαιους υπερασπιστές της έναντι των “άλλων”, αποτελεί επίσης γελοίο ιδεολόγημα, “ιδέα”, εξωπραγματικό ψέμα κ.ο.κ. .
Αυτό που ισχύει και τα αντίστοιχα δικαιώματα και κατ’ εμέ και να δίκαια και βάσιμα επιχειρήματα, μπορούν να αφορούν μόνο την υφιστάμενη κατάσταση, την αλήθεια, την πραγματικότητα, την αλήθεια της ζωής και την πραγματικότητα της πατρίδας. Τα υπόλοιπα που ακούω ένθεν – κακείθεν είναι φτηνά και επικίνδυνα ιδεολογήματα, αξιωματικές κατασκευές και “ιδέες” με στόχο την αλληλο-εξόντωση, την δημιουργία δικαιωμάτων – τετελεσμένων και τεράστιων και αξεπέραστων αντιπαλοτήτων, που δίνουν το δικαίωμα επέμβασης και προστασίας σε στρατούς “ειρηνοποιών - δολοφόνων”.
Υπό το φως των ανωτέρω, οι δύο λαοί και κάτοικοι των περιοχών οφείλουν να συνεργαστούν με βάση την αλήθεια της ζωής τους και προς το κοινό όφελος. Εμείς οι Ελληνες, ως μεγαλύτερο και ισχυρότερο έθνος οφείλαμε και οφείλουμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας ως άνθρωποι σε όσους από την αντίπερα όχθη θα ήθελαν το ίδιο και να καταδείξουμε ότι οι “ιδέες” των εθνικιστών τους (αλλά και των δικών μας) δεν έχουν νόημα και δεν μπορούν να σηματοδοτήσουν ένα θετικό μεταξύ μας μέλλον.
Συνεπώς η συμφωνία των Πρεσπών, κινείται γενικά προς αυτή την θετική κατεύθυνση και ανοίγει τις αγκαλιές όσων δεν είναι “ιδεοληπτικοί”. Η εμμονή όμως στην ύπαρξη των”ιδεών – ιδεολογημάτων” του “μακεδονικού έθνους” πρωτευόντως και, δευτερευόντως, στην ύπαρξη “μακεδονικής γλώσσας” και στην δυνατότητα των σκοπιανομακεδόνων να τα χρησιμοποιούν, συντηρεί τις “ιδέες” - λόγους της αντιπαλότητας και πολύ περισσότερο ανατρέπει άμεσα την χρησιμότητα της συμφωνίας, αφήνοντας ανοικτούς τους λογαριασμούς μεταξύ των δύο λαών και κυρίως εξακολουθώντας να δίνει λόγο στους εκατέρωθεν των συνόρων εθνικιστές και στις αστείες, ανιστόρητες και επικίνδυνες ιδέες και ιδεοληψίες τους. Τελικά οι αγκαλιές φαίνονται να ανοίγουν, αλλά αυτοί που αγκαλιάζονται εξακολουθούν αντί για κρασί και φαγητό για να στηθεί το τραπέζι της φιλίας, να έχουν ζωσμένα στην ζώνη τους μαχαίρια.
Τέλος και επειδή οι έναντι θέλουν έναν τουλάχιστον λόγο για να αποτελούν κράτος και δη εθνικό (αγνοώντας και αυτοί σε ποιον χώρο βρίσκονται και την ισχυρή παρουσία άλλων εθνών στο κρατίδιό τους) η μισή δήλωσή τους που αποκαθιστά εν μέρει την επιστημονική και ιστορική αλήθεια και περιλαμβάνεται στην συμφωνία των Πρεσπών, περί μη ύπαρξης δεσμού – σχέσης με την αρχαία Μακεδονία και την ελληνική γλώσσα, έθνος και πολιτισμό θα προτιμούσα να είναι πιο dobre και ολοκληρωμένη με βάση την αλήθεια και την επιστήμη, να εξηγεί το πoιοι είναι, πότε βρέθηκαν στην περιοχή και πως, τι είναι κατά την εθνογλωσσολογία η γλώσσα τους, πότε υπάρχει ιστορικά το πρώτο γραπτό μνημείο – κείμενο στην γλώσσα τους και γιατί θέλοντας να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους αυτο-αποκλήθηκαν Μακεδόνες και πίστεψαν ή δημιούργησαν έθνος και κράτος με αυτό το όνομα2. Τότε και αφού έκανα και εγώ τις ομολογίες μου σχετικά με το πως διαμορφώθηκε η συμπαγής ελληνική παρουσία στην περιοχή (αντίστοιχα ισχύουν για το κρατίδιό τους βέβαια, πλην Αλβανών που δεν μετείχαν στις διαμάχες και δεν “ανταλλάχθηκαν”) ίσως να σκεφτόμουν να τους δώσω το δικαίωμα, μετά από αυτές τις καθαρές και δημόσιες ομολογίες και αληθείς δηλώσεις να αποκαλούνται “βορειο-μακεδόνες”, ακόμα και καλύτερα κάτοικοι της Μακεδονίας, “υστερομακεδόνες” ή κάτι αντίστοιχο με την ιστορική αλήθεια. Αντίστοιχα, θα φώναζα στους εθνικιστές της από εδώ όχθης ότι οι ιδέες που προβάλουν ως επιχειρήματα είναι τόσο αστείες που δεν αρμόζουν σε πραγματικούς Ελληνες.

Τέλος, με γνώμονα και όργανο την αλήθεια και την έρευνα θα πρέπει να εξηγήσω στον Ελληνα εαυτό μου, τι ήταν αυτό που ώθησε την τότε εξουσία και Ελλάδα εν γένει, να στραφεί προς την κατάκτηση περιοχών στις οποίες είχε ελάχιστη ιστορική και πληθυσμιακή παρουσία (π.χ. Θράκη και την Αν. Μακεδονία), αντί να στραφεί κατά προτεραιότητα προς την ενσωμάτωση περιοχών της Μικράς Ασίας, όπου υπήρχε προαιώνια και προϊστορική ελληνική παρουσία και ουσιαστική πληθυσμιακή δύναμη. Υπήρχε κάποια στρατηγική σε αυτό. Μας ώθησαν συμφέροντα ή οι ξένοι πάτρωνες της χώρας ; Μήπως τελικά η υπερ-εξάντληση δυνάμεων και δυνατοτήτων στους χώρους αυτούς επηρέασε αρνητικά και πόσο τις εξελίξεις στην Μικρά Ασία που ήταν “βιοτικός χώρος” του ελληνισμού ; Ποιος μας ώθησε στα μοιραία αυτά λάθη, που τελικά έφεραν καταστροφές και αποξένωση από την ιστορικά ελληνική ανατολική πλευρά του Αιγαίου ;

Το πρόβλημα της ανθρωπότητας ήταν και είναι οι “ιδέες”, τα αξιωματικά δημιουργήματα κάποιων. Αν το πρόβλημα δεν λυθεί μέσω της επιστημονικής και αδέσμευτης αλήθειας (διότι και η “αλήθεια” της επιστήμης πατρονάρεται από ιδεοληπτικούς και συμφέροντα εξουσιών και ολιγαρχιών) η ανθρωπότητα θα κινείται γύρω από το ίδιο σημείο σκάβοντας το μνήμα της και βουλιάζοντας στις ίδιες ιδεοληψίες.

1 . Ακόμα και σε επίπεδο έρευνας των δυνατοτήτων του ανθρωπίνου νου είναι εντελώς διαφορετικής φύσης ή έρευνα και η αναζήτηση της φυσικής οντότητας και ύπαρξης εξήγησης φαινομένων που θεωρούνται “μεταφυσικά” φαινομένων (στην ανθρώπινη ιστορία αποδείχθηκε και συνεχίζει να αποδεικνύεται πολλές φορές ότι κάτι που θεωρήθηκε “μεταφυσικό” ή “θεϊκό” δύναται να αποτελεί φυσικό φαινόμενο και φυσική δυνατότητα) και εντελώς διαφορετικό ζήτημα η τυφλή πίστη σε αυτά και στις “ιδέες” που τα συγκροτούν
2 Ο εξοικειωμένος με τα νομικά κείμενα και τις έννοιες βλέπει ότι στην συμφωνία (πλέον όσων ορίζονται στο άρθρο 7), κρύβονται πολλά σημεία που ματαιώνουν και ανατρέπουν υπέρ των ελληνικών θέσεων τους ιστορικούς ισχυρισμούς – ιδέες των σκοπιανομακεδόνων.

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...