ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ και ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ

ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ και ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ

 Η ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον αυτή που θέλει να θεωρείται ή να αυτο-θεωρείται “σκεπτόμενη” είναι και πάλι διχασμένη για θέματα που και πάλι άπτονται μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού και αυτών σε σχέση με πολυεθνικά (δήθεν διεθνικά) μορφώματα.

Στην πραγματικότητα ο ίδιος διχασμός ακολουθεί τον αιώνιο διχασμό μεταξύ ορθολογισμού/ορθού λόγου και ιδεαλισμού και είναι αποτέλεσμά του.

Οπως έχω υποστηρίξει και σε προηγούμενα κείμενά μου, ο αληθής πατριωτισμός είναι μία πραγματική βιωματική κατάσταση με υπόσταση που στηρίζεται στον ορθό λόγο των βιοτικών αναγκών, δηλ. στην ίδια την ανθρώπινη ζωή. Αντίθετα, ο εθνικισμός αποτελεί ακραίο ιδεαλισμό, δηλαδή αυθαίρετο πεδίο θέσεων και κατ’ εμέ και ουσιαστική ψυχασθένεια.

Για την ιστορική προέλευση και τον χαρακτηρισμό των ρευμάτων υπάρχουν παλαιότερα μη δημοφιλή κείμενά μου.

Κατά την ταπεινή γνώμη μου υποδεέστερη της γνώμης όλων σας, μόνο ό,τι έχει βάση στις ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες και συνδέεται βιωματικά με αυτές, δηλ. με την ανθρώπινη ζωή, ύπαρξη και υπόσταση έχει πραγματική αξία.

Οσα αποτελούν ιδεαλιστικές νεφέλες είναι αυθαίρετες αξιωματικές θέσεις ετσιθελισμού που διαστρέφουν την αντίληψη στο μυαλό οποιουδήποτε ανθρώπου, από όπου και εάν προέρχονται και από οποιαδήποτε φιλοσοφική, πολιτική κοινωνική ή άλλη βάση και εάν εκκινούν. Το αυτό ισχύει και για την πορεία των πραγμάτων και την κατάληξή τους ως στόχο της ύπαρξής τους. Εάν πορευόμαστε με ιδεαλιστικούς μύθους η πορεία μας αργά ή γρήγορα θα συγκρουστεί με την πραγματικότητα της ζωής και θα προκαλέσει σχάσεις και καταστροφές, αφού θα αντιστρατεύεται την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Θέλω να το εννοήσουμε και να το ξεκαθαρίσουμε μέσα μας το πραγματικό κριτήριο για ο,τιδήποτε είναι η αλήθεια της ζωής. Είναι το αυθεντικό και απαραίτητο εγκεφαλικό “λογισμικό” και όχι επίκτητη διαβολή ή συνήθεια.

Στην Ελλάδα, όμως, του ιδεαλισμού χιλιάδες χρόνια καλλιεργείται το αξιωματικό ψεύδος, οι γενικές θεωρήσεις και γενικεύσεις που κονιορτοποιούν κάθε πραγματικότητα. Θα αποφύγω την ιστορική διαδρομή με θέσεις-παραδείγματα από την ελληνική ιστορία (από την αρχαιότητα έως σήμερα). Θα υπενθυμίσω όμως ότι ο “πατριωτισμός” πολλάκις χρησιμοποιήθηκε από τους εθνικιστές (ακόμα και – φευ – από τους συνεργάτες του Αξονα) για να κονιορτοποιήσει ανθρώπους και αλήθειες. Αντίστοιχα, έννοιες όπως “προοδευτισμός”, φιλελευθερισμός, εκσυγχρονισμός, ενωμένη Ευρώπη, παγκοσμιοποίηση και ανάλογες αποτέλεσαν ομοίως ιδεαλιστικό όχημα παραπλάνησης.

Κάτι ανάλογο περιέχει και η σημερινή ελληνική (ίσως και διεθνής συγκυρία) την σύγκρουση δύο άθλιων ιδεαλισμών που κονιορτοποιούν τον άνθρωπο και τον θέτουν στην υπηρεσία της εκμεταλλευτικής αθλιότητας που ενσωματώνουν και τις γέννησε. Στην πραγματικότητα, είτε αποκαλείται πατριωτισμός, είτε εθνικισμός, είτε διεθνισμός, είτε παγκοσμιοποίηση, είτε με οποιονδήποτε τίτλο, ο,τιδήποτε θέτει τον άνθρωπο στην υπηρεσία ιδεαλιστικής εκμετάλλευσης είναι κίβδηλο, απάνθρωπο και καταστροφικό.

Θέλω να τονίσω ότι ιδανικές εικόνες της Ελλάδας, ως ενιαίο σύνολο φυσικών στοιχείων και χαρακτηριστικών (π.χ. “γαλάζιες θάλασσες”, “καταπράσινα βουνά”, βουερά ποτάμια κλπ.) τα “θεοποιημένα” ως η πατρίδα, αποτελούν ιδεαλιστικά κατασκευάσματα με εθνικιστική ροπή, που δεν έχουν καμία σχέση με τον καλώς εννοούμενο φυσικό πατριωτισμό. Το ίδιο και οι εθνοτικές διαιρέσεις που δίδουν ή αφαιρούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά για να συμπιέσουν και να κονιορτοποιήσουν ανθρώπους ενταγμένους στις ιδεαλιστικές και ετεροκαθοριζόμενες ανάγκες του “έθνους”.

Κανένα έθνος, καμία πατρίδα, καμία “ευρώπη” και κανένα μόρφωμα δεν έχει αξία εάν κονιορτοποιεί τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους στον βωμό “ιδεών” και συμφερόντων. Καμία “πατρίδα” δεν έχει αξία για τον λαό της εάν λειτουργεί σαν την “Λέγκω” του τραγουδιού του Γιάννη Μαρκόπουλου. Την πατρίδα που φτιάχνεται από “μεγάλες” ιδέες και χρησιμοποιείται πολέμους και εκμετάλλευση ανθρώπων στον βωμό της και στον βωμό του έθνους σας την επιστρέφω και εγώ και όσοι βασανίζονται από αυτή.

Καμιά πατρίδα δεν είναι όμορφη και δεν πρέπει να υπάρχει, ούτε την θέλουν οι άνθρωποι, εάν χρησιμοποιείται ως τόπος μαρτυρίου τους.

Καμία πατρίδα και καμιά κοινωνία δεν έχει αξία χωρίς πραγματική δημοκρατία, χωρίς ισότητα, χωρίς κοινή πορεία των ανθρώπων για την κάλυψη των αναγκών τους.

Πατρίδες – κάτεργα, στρατώνες και φυλακές του κάθε ιδεαλισμού προσωπικά σας τις επιστρέφω και δεν έχουν λόγο ύπαρξης στην αυριανή ανθρωπότητα.

Οι φυλακές του πατριδο-ιδεαλισμού είναι το ίδιο απάνθρωπες με τις αυτοκρατορίες της παγκοσμιοποίησης με τις οποίες δήθεν συγκρούονται για να εξαφανίσουν τα δίκαια των ανθρώπων και να τους θυσιάσουν στον βωμό των αξιωμάτων τους.

Τίποτα δεν έχει αξία αν δεν υπηρετεί τον άνθρωπο και τις πραγματικές ανάγκες του για να τον απελευθερώσει.