ΣΟΚ και ΔΕΟΣ

 

ΣΟΚ και ΔΕΟΣ

Δεν ξέρω γιατί απορούν κάποιοι με τον COVID-19 και “ανησυχούν” για το μέλλον. Τα πράγματα είναι προδιαγεγραμμένα. Το “ελληνικό πείραμα” 2010 -2019 δείχνει τον δρόμο.

Α. Τότε για μία ακόμα φορά ήταν προδιαγεγραμμένα όσα θα γίνουν με την βία του “χρέους”. Δυστυχώς και πάλι η λαϊκή συσπείρωση ήταν μικρή και υποτυπώδης και όσοι διδαγμένοι από την ιστορία και την φιλοσοφία, ως μαθηματικοί και όχι ως προφήτες, δείχναμε το αποτέλεσμα της εξίσωσης, μείναμε μετεξεταστέοι από την ηλιθιότητά που επικρατεί. Εμφανίστηκαν τότε βέβαια ξανά διάφοροι διάττοντες μάγοι για να διασπάσουν το εν τη γεννέσει του κίνημα, να επιφέρουν μεταφυσικές συνιστώσες σε ένα απλό παιχνίδι που έμοιαζε με την Monopoly.

Σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων, το ΚΚΕ με τις δηλώσεις της γεν. γραμματέως του λίγες μέρες πριν τις πρώτες εκλογές του 2012 και ενώ δημοσκοπικά ήταν 2ο κόμμα, αρνήθηκε τον ρόλο του πολιτικού καταλύτη και τον παρέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα (το αποτέλεσμα και πάλι είχε προβλεφθεί).

Ηδη το καλοκαίρι του 2008, ένας από τους ουσιαστικούς πολιτικούς παράγοντες της αντίπερα όχθης, ο Κ. Σημίτης, με την έναρξη της διεθνούς οικονομικής κρίσης (Lehmann Bros), ζήτησε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. Δεν ήταν απλά συστημικός “λαγός”, γνώριζε προφανώς τα πράγματα, ίσως και το σχέδιο. Αποπέμφθηκε (ορθά) από τον Γ. Παπανδρέου. Δεν θα μπω στην αλληλογραφία μου με τον ΓΑΠ. Αντιλαμβάνομαι τις συνθήκες, το προδοτικό “Σημιτικό” μισό του κόμμα, την τραγικότητά του, την προσωπική αδυναμία να τραβήξει το “κάρο” της ελληνικής κοινωνίας μπροστά με ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, τους φόβους για την ζωή του. Καταλήξαμε εκεί που θα κατέληγε μία πτώχευση: σε ένα κούρεμα του δημοσίου χρέους. Δεν ήταν ούτε γενναίο, ούτε ανάλογο των αναγκών. Ακόμα και αυτό όμως το κούρεμα κατέληξε να φαγωθεί εν μία νυκτί από τις τράπεζες με την ανακεφαλαίωσηκαι να ξαναγίνει χρέος … . Αντί για παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας κάναμε ανακεφαλαίωση των δημίων της. Δεν συνεχίζω, από τα πολλά που μπορώ να γράψω θα χαθεί η στόχευση της τοποθέτησης.

Β. Οι κρίσεις, ακόμα και εάν είναι “τυχαίες” (ποτέ δεν είναι στην πραγματικότητα) κατά τα δόγματα της σχολής του Σικάγο, δηλ. τον θεωρητικό καπιταλ-φασισμό, πρέπει να αποτελούν βάση καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Αυτή είναι η κεντρική συστημική θέση και πραγματώνεται διαρκώς και με την πρόκληση κρίσεων. Στο ελληνικό πείραμα “ΣΟΚ και ΔΕΟΥΣ”, ένα ζήτημα δημοσίου χρέους που σκόπιμα προκλήθηκε και αναδείχθηκε διεθνώς, μετατράπηκε σε ζήτημα που αφορά την ιδιωτική πλευρά της οικονομίας και κυρίως τους άμεσους συντελεστές της εργαζόμενους. Με μνημόνια και μέτρα που γράφτηκαν από τα πρωτοπαλίκαρα του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ, μετατράπηκε σε εσωτερική υποτίμηση και κοινωνική δυστυχία, η στρεβλή οικονομία που αποτελούν οι ίδιοι. Το ζήτημα από καθαρά ταξικό απέκτησε και εθνικές ζημιογόνες προεκτάσεις με το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας, που και πάλι ζημιώνουν με ταξικά κριτήρια την ελληνική κοινωνία.

Γ. Οπως όλες οι κρίσεις του καπιταλισμού, έτσι και αυτή εδράζεται επί πραγματικής βάσης. Ο COVID 19 υπάρχει. Ολες οι κρίσεις εδράζονται επί του πραγματικού, για να γίνουν πιστευτές και να προκαλέσουν ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, φόβο και ανάγκη. Θα πρέπει να σκεφτείτε γιατί δόθηκε το όνομα COVID 19 στον ιό. Προφανώς για την πραγμάτωση του σχεδίου, θα ακολουθήσουν και άλλοι COVID ή όπως αλλιώς ονομαστούν με 21, 25, 27 29 ως συνοδό αριθμό. Το ότι τόσο διεθνώς, όσο και εδώ έσπευσαν να αποκαλέσουν μία επιδημία, ως πανδημία, φανερώνει τις προθέσεις τους. Το ότι δεν λήφθηκαν από την 1η εβδομάδα μέτρα παγκόσμιου αποκλεισμού, ώστε μέσα σε ένα μήνα να έχει τελειώσει το ζήτημα Covid 19, αποτελεί αμάχητο αποδεικτικό στοιχείο.

Σας έγραψα από την αρχή της εμφάνισης του ιού, τον τεράστιο ρόλο που πρέπει να έχει ο αγώνας της ανθρωπότητας για τον έλεγχο της βιοτεχνολογίας. Δυστυχώς δεν το καταλάβατε ότι η πηγή ισχύος του αντιπάλου, το όπλο του για το μέλλον, πρέπει να καταληφθεί. Πρέπει να τεθεί υπό τον άμεσο έλεγχο των λαών.

Αυτό που μας περιμένει, καθώς για μία ακόμα φορά μένουμε με δεμένα τα χέρια και ανήμπορο το μυαλό, είναι προφανώς στην εκθετική του διάσταση μία κατάσταση που θα μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας και επειδή με έχετε κάνει να βαριέμαι στην πραγματικότητα να κάτσω να σας το γράψω ως μυθιστόρημα θα σας δώσω μερικές από τις συνιστώσες τους.

Το πρώτο και προφανές που δεν θέλει και πολύ μυαλό για να το εννοήσουμε, είναι η στόχευσή τους στον τερματισμό της αυτόνομης μικρομεσαίας οικονομικής δραστηριότητας με σκοπό την συγκέντρωσή της σε ελεγχόμενους μεγάλους πολυεθνικούς σχηματισμούς. Σε αυτό το στάδιο δεν θα τα καταφέρουν απόλυτα, αλλά ένα 25-30% της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας είναι για αυτούς ένας εφικτός στόχος, που αν ψάξετε τα κιτάπια των συνεδρίων τους, θα τον δείτε, ως στόχο μεγέθυνσης της επιρροής και ελέγχου τους.

Το δεύτερο βασικό στοιχείο (που κατά τον ντετερμινισμό/διαλεκτική της κοινωνικής λειτουργίας θα έλθει και αυτόθροα) είναι η περιστολή των δυνατοτήτων αντίδρασης και αντίστασης των θητών του Πλάτωνα, της “πλέμπας”, όπως την αποκαλούν. Η επιβολή μέτρων που θα μονιμοποιηθούν και κυρίως σε αυτό το στάδιο η αντίληψη της πλειοψηφίας για τα πράγματα, αποτελεί ουσιώδη στόχευση και μαγιά για το μέλλον.

Το τρίτο μέρος αφορά τον μεγαλύτερο μαζικό εμβολιασμό της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτός θα γίνει εμμέσως υποχρεωτικός και η πιστοποίησή του μέσο επιβίωσης. Αυτό που απομένει είναι ένα τυχαίο λάθος στο εμβόλιο, κάτι που δεν είχε προβλεφθεί από τις κατασκευάστριες εταιρείες, που έσπευσαν να ικανοποιήσουν την παγκόσμια ανάγκη (ας πούμε π.χ. στειρότητα, κάποια εγκεφαλική βλάβη κ.ο.κ.). Ευγονισμός και κουμποτισμός θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας υβριδικής κοινωνίας, όχι βέβαια για την συνολική πορεία της ανθρωπότητας προς ένα καλύτερο αύριο, αλλά προσαρμοσμένα στις ανάγκες της άρχουσας τάξης, “ανώτερων” ανθρώπων. Και αυτή θα την καταστρέψει η γονιδιακή εντροπία, αλλά θα πάρει αιώνες, αφού θα τους αφήσουμε να μας εξοντώσουν εμάς και να μεταλλάξουν τους απογόνους μας.

Η “αναγκαιότητα” θα γεννήσει μία νέα κοινωνία, σε έναν πλανήτη με πλατωνικά χαρακτηριστικά και πολύ λιγότερους κατοίκους ελεγχόμενου αριθμού και “νέων” ελεγχόμενων αντιλήψεων. Η ιστορία θα ξαναγραφτεί ως λογισμικό σε σκληρό δίσκο ενεργειακής υπόστασης και θα διαγράψει τις “επιζήμιες” για το σύστημα συνιστώσες. Ο έλεγχος σε κάθε επίπεδο θα είναι άλλου επιπέδου και περιεχομένου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα θαφτούν οριστικά στον τάφο που θα προξενήσει η “ανάγκη”. Αν διαθέτετε λίγη φαντασία, μπορείτε να συλλάβετε την συνέχεια του οργουελιανού “1984”.

Επειδή (με καθοδήγηση) εκπόνησα στο παρελθόν ένα ολιστικό σχέδιο – μοντέλο

ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας για τον πλανήτη, αλλά δεν έτυχε ιδιαίτερης αποδοχής, η μόνη ελπίδα για τα παιδιά μου είναι να αποτελεί έναν πειραματικό σπόρο για την ανθρωπότητα, που αφού διατυπώθηκε, θα διασπαρεί ως αγριόχορτο. Εναν σπόρο λογικής, αντίστασης στην παραφροσύνη όσων υπηρετείτε, όπου και εάν εντάσσεστε.

Ο ρεαλισμός μου, ωμός και “κυνικός”, μου υπαγορεύει να μην ασχολούμαι μαζί σας. Είσαστε μία ομάδα άχρηστων που και με τον εαυτό της να παίξει, θα καταφέρει να χάσει. Απλά με πιάνει η λύπηση για τα άδολα παιδιά που θα γεννηθούν σε καθεστώς απόλυτου ελέγχου της ζωής τους … .

Αυτά (και πολλά σας είπα).