ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (STOP ERDOGAN NOW)

ΜΑΖΕΨΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Το μάτι του τον τελευταίο χρόνο γυαλίζει. Τα μάτια του δεν συγκεντρώνονται σε ένα σημείο.

Χτίζει παλάτι μεγαλύτερο από τον Λευκό Οίκο με κόστος τουλάχιστον 500 εκατομμύρια δολ., στο οποίο βάζει μέχρι και αντιαεροπορικούς πυραύλους (!!!).

Ο Ερντογάν είναι απολύτως εκτός ελέγχου και λογικής και αποτελεί το Νο1 παγκόσμιο κίνδυνο !!!.

Μετείχε ενεργά και άμεσα στο να τεθεί στις φλόγες ολόκληρη η Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή. Κατέστρεψε και καταστρέφει χώρες για να είναι εύκολη λεία για αυτόν και την παράφρονα ιδέα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προσπάθησε και προσπαθεί να βάλει χέρι ακόμα και στην Αίγυπτο με νέο σχέδιο αποσταθεροποίησης.

Στην Συρία, που υπάρχει αντεπίθεση του ISIS στα μέτωπα, έχει στείλει στρατό – όχι εκατό ή διακόσιους, αλλά χιλιάδες - και τους έχει ντύσει τζιχαντιστές !!!. Οι Ρώσοι ήδη τον καταγγέλλουν.

Πίσω από την ανάφλεξη στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ βρίσκεται προφανώς αυτός.

Αυτός εκπαίδευσε, εκπαιδεύει, εξοπλίζει, προμηθεύει όπλα, χρηματοδοτεί και έχει εμπορικές συναλλαγές με τους τζιχαντιστές στην Συρία και στο Ιράκ.

Στο στόχαστρο έχει και την Ιορδανία, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος ο βασιλιάς της.

Τα σύνορα που βλέπει στα φευγάτα μάτια του για την Τουρκία είναι τα σύνορα της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο απόγειό της.

Σταματήστε τον πριν είναι αργά !!!.

Πριν μπλεχτεί η Ρωσία, το Ιράν και οι υπόλοιποι και γίνει η περιοχή κόκκινη από το αίμα αθώων.

Το ξέρω ό,τι σχεδιάζεται η οικονομική του κατάρρευση μαζί με την Ελλάδα του χρόνου την άνοιξη, όμως μέχρι τότε είναι πολύς ο καιρός. Το ξέρει και ο ίδιος άλλωστε και κινείται ταχύτατα για να προλάβει.

Μέχρι τα μέσα Ιουνίου το πολύ πρέπει τα πράγματα να έχουν αλλάξει ... .

Μετά θα είναι πολύ αργά για όλους και για τον ίδιο τον τουρκικό λαό.

Υ.Γ. Να ψάξουν οι εδώ ανόητοι να βρουν εάν έχει παίξει ρόλο και έχει κάνει κινήσεις στην άνοδο των ελληνικών spreads, το Φθινόπωρο του ‘09. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αρκετοί “σορτάκηδες” ήταν βαλτοί δικοί του.   

Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΠ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ, ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ

                         ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ (Ο.Λ.Π.)

Η πώληση του Ο.Λ.Π. στους Κινέζους (ή σε οποιονδήποτε άλλο) είναι ενέργεια άκυρη λόγω αντισυνταγματικότητας. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, αυτό που κάνει αντισυνταγματική την πώληση (αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ζήτημα ερμηνείας, αν και το Σύνταγμα είναι αρκετά σαφές – άρθρο 106). Αυτό που είναι απολύτως σαφές είναι ότι στο ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ της 5ης Ιουλίου 2015, το οποίο είναι και αμετάκλητα έγκυρο και ισχυρό, η πώληση του Ο.Λ.Π. (όπως και των αεροδρομίων) απορρίφθηκε ρητά και κατηγορηματικά από τον ελληνικό λαό, αφού υπήρχε στην απορριφθείσα πρόταση των δανειστών (http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/blog-post_10.html).

Πέρα από την ακραία πολιτική προδοσία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει η Ελλάδα, πρόκειται και για έσχατη προδοσία κατά την νομική έννοια του όρου, που αφορά όλα τα πολιτικά κόμματα, τους βουλευτές και τους κυβερνητικούς παράγοντες που μετά την καταψήφιση από τον ελληνικό λαό, ψήφισαν στην Βουλή το νέο μνημόνιο (με τους αντίστοιχους όρους) και το υλοποιούν. Σε οποιοδήποτε κράτος του κόσμου που θέλει να ισχυρίζεται ότι είναι κράτος δικαίου και κράτος νόμου, άπαντες θα ήταν σιδηροδέσμιοι με βαρύτατες κατηγορίες.

                                   ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΟΙ ΟΡΟΙ & ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ 

Η Σύμβαση Πώλησης (όπως έχει διαρρεύσει) είναι κλασσική “Λεόντιος Σύμβαση” εκποίησης αποικιοκρατικού τύπου. Βρίθει μονομερών όρων, απαλλαγών και φοροαπαλλαγών για τους αγοραστές και αναντίστοιχων ευθυνών, βαρών και κινδύνων για το ελληνικό κράτος. Εμείς ξέρουμε ότι τα σοβαρά κράτη, όταν θέλουν να συνάψουν συμφωνίες με άλλα (και για ευρύτερους λόγους) δεν παραχωρούν στρατηγικές υποδομές, αλλά παρέχουν διευκολύνσεις, ζώνες κλπ. έχοντας πάντα τα ίδια τον ανώτερο έλεγχο και πάντα με τον “όρο της αμοιβαιότητας”, δηλ. με αντίστοιχες παραχωρήσεις από το άλλο κράτος. Οταν αυτά απουσιάζουν, μιλάμε μόνο για αποικιοκρατία και για λακέδες.

Το ίδιο το τίμημα είναι όχι απλά χαμηλό για την αξία του λιμένα (368,5 εκ.), όχι μόνο μελλοντικό (ήτοι προφανώς θα καλυφθεί από τις φοροαπαλλαγές και τα κέρδη), αλλά και στην ουσία αβέβαιο. Αξίζει να επισημανθεί ότι στον ίδιο χρόνο, οι αγοραστές έναντι αντίστοιχου τιμήματος με το λιμάνι του Πειραιά, αγόρασαν ένα άγνωστο, ήσσονος σημασίας λιμάνι της Τουρκίας στον Εύξεινο Πόντο.

Θα πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τις συνέπειες των εκποιήσεων αυτών και να τις ανατρέψουμε, αφού βλάπτουν άμεσα και ουσιαστικά τα συμφέροντα της πατρίδας μας και ημών των ιδίων.

Το πρώτο που θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι (αφορά τους νοήμονες και όχι τους ανόητους) είναι ότι κάθε μετακίνησή προσώπου ή εμπορεύματος από το λιμάνι του Πειραιά, με την καταβολή των αντίστοιχων τελών υπέρ του Ο.Λ.Π., θα σημαίνει ότι το αντίστοιχο τέλος θα φεύγει από την Ελλάδα και θα μεταβαίνει στην τσέπη των ξένων αγοραστών. Το ίδιο θα ισχύει για όλα τα δικαιώματα του λιμένα. Δηλ. θα πηγαίνει κάποιος σε ένα νησί του Αιγαίου ή θα στέλνει κάτι και τα χρήματά του δεν θα μένουν στην Ελλάδα, αλλά θα φεύγουν ανεπιστρεπτί για την Κίνα.

Αντίστοιχα, οι αγοραστές θα μπορούν να ελέγχουν απόλυτα το εμπόριο διαμέσου του λιμένα και να επιβάλουν οποιοδήποτε τέλος και αμοιβή τους για την χρήση του λιμένα. Αν επί παραδείγματι ένα φορτηγό αυτοκίνητο με εμπορεύματα πρόκειται να κινηθεί από ή προς την Κρήτη, αυτοί θα έχουν το δικαίωμα να ορίζουν ποιο θα είναι το κόστος χρήσης του λιμένα. Με τον τρόπο αυτό μπορούν ουσιαστικά να παρεμποδίσουν τις μετακινήσεις αγαθών, το εμπόριο και να καταστήσουν μη ανταγωνιστικές τις τιμές των προϊόντων μας.

Αντιστοίχως, μπορούν να συμφωνήσουν προνομιακούς όρους και όρους προτεραιότητας για την κίνηση εμπορευμάτων από την πατρίδα τους και αλλού. Την ίδια ώρα τα ελληνικά προϊόντα μπορεί να περιμένουν στην ουρά και να χρεώνονται με πολλαπλάσια τέλη.

Αυτή η εξάρτηση και το ξεπούλημα εθνικών πόρων και στρατηγικών υποδομών είναι αισχρά απαράδεκτη και βαρύνει τις πολιτικές και λοιπές συμμορίες που την μεθόδευσαν και την υλοποιούν.

Ως προς τους όρους εργασίας, η μέχρι σήμερα παρουσία της Cosco είναι απολύτως αρνητική.

Μάλιστα καμία δέσμευση για νέες θέσεις εργασίας (έστω) δεν φέρεται να υφίσταται.

Τέλος οι “επενδύσεις” (σε βάθος 10ετίας) προβλέπεται να χρηματοδοτηθούν, όχι με χρήματα των αγοραστών, αλλά με χρήματα μέσα από το ΕΣΠΑ (!!!). Δηλ. Θα τους πληρώσουμε για να κάνουν “επενδύσεις” στο λιμάνι και θα στερηθεί η υπόλοιπη οικονομία χρήματα του ΕΣΠΑ (και μάλιστα πολύ μεγάλα ποσά) που, αντί να κατευθυνθούν σε ελληνικά χέρια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, θα πάνε στην Cosco και προς όφελός της !!!.

Η εγκληματική συμπεριφορά και σύμβαση αυτή πρέπει να ακυρωθεί με κάθε νόμιμο μέσο.

Θα πρέπει όλοι να εννοήσουν ότι τα πολιτικά κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, “ειδικοί”, οι οποίοι όλοι ομνύουν στο υποτιθέμενο συμφέρον της χώρας, κινούνται μεταξύ ανικανότητας, προδοσίας και ατομικού συμφέροντος. Θα πρέπει όλοι να εννοήσουν ότι οι “επενδυτές” δεν είναι φιλάνθρωποι ή αλληλέγγυοι στο δράμα του ελληνικού λαού, αλλά αποικιοκράτες που έρχονται να διαλύσουν την χώρα και τον λαό και να κερδίσουν από τον μόχθο του και την αξία της Ελλάδας.

Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Το σχέδιό μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας είναι η απόδειξη.

Μην τους αφήσουμε να προχωρήσουν. Η αντίσταση και ο ερχομός του λαού στην εξουσία είναι η μόνη σωτήρια οδός και ο μόνος νόμιμος τρόπος.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα προσπαθήσουμε με απλές λέξεις και έννοιες να καταδείξουμε το πως λειτουργεί το σύστημα της παγκοσμιοποίησης στα θέματα της παραγωγής, δημιουργώντας τις συνθήκες καταδυνάστευσης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαών και των ανθρώπων που τους απαρτίζουν. Τις συνθήκες αυτές βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα και θα τις βιώνει με γεωμετρική πρόοδο τα επόμενα χρόνια, όσο οι “αγορές” συνεχίζουν να κυριαρχούν πάνω στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη.

Α. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο πλανήτης είναι διοικητικά οργανωμένος σε κράτη. Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους συγκροτήθηκαν και υφίστανται τα κράτη και ένα από τα ουσιώδη καθήκοντά του είναι αυτό της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε να υφίστανται διαθέσιμα τα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων αγαθά και υπηρεσίες. Ως Οικονομία δεν ορίζουμε, και δεν πρέπει να ορίζουμε, τα κεφάλαια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Οικονομία στην πραγματικότητα είναι ο ατομικός και συλλογικός κοινωνικός μηχανισμός που έχει ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων σε αγαθά και υπηρεσίες.

Οπως θα γνωρίζουν αρκετοί, αλλά καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να το μάθουν οι νεώτεροι, μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τα κράτη φρόντιζαν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους “ενδοπαραγωγικά”, με εσωτερική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών. Το κύριο εργαλείο τους στην πολιτική αυτή ήταν οι δασμοί για προϊόντα από άλλα κράτη (αρκετές φορές και απαγορεύσεις). Αλλα εργαλεία ήταν οι περιορισμοί εισαγωγών και οι ενισχύσεις - άμεσες και έμμεσες – της εσωτερικής παραγωγής. Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:

1. Μεγάλο ποσοστό εσωτερικής παραγωγικής αυτάρκειας.

2. Χαμηλή ανεργία.

3. Παραγωγικό προσανατολισμό της κοινωνίας και παραγωγή τεχνογνωσίας.

4. Πλουραλισμό στον επαγγελματικό προσανατολισμό των ανθρώπων/πολιτών.

Το ουσιαστικότερο όμως όλων είναι ότι με την κεντρική πολιτική αυτή, το κράτος επιτύγχανε ουσιαστική ασφάλεια για τον άνθρωπο και την κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία. Η αίσθηση ασφάλειας για τον άνθρωπο και την κοινωνία και η εθνική ανεξαρτησία είναι ανάλογη με το ποσοστό παραγωγικής αυτάρκειας, ιδίως σε αγαθά και υπηρεσίες άμεσης ανθρώπινης ανάγκης και ουσιαστικά είναι το κλειδί για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Εν ολίγοις, το κράτος εκείνο που έχει εξασφαλίσει μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και ο λαός που το συγκροτεί, δύσκολα μπορεί να εκβιαστεί με πείνα και άλλες κακουχίες, έχοντας την δυνατότητα να καλύψει μέσα από την εσωτερική παραγωγική διαδικασία τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των πολιτών και κατοίκων του. Αντίστοιχα, ένας λαός έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα οργανωμένος σε ένα τέτοιο κράτος, να επιλέξει λύσεις και πολιτικές ανεξάρτητες, σύμφωνα με την δική του θέληση, χωρίς να λογαριάζει τέτοιες βασικές και αναπόδραστες για τον άνθρωπο ανάγκες και φόβους.

Β. Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της στατιστικής υπηρεσίας (νυν ΕΛΣΤΑΤ) και από την αναδρομή στις “Στατιστικές Επετηρίδες” της χώρας μας, η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές και το κοινωνικό – πολιτικό απαρτχάιντ που εφαρμοζόταν, λειτουργώντας με αυτό τον “παραγωγικό” προσανατολισμό είχε καταφέρει να έχει μια ουσιαστική παραγωγική βάση, που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά η εσωτερική παραγωγή επέτρεπε και σημαντικές εξαγωγές.

Κομβικό σημείο και πολιτική επιλογή για την αποπαραγωγικοποίηση της χώρας αποτελεί η είσοδός της στην Ε.Ε. την 1/1/1981. Αν κανείς ανατρέξει στις “Στατιστικές Επετηρίδες της Ελλάδας” (http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/categoryyears?p_cat=10007369&p_topic=10007369) των ετών 1981, 1982 και 1983, θα καταλάβει την τεράστια και πολυσχιδή παραγωγική οντότητα της χώρας. Η παραγωγική ταυτότητα της χώρας ήταν τέτοια που επέτρεπε, π.χ. όλα τα είδη ατομικής και οικιακής υγιεινής, όλα τα είδη ένδυσης και όλες οι οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές, χειροκίνητες, έπιπλα κλπ) να μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα, παρά τον βαθμό εξάρτησης από κάποιες πολυεθνικές. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τα είδη ένδυσης (που τότε ήταν σημαντικό και ονομαστό εξαγώγιμο προϊόν) στην Ελλάδα σήμερα παράγονται μόνο εσώρουχα και διαρκώς φθίνων αριθμός υποδημάτων, καταλαμβάνεται από θλίψη. Η ίδια θλίψη καταλαμβάνει τον Ελληνα όταν τελειώσει την ανάγνωση κάποιας από τις “επετηρίδες” αυτές και αναλογιστεί το παραγωγικό κενό στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα του.

Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ε.Ε.) αφαίρεσε από το κράτος το εργαλείο των δασμών (δηλ. των φόρων εισαγωγής) ως προς τις χώρες μέλη της Ε.Ο.Κ., που συνεχώς διευρυνόταν σε μέλη. Παράλληλα, πολιτικές της Ε.Ο.Κ., όπως αυτή των ποσοστώσεων στην παραγωγή (απαγόρευση παραγωγής αναγκαίων ποσοτήτων ακόμα και για την κάλυψη των εσωτερικών βιοτικών αναγκών), των επιδοτήσεων και των “αναδιαρθρώσεων”, κατέστρεψαν πλήρως τον παραγωγικό ιστό της χώρας και απομείωναν συνεχώς την παραγωγική της οντότητα και ταυτότητα και το παραγωγικό της αποτύπωμα. Πέρα από τα άμεσα εσωτερικά αποτελέσματα, οι επιλογές αυτές άρχισαν να διογκώνουν το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας (το μεγαλύτερο συγκριτικά στις χώρες της Ε.Ε.), με αποτέλεσμα την ανεπιστρεπτί διαρροή κεφαλαίων σε άλλα κράτη και την διόγκωση του δανεισμού κάθε είδους.

Η Ελλάδα στερημένη από παραγωγή μπήκε και στον κύκλο της στέρησης κεφαλαίων και πόρων.

Κλάδοι ολόκληροι της οικονομίας εξαφανίστηκαν, επαγγέλματα (επιστημονικά και τεχνικά) χάθηκαν και μαζί με αυτά χάθηκε ή χάνεται η αντίστοιχη γνώση ως προς την παραγωγή. Στον κοινωνικό μετασχηματισμό που προκλήθηκε, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε να ασχολείται με εργασίες και επαγγέλματα χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και αποτέλεσμα και να συγκεντρώνεται στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, που εδώ και 2,5 δεκαετίες δεν έχουν κανένα παραγωγικό αποτύπωμα και παραγωγική οντότητα.

Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Παράλληλα με την ΕΟΚ και μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, ακολουθήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), που ελέγχεται από τις ισχυρές παραγωγικά χώρες της Δύσης και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, η τακτική της “παγκοσμιοποίησης”, η οποία εκφράζεται με τις μεγάλες διεθνείς συμφωνίες για το παγκόσμιο εμπόριο, που καταργούν τους περισσότερους από τους προστατευτικούς περιορισμούς, απαγορεύσεις και δασμούς μεταξύ των κρατών.

Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση των σχεδίων του νεο-φιλελευθερισμού, της θεωρίας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία των μεγάλων πολυεθνικών και των ισχυρών κρατών με σκοπό την κατάληψη κάθε γωνιάς του πλανήτη, μέσω της οικονομικής επέκτασης. Το “Laissez Faire – Laissez passer” της εποχής προ της Γαλλικής Επανάστασης, επανήλθε και καλά κρατεί και αποδίδει σε ελάχιστους, σε βάρος όλων των λαών του πλανήτη, αφού δεν ενδιαφέρεται για καμία κοινωνική δικαιοσύνη και για τον άνθρωπο, παρά μόνο για τα κέρδη των ισχυρών.

Ετσι εύκολα, καταργήθηκαν τα κράτη και τα σύνορα και οι λαοί έντρομοι προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και γιατί, την ώρα που το 24ωρό τους κυλάει μέσα στην καταπίεση και στην κατανάλωση προϊόντων που έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη. Εκεί όπου καταπιεσμένοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή μία κούπα ρύζι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος των πολυεθνικών.

Με τον τρόπο αυτό, που τον ονομάζουν παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής και του εμπορίου και στην πραγματικότητα είναι παγκόσμιος καταμερισμός της παραγωγής και εμπορίου από συγκεκριμένα κέντρα και συμπλέγματα ισχύος , κατάφεραν να αποδυναμώσουν τις κοινωνίες και τα κράτη, όχι μόνο από δασμολογικά έσοδα, αφού πλέον τα προϊόντα τους περνούν ελεύθερα ή με συμβολικό κόστος τα σύνορα, αλλά κυρίως από την δυνατότητα να παράγουν με τους δικούς τους όρους και κανόνες και από το δικαίωμά τους να καθορίζουν τις παραγωγικές προτεραιότητές τους, δηλ. αδιαφορώντας την ίδια την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, των λαών, και των κρατών και στην πραγματικότητα εναντίον της.

Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι, ενώ η δυνατότητα παραγωγής και εμπορίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ορίστηκε ουσιαστικά ελεύθερη, ήτοι ανεξέλεγκτη, δεν υπήρξε στις διεθνείς συμβάσεις κανένας μηχανισμός που να εξασφαλίζει στα κράτη την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους από την παγκόσμια παραγωγή σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής ή αδυναμίας τους ή οποιασδήποτε άλλης αρνητικής συνθήκης και παράγοντα. Εάν, δηλαδή, ένα κράτος βρεθεί σε αδυναμία να στηρίζει την οικονομία του ή να εξεύρει τα χρήματα για να εισάγει τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, δεν υπάρχει και σκόπιμα δεν ορίστηκε μηχανισμός ασφαλείας που να του δίνει πρόσβαση στα αγαθά αυτά. Στην αντίστοιχη υπόθεση εργασίας αν η Κίνα (ή οποιαδήποτε βασική χώρα παραγωγής) σταματήσει για οποιονδήποτε λόγο να παράγει, η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει ένα σοκ ικανό να δολοφονήσει από στέρηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα, σκόπιμα και κανιβαλικά, η μη ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού κάλυψης αναγκών και η ανασφάλεια που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού, εκφοβισμού, υποταγής, εξάρτησης, αποικιοποίησης, υποδούλωσης.

Η σκοπιμότητά τους να διαλύσουν τα κράτη και να ελέγξουν τους λαούς και τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη είναι καταφανής. Οπως καταφανής είναι η δουλικότητα, η ανοησία, η προδοσία των κυβερνήσεων των λιγότερο ισχυρών κρατών, που άφησαν να συμβεί και να λάβει σάρκα και οστά, το έγκλημα αυτό της παγκοσμιοποίησης.

Το πρώτο που συνέβη άμεσα με όλα αυτά, πέρα από την αποδυνάμωση και τον έλεγχο κρατών και λαών, ήταν η κατάληψη και ο έλεγχος των τομέων της οικονομίας από ολοένα και λιγότερους αριθμητικά πολυεθνικούς φορείς – ομίλους επιχειρήσεων και ολοένα ισχυρότερους σε κεφάλαια και δυνατότητες χρήσης τους, οι οποίοι είναι πάντοτε μεικτοί (παραγωγικοί, εμπορικοί, τραπεζικοί) και πάντοτε βρίσκονται υπό τον έλεγχο συγκεκριμένων προσώπων, κρυμμένων πίσω από εταιρείες holding, αλλά εμφανών σε όσους έχουν την όρεξη και την γνώση να ψάξουν λίγο παραπάνω. Η τεράστια αυτή ισχύς που αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία όλου του πλανήτη (λιγότεροι κατέχουν ολοένα και περισσότερο πλούτο – πολυεθνικές με οικονομικές δυνατότητες μεγαλύτερες ακόμα και από πλούσια κράτη) είναι ευνόητο ότι στηρίχθηκε σε ελεγχόμενες κυβερνήσεις και με την ισχύ της εργάστηκε και εργάζεται για να επεκτείνει συνεχώς την ισχύ της “καταλαμβάνοντας” πολιτικά με ανάξιους λακέδες της, την μία χώρα μετά την άλλη και θέτοντάς την στην επικυριαρχία και την συνολική της εκμετάλλευση.

Η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά και όλων των κομμάτων που εμφορούνται από αντίστοιχες αντιλήψεις στο να παράξουν ουσιαστική πολιτική δεν είναι φυσικά τυχαία. Κόμματα και πρόσωπα επιλέχθηκαν προσεκτικά στο να εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και να είναι ανίκανα να έχουν έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια, ώστε να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την ατομική και συλλογική τους κενότητα και προδοτική διάθεση. Τα “μηδενικά” βολεύουν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, με την διαφορά ότι φέρνουν σε απόγνωση και αδυναμία κίνησης τον ελληνικό λαό.

Φυσικά κανένας από τους λαούς, ακόμα και “ισχυρών” κρατών δεν πρόκειται να γλυτώσει από την παγκόσμια κερδοκρατική λαίλαπα και την ουσιαστική αποπαραγωγικοποίηση των κρατών τους, στον βωμό των δήθεν ανταγωνισμών και της κερδοσκοπίας.

Δ. ΛΥΣΕΙΣ

Οι λύσεις για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς που βιώνουν την συνολική, συλλογική και ατομική εκποίηση στον βωμό της ισχύος των πολυεθνικών είναι απλές και εύκολα κατανοητές. Ξεκινούν και τελειώνουν στο μοντέλο της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξέρουμε ότι σας λέμε πράγματα που μοιάζουν με “κινέζικα”, αλλά εμείς το έχουμε συλλάβει, το έχουμε σχεδιάσει. Το γεγονός ό,τι αποτελεί εδώ και χρόνια μόνιμη επωδό ή σύνθημα κάθε είδους πολιτικών, κομμάτων, ακόμα και διαφημίσεων φανερώνει την ισχύ της αντίληψης που έχει μέσα της πραγματική ουσία. Αυτοί το λένε για να σας ξεγελάσουν, εμείς κατέχουμε την ουσία της φιλοσοφίας και της πολιτικής, ενώ παράλληλα με το μοντέλο του μέλλοντος έχουμε σχεδιάσει και τις ενδιάμεσες πολιτικές. Οταν πριν από 14 χρόνια κάποιος από εμάς ανέλυε φιλοσοφικά τα ζητήματα, οι περισσότεροι τον κοιτούσαν περίεργα. Μετά από λίγα χρόνια το σύνθημα του μοντέλου “Κοινωνία με Κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του” άρχισε να μπαίνει στο στόμα αρκετών. Ο ίδιος δεν είναι ακόμα σίγουρος αν έχει γίνει κατανοητό ακόμα και από όσους μυήθηκαν στην θεωρία, όμως σκέφτεται ότι μετά από 2-3 γενιές, οι άνθρωποι θα το έχουν κατανοήσει καλύτερα και θα αγωνιστούν για αυτό. Δεν θα σας κουράσουμε άλλο αναλύοντας το μοντέλο ή την θεωρία των βιοτικών αναγκών. Κείμενα αρκετά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τα κρίσιμα είναι κρατημένα πίσω και περιμένουν την ώρα τους. Όσοι θέλουν να ακούσουν και είναι έτοιμοι να καταλάβουν μπορούν εύκολα να μας βρουν. Οσο για την Ελλάδα, έχει εκπονηθεί ολοκληρωμένο μοντέλο ήδη από το 2007, ήταν τότε που ανακαλύφθηκε η έννοια της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ... . Από το μοντέλο μας μπορείτε να βρείτε μόνο ψήγματα. Δεν θα δώσουμε τροφή σε κανένα εκμεταλλευτή της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Το σχέδιο θα δοθεί μόνο όταν ο λαός θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει την εξουσία και την τύχη του στα χέρια του.

ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΟ HOT SPOT ΤΗΣ ΧΙΟΥ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Το κλειστό Hot Spot της Χίου αποτελεί παράνομο στρατόπεδο συγκέντρωσης

Κάλεσμα για δράση και κατάθεση μήνυσης κατά παντός υπευθύνου

Οταν πριν από αρκετούς μήνες παρομοιάζαμε την Ελλάδα με ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για Ελληνες και ξένους (http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/willkommen-in-griechenswiz.html) είχαμε προφανώς στο νου μας ως προβολή την εξέλιξη των πραγμάτων και των τάσεων. Ακόμα τα σύνορα ήταν ανοικτά.

Εξεγείρεται όμως ο νους κάθε δημοκράτη ανθρώπου με όσα συμβαίνουν στην Χίο, όπου το “hot spot” του νησιού μετατράπηκε παράνομα και αυθαίρετα σε φυλακή, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και περιορισμού και έγινε “κλειστού τύπου”, δηλ. οι εισερχόμενοι σε αυτό στερούνται πλέον της ελευθερίας τους και είναι περιορισμένοι υποχρεωτικά μέσα στον χώρο του στρατοπέδου.

Σε μία χώρα που στην πρόσφατη ιστορία της γνώρισε Μακρονήσους, Γυάρους και εξορίες, η φρίκη της δημιουργίας παράνομων στρατοπέδων συγκέντρωσης ξεσηκώνει και γεννά την ανάγκη για αγώνα νομιμότητας.

Στο αξιακό συνταγματικό και νομικό – πολιτισμικό μας σύστημα η ανθρώπινη ελευθερία αποτελεί το 2ο τη τάξει ανθρώπινο αγαθό και δικαίωμα (μετά την ανθρώπινη ζωή) και προστατεύεται με ουσιαστικές ειδικές διατάξεις που περιέχει το ίδιο το Σύνταγμα, ο ανώτατος νόμος της χώρας.

Αντιλαμβάνεστε ότι η προσωπική ελευθερία και η στέρησή της ανήκε ως δικαίωμα στους αιώνες του εξουσιαστικού σκοταδισμού σε αυθαίρετες εξουσίες και χρειάστηκαν τεράστιοι αγώνες και αίμα για να υπάρχουν σταθερές διασφαλίσεις ότι η στέρησή της δεν θα είναι αποτέλεσμα εξουσιαστικής αυθαιρεσίας. Δυστυχώς οι νεοφιλελεύθεροι νεοταξίτες νεοναζιστές μας ξαναγυρίζουν στην εποχή πριν το habeas corpus !!!.

Το κλειστού τύπου hot spot της Χίου – στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο συγκεντρώθηκαν μετανάστες, εξαπατημένοι τελικά, ότι εκεί θα πρέπει να πάνε για να υποβάλλουν αίτηση ασύλου και προκειμένου να τους παρασχεθεί συνδρομή και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης (ως οφείλει ένα κράτος σύμφωνα με την Διεθνή Συνθήκη της Γενεύης ως ισχύει σήμερα) είναι απολύτως παράνομο, αφού μετατράπηκε σε φυλακή και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης – στέρησης της ελευθερίας. Ανασύρει δε στην μνήμη τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οδηγήθηκαν εβραίοι, κομμουνιστές, αναρχικοί, ομοφυλόφιλοι κ.α. με αντίστοιχα απατηλά καθεστωτικά ψεύδη.

Με κανένα πρόσχημα και με την επίκληση οιασδήποτε αναγκαιότητας δεν πρέπει να δεχθούμε οι δημοκράτες πολίτες αυτής της χώρας την δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης – φυλάκισης των προσφύγων, για τους ίδιους τους ανθρώπους που βρίσκονται έγκλειστοι σε αυτά και για τους ίδιους μας τους εαυτούς, την αξιοπρέπεια, την τιμή μας και την προσωπική μας ελευθερία, καθώς αύριο η άθλια εξουσία μπορεί να αποδείξει για μία ακόμα φορά την Μπρεχτική προφητεία και να χτυπήσει η δική μας πόρτα.

Το Σύνταγμά της πολύπαθης από την αυθαιρεσία των εξουσιών Ελλάδας κατοχυρώνει άμεσα την προσωπική ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια.

Στο άρθρο 5§3 το Σύνταγμα της Ελλάδας ορίζει :

“Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.”

Στο άρθρο 6 §§ 1-3 με ειδική διάταξη ουσιαστικού δικαίου ορίζεται στο Σύνταγμα ότι:

“1. Κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπει να επιδοθεί τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη ή η προφυλάκιση. Εξαιρούνται τα αυτόφωρα εγκλήματα.

2. Οποιος συλλαμβάνεται για αυτόφωρο έγκλημα ή με ένταλμα προσάγεται στον αρμόδιο ανακριτή το αργότερο μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από τη σύλληψη, αν όμως η σύλληψη έγινε έξω από την έδρα του ανακριτή, η προσαγωγή γίνεται μέσα στον απολύτως αναγκαίο χρόνο για τη μεταγωγή του. Ο ανακριτής οφείλει, μέσα σε τρεις ημέρες από την προσαγωγή, είτε να απολύσει τον συλληφθέντα, είτε να εκδώσει ένταλμα φυλάκισης. Η προθεσμία αυτή παρατείνεται για δύο ημέρες, αν το ζητήσει αυτός που έχει προσαχθεί, ή σε περίπτωση ανώτερης βίας που βεβαιώνεται αμέσως με απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου.

3. Οταν περάσει άπρακτη καθεμία από τις δύο αυτές προθεσμίες, κάθε δεσμοφύλακας ή άλλος, είτε πολιτικός υπάλληλος είτε στρατιωτικός, στον οποίο έχει ανατεθεί κράτηση εκείνου που έχει συλληφθεί, οφείλει να τον απολύσει αμέσως. Οι παραβάτες τιμωρούνται για παράνομη κατακράτηση και υποχρεούνται να επανορθώσουν κάθε ζημία που έγινε στον παθόντα και να τον ικανοποιήσουν για ηθική βλάβη με χρηματικό ποσό, όπως νόμος ορίζει. “

Το ίδιο λοιπόν το Σύνταγμα με διατάξεις που δεν επιδέχονται παρερμηνείες ή παρεκκλίσεις ορίζει τις διαδικασίες και τα αναγκαία για την στέρηση της προσωπικής ελευθερίας.

Στην περίπτωση του hot spot της Χίου – στρατόπεδου συγκέντρωσης έχουν παραβιαστεί οι ανωτέρω διατάξεις και η στέρηση της ελευθερίας των οδηγηθέντων σε αυτών αποτελεί παράνομη πράξη.

Υπενθυμίζουμε ότι οι οδηγηθέντες στο hot spot της Χίου, έχουν βεβαίως εισέλθει παρατύπως στην ελληνική επικράτεια και έχουν οδηγηθεί εκεί με την δήλωση ότι επιθυμούν να τους χορηγηθεί άσυλο σύμφωνα με την διεθνή συνθήκη της Γενεύης. Κατά τεκμήριο και σύμφωνα με το νόμο περί την λειτουργία των “hot spots” (ελληνιστί “Τοπικά Συντονιστικά Κέντρα Διαχείρισης Προσφυγικής Κρίσης – ΤΟ.Σ.ΚΕ.Δ.Π.), οι προσερχόμενοι σε αυτά δεν είναι απλοί μετανάστες, αλλά αιτούμενοι προσφυγικό άσυλο. Ο άδικος χαρακτήρας της πράξης, δηλαδή της παράτυπης εισόδου στην ελληνική επικράτεια, ως πιθανό αυτόφωρο πλημμέλημα, διαπιστώνεται μόνο με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, οπότε και μόνο το “παράτυπο” χαρακτηρίζεται αρμοδίως και “παράνομο”. Σύμφωνα με το νόμο και τη νομολογία των διεθνών και ημεδαπών Δικαστηρίων, ο άδικος χαρακτήρας μιας τέτοιας πράξης αίρεται στην περίπτωση κατά την οποία ο αιτών άσυλο κριθεί ότι έχει τις νόμιμες προϋποθέσεις χορήγησής του. Στην περίπτωση αυτή, το “παράτυπο” δεν καθίσταται και “παράνομο”, αφού οι λόγοι που το προκάλεσαν είναι βάσιμοι, καλύπτονται από το νόμο και υφίσταται κατάσταση ανάγκης για τον εισελθόντα, η οποία αναγνωρίζεται από την συνθήκη της Γενεύης και τις ειδικές αιτίες που επιβάλλουν την χορήγηση ασύλου. Περαιτέρω, κατά την συνθήκη της Γενεύης υφίσταται υποχρέωση σειράς μεριμνών από το κράτος υποδοχής για τους προσφεύγοντες σε αυτό, ελευθερία κίνησης και πλήρη τα ατομικά (και εισέτι και κοινωνικά δικαιώματα). Πιθανά προσωρινά μέτρα έναντι των προσφευγόντων δικαιολογούνται μόνο σε περίπτωση πολέμου ή σοβαρών και εξαιρετικών περιστάσεων, μόνο ατομικά (όχι επί όλων ή γενικά) αποκλειστικά για λόγους εθνικής ασφάλειας που αφορούν το συγκεκριμένο πρόσωπο και μόνο μέχρι να κριθεί η αίτησή του για άσυλο.

Οπως αντιλαμβάνεστε, ο εγκλεισμός όλων των προσφύγων στο Hot spot της Χίου, η στέρηση δηλαδή της προσωπικής τους ελευθερίας με την συγκρότηση στρατοπέδου συγκέντρωσης, αποτελεί απολύτως και πολλαπλώς παράνομη πράξη, που παραβιάζει ευθέως και προδήλως τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και της διεθνούς συνθήκης της Γενεύης.

Επειδή σκοπεύουμε να καταγγείλω τις παράνομες πράξεις αυτές με μηνυτήρια αναφορά που θα αφορά κάθε υπεύθυνο, δηλ. το σύνολο των αρμόδιων κυβερνητικών και διοικητικών παραγόντων, δημοσιεύουμε το κείμενο αυτό και ζητούμε:

α. Την συνειδητοποίηση των ανωτέρω.

β. Την ηθική συνδρομή σας και, εφόσον το επιθυμείτε, την συνυπογραφή της αναφοράς.

Αφήνουμε τον εύλογο χρόνο στην κυβέρνηση και τους διοικητικούς παράγοντες να αντιληφθούν τις παράνομες πράξεις τους και να τις επανορθώσουν άμεσα.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Αυτό που προσπαθούν με μανία να αποκρύψουν και να μην αναφέρουν τα πλήρως ελεγχόμενα δυτικά Μ.Μ.Ε. (φυσικά και της Ελλάδας) είναι η πραγματική αιτία του προσφυγικού ζητήματος, όσο αφορά τις αραβικές χώρες. Η αιτία αυτή δεν είναι άλλη από τον πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ακόμα και στην Λιβύη. Αντίστοιχες καταστάσεις πολιτικών, εθνικών και θρησκευτικών διωγμών εξακολουθούν να υφίστανται σε χώρες όπως το Μαρόκο, η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ και αλλού για να μιλήσουμε μόνο για τα κράτη του Μεσογειακού τόξου, αφού αντίστοιχα ζητήματα υφίστανται και στην υποσαχάρια Αφρική.

Αυτό που πρέπει να εννοήσουμε όλοι είναι ότι κύρια αιτία των προσφυγικών κυμάτων και μετακινήσεων είναι οι πόλεμοι που έχουν ενσκήψει και εξελίσσονται στις χώρες αυτές, νοούμενοι ως εμφύλιοι, αλλά πάντοτε με σοβαρό διεθνές υπόβαθρο και υποκίνηση. Η ίδια υποκίνηση, έχοντας και σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο και περιεχόμενο, θέτει ως στόχο των προσφύγων την μετακίνησή τους στα πλουσιότερα ευρωπαϊκά κράτη, όπου οι “πρόσφυγες” ελπίζουν ότι θα βρουν την γη της δικής τους “Επαγγελίας” ... . Ενώ δηλαδή υφίσταται ο πόλεμος ως αιτία της προσφυγοποίησης, οι ξεριζωμένοι αντί να μάχονται στην πατρίδα τους για την επιστροφή τους και προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος, βλέπουν την προσφυγιά και την κρίση ως ευκαιρία για να “αποδράσουν” νόμιμα στην Δυτική Ευρώπη της, κατά την ιδέα τους, ευδαιμονίας. Η λογική εξίσωση του πρόσφυγα είναι ότι πολεμά για να νικήσει και να επιστρέψει στον τόπο του. Η ίδια λογική εξίσωση του ξεριζωμού και της σωτηρίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να νοιώθει σωσμένος και με εκπλήρωθέντα τον σκοπό της σωτηρίας φτάνοντας εκτός εμπόλεμης ζώνης ή σε ένα ασφαλές κράτος. Και στις δύο λογικές εξισώσεις το αποτέλεσμα, δηλ. η εκπεφρασμένη μανιωδώς επιδίωξη μετάβασης σε πλούσιες χώρες της Ευρώπης καταδηλοί ότι στην εγκεφαλική λογική ακολουθία έχει εισέλθει και κάποιος όρος ισχυρός, ισχυρότερος του κατανοητού και λογικού, ώστε το αποτέλεσμα να θέτει ως στόχο όχι την σωτηρία, όχι την επιστροφή στην πατρίδα, αλλά την μετάβαση στις πλούσιες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Από την λογική ανάλυση προκύπτουν τα πολλά και κρίσιμα επίπλαστα όσων συμβαίνουν:

- Στην Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού διεξάγονται ολοκληρωτικοί και γενικευμένοι “εμφύλιοι” πόλεμοι με θρησκευτικά, εθνικά και δευτερευόντως και πολιτικά θεωρητικά ζητήματα. Οι πόλεμοι αυτοί δεν έχουν λήξει με νίκη της μίας ή της άλλης πλευράς, ώστε οι ηττημένοι να αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Η λογική συνέπεια της κατάστασης “εκκρεμότητας” θα ήταν να μάχονται οι δυνάμενοι να πάρουν όπλα και να φροντίσουν να απομακρύνουν (αν δεν μπορεί το ζήτημα να αντιμετωπιστεί εσωτερικά) όσους αδύναμους έχουν ξεριζωθεί από τον τόπο τους (ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδία – αν και στην Συρία με τον κυβερνητικό στρατό πολεμούν και κάποιες γυναίκες). Το ό,τι βλέπουμε νέους άνδρες να φεύγουν ως πρόσφυγες προς την Δυτική Ευρώπη προσδίδει στην προσφυγιά ένα κατά μέρος επίπλαστο.

- Ο πόλεμος στην Συρία (αλλά και στο Ιράκ), είναι ο κατεξοχήν τεχνητός και επίπλαστος πόλεμος. Είναι πόλεμος που δημιουργήθηκε από το εξωτερικό και δεν είναι στην πραγματικότητα εμφύλιος. Στα πολυεθνικά και πολυθρησκευτικά αυτά κράτη ζούσαν επί αιώνες στα ίδια χωριά και πόλεις, άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών, ακόμα και γλώσσας. Ξαφνικά προέκυψε μεταξύ τους ένας εσωτερικός πόλεμος που τους διαίρεσε, χωρίς πριν να υπάρχουν ένοπλες ομάδες ή ακραίοι εθνικοί ή θρησκευτικοί διαχωρισμοί. Κατά την λογική ανάλυση και επειδή για τους ανωτέρω λόγους μεταξύ των προσφύγων βρίσκονται αντιμαχόμενοι και μάλιστα άνθρωποι που ο ένας στερείται την πατρίδα του λόγω της πολεμικής του άλλου, θα έπρεπε μεταξύ τους να είναι συχνές οι άγριες και ακραίες διαμάχες. Ομως αυτό δεν συμβαίνει. Μπαίνουν στην ίδια βάρκα και ακολουθούν ενωμένοι την πορεία προς την Δύση, χωρίς ακραίες διαφωνίες και επεισόδια μεταξύ τους. Αυτό αποδεικνύει, πέραν του κοινού σκοπού, ότι πραγματικές εσωτερικές αιτίες εμφυλίου, μεταξύ των ανθρώπων στην Συρία, στο Ιράκ και αλλού δεν υφίστανται. Ο πόλεμος δημιουργήθηκε από όσους αναφέρονται στο κείμενο και τους εσωτερικούς πράκτορές τους. Το γεγονός ότι ο στρατός του ISIS, αλλά και των “αντιφρονούντων” συγκροτήθηκε και συγκροτείται πολυεθνικά και μάλιστα από μισθοφόρους, καταδεικνύει και αποδεικνύει το επίπλαστο των πολέμων αυτών, που δημιουργήθηκαν και υποδαυλίστηκαν από εξωγενείς παράγοντες.

Ομως και παραταύτα και επειδή εκατομμύρια άνθρωποι βασανίζονται και αλληλοεξοντώνονται στην πατρίδα τους (για αυτούς νοιάζεται κανείς στην Δύση ;), αν οι πόλεμοι δεν σταματήσουν, τότε κανείς από όσους μιλούν αποκλειστικά για το προσφυγικό ως πρόβλημα δικό τους, της χώρας και της κοινωνίας του δεν είναι σοβαρός, αλλά αυτογελοιοποιείται και πρέπει να γνωρίζει την ανοικτή απαξίωση και κατακραυγή. Το “προσφυγικό” ως πρόβλημα δεν μπορεί να τίθεται ανεξάρτητα από την πραγματική του αιτία: τον πόλεμο. Ούτε μπορεί κανείς να μην στοχάζεται εκείνους που πολεμούν και παραμένουν περισσότερο από τους πρόσφυγες και οφείλει να τους στοχάζεται περισσότερο από όσους θεώρησαν τον πόλεμο ευκαιρία για να πραγματοποιηθεί στο ιδεαλιστικό πεπρωμένο τους. Το να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος είναι η μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη ευχή κάθε πραγματικού ανθρώπου.

“ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ” ή “ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ”

Οι πόλεμοι στον αραβικό κόσμο και στην ευρύτερη περιοχή δεν είναι τυχαίοι. Αποφασιστικό και άμεσο ρόλο σε αυτούς έπαιξε η ιμπεριαλιστική συμμορία της Δύσης που στρατιωτικά επιχειρεί υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ, με προεξάρχουσες τις Η.Π.Α. και τα άλλα “ισχυρά” κράτη μέλη του. Μετρήστε λοιπόν πολέμους, εμφυλίους και σπαραγμούς στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Τυνησία, στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Συρία ... . Μπροστά, αλλά και πίσω, από όσα συνέβησαν είναι οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και διάφορα άλλα κράτη της περιοχής με ισχυρά και πολλές φορές και ιστορικά πολιτικά συμφέροντα. Από την ανάλυση, έστω ως αναφορά, δεν μπορεί να απουσιάζει το διεθνές μεγάλο κεφάλαιο και οι εταιρείες εκφραστές του, αφού συστημικά στα κράτη αυτά, η εξουσία είναι άμεσα και υποτελώς συνδεδεμένη με τις μεγάλες κεφαλαιοκρατικές δομές και εκφράζει ως “εθνικά” και “πολιτικά” τα δικά τους συμφέροντα. Μια ματιά στα επιχειρηματικά συμβόλαια εκμετάλλευσης φυσικών πόρων, υπηρεσιών και προμηθειών, που άλλαξαν χέρια ευθύς αμέσως με την επικράτηση των “αραβικών ανοίξεων” είναι ικανή να πείσει και τον ποιο αδαή ή καλόπιστο ως προς την σκοπιμότητα των κινήσεων αυτών.

Για να εννοήσουμε την σκοπιμότητα, την προέλευση, την πατρότητα και τον σχεδιασμό της “αραβικής άνοιξης” θα πρέπει σε μία συνολική θεώρηση να παρατηρήσουμε ότι “αραβική άνοιξη” υπήρξε αποκλειστικά σε μεσογειακά αραβικά κράτη όπου η εξουσία βρισκόταν στα χέρια σοσιαλιστικών κομμάτων “Μπαάθ”. Σε όλα αυτά τα κράτη η εξουσία είχε περιέλθει στα μπααθικά κόμματα με επαναστατικές διαδικασίες. Τα κράτη αυτά είχαν σύνταγμα και μία ευρεία αντίληψη ελευθεριών και κοσμικότητας, πολύ πιο ανεκτική και φιλελεύθερη από τις αραβικές μοναρχίες του μαύρου σκοταδισμού και της πλήρους ανελευθερίας, οι οποίες “ω του θαύματος” παρέμειναν άθικτες και στηρίζουν έμπρακτα τις “απελευθερωτικές ανοίξεις” . Ομως το πρόσχημα της Δύσης στην ανοικτή οργάνωση, επέμβαση και κάθε λογής υποστήριξη των “αραβικών ανοίξεων” ήταν η έλλειψη ελευθεριών σε αυτά τα κράτη, αν και την ίδια ώρα οι μονάρχες σύμμαχοί τους δεν έχουν παραχωρήσει ούτε καν συντάγματα στους υπηκόους τους και κυριολεκτικά κάνουν ό,τι θέλουν. Κοντά σε όλους αυτούς έδρασαν η Τουρκία και το Ισραήλ, δύο κράτη που έχουν ολοκληρωτικό εθνικό “γονιδίωμα” και ουσιαστικά συμφέροντα (συγκρουόμενα πολλές φορές) στην περιοχή. Δυστυχώς στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των πολιτικών είναι τσαρλατάνοι, που δεν έχουν καν μελετήσει το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό “γονιδίωμα” των γύρωθεν κρατών. Οι σκοποί όλων των παραγόντων της περιοχής είναι σαφείς. Η Τουρκία φέρει τον μεγαλοϊδεατισμό της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιδιώκει κράτη διαλυμένα, που να αποτελούν εύκολη λεία για ενσωμάτωση. Το Ισραήλ επιδιώκει εσωτερικούς εμφυλίους μεταξύ των Αράβων, ώστε να μην ασχολούνται με αυτό. Η Σαουδική Αραβία, πέρα από την διατήρηση του καθεστώτος, έχει το δικό της μεγαλοϊδεατισμό προσβλέποντας στην δημιουργία μιας νέας ισλαμικής – αραβικής αυτοκρατορίας πιστών, στα πρότυπα του Κορανίου και του Μωάμεθ. Τα χαλιφάτα που δημιουργούνται με εντολή της είναι τα προγεφυρώματα και σκοπός τους είναι η ενσωμάτωσή τους στην “Αραβική Αυτοκρατορία”. Οι δυτικοί επιδιώκουν όπως πάντα την διάλυση, τον έλεγχο, τον πλούτο και τα κέρδη από την λεηλασία των φυσικών πόρων. Αυτό κάνουν αιώνες τώρα και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά.

Τον προσεκτικό παρατηρητή θα έπρεπε να προβληματίσει έντονα και το φαινόμενο της ταχείας δημιουργίας ένοπλων αντάρτικων ομάδων και της ταχείας επικράτησής τους έναντι τακτικών στρατών. Μάλιστα, οι ομάδες αυτές συγκροτήθηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό πολιτικό υπόβαθρο και αντίληψη. Πρόκειται για ομάδες που οργανώθηκαν, εξοπλίστηκαν και ενισχύθηκαν ακόμα και με ενεργό συμμετοχή (βλ. Λιβύη) από τα κράτη του ΝΑΤΟ, τους μονάρχες της Αραβικής χερσονήσου, την Τουρκία και του Ισραήλ.

Το αποτέλεσμα της “αραβικής άνοιξης” ήταν ο αλληλοσπαραγμός και η συνεχής διάλυση, από την οποία θα επέλθει μεσομακροπρόθεσμα ισχυρό πλήγμα στην Δύση και στους ανωτέρω, αφού σύμφωνα με την κουλτούρα των λαών αυτών και την ιστορική τους προέλευση και θέση, θα επέλθει η συγκρότηση νέων ευρύτερων κρατικών θεσμών, που θα έχουν αυτή την ανάμνηση της συμπεριφοράς της Δύσης για την οποία υπάρχει βεβαίως και αμαρτωλή προϊστορία. Ο συνασπισμός του μεσαίωνα δεν έχει την δυνατότητα να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα και οι λαοί αυτοί είναι ιστορικά εκπαιδευμένοι να γεννούν ηγέτες με ισχυρές εξουσίες.

Στην Τυνησία που έγινε το ξεκίνημα, η κατάσταση ηρεμίας δεν θα κρατήσει πέραν του 2017. Η Λιβύη είναι απολύτως διαλυμένη και σπαράσσεται από εμφύλιο. Στην Αίγυπτο, την μεγαλύτερη χώρα της περιοχής, μετά την τραγωδία με τους μουλάδες επικράτησε ξανά ο στρατός, αλλά ο εμφύλιος υποβόσκει. Στην Συρία, ο πόλεμος συνεχίζεται ... . Το Ιρακ, που αποτέλεσε θέατρο ωμής στρατιωτικής επέμβασης και κατάληψης, όπως και το Αφγανιστάν είναι βομβαρδισμένες σκηνές θεάτρου εμφυλίου πολέμου.

Σε όλες αυτές τις χώρες, το ακραίο μουσουλμανικό κίνημα, που δημιουργήθηκε χρόνια πριν από τις ίδιες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, στο Αφγανιστάν με σκοπό να πολεμηθεί η νόμιμη κομμουνιστική κυβέρνηση, είχε και τους τόπους συγκέντρωσης (τζαμιά) και τους ηγέτες, ώστε να είναι έτοιμο να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στην διάδοχο κατάσταση.

ΤΟ “ΤΕΡΑΣ” ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ...

Εχοντας μετατραπεί σε ένα ισχυρότατο κίνημα, το κίνημα του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού, όχι μόνο έχει μπει στην φάση της διεθνοποίησης, αλλά πλέον προσπαθεί να συγκροτήσει μία τεράστια ενότητα στον κόσμο του σουνιτικού Ισλάμ (ίσως και του όλου Ισλάμ). Οι ίδιοι οι έξωθεν δημιουργοί του βρίσκονται πλέον απολύτως σαστισμένοι, καθώς αντιλαμβάνονται ότι, αργά ή γρήγορα, δεν θα μπορούν να το ελέγξουν, αφού στηρίζεται στον φανατισμό της αμάθειας, στο μίσος για καθετί διαφορετικό και στην “θεϊκή” εντολή για συνολική θρησκευτική και πολιτική κυριαρχία με οποιοδήποτε προσωπικό τίμημα.

Δημιούργησαν ένα τέρας και τώρα αντιλαμβάνονται ότι παρότι το τρέφουν και το ενισχύουν, αυτό είναι ικανό να τους καταπιεί και να τους κατασπαράξει. Το γεγονός ό,τι αμήχανα χαϊδεύουν το “θηρίο”, μήπως και δεν τους κατασπαράξει, είναι χαρακτηριστικό της αμηχανίας τους. Βεβαίως οι δυνάμεις του σκότους που δημιούργησαν το θηρίο αποσκοπούσαν σε χαλιφάτα και προτεκτοράτα με υπήκοους υπό τον έλεγχό τους, χωρίς να έχουν κατανοήσει την ενωτική δύναμη του κορανίου, την απουσία άλλης πλην της αραβικής εθνικής συνείδησης, την δύναμη της ενότητας και του κοινού σκοπού του ισλάμ, που έχει μετατρέψει σε ένα ενιαίο έθνος τους μουσουλμάνους σουνίτες σε κάθε γωνιά του πλανήτη και μάλιστα με σημαντική οικονομική ισχύ λόγω του πετρελαίου που παράγουν στις χώρες τους.

Η “αραβική άνοιξη” που διέλυσε το “κοσμικό Ισλάμ” και την εκδοχή του αυτή, αυτή που αντικατέστησε κάθε άλλο ένδυμα με τσαντόρ και μπούργκες και έπεισε εκατομμύρια ανθρώπους ότι ο θάνατος στον πόλεμο ή η αυτο-ανατίναξη είναι η οδός για τον σίγουρο παράδεισο και εντολή του Αλλάχ, είναι η ουσιαστική και ακραία εγκληματική τους πράξη. Αντί για την άνοιξη, έφεραν τον μεσαίωνα και τον χειμώνα.

Η ίδια η ιμπεριαλιστική δύση είναι η δημιουργός του φαινομένου-τέρατος και στο αισχρό και μαύρο αποικιοκρατικό της γονιδίωμα, δεν βρίσκεται μόνο η αιτία της δημιουργίας του, αλλά δεν υπάρχει και κανένα ίχνος λύσης και δυνατότητας κίνησης προς αυτή. Μουλάδες που εκπαιδεύτηκαν στα πανεπιστήμια της Δύσης, στα πανεπιστήμια του γνωσιακού σκοταδισμού και του ολοκληρωτισμού της δύσης, δίδαξαν και διδάσκουν αγράμματες μανάδες, αδαή παιδιά και οργισμένους άνδρες – κυρίαρχο φύλο κατά το κοράνι – τις δικές τους εκδοχές και ερμηνείες για το ιερό κοράνι και τις εντολες του Αλλάχ. Κανείς δεν έχει την δύναμη να σταματήσει τις ορδές τους, ούτε στα μέρη που ζούσαν μπορούν πλέον να ζήσουν μαζί με “αλλόθρησκους άπιστους”, “ο κύβος ερρίφθη” ... .

Η ίδια η Δύση της αποικιοκρατίας έχει στο γονιδίωμά της την συστηματική πνευματική υποβάθμιση των λαών για να μπορεί να τους ελέγχει πουλώντας τους καθρεπτάκια και ψέμματα, με σκοπό το κέρδος των κεφαλαιοκρατών και τον εξουσιαστικό εκμεταλλευτικό έλεγχο. Η χυδαία και απάνθρωπη φύση της Δύσης δεν είναι μόνο ένας στόχος των λαών αυτών που βίωσαν καλά στο πετσί τους την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό, αλλά και αιτία της έλλειψης κάθε δυνατότητας λύσης, που θα προέρχεται από την ίδια την Δύση και την κουλτούρα της..

ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝ

Εμείς ως κίνημα της βαθειάς ανάλυσης γνωρίζουμε τις παραμέτρους που συνθέτουν την λύση. Τουλάχιστον μπορούμε να στοχαστούμε, να αναλύσουμε και να συνθέσουμε.

Ενα μέρος κομμάτι της λύσης είναι η εθνική συνείδηση, έναντι της θρησκευτικής ισλαμικής συνείδησης της αδελφότητας και της ενότητας κατ' εντολή του Αλλάχ και του Προφήτη. Η σημερινή Δύση που θέλει να στήσει παγκοσμιοποιημένες εταιρικές αυτοκρατορίες, πολεμώντας τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης και του διαφωτισμού, κατ' ουδένα τρόπο δεν επιθυμεί και δεν μπορεί να διδάξει λύσεις στηριγμένες στην “εθνική συνείδηση”. Αλλωστε αυτές αποτελούν λύσεις μακροχρόνιες και προϋποθέτουν διδαχές και δοξασίες που επικρατούν επί γεννεές ανθρώπων, ώστε τότε μόνο να καταστούν συλλογικό κεκτημένο αντίληψης. Το μόνο που σκέφτεται και έχει στην διάθεσή της σήμερα η Δύση (ίσως και όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα) είναι η αξιοποίηση του έθνους με την εντονότερη εθνική συνείδηση στην περιοχή: των Κούρδων. Η δημιουργία κουρδικού κράτους σε εδάφη του σημερινού Ιρακ, της Τουρκίας και της Συρίας, αποτελεί μία λύση στην οποία μάλλον θα καταλήξει αναπόδραστα η Δύση και ο υπόλοιπος πλανήτης. Ενα κράτος εθνικό, ως προμαχώνας και “μαξιλάρι” που παρεμποδίζει τον επεκτατισμό του αραβικού ισλάμ περικλείοντας προς βορρά την καυτή ισλαμική ζώνη. Αν αυτό δεν γίνει σύντομα, τότε η σουνιτική ισλαμιστική κουλτούρα θα εξαπλωθεί ταχύτατα προς τον βορρά.

Το κουρδικό κράτος αποτελεί την πιο άμεση κίνηση που οφείλει να πραγματοποιήσει η Δύση. Συναντά βεβαίως την αντίδραση της Τουρκίας, η οποία θα χάσει εδάφη. Τα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα της Τουρκίας καταδεικνύουν ένα ακραίο εθνικιστικό γονιδίωμα από τον πρώτο διδάξαντα τον “εθνο-ολοκληρωτισμό” Κεμάλ – πατέρα των Τούρκων – Ατατουρκ. Το γονιδίωμα αυτό μπολιάστηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες με τον μεγαλο-ιδεατισμό του νεο-οθωμανισμού. Είναι σαφές, ότι η Τουρκία προκειμένου να δεχθεί την δημιουργία κουρδικού κράτους (το οποίο πάντοτε θα βλέπει ως αντικείμενο κατάκτησης της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας) θα ζητήσει εδαφικά ανταλλάγματα στην Β.Δ. Συρία, στην Θράκη, το Αιγαίο και ίσως και στο μουσουλμανικό βαλκανικό τόξο. Ολα αυτά αντιλαμβάνεστε τι σημαίνουν για την Ελλάδα. Το μόνο που έχει να κάνει και οφείλει να κάνει η Δύση είναι να αρνηθεί και να επιτρέψει στην Ρωσία να επιφέρει τα αναγκαία πλήγματα στην Τουρκία, ώστε να αδυνατίσουν οι στρατιωτικές της δομές, χωρίς να εξαγριωθεί όμως ο εθνικισμός των Τούρκων και έχουμε απρόβλεπτες εξελίξεις. Η τελική πρόβλεψή μας είναι, όμως, ότι η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα γνωρίσει εσωτερικό ζήτημα, από την εξάπλωση του σουνιτικού ισλαμικού φανατισμού (καλλιεργείται ήδη από το κόμμα του Ερντογάν και την ανερχόμενη ισλαμική ακροδεξιά) και είναι το πιο πιθανό να υπάρξει και εκεί εμφύλιος μεταξύ της κοσμικής δυτικής Τουρκίας και της ανερχόμενης δύναμης των Ισλαμιστών στην Κεντρική και Νότια Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή το κουρδικό κράτος θα μπορεί να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή και αμυντική δομή – βασική για τις εξελίξεις.

Η λογική ανάλυση καταδεικνύει ότι το κουρδικό κράτος πρέπει να δημιουργηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσει να αντέξει τις ισλαμικές επιθέσεις, προκειμένου να κερδηθεί ο πολύτιμος χρόνος για την πραγμάτωση της ουσιαστικής λύσης που παρουσιάζεται στο τέλος του κειμένου. Μην ξεχνάμε ότι το σουνιτικό Ισλάμ ως θρησκεία το ασπάζεται ένας σημαντικός αριθμός Κούρδων. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν τελικά και τον Δούρειο Ιππο των ισλαμιστών στο νέο κράτος, ώστε να καταρρεύσει εσωτερικά, επικρατώντας του εθνικού ή πολιτικού στοιχείου. Είναι συνεπώς αναγκαίο στο σχεδιασμό του Κουρδικού κράτους, η Δύση να αποδεχθεί και να ανεχθεί χαρακτηριστικά, τα οποία αντιμάχεται: το εθνικό στοιχείο ως πυλώνα συγκρότησης και κυρίως την σοσιαλιστική πολιτική δομή του νέου κράτους. Αυτοί αποτελούν δύο αναγκαίους όρους και πυλώνες, ούτως ώστε να μπορεί το νέο κράτος να ορθοποδήσει και να σταθεί ως πραγματική ασπίδα έναντι του αντιπάλου θρησκευτικού φανατισμού. Το τρίτο στοιχείο, το οποίο καλλιεργείται από τους Κούρδους του ΡΚΚ και άλλες αντίστοιχες οργανώσεις είναι αυτό της αμφισβήτησης του Ισλάμ ως θρησκείας των Κούρδων. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να ενισχυθεί η τάση επιστροφής των Κούρδων στον Χριστιανισμό και τον “Γεζιτισμό”, ώστε ο δυνητικός δούρειος ισλαμιστικός ίππος να χάσει την ισχύ του. Για να υπάρξει και να αντέξει στις ισλαμικές επιθέσεις, τουλάχιστον για τον αναγκαίο χρόνο, το κουρδικό κράτος, θα πρέπει συνεπώς να έχει εθνικά, δημοκρατικά, σοσιαλιστικά και ανεκτικά ετεροθρησκευτικά χαρακτηριστικά.

Σαφώς και παράλληλα θα πρέπει να σταματήσει η πολεμική με τα σιϊτικά “αιρετικά” κράτη. Τούτο σε σχέση με το Ιράν, η Δύση το εννόησε, όπως φαίνεται, προσφάτως. Βέβαια στο Ιράν ζει ο θρύλος της “Περσικής Αυτοκρατορίας” και οι χειρισμοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί.

Ο αναγκαίος χρόνος για να εξουδετερωθεί το “τέρας” του ακραίου ισλαμισμού , του οποίου η ισχύς είναι τεράστια και δεν αφορά μόνο την περιοχή του “χαλιφάτου” , αλλά μία ζώνη που ξεκινά από την Απω Ανατολή (Ινδονησία, Μαλαισία, Φιλιππίνες) περνά από το Μπαγκλαντές, την Δυτική Ινδία, το Πακιστάν, τις νότιες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του αραβικού κόσμου και καταλήγει στην Δυτική και Κεντρική Αφρική, με πολυάριθμα παρακλάδια στην Ευρώπη (κυρίως) και στην Β. Αμερική, θα πρέπει να είναι ικανός, ώστε να πραγματοποιηθούν οι δύο επόμενες κινήσεις – λύσεις.

Η πρώτη και αυτονόητη πια είναι ο μετασχηματισμός της ενεργειακής βάσης παγκόσμια με σημαντική μείωση της χρήσης του πετρελαίου και των παραγώγων του. Αυτό θα σημάνει σημαντική στέρηση πόρων και ισχύος για τους ισλαμιστές και την πορεία τους προς το επεκτατικό τους πεπρωμένο.

Βεβαίως, οι πιστοί όταν κάνουν πόλεμο, δεν τον κάνουν για το χρήμα, αλλά απλά το χρησιμοποιούν για εξοπλισμούς και εξαγορές. Ο ενεργειακός μετασχηματισμός δεν πρόκειται να τους σταματήσει. Απλά θα μειώσει την ισχύ τους ... .

Η ουσιαστική και πραγματική λύση είναι μία, αλλά όπως είδαμε δεν συμβαδίζει με το ιμπεριαλιστικό, κερδοκεντρικό, εκμεταλλευτικό και επεκτατικό γονιδίωμα της Δύσης. Ο ισλαμικός κόσμος μόνο με δική του απόφαση θα πάψει να γίνεται κτήμα του “θηρίου” του ισλαμοφασισμού και ισλαμοφανατισμού και για αυτό απαιτείται μία πολιτιστική και μορφωτική επανάσταση ανθρώπινης απελευθέρωσης. Απαιτείται πραγματική μόρφωση των πολιτών στον αραβικό κόσμο, απαιτείται απελευθέρωση της σκέψης τους, απαιτούνται ερμηνείες και ερμηνευτές του κορανίου, που να αντιλαμβάνονται την ιστορικότητα του και την πραγματική πρακτική βάση της εποχής που γράφτηκε, διδάσκοντας μία ουσιαστική νέα αντίληψη για το περιεχόμενό του, εναρμονισμένη (όχι με τις ανάγκες του κερδοκεντρικού ανθρωποφάγου καπιταλισμού – τότε δεν πρόκειται κανείς να τους πιστέψει, αφού θα είναι οι “ιεραπόστολοι της δύσης”) με την πραγματικότητα και προσανατολισμένη στις ανάγκες των ανθρώπων. Χρειάζεται ένας νέος απελευθερωτικός πολιτισμός για τα αραβικά κράτη και το ισλάμ, εν γένει, ο οποίος θα διακρίνει και θα ανέχεται τα έθνη, διδάσκοντας και την ιστορία των εθνών και των λαών και τον πολιτισμό τους. Αλλη πραγματική και ουσιαστική λύση για να αποτραπεί το μεσαιωνικό αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας δεν υφίσταται και το τεράστιο ζήτημα είναι και η ίδια η Δύση, που επιστρέφει και αυτή στον μεσαίωνα με γοργούς ρυθμούς, από την ώρα που νίκησε στην μάχη με το σοσιαλιστικό πείραμα της ανθρωπότητας.

Το τεράστιο ζήτημα είναι, το που και πως (με ποιο περιεχόμενο) θα διαμορφωθεί αυτή η νέα θεωρία, αυτός ο νέος πολιτισμός και τι θα πρέπει να περιέχει. Οσο αδιανόητο είναι αυτός ο νέος πολιτισμός να δημιουργηθεί στα υπάρχοντα σε ισλαμικές χώρες αραβικά πανεπιστήμια, το ίδιο αδιανόητο είναι να διαμορφωθεί στα δυτικά πανεπιστήμια, τα οποία διακατέχονται και ορίζονται ολοκληρωτικά από τους εταιρικούς κερδοκεντρικούς μηχανισμούς της δύσης, θεωρώντας ως γνώση και επιστήμη μόνο ό,τι εκφράζει και ενσωματώνει τα επεκτατικά συμφέροντα της δύσης.

Η ίδια η δύση προκάλεσε ιστορικά και με την συμπεριφορά της ανείπωτη απέχθεια στον αραβικό και στον ισλαμικό κόσμο και σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Η ίδια η δύση δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό, ενίσχυσε και άνδρωσε με την συμπεριφορά της το ισλαμιστικό φονταμενταλιστικό κίνημα, ακόμα και τον ίδιο τον ισλαμισμό (ας θυμηθούμε την μεταστροφή των αφροαμερικανών στον ισλαμισμό ως αντίδραση στην συμπεριφορά των εξουσιών στις Η.Π.Α.).

Διαβάζοντας τον Χάντιγκτον από την δεκαετία του '80 και όσους έγραψαν μετά από αυτόν για θρησκευτικούς και πολιτισμικούς πολέμους (τότε που το μυαλό όλων ήταν ακόμα στον ψυχρό πόλεμο, που ήταν πρώτιστα πολιτικός), η σκέψη ότι όλο αυτό που συμβαίνει είναι πιθανότατα ένα μακάβριο και διαβολικό σχέδιο της δύσης, δεν μπορεί να φύγει από το σκεπτόμενο ανθρώπινο μυαλό ως σοβαρή πιθανότητα. Οπωσδήποτε, η ανατροπή των σοσιαλιστικής ροπής αραβικών πολιτικών καθεστώτων αποτέλεσε στόχο της “νέας τάξης πραγμάτων”, αλλά η γέννηση του θηρίου του πανισλαμισμού αποτελεί ζήτημα προς ουσιαστική διερεύνηση. Διότι, εάν ο στόχος της δύσης είναι να προκαλέσει ένα νέο παγκόσμιο έγκλημα, τότε κάθε νουθεσία και κάθε πρόταση σχεδιασμού που αφορά τις ηγεσίες της δύσης περιττεύει και ο πανανθρώπινος σχεδιασμός της επαναστατικής ανατροπής, θα πρέπει άμεσα και ταυτόχρονα, να περιλαμβάνει και να θέτει ταυτόχρονα ως στόχο και τις ηγεσίες και τις δομές της δύσης, ώστε τα διασωθεί η ανθρωπότητα από τους σχεδιασμούς τους.

Η Δύση βέβαια, με την μακραίωνη κουλτούρα του αίματος και της λεηλασίας δεν πρόκειται να αλλάξει ειδικά όσο βρίσκεται υπό τις ηγεσίες και τις δομές του καπιταλισμού και του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και όσο η φιλοσοφία των λαών της διαμορφώνεται εκμεταλλευτικά στις βάσεις αυτές.

Αναζητώντας το περιεχόμενο της πολιτιστικής και πολιτισμικής επανάστασης για τον αραβικό κόσμο (και αφήνοντας κατά μέρος τις πραγματικά λυτρωτικές για την ανθρωπότητα προτάσεις της “θεωρίας των βιοτικών αναγκών”, που έχουν τεθεί υπό συνολική απαγόρευση) θα πρέπει ιστορικά να σταθούμε σε δύο φαινόμενα:

- την πραγματική αραβική άνοιξη της περιόδου από τα τέλη του 8ου έως τον 13ο μ.Χ. αιώνα, που στηρίζεται στον Αριστοτέλη και στην σκέψη του.

- την απελευθέρωση από τον ισλαμισμό που έφερε στον 20ο αιώνα, η επικράτηση “κοσμικών” σοσιαλιστικών κομμάτων του κινήματος “Μπαάθ”.

Ισως η δύση να θεώρησε εύκολο να αντικαταστήσει τις ηγεσίες των κρατών αυτών με κοσμικά καθεστώτα ανδρείκελων (αυτό συνέβη σε όλες τις χώρες). Κάποιοι όμως είχαν και τους τόπους συνάθροισης και διδαχής έτοιμους (τζαμιά), ώστε να έλθουν να αντικαταστήσουν τις εξουσίες που υπήρχαν και συμπολεμούσε η δύση. Η δύση ή δεν έβαλε καθόλου μυαλό από το παράδειγμα του Ιράν και του Αφγανιστάν ή τελικά επιδιώκει το γενικευμένο χάος σε όλο τον πλανήτη. Στα τζαμιά λοιπόν, φανατικοί ισλαμιστές, πολλές φορές αμερικανοσπουδαγμένοι και δυτικοσπουδαγμένοι, διδάσκουν αδαείς και αμόρφωτους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ότι η εντολή του Αλλάχ και ο λόγος του προφήτη είναι ο ιερός θρησκευτικός πόλεμος κατά των απίστων. Είναι δε μαθηματικά βέβαιο, ότι, καθώς οι κοινωνίες αυτές αποψιλώνονται από πνευματικούς και μορφωμένους ανθρώπους (που σπεύδουν να φύγουν στην δύση) και καθώς το ισλαμιστικό μοντέλο πολεμά κάθε γνώση και καταδικάζει σε αγραμματοσύνη τις γυναίκες – μανάδες, τα πράγματα θα γίνονται ολοένα και χειρότερα, ολοένα και πιο ακραία στον αραβικό κόσμο, κύρια στον σουνιτικό και με την περαιτέρω ανάπτυξη εσωτερικών εμφυλιακών τάσεων και προς τους σιίτες μουσουλμάνους (φαινόμενο έντονο στο Ιρακ και την Συρία).

Στην βάση των αιτίων της καταστροφής βρίσκονται και τα μοναρχικά καθεστώτα της αραβικής χερσονήσου. Μοναρχίες, χωρίς καν σύνταγμα, που αντλούν την εξουσία τους από τον Αλλάχ και τον Προφήτη. Αυτοί οι μονάρχες και τα καθεστώτα τους, αποτελούν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική βάση του σκοταδισμού. Αν κάτι όφειλε να προσπαθήσει να μεταβάλλει η δύση, ήταν αυτά τα καθεστώτα και όχι τις αραβικές “σοσιαλιστικές” δημοκρατίες. Ομως αυτά τα καθεστώτα του σκοταδισμού και του μοναρχισμού είναι “φίλοι” και - κυρίως και πολύπλευρα - πελάτες της κερδοκρατούμενης και εταιρειοκρατούμενης δύσης. Οπωσδήποτε όμως στο “σχέδιο σωτηρίας” της ανθρωπότητας και κατασίγασης του τέρατος, ένα μεγάλο κεφάλαιο είναι η αντικατάσταση αυτών των μοναρχιών και της κουλτούρας που δημιουργούν και φέρουν ως όχημα μαζί τους. Τα συμφέροντα όλων των δημιουργών και υποστηρικτών του ισλαμικού φονταμενταλισμού (Δύση, Μοναρχίες, Τουρκία, Ισραήλ) δημιούργησαν αυτό το θηρίο, που είναι ικανό να αιματοκυλήσει τον πλανήτη και να κατασπαράξει τους δημιουργούς του. Αν δεν παραμεριστούν αυτά τα συμφέροντα και δεν αφεθούν παράμερα, ο ενωμένος ακραίος ισλαμικός κόσμος, που φαντάζει στον παγκόσμιο χάρτη σαν δράκος από την Ινδονησία έως και την Αφρική, θα είναι σύντομα ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός.

Ακόμα και μόνο η επικράτηση της κουλτούρας του και ό,τι αυτό θα επιφέρει στην κουλτούρα όλου του πλανήτη, είναι ικανή να γυρίσει την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες πίσω ή να επιταχύνει την πορεία αυτοκαταστροφής της.

Η μόνη στρατηγική που έχει η δύση είναι να εξυπηρετεί άπληστα τα κανιβαλικά της συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Κανένας άνθρωπος, κανένας πραγματικός άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο ζοφερό παγκόσμιο μέλλον, στηριγμένο στο αίμα και τον φόβο, στηριγμένο στο μίσος και τον ανηλεή πόλεμο. Οσες εξουσίες στηρίχθηκαν και στηρίζονται στις αντιλήψεις και τις δοξασίες αυτές, θα πρέπει σύντομα να αλλάξουν, μαζί με τις αντιλήψεις και τις δοξασίες που τις στηρίζουν και τις συντηρούν.

 Το πιο πάνω οδοιπορικό ενεργειών είναι αδήριτα και αναπόδραστα αναγκαίο για όσους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την ανθρωπότητα. Η πολιτιστική και πολιτισμική επανάσταση σε κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές δομές και σε όσους και όσα προκαλούν το διανθρώπινο μίσος είναι το μόνο αντίδοτο της ανθρωπότητας έναντι της καταστροφής της.