ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Αυτό που προσπαθούν με μανία να αποκρύψουν και να μην αναφέρουν τα πλήρως ελεγχόμενα δυτικά Μ.Μ.Ε. (φυσικά και της Ελλάδας) είναι η πραγματική αιτία του προσφυγικού ζητήματος, όσο αφορά τις αραβικές χώρες. Η αιτία αυτή δεν είναι άλλη από τον πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ακόμα και στην Λιβύη. Αντίστοιχες καταστάσεις πολιτικών, εθνικών και θρησκευτικών διωγμών εξακολουθούν να υφίστανται σε χώρες όπως το Μαρόκο, η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ και αλλού για να μιλήσουμε μόνο για τα κράτη του Μεσογειακού τόξου, αφού αντίστοιχα ζητήματα υφίστανται και στην υποσαχάρια Αφρική.

Αυτό που πρέπει να εννοήσουμε όλοι είναι ότι κύρια αιτία των προσφυγικών κυμάτων και μετακινήσεων είναι οι πόλεμοι που έχουν ενσκήψει και εξελίσσονται στις χώρες αυτές, νοούμενοι ως εμφύλιοι, αλλά πάντοτε με σοβαρό διεθνές υπόβαθρο και υποκίνηση. Η ίδια υποκίνηση, έχοντας και σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο και περιεχόμενο, θέτει ως στόχο των προσφύγων την μετακίνησή τους στα πλουσιότερα ευρωπαϊκά κράτη, όπου οι “πρόσφυγες” ελπίζουν ότι θα βρουν την γη της δικής τους “Επαγγελίας” ... . Ενώ δηλαδή υφίσταται ο πόλεμος ως αιτία της προσφυγοποίησης, οι ξεριζωμένοι αντί να μάχονται στην πατρίδα τους για την επιστροφή τους και προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος, βλέπουν την προσφυγιά και την κρίση ως ευκαιρία για να “αποδράσουν” νόμιμα στην Δυτική Ευρώπη της, κατά την ιδέα τους, ευδαιμονίας. Η λογική εξίσωση του πρόσφυγα είναι ότι πολεμά για να νικήσει και να επιστρέψει στον τόπο του. Η ίδια λογική εξίσωση του ξεριζωμού και της σωτηρίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να νοιώθει σωσμένος και με εκπλήρωθέντα τον σκοπό της σωτηρίας φτάνοντας εκτός εμπόλεμης ζώνης ή σε ένα ασφαλές κράτος. Και στις δύο λογικές εξισώσεις το αποτέλεσμα, δηλ. η εκπεφρασμένη μανιωδώς επιδίωξη μετάβασης σε πλούσιες χώρες της Ευρώπης καταδηλοί ότι στην εγκεφαλική λογική ακολουθία έχει εισέλθει και κάποιος όρος ισχυρός, ισχυρότερος του κατανοητού και λογικού, ώστε το αποτέλεσμα να θέτει ως στόχο όχι την σωτηρία, όχι την επιστροφή στην πατρίδα, αλλά την μετάβαση στις πλούσιες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Από την λογική ανάλυση προκύπτουν τα πολλά και κρίσιμα επίπλαστα όσων συμβαίνουν:

- Στην Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού διεξάγονται ολοκληρωτικοί και γενικευμένοι “εμφύλιοι” πόλεμοι με θρησκευτικά, εθνικά και δευτερευόντως και πολιτικά θεωρητικά ζητήματα. Οι πόλεμοι αυτοί δεν έχουν λήξει με νίκη της μίας ή της άλλης πλευράς, ώστε οι ηττημένοι να αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Η λογική συνέπεια της κατάστασης “εκκρεμότητας” θα ήταν να μάχονται οι δυνάμενοι να πάρουν όπλα και να φροντίσουν να απομακρύνουν (αν δεν μπορεί το ζήτημα να αντιμετωπιστεί εσωτερικά) όσους αδύναμους έχουν ξεριζωθεί από τον τόπο τους (ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδία – αν και στην Συρία με τον κυβερνητικό στρατό πολεμούν και κάποιες γυναίκες). Το ό,τι βλέπουμε νέους άνδρες να φεύγουν ως πρόσφυγες προς την Δυτική Ευρώπη προσδίδει στην προσφυγιά ένα κατά μέρος επίπλαστο.

- Ο πόλεμος στην Συρία (αλλά και στο Ιράκ), είναι ο κατεξοχήν τεχνητός και επίπλαστος πόλεμος. Είναι πόλεμος που δημιουργήθηκε από το εξωτερικό και δεν είναι στην πραγματικότητα εμφύλιος. Στα πολυεθνικά και πολυθρησκευτικά αυτά κράτη ζούσαν επί αιώνες στα ίδια χωριά και πόλεις, άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών, ακόμα και γλώσσας. Ξαφνικά προέκυψε μεταξύ τους ένας εσωτερικός πόλεμος που τους διαίρεσε, χωρίς πριν να υπάρχουν ένοπλες ομάδες ή ακραίοι εθνικοί ή θρησκευτικοί διαχωρισμοί. Κατά την λογική ανάλυση και επειδή για τους ανωτέρω λόγους μεταξύ των προσφύγων βρίσκονται αντιμαχόμενοι και μάλιστα άνθρωποι που ο ένας στερείται την πατρίδα του λόγω της πολεμικής του άλλου, θα έπρεπε μεταξύ τους να είναι συχνές οι άγριες και ακραίες διαμάχες. Ομως αυτό δεν συμβαίνει. Μπαίνουν στην ίδια βάρκα και ακολουθούν ενωμένοι την πορεία προς την Δύση, χωρίς ακραίες διαφωνίες και επεισόδια μεταξύ τους. Αυτό αποδεικνύει, πέραν του κοινού σκοπού, ότι πραγματικές εσωτερικές αιτίες εμφυλίου, μεταξύ των ανθρώπων στην Συρία, στο Ιράκ και αλλού δεν υφίστανται. Ο πόλεμος δημιουργήθηκε από όσους αναφέρονται στο κείμενο και τους εσωτερικούς πράκτορές τους. Το γεγονός ότι ο στρατός του ISIS, αλλά και των “αντιφρονούντων” συγκροτήθηκε και συγκροτείται πολυεθνικά και μάλιστα από μισθοφόρους, καταδεικνύει και αποδεικνύει το επίπλαστο των πολέμων αυτών, που δημιουργήθηκαν και υποδαυλίστηκαν από εξωγενείς παράγοντες.

Ομως και παραταύτα και επειδή εκατομμύρια άνθρωποι βασανίζονται και αλληλοεξοντώνονται στην πατρίδα τους (για αυτούς νοιάζεται κανείς στην Δύση ;), αν οι πόλεμοι δεν σταματήσουν, τότε κανείς από όσους μιλούν αποκλειστικά για το προσφυγικό ως πρόβλημα δικό τους, της χώρας και της κοινωνίας του δεν είναι σοβαρός, αλλά αυτογελοιοποιείται και πρέπει να γνωρίζει την ανοικτή απαξίωση και κατακραυγή. Το “προσφυγικό” ως πρόβλημα δεν μπορεί να τίθεται ανεξάρτητα από την πραγματική του αιτία: τον πόλεμο. Ούτε μπορεί κανείς να μην στοχάζεται εκείνους που πολεμούν και παραμένουν περισσότερο από τους πρόσφυγες και οφείλει να τους στοχάζεται περισσότερο από όσους θεώρησαν τον πόλεμο ευκαιρία για να πραγματοποιηθεί στο ιδεαλιστικό πεπρωμένο τους. Το να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος είναι η μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη ευχή κάθε πραγματικού ανθρώπου.

“ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ” ή “ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ”

Οι πόλεμοι στον αραβικό κόσμο και στην ευρύτερη περιοχή δεν είναι τυχαίοι. Αποφασιστικό και άμεσο ρόλο σε αυτούς έπαιξε η ιμπεριαλιστική συμμορία της Δύσης που στρατιωτικά επιχειρεί υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ, με προεξάρχουσες τις Η.Π.Α. και τα άλλα “ισχυρά” κράτη μέλη του. Μετρήστε λοιπόν πολέμους, εμφυλίους και σπαραγμούς στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Τυνησία, στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Συρία ... . Μπροστά, αλλά και πίσω, από όσα συνέβησαν είναι οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και διάφορα άλλα κράτη της περιοχής με ισχυρά και πολλές φορές και ιστορικά πολιτικά συμφέροντα. Από την ανάλυση, έστω ως αναφορά, δεν μπορεί να απουσιάζει το διεθνές μεγάλο κεφάλαιο και οι εταιρείες εκφραστές του, αφού συστημικά στα κράτη αυτά, η εξουσία είναι άμεσα και υποτελώς συνδεδεμένη με τις μεγάλες κεφαλαιοκρατικές δομές και εκφράζει ως “εθνικά” και “πολιτικά” τα δικά τους συμφέροντα. Μια ματιά στα επιχειρηματικά συμβόλαια εκμετάλλευσης φυσικών πόρων, υπηρεσιών και προμηθειών, που άλλαξαν χέρια ευθύς αμέσως με την επικράτηση των “αραβικών ανοίξεων” είναι ικανή να πείσει και τον ποιο αδαή ή καλόπιστο ως προς την σκοπιμότητα των κινήσεων αυτών.

Για να εννοήσουμε την σκοπιμότητα, την προέλευση, την πατρότητα και τον σχεδιασμό της “αραβικής άνοιξης” θα πρέπει σε μία συνολική θεώρηση να παρατηρήσουμε ότι “αραβική άνοιξη” υπήρξε αποκλειστικά σε μεσογειακά αραβικά κράτη όπου η εξουσία βρισκόταν στα χέρια σοσιαλιστικών κομμάτων “Μπαάθ”. Σε όλα αυτά τα κράτη η εξουσία είχε περιέλθει στα μπααθικά κόμματα με επαναστατικές διαδικασίες. Τα κράτη αυτά είχαν σύνταγμα και μία ευρεία αντίληψη ελευθεριών και κοσμικότητας, πολύ πιο ανεκτική και φιλελεύθερη από τις αραβικές μοναρχίες του μαύρου σκοταδισμού και της πλήρους ανελευθερίας, οι οποίες “ω του θαύματος” παρέμειναν άθικτες και στηρίζουν έμπρακτα τις “απελευθερωτικές ανοίξεις” . Ομως το πρόσχημα της Δύσης στην ανοικτή οργάνωση, επέμβαση και κάθε λογής υποστήριξη των “αραβικών ανοίξεων” ήταν η έλλειψη ελευθεριών σε αυτά τα κράτη, αν και την ίδια ώρα οι μονάρχες σύμμαχοί τους δεν έχουν παραχωρήσει ούτε καν συντάγματα στους υπηκόους τους και κυριολεκτικά κάνουν ό,τι θέλουν. Κοντά σε όλους αυτούς έδρασαν η Τουρκία και το Ισραήλ, δύο κράτη που έχουν ολοκληρωτικό εθνικό “γονιδίωμα” και ουσιαστικά συμφέροντα (συγκρουόμενα πολλές φορές) στην περιοχή. Δυστυχώς στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των πολιτικών είναι τσαρλατάνοι, που δεν έχουν καν μελετήσει το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό “γονιδίωμα” των γύρωθεν κρατών. Οι σκοποί όλων των παραγόντων της περιοχής είναι σαφείς. Η Τουρκία φέρει τον μεγαλοϊδεατισμό της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιδιώκει κράτη διαλυμένα, που να αποτελούν εύκολη λεία για ενσωμάτωση. Το Ισραήλ επιδιώκει εσωτερικούς εμφυλίους μεταξύ των Αράβων, ώστε να μην ασχολούνται με αυτό. Η Σαουδική Αραβία, πέρα από την διατήρηση του καθεστώτος, έχει το δικό της μεγαλοϊδεατισμό προσβλέποντας στην δημιουργία μιας νέας ισλαμικής – αραβικής αυτοκρατορίας πιστών, στα πρότυπα του Κορανίου και του Μωάμεθ. Τα χαλιφάτα που δημιουργούνται με εντολή της είναι τα προγεφυρώματα και σκοπός τους είναι η ενσωμάτωσή τους στην “Αραβική Αυτοκρατορία”. Οι δυτικοί επιδιώκουν όπως πάντα την διάλυση, τον έλεγχο, τον πλούτο και τα κέρδη από την λεηλασία των φυσικών πόρων. Αυτό κάνουν αιώνες τώρα και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά.

Τον προσεκτικό παρατηρητή θα έπρεπε να προβληματίσει έντονα και το φαινόμενο της ταχείας δημιουργίας ένοπλων αντάρτικων ομάδων και της ταχείας επικράτησής τους έναντι τακτικών στρατών. Μάλιστα, οι ομάδες αυτές συγκροτήθηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό πολιτικό υπόβαθρο και αντίληψη. Πρόκειται για ομάδες που οργανώθηκαν, εξοπλίστηκαν και ενισχύθηκαν ακόμα και με ενεργό συμμετοχή (βλ. Λιβύη) από τα κράτη του ΝΑΤΟ, τους μονάρχες της Αραβικής χερσονήσου, την Τουρκία και του Ισραήλ.

Το αποτέλεσμα της “αραβικής άνοιξης” ήταν ο αλληλοσπαραγμός και η συνεχής διάλυση, από την οποία θα επέλθει μεσομακροπρόθεσμα ισχυρό πλήγμα στην Δύση και στους ανωτέρω, αφού σύμφωνα με την κουλτούρα των λαών αυτών και την ιστορική τους προέλευση και θέση, θα επέλθει η συγκρότηση νέων ευρύτερων κρατικών θεσμών, που θα έχουν αυτή την ανάμνηση της συμπεριφοράς της Δύσης για την οποία υπάρχει βεβαίως και αμαρτωλή προϊστορία. Ο συνασπισμός του μεσαίωνα δεν έχει την δυνατότητα να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα και οι λαοί αυτοί είναι ιστορικά εκπαιδευμένοι να γεννούν ηγέτες με ισχυρές εξουσίες.

Στην Τυνησία που έγινε το ξεκίνημα, η κατάσταση ηρεμίας δεν θα κρατήσει πέραν του 2017. Η Λιβύη είναι απολύτως διαλυμένη και σπαράσσεται από εμφύλιο. Στην Αίγυπτο, την μεγαλύτερη χώρα της περιοχής, μετά την τραγωδία με τους μουλάδες επικράτησε ξανά ο στρατός, αλλά ο εμφύλιος υποβόσκει. Στην Συρία, ο πόλεμος συνεχίζεται ... . Το Ιρακ, που αποτέλεσε θέατρο ωμής στρατιωτικής επέμβασης και κατάληψης, όπως και το Αφγανιστάν είναι βομβαρδισμένες σκηνές θεάτρου εμφυλίου πολέμου.

Σε όλες αυτές τις χώρες, το ακραίο μουσουλμανικό κίνημα, που δημιουργήθηκε χρόνια πριν από τις ίδιες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, στο Αφγανιστάν με σκοπό να πολεμηθεί η νόμιμη κομμουνιστική κυβέρνηση, είχε και τους τόπους συγκέντρωσης (τζαμιά) και τους ηγέτες, ώστε να είναι έτοιμο να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στην διάδοχο κατάσταση.

ΤΟ “ΤΕΡΑΣ” ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ...

Εχοντας μετατραπεί σε ένα ισχυρότατο κίνημα, το κίνημα του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού, όχι μόνο έχει μπει στην φάση της διεθνοποίησης, αλλά πλέον προσπαθεί να συγκροτήσει μία τεράστια ενότητα στον κόσμο του σουνιτικού Ισλάμ (ίσως και του όλου Ισλάμ). Οι ίδιοι οι έξωθεν δημιουργοί του βρίσκονται πλέον απολύτως σαστισμένοι, καθώς αντιλαμβάνονται ότι, αργά ή γρήγορα, δεν θα μπορούν να το ελέγξουν, αφού στηρίζεται στον φανατισμό της αμάθειας, στο μίσος για καθετί διαφορετικό και στην “θεϊκή” εντολή για συνολική θρησκευτική και πολιτική κυριαρχία με οποιοδήποτε προσωπικό τίμημα.

Δημιούργησαν ένα τέρας και τώρα αντιλαμβάνονται ότι παρότι το τρέφουν και το ενισχύουν, αυτό είναι ικανό να τους καταπιεί και να τους κατασπαράξει. Το γεγονός ό,τι αμήχανα χαϊδεύουν το “θηρίο”, μήπως και δεν τους κατασπαράξει, είναι χαρακτηριστικό της αμηχανίας τους. Βεβαίως οι δυνάμεις του σκότους που δημιούργησαν το θηρίο αποσκοπούσαν σε χαλιφάτα και προτεκτοράτα με υπήκοους υπό τον έλεγχό τους, χωρίς να έχουν κατανοήσει την ενωτική δύναμη του κορανίου, την απουσία άλλης πλην της αραβικής εθνικής συνείδησης, την δύναμη της ενότητας και του κοινού σκοπού του ισλάμ, που έχει μετατρέψει σε ένα ενιαίο έθνος τους μουσουλμάνους σουνίτες σε κάθε γωνιά του πλανήτη και μάλιστα με σημαντική οικονομική ισχύ λόγω του πετρελαίου που παράγουν στις χώρες τους.

Η “αραβική άνοιξη” που διέλυσε το “κοσμικό Ισλάμ” και την εκδοχή του αυτή, αυτή που αντικατέστησε κάθε άλλο ένδυμα με τσαντόρ και μπούργκες και έπεισε εκατομμύρια ανθρώπους ότι ο θάνατος στον πόλεμο ή η αυτο-ανατίναξη είναι η οδός για τον σίγουρο παράδεισο και εντολή του Αλλάχ, είναι η ουσιαστική και ακραία εγκληματική τους πράξη. Αντί για την άνοιξη, έφεραν τον μεσαίωνα και τον χειμώνα.

Η ίδια η ιμπεριαλιστική δύση είναι η δημιουργός του φαινομένου-τέρατος και στο αισχρό και μαύρο αποικιοκρατικό της γονιδίωμα, δεν βρίσκεται μόνο η αιτία της δημιουργίας του, αλλά δεν υπάρχει και κανένα ίχνος λύσης και δυνατότητας κίνησης προς αυτή. Μουλάδες που εκπαιδεύτηκαν στα πανεπιστήμια της Δύσης, στα πανεπιστήμια του γνωσιακού σκοταδισμού και του ολοκληρωτισμού της δύσης, δίδαξαν και διδάσκουν αγράμματες μανάδες, αδαή παιδιά και οργισμένους άνδρες – κυρίαρχο φύλο κατά το κοράνι – τις δικές τους εκδοχές και ερμηνείες για το ιερό κοράνι και τις εντολες του Αλλάχ. Κανείς δεν έχει την δύναμη να σταματήσει τις ορδές τους, ούτε στα μέρη που ζούσαν μπορούν πλέον να ζήσουν μαζί με “αλλόθρησκους άπιστους”, “ο κύβος ερρίφθη” ... .

Η ίδια η Δύση της αποικιοκρατίας έχει στο γονιδίωμά της την συστηματική πνευματική υποβάθμιση των λαών για να μπορεί να τους ελέγχει πουλώντας τους καθρεπτάκια και ψέμματα, με σκοπό το κέρδος των κεφαλαιοκρατών και τον εξουσιαστικό εκμεταλλευτικό έλεγχο. Η χυδαία και απάνθρωπη φύση της Δύσης δεν είναι μόνο ένας στόχος των λαών αυτών που βίωσαν καλά στο πετσί τους την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό, αλλά και αιτία της έλλειψης κάθε δυνατότητας λύσης, που θα προέρχεται από την ίδια την Δύση και την κουλτούρα της..

ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝ

Εμείς ως κίνημα της βαθειάς ανάλυσης γνωρίζουμε τις παραμέτρους που συνθέτουν την λύση. Τουλάχιστον μπορούμε να στοχαστούμε, να αναλύσουμε και να συνθέσουμε.

Ενα μέρος κομμάτι της λύσης είναι η εθνική συνείδηση, έναντι της θρησκευτικής ισλαμικής συνείδησης της αδελφότητας και της ενότητας κατ' εντολή του Αλλάχ και του Προφήτη. Η σημερινή Δύση που θέλει να στήσει παγκοσμιοποιημένες εταιρικές αυτοκρατορίες, πολεμώντας τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης και του διαφωτισμού, κατ' ουδένα τρόπο δεν επιθυμεί και δεν μπορεί να διδάξει λύσεις στηριγμένες στην “εθνική συνείδηση”. Αλλωστε αυτές αποτελούν λύσεις μακροχρόνιες και προϋποθέτουν διδαχές και δοξασίες που επικρατούν επί γεννεές ανθρώπων, ώστε τότε μόνο να καταστούν συλλογικό κεκτημένο αντίληψης. Το μόνο που σκέφτεται και έχει στην διάθεσή της σήμερα η Δύση (ίσως και όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα) είναι η αξιοποίηση του έθνους με την εντονότερη εθνική συνείδηση στην περιοχή: των Κούρδων. Η δημιουργία κουρδικού κράτους σε εδάφη του σημερινού Ιρακ, της Τουρκίας και της Συρίας, αποτελεί μία λύση στην οποία μάλλον θα καταλήξει αναπόδραστα η Δύση και ο υπόλοιπος πλανήτης. Ενα κράτος εθνικό, ως προμαχώνας και “μαξιλάρι” που παρεμποδίζει τον επεκτατισμό του αραβικού ισλάμ περικλείοντας προς βορρά την καυτή ισλαμική ζώνη. Αν αυτό δεν γίνει σύντομα, τότε η σουνιτική ισλαμιστική κουλτούρα θα εξαπλωθεί ταχύτατα προς τον βορρά.

Το κουρδικό κράτος αποτελεί την πιο άμεση κίνηση που οφείλει να πραγματοποιήσει η Δύση. Συναντά βεβαίως την αντίδραση της Τουρκίας, η οποία θα χάσει εδάφη. Τα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα της Τουρκίας καταδεικνύουν ένα ακραίο εθνικιστικό γονιδίωμα από τον πρώτο διδάξαντα τον “εθνο-ολοκληρωτισμό” Κεμάλ – πατέρα των Τούρκων – Ατατουρκ. Το γονιδίωμα αυτό μπολιάστηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες με τον μεγαλο-ιδεατισμό του νεο-οθωμανισμού. Είναι σαφές, ότι η Τουρκία προκειμένου να δεχθεί την δημιουργία κουρδικού κράτους (το οποίο πάντοτε θα βλέπει ως αντικείμενο κατάκτησης της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας) θα ζητήσει εδαφικά ανταλλάγματα στην Β.Δ. Συρία, στην Θράκη, το Αιγαίο και ίσως και στο μουσουλμανικό βαλκανικό τόξο. Ολα αυτά αντιλαμβάνεστε τι σημαίνουν για την Ελλάδα. Το μόνο που έχει να κάνει και οφείλει να κάνει η Δύση είναι να αρνηθεί και να επιτρέψει στην Ρωσία να επιφέρει τα αναγκαία πλήγματα στην Τουρκία, ώστε να αδυνατίσουν οι στρατιωτικές της δομές, χωρίς να εξαγριωθεί όμως ο εθνικισμός των Τούρκων και έχουμε απρόβλεπτες εξελίξεις. Η τελική πρόβλεψή μας είναι, όμως, ότι η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα γνωρίσει εσωτερικό ζήτημα, από την εξάπλωση του σουνιτικού ισλαμικού φανατισμού (καλλιεργείται ήδη από το κόμμα του Ερντογάν και την ανερχόμενη ισλαμική ακροδεξιά) και είναι το πιο πιθανό να υπάρξει και εκεί εμφύλιος μεταξύ της κοσμικής δυτικής Τουρκίας και της ανερχόμενης δύναμης των Ισλαμιστών στην Κεντρική και Νότια Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή το κουρδικό κράτος θα μπορεί να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή και αμυντική δομή – βασική για τις εξελίξεις.

Η λογική ανάλυση καταδεικνύει ότι το κουρδικό κράτος πρέπει να δημιουργηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσει να αντέξει τις ισλαμικές επιθέσεις, προκειμένου να κερδηθεί ο πολύτιμος χρόνος για την πραγμάτωση της ουσιαστικής λύσης που παρουσιάζεται στο τέλος του κειμένου. Μην ξεχνάμε ότι το σουνιτικό Ισλάμ ως θρησκεία το ασπάζεται ένας σημαντικός αριθμός Κούρδων. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν τελικά και τον Δούρειο Ιππο των ισλαμιστών στο νέο κράτος, ώστε να καταρρεύσει εσωτερικά, επικρατώντας του εθνικού ή πολιτικού στοιχείου. Είναι συνεπώς αναγκαίο στο σχεδιασμό του Κουρδικού κράτους, η Δύση να αποδεχθεί και να ανεχθεί χαρακτηριστικά, τα οποία αντιμάχεται: το εθνικό στοιχείο ως πυλώνα συγκρότησης και κυρίως την σοσιαλιστική πολιτική δομή του νέου κράτους. Αυτοί αποτελούν δύο αναγκαίους όρους και πυλώνες, ούτως ώστε να μπορεί το νέο κράτος να ορθοποδήσει και να σταθεί ως πραγματική ασπίδα έναντι του αντιπάλου θρησκευτικού φανατισμού. Το τρίτο στοιχείο, το οποίο καλλιεργείται από τους Κούρδους του ΡΚΚ και άλλες αντίστοιχες οργανώσεις είναι αυτό της αμφισβήτησης του Ισλάμ ως θρησκείας των Κούρδων. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να ενισχυθεί η τάση επιστροφής των Κούρδων στον Χριστιανισμό και τον “Γεζιτισμό”, ώστε ο δυνητικός δούρειος ισλαμιστικός ίππος να χάσει την ισχύ του. Για να υπάρξει και να αντέξει στις ισλαμικές επιθέσεις, τουλάχιστον για τον αναγκαίο χρόνο, το κουρδικό κράτος, θα πρέπει συνεπώς να έχει εθνικά, δημοκρατικά, σοσιαλιστικά και ανεκτικά ετεροθρησκευτικά χαρακτηριστικά.

Σαφώς και παράλληλα θα πρέπει να σταματήσει η πολεμική με τα σιϊτικά “αιρετικά” κράτη. Τούτο σε σχέση με το Ιράν, η Δύση το εννόησε, όπως φαίνεται, προσφάτως. Βέβαια στο Ιράν ζει ο θρύλος της “Περσικής Αυτοκρατορίας” και οι χειρισμοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί.

Ο αναγκαίος χρόνος για να εξουδετερωθεί το “τέρας” του ακραίου ισλαμισμού , του οποίου η ισχύς είναι τεράστια και δεν αφορά μόνο την περιοχή του “χαλιφάτου” , αλλά μία ζώνη που ξεκινά από την Απω Ανατολή (Ινδονησία, Μαλαισία, Φιλιππίνες) περνά από το Μπαγκλαντές, την Δυτική Ινδία, το Πακιστάν, τις νότιες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του αραβικού κόσμου και καταλήγει στην Δυτική και Κεντρική Αφρική, με πολυάριθμα παρακλάδια στην Ευρώπη (κυρίως) και στην Β. Αμερική, θα πρέπει να είναι ικανός, ώστε να πραγματοποιηθούν οι δύο επόμενες κινήσεις – λύσεις.

Η πρώτη και αυτονόητη πια είναι ο μετασχηματισμός της ενεργειακής βάσης παγκόσμια με σημαντική μείωση της χρήσης του πετρελαίου και των παραγώγων του. Αυτό θα σημάνει σημαντική στέρηση πόρων και ισχύος για τους ισλαμιστές και την πορεία τους προς το επεκτατικό τους πεπρωμένο.

Βεβαίως, οι πιστοί όταν κάνουν πόλεμο, δεν τον κάνουν για το χρήμα, αλλά απλά το χρησιμοποιούν για εξοπλισμούς και εξαγορές. Ο ενεργειακός μετασχηματισμός δεν πρόκειται να τους σταματήσει. Απλά θα μειώσει την ισχύ τους ... .

Η ουσιαστική και πραγματική λύση είναι μία, αλλά όπως είδαμε δεν συμβαδίζει με το ιμπεριαλιστικό, κερδοκεντρικό, εκμεταλλευτικό και επεκτατικό γονιδίωμα της Δύσης. Ο ισλαμικός κόσμος μόνο με δική του απόφαση θα πάψει να γίνεται κτήμα του “θηρίου” του ισλαμοφασισμού και ισλαμοφανατισμού και για αυτό απαιτείται μία πολιτιστική και μορφωτική επανάσταση ανθρώπινης απελευθέρωσης. Απαιτείται πραγματική μόρφωση των πολιτών στον αραβικό κόσμο, απαιτείται απελευθέρωση της σκέψης τους, απαιτούνται ερμηνείες και ερμηνευτές του κορανίου, που να αντιλαμβάνονται την ιστορικότητα του και την πραγματική πρακτική βάση της εποχής που γράφτηκε, διδάσκοντας μία ουσιαστική νέα αντίληψη για το περιεχόμενό του, εναρμονισμένη (όχι με τις ανάγκες του κερδοκεντρικού ανθρωποφάγου καπιταλισμού – τότε δεν πρόκειται κανείς να τους πιστέψει, αφού θα είναι οι “ιεραπόστολοι της δύσης”) με την πραγματικότητα και προσανατολισμένη στις ανάγκες των ανθρώπων. Χρειάζεται ένας νέος απελευθερωτικός πολιτισμός για τα αραβικά κράτη και το ισλάμ, εν γένει, ο οποίος θα διακρίνει και θα ανέχεται τα έθνη, διδάσκοντας και την ιστορία των εθνών και των λαών και τον πολιτισμό τους. Αλλη πραγματική και ουσιαστική λύση για να αποτραπεί το μεσαιωνικό αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας δεν υφίσταται και το τεράστιο ζήτημα είναι και η ίδια η Δύση, που επιστρέφει και αυτή στον μεσαίωνα με γοργούς ρυθμούς, από την ώρα που νίκησε στην μάχη με το σοσιαλιστικό πείραμα της ανθρωπότητας.

Το τεράστιο ζήτημα είναι, το που και πως (με ποιο περιεχόμενο) θα διαμορφωθεί αυτή η νέα θεωρία, αυτός ο νέος πολιτισμός και τι θα πρέπει να περιέχει. Οσο αδιανόητο είναι αυτός ο νέος πολιτισμός να δημιουργηθεί στα υπάρχοντα σε ισλαμικές χώρες αραβικά πανεπιστήμια, το ίδιο αδιανόητο είναι να διαμορφωθεί στα δυτικά πανεπιστήμια, τα οποία διακατέχονται και ορίζονται ολοκληρωτικά από τους εταιρικούς κερδοκεντρικούς μηχανισμούς της δύσης, θεωρώντας ως γνώση και επιστήμη μόνο ό,τι εκφράζει και ενσωματώνει τα επεκτατικά συμφέροντα της δύσης.

Η ίδια η δύση προκάλεσε ιστορικά και με την συμπεριφορά της ανείπωτη απέχθεια στον αραβικό και στον ισλαμικό κόσμο και σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Η ίδια η δύση δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό, ενίσχυσε και άνδρωσε με την συμπεριφορά της το ισλαμιστικό φονταμενταλιστικό κίνημα, ακόμα και τον ίδιο τον ισλαμισμό (ας θυμηθούμε την μεταστροφή των αφροαμερικανών στον ισλαμισμό ως αντίδραση στην συμπεριφορά των εξουσιών στις Η.Π.Α.).

Διαβάζοντας τον Χάντιγκτον από την δεκαετία του '80 και όσους έγραψαν μετά από αυτόν για θρησκευτικούς και πολιτισμικούς πολέμους (τότε που το μυαλό όλων ήταν ακόμα στον ψυχρό πόλεμο, που ήταν πρώτιστα πολιτικός), η σκέψη ότι όλο αυτό που συμβαίνει είναι πιθανότατα ένα μακάβριο και διαβολικό σχέδιο της δύσης, δεν μπορεί να φύγει από το σκεπτόμενο ανθρώπινο μυαλό ως σοβαρή πιθανότητα. Οπωσδήποτε, η ανατροπή των σοσιαλιστικής ροπής αραβικών πολιτικών καθεστώτων αποτέλεσε στόχο της “νέας τάξης πραγμάτων”, αλλά η γέννηση του θηρίου του πανισλαμισμού αποτελεί ζήτημα προς ουσιαστική διερεύνηση. Διότι, εάν ο στόχος της δύσης είναι να προκαλέσει ένα νέο παγκόσμιο έγκλημα, τότε κάθε νουθεσία και κάθε πρόταση σχεδιασμού που αφορά τις ηγεσίες της δύσης περιττεύει και ο πανανθρώπινος σχεδιασμός της επαναστατικής ανατροπής, θα πρέπει άμεσα και ταυτόχρονα, να περιλαμβάνει και να θέτει ταυτόχρονα ως στόχο και τις ηγεσίες και τις δομές της δύσης, ώστε τα διασωθεί η ανθρωπότητα από τους σχεδιασμούς τους.

Η Δύση βέβαια, με την μακραίωνη κουλτούρα του αίματος και της λεηλασίας δεν πρόκειται να αλλάξει ειδικά όσο βρίσκεται υπό τις ηγεσίες και τις δομές του καπιταλισμού και του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και όσο η φιλοσοφία των λαών της διαμορφώνεται εκμεταλλευτικά στις βάσεις αυτές.

Αναζητώντας το περιεχόμενο της πολιτιστικής και πολιτισμικής επανάστασης για τον αραβικό κόσμο (και αφήνοντας κατά μέρος τις πραγματικά λυτρωτικές για την ανθρωπότητα προτάσεις της “θεωρίας των βιοτικών αναγκών”, που έχουν τεθεί υπό συνολική απαγόρευση) θα πρέπει ιστορικά να σταθούμε σε δύο φαινόμενα:

- την πραγματική αραβική άνοιξη της περιόδου από τα τέλη του 8ου έως τον 13ο μ.Χ. αιώνα, που στηρίζεται στον Αριστοτέλη και στην σκέψη του.

- την απελευθέρωση από τον ισλαμισμό που έφερε στον 20ο αιώνα, η επικράτηση “κοσμικών” σοσιαλιστικών κομμάτων του κινήματος “Μπαάθ”.

Ισως η δύση να θεώρησε εύκολο να αντικαταστήσει τις ηγεσίες των κρατών αυτών με κοσμικά καθεστώτα ανδρείκελων (αυτό συνέβη σε όλες τις χώρες). Κάποιοι όμως είχαν και τους τόπους συνάθροισης και διδαχής έτοιμους (τζαμιά), ώστε να έλθουν να αντικαταστήσουν τις εξουσίες που υπήρχαν και συμπολεμούσε η δύση. Η δύση ή δεν έβαλε καθόλου μυαλό από το παράδειγμα του Ιράν και του Αφγανιστάν ή τελικά επιδιώκει το γενικευμένο χάος σε όλο τον πλανήτη. Στα τζαμιά λοιπόν, φανατικοί ισλαμιστές, πολλές φορές αμερικανοσπουδαγμένοι και δυτικοσπουδαγμένοι, διδάσκουν αδαείς και αμόρφωτους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ότι η εντολή του Αλλάχ και ο λόγος του προφήτη είναι ο ιερός θρησκευτικός πόλεμος κατά των απίστων. Είναι δε μαθηματικά βέβαιο, ότι, καθώς οι κοινωνίες αυτές αποψιλώνονται από πνευματικούς και μορφωμένους ανθρώπους (που σπεύδουν να φύγουν στην δύση) και καθώς το ισλαμιστικό μοντέλο πολεμά κάθε γνώση και καταδικάζει σε αγραμματοσύνη τις γυναίκες – μανάδες, τα πράγματα θα γίνονται ολοένα και χειρότερα, ολοένα και πιο ακραία στον αραβικό κόσμο, κύρια στον σουνιτικό και με την περαιτέρω ανάπτυξη εσωτερικών εμφυλιακών τάσεων και προς τους σιίτες μουσουλμάνους (φαινόμενο έντονο στο Ιρακ και την Συρία).

Στην βάση των αιτίων της καταστροφής βρίσκονται και τα μοναρχικά καθεστώτα της αραβικής χερσονήσου. Μοναρχίες, χωρίς καν σύνταγμα, που αντλούν την εξουσία τους από τον Αλλάχ και τον Προφήτη. Αυτοί οι μονάρχες και τα καθεστώτα τους, αποτελούν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική βάση του σκοταδισμού. Αν κάτι όφειλε να προσπαθήσει να μεταβάλλει η δύση, ήταν αυτά τα καθεστώτα και όχι τις αραβικές “σοσιαλιστικές” δημοκρατίες. Ομως αυτά τα καθεστώτα του σκοταδισμού και του μοναρχισμού είναι “φίλοι” και - κυρίως και πολύπλευρα - πελάτες της κερδοκρατούμενης και εταιρειοκρατούμενης δύσης. Οπωσδήποτε όμως στο “σχέδιο σωτηρίας” της ανθρωπότητας και κατασίγασης του τέρατος, ένα μεγάλο κεφάλαιο είναι η αντικατάσταση αυτών των μοναρχιών και της κουλτούρας που δημιουργούν και φέρουν ως όχημα μαζί τους. Τα συμφέροντα όλων των δημιουργών και υποστηρικτών του ισλαμικού φονταμενταλισμού (Δύση, Μοναρχίες, Τουρκία, Ισραήλ) δημιούργησαν αυτό το θηρίο, που είναι ικανό να αιματοκυλήσει τον πλανήτη και να κατασπαράξει τους δημιουργούς του. Αν δεν παραμεριστούν αυτά τα συμφέροντα και δεν αφεθούν παράμερα, ο ενωμένος ακραίος ισλαμικός κόσμος, που φαντάζει στον παγκόσμιο χάρτη σαν δράκος από την Ινδονησία έως και την Αφρική, θα είναι σύντομα ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός.

Ακόμα και μόνο η επικράτηση της κουλτούρας του και ό,τι αυτό θα επιφέρει στην κουλτούρα όλου του πλανήτη, είναι ικανή να γυρίσει την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες πίσω ή να επιταχύνει την πορεία αυτοκαταστροφής της.

Η μόνη στρατηγική που έχει η δύση είναι να εξυπηρετεί άπληστα τα κανιβαλικά της συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Κανένας άνθρωπος, κανένας πραγματικός άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο ζοφερό παγκόσμιο μέλλον, στηριγμένο στο αίμα και τον φόβο, στηριγμένο στο μίσος και τον ανηλεή πόλεμο. Οσες εξουσίες στηρίχθηκαν και στηρίζονται στις αντιλήψεις και τις δοξασίες αυτές, θα πρέπει σύντομα να αλλάξουν, μαζί με τις αντιλήψεις και τις δοξασίες που τις στηρίζουν και τις συντηρούν.

 Το πιο πάνω οδοιπορικό ενεργειών είναι αδήριτα και αναπόδραστα αναγκαίο για όσους αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την ανθρωπότητα. Η πολιτιστική και πολιτισμική επανάσταση σε κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές δομές και σε όσους και όσα προκαλούν το διανθρώπινο μίσος είναι το μόνο αντίδοτο της ανθρωπότητας έναντι της καταστροφής της.

ΟΙ ΦΗΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

Οι φήμες για την έκδοση παράλληλου χρήματος

Πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο στην χώρα οι φήμες για έκδοση παράλληλου εσωτερικού χρήματος. Οσοι μεταφέρουν τις πληροφορίες (τις οποίες ακούμε με πλήρη επιφύλαξη) μιλούν για εταιρεία συμφερόντων παγκόσμιου τραπεζίτη, η οποία σε συγκεκριμένα σημεία έχει ξεκινήσει την δημιουργία του νέου νομίσματος, έχοντας μάλιστα έτοιμα τρία χαρτονομίσματα.

Ανεξάρτητα από την αμφισβητούμενη εγκυρότητα της πληροφορίας, αργά ή γρήγορα η έκδοση νομίσματος θα αποτελέσει αναγκαία επιλογή, οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος και κατάστασης στην χώρα. Καπιταλισμός ακόμα και σοσιαλισμός χωρίς χρήμα ή κάποια μονάδα ανταλλαγής αξιών προϊόντων και υπηρεσιών δεν μπορεί να υπάρξει στην σφαίρα αυτών των μοντέλων. Η καπιταλιστική διάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που αποτελεί τυφλή επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων και της άρχουσας τάξης, απαιτεί κεφάλαια για την λειτουργία της οικονομίας, της κοινωνίας και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Οταν αυτά απουσιάζουν επέρχεται η αδυναμία και η χρεοκοπία. Είναι συνεπώς αυτονόητο ότι ο καπιταλισμός χρειάζεται κεφάλαια και αυτά απουσιάζουν από την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία, όσα δε έπραξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και εξακολουθούν να πράττουν είναι πραγματικά καταστροφικά, αδιανόητα, παρανοϊκά και εγκληματικά. Η ελληνική οικονομία, υπό την παρούσα διάρθρωσή της, ευρισκόμενη σε ένα υφεσιακό σοκ (παγκόσμιο ρεκόρ διάρκειας ύφεσης), χρειάζεται αναγκαία ένα πληθωριστικό σοκ, για να μπορέσει να ανασυντεθεί και να λειτουργήσει υποτυπωδώς. Το πληθωριστικό σοκ θα μπορούσε να έχει επέλθει στην Ελλάδα με τα 253 δις ευρώ που άκριτα δόθηκαν στους τραπεζίτες (αυτούς που ελέγχουν την πολιτική ζωή της χώρας). Σκεφτείτε αυτό το ποσό να είχε διατεθεί στην παραγωγή, την μεταποίηση και την τεχνολογία. Κανείς από τους Ελληνες πολιτικούς δεν έχει εγκληθεί ή απολογηθεί για το τεράστιο αυτό έγκλημα, ούτε κανείς τραπεζίτης έχει κληθεί να δώσει εξηγήσεις για την αδυναμία της τράπεζάς του, ούτε ελέγχθηκε για το εάν και που βρίσκονται τα αποθεματικά και οι αξίες των χαρτοφυλακίων αυτών.

Ενα από τα βασικά ζητήματα που προκύπτει από την ανάγκη αυτή είναι και το να καθοριστούν οι όροι έκδοσης του νέου χρήματος και κυρίως η κυριότητά του. Αυτό που βλέπουμε πως σχεδιάζεται ή αποτελεί έντονη πιθανότητα είναι το χρήμα αυτό να μην ελέγχεται από τον ελληνικό λαό, αλλά από ξένους παράγοντες (ιδιωτικούς και κρατικούς). Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για ένα νέο ειδεχθές έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων, για μία νέα ακραία υποτέλεια, στην οποία οφείλουμε να αντιταχθούμε και να αντιπαρατεθούμε με κάθε μέσο. Η μία πιθανότητα, αυτή του “G-Euro” είναι σαφές ότι κατευθύνεται προς έλεγχο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.). Πέραν του συνολικού ελέγχου της οικονομίας από αυτή και την έκδοση νομίσματος προς υλοποίηση των ασφαλειών που έχει δώσει το ελληνικό κράτος και οι τράπεζες – ήτοι της κοινής και ατομικής περιουσίας των Ελλήνων – είναι σαφές ότι το G-Εuro θα ακολουθεί τους κανόνες του Ευρώ, δηλ. το κράτος θα πρέπει να το προμηθευτεί μέσω των “αγορών”, καταβάλλοντας τόκους στους κερδοσκόπους. Θα έχουμε δηλ. ένα νέο φαύλο κύκλο χρέους, ο οποίος δεν θα προσφέρει τίποτα στην ελληνική οικονομία, παρά μόνο νέες αδυναμίες, εξαρτήσεις και υποτέλειες, ανάλογες με αυτές του Ευρώ. Η λύση αυτή προωθείται από την γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. .

Η δεύτερη από τις καπιταλιστικές νεο-φιλελεύθερες πιθανότητες είναι η αντιγραφή του μοντέλου της F.E.D. , δηλ. της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α., η οποία ανήκει στους Ροκφέλλερ-Ροθτσάιλντ. Στην περίπτωση αυτή, η εταιρεία τους θα εκδίδει το χρήμα, σε αυτούς θα ανήκει το ελληνικό νόμισμα και θα πρέπει και πάλι το ελληνικό κράτος να δανείζεται το χρήμα του από τους τραπεζίτες αυτούς, καταβάλλοντας και πάλι τόκους. Είναι αυτονόητο ότι και αυτή η εξέλιξη, στην οποία παραπέμπουν το μυαλό μας οι ανωτέρω φήμες, είναι εγκληματική για την πορεία της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Η λύση αυτή προωθείται από τις Η.Π.Α. και το Δ.N.T.

Η τρίτη λύση είναι ο συνδυασμός των κύκλων συμφερόντων των ανωτέρω, δηλ. ουσιαστικά των δανειστών της χώρας, που και πάλι θα χρεώσει τον ελληνικό λαό και θα τον υποχρεώσει σε νέες τεράστιες εξαρτήσεις και καταστροφές.

Η μόνη ουσιαστική και πραγματικά σωτήρια λύση είναι η έκδοση παράλληλου χρήματος, το οποίο θα ανήκει εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά στον ελληνικό λαό και θα ορίζεται από αυτόν. Είναι η πρόταση που ανήκει στο ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και στους συντελεστές του και η οποία πρωτοπόρα στην ελληνική κρίση εκπονήθηκε και παρουσιάστηκε ήδη από τον Μάιο του 2010. Η ίδια λύση δόθηκε ξανά από εμάς στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τον Φεβρουάριο του 2015 και έτσι υπήρξε αναθέρμανση αυτής. Είναι η λύση που απαντά απόλυτα σε όλα τα ζητήματα που τίθενται και μάλιστα μη αφήνοντας τα ελαττώματα της επιλογής του αποκλειστικά εθνικού νομίσματος (μεταβολή των δανείων σε πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, αισχροκερδείς εξαγορές από κατόχους συναλλάγματος κ.α.) να εξελιχθούν σε μία νέα θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού και της Ελλάδας.

ΕΥΡΩ το όργανο της καταστροφής

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε όλοι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες είναι ότι το ευρώ αποτέλεσε το όργανο και την αιτία επιτάχυνσης της καταστροφής της Ελλάδας και της οικονομίας της. Αν ο βασικός συντελεστής είναι η ίδια η Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και η πολιτική αποπαραγωγικοποίησης της χώρας που επέβαλε και επέφερε, ο καταλύτης της καταστροφής είναι το ευρώ και η λειτουργία του. Στην προ ευρώ οικονομία και στην οικονομία των εκτός ευρώ κρατών και ανεξάρτητα από άλλες εξαρτήσεις από τους “παγκόσμιους τραπεζίτες” (όπως οι ανωτέρω αναφερθείσες) και το διεθνές σύστημα εξάρτησης – αποικιοκρατίας (εξελισσόμενο ως νέα τάξη πραγμάτων για την επιβολή εταιρικών αυτοκρατοριών με νεο-φιλελεύθερο οικονομικό σχήμα), τα κράτη έλεγχαν ή ελέγχουν το χρήμα που χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους. Η θεμελιώδης διάκριση είναι η εξής:

α. το χρήμα για τις εσωτερικές ανάγκες (λειτουργία κράτους, κρατικές δαπάνες, προμήθειες, έργα κλπ.) καλυπτόταν (και καλύπτεται στα άλλα κράτη) με εσωτερικό χρήμα, “εθνικό”, στην έκδοση και απόκτηση του οποίου μπορεί να καταφύγει εν ανάγκη ένα κράτος με τον πρωτότυπο τρόπο της δημιουργίας του: την έκδοση.

β. το χρήμα για τις εξωτερικές ανάγκες (αγορά όπλων, καυσίμων, υλικών κ.ο.κ.) καλυπτόταν με εξωτερικό δανεισμό. Στην περίπτωση της Ελλάδας στην προ ευρώ εποχή το ποσό αυτό ήταν τις τελευταίες πριν το ευρώ δεκαετίες περί τα 10 δις δολλάρια Η.Π.Α., ετησίως.

Με το ευρώ, το σύνολο του χρήματος που χρησιμοποιεί ένα κράτος, είτε για τις εσωτερικές είτε για τις εξωτερικές ανάγκες μετατρέπεται σε “συνάλλαγμα” ως προς τον τρόπο κτήσης. Τα κράτη της ευρωζώνης δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν απευθείας χρήματα από την Ε.Κ.Τ., αλλά οφείλουν για να εξεύρουν χρήματα να προσφύγουν σε έντοκο δανεισμό μέσω ομολόγων, δηλ,. είναι αναγκασμένα να προσφύγουν σε έντοκο δανεισμό από κεφαλαιούχους, χρεώνοντας με τεράστια ποσά τους λαούς τους. Κέρδη δηλ. για τις ολιγαρχίες του πλούτου και ζημίες και φτώχεια για τους λαούς που δεν ορίζουν το χρήμα τους και το μέσο συναλλαγής αυτό – καθεαυτό. Κάθε ευρώ που υπάρχει στα χέρια των Ελλήνων είναι χρεωμένο εξ αρχής με ένα ποσοστό 6%, αλλιώς δεν υπάρχει. Αυτή είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του νομίσματος που εξηγεί την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους σε όλη την ευρωζώνη και την υπερχρέωση των κρατών αυτής πέρα από κάθε προηγούμενο και πέρα από κάθε όριο. Ουσιαστικά η παραμονή στο ευρώ κοστίζει τεράστια ποσά στην Ελλάδα και όλη αυτή την δυστυχία, το ξεπούλημα, τον αφανισμό. Εάν το κράτος είχε το δικαίωμα να εκδώσει δικό του χρήμα, όλα τα στοιχεία της οικονομίας θα είχαν καλύτερη εικόνα και προοπτική και δεν θα είχε υποστεί ο ελληνικός λαός αυτή την κακουχία και την κατάρρευση, αφού το κράτος θα είχε πρωτίστως την δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες του.

Εχουμε επανειλημμένα εκφράσει και αναλύσει τις θέσεις μας για το Ευρώ, την Ε.Ε. και την λειτουργία τους και είναι πολλαπλά τα ζητήματα που έχουμε επισημάνει (π.χ. ακριβό νόμισμα μη ανταγωνιστικό, αδυναμία “ανάπτυξης”, νόμισμα μεσαιωνικού τύπου, νόμισμα επικράτησης των ισχυρών και δη της Γερμανίας κ.α.). Μία από τις επισημάνσεις μας είναι ότι η κρίση τελικά θα σωρευθεί στην ίδια την Γερμανία, στην οποία καταλήγουν μόνο αρχικά τα οφέλη της πολιτικής αυτής. Στο τέλος του κύκλου η Γερμανία θα βρεθεί σε αδιέξοδο και το ζήτημα της Deutsche Bank, όχι μόνο το αποδεικνύει, αλλά δυστυχώς αποτελεί την αρχή ενός νέου κύκλου, με την κρίση να εκφεύγει ανοικτά από το επίπεδο απλώς της οικονομίας, αλλά να προκαλεί μία σειρά από δραματικές αλλαγές. Το πόσο σχεδιασμένες και σκόπιμες είναι δυνατόν να είναι αυτές οι αλλαγές θα αποδειχθεί την επόμενη πενταετία. Κανένας λαός δεν ευτυχεί εάν δεν παράγει, κανένας άνθρωπος δεν ευτυχεί εάν δεν καλύπτονται οι βιοτικές του ανάγκες. Αυτός είναι ο νόμος της ίδιας της γήινης φύσης και δεν μπορεί να αλλάξει σε κανένα πλαίσιο μετάλλαξης των γήινων όντων.

Η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα και για κάθε λαό και άνθρωπο ξεκινάει και τελειώνει σε όσα ανακάλυψε ο ελληνικός νους: την εξυπηρέτηση της ατομικότητας μέσα από την συλλογικότητα, ως αντίληψη που εκφράζεται από την πραγματική δημοκρατία, την έννοια της κοινότητας και της παραγωγικής αυτοτέλειας με στόχο την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών.

Το δικό μας μοντέλο, ως σύστημα ύπαρξης και λειτουργίας, ορίζεται από αυτές τις νομοτελειακά υφιστάμενες αρχές.

                                                ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

Συμπαράταξη με τους αγρότες

Η συμπαράταξη με τους αγρότες αποτελεί αυτονόητο κοινωνικό και πολιτικό καθήκον.

Το “αγροτικό” αποτελεί ζήτημα κλειδί για την πορεία της χώρας και του λαού. Η πρωτογενής παραγωγή (δηλ. Η αγροτική παραγωγή κατά κύρια βάση) αποτελεί την βάση της “πραγματικής οικονομίας” και ουσιαστικό εργαλείο για την “παραγωγική ανασυγκρότηση” της Ελλάδας (όροι που επινοήθηκαν από ιδρυτικό μέλος του Λαϊκού Κινήματος την προηγούμενη δεκαετία και χρησιμοποιούνται ).

Η ίδια η πρωτογενής παραγωγή, αποτελεί όχι μόνο ό,τι απέμεινε σε αυτή την χώρα, αλλά και το κλειδί της ανεξαρτησίας της και, πλέον, και το κλειδί για την συνέχιση της ύπαρξής της. Η “πρωτογενής παραγωγή” αποτελεί, επιπλέον, την βάση για την μεταποίηση (δευτερογενής τομέας) και συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη και αποδοτική λειτουργία του “τριτογενή τομέα” μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας. Σε μία πραγματική οικονομία, σε μία οικονομία της κοινωνίας προσανατολισμένη στην κάλυψη των ανθρώπινων βιοτικών αναγκών, οι τεχνητοί αυτοί διαχωρισμοί, είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτοι, καθώς οι πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες καλύπτονται από άμεσο συνδυασμό παραγωγής, μεταποίησης, υπηρεσιών. Την τεράστια αξία της πρωτογενούς παραγωγικής βάσης πρέπει να την κατανοήσουμε όλοι, ανεξαρτήτως κοινωνικής, ταξικής ή πολιτικής αντίληψης, αφού η παραγωγή αποτελεί προϋπόθεση για την μεταποίηση και την παροχή υπηρεσιών.

Η συμπαράταξη με τους αγρότες και η ενεργός παρουσία στις κινητοποιήσεις τους στην Αθήνα και σε άλλους αστικούς χώρους δημιουργεί τις προϋποθέσεις μίας “de facto” κοινωνικής συμπαράταξης με στόχο την ανατροπή της απόλυτης πολιτικής και κοινωνικής φαυλότητας που βιώνουμε, την απελευθέρωση όλων μας από τον ζυγό της υποτέλειας και την αναδημιουργία σε νέες βάσεις της πατρίδας και της κοινωνίας μας.

Η εσωτερική ταξική διαίρεση των αγροτών

Η εσωτερική ταξική διαίρεση των αγροτών, την οποία το εκάστοτε σύστημα εξουσίας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί με σκοπό την εσωτερική διάσπαση και την κοινωνική αδιαφορία, αποτελεί μία πραγματικότητα. Η ίδια όμως “ταξική διαίρεση” απαντάται σε όλα τα επαγγέλματα ή ομοιεπαγγελματικές ομάδες των καπιταλιστικών κοινωνιών (για τους αγρότες και των προκαπιταλιστικών), αφού ο ίδιος ο καπιταλισμός ως σύστημα είναι ανισοτικός και βασίζεται στην ταξική εκμετάλλευση και διαίρεση για να δημιουργεί εσωτερικές συστημικές υπεραξίες στην πυραμιδοειδή του διάρθρωση. Αυτά βέβαια ο Τσίπρας και η παρέα του, οι αμόρφωτοι αμοραλιστές με την ψευδεπίγραφη ρετσέτα του “αριστερού”, δεν μπορούν να τα καταλάβουν και δεν τα γνωρίζουν. Για τον λόγο αυτό θα τους το πούμε με άλλη γλώσσα: “ίσααα ρε λαμόγιααα ...”.

Ο Τσίπρας καλεί σε “διάλογο” και θέλει να ακούσει τις προτάσεις των αγροτών !!!. Η Ν.Δ. και το υπόλοιπο σκυλολόι επιθυμούν διάλογο από μηδενική βάση.

Γεννάει απορία και θυμό η απλοϊκή ανάλυση των ανωτέρω και θα ταίριαζε μόνο σε ουρανοκατέβατους πολιτικούς. Δεν έχουν δηλαδή θέση όλοι οι ανωτέρω και περιμένουν να ξεκινήσει τώρα ο διάλογος για το αγροτικό. Κατηγορούν μάλιστα οι νυν τους πρώην ότι 40 χρόνια δεν έκαναν τίποτα και ότι αυτοί (οι νυν) είναι νέοι ... . Εμείς τους ρωτάμε απαντώντας σε όλους : 40 χρόνια οι τέως κυβερνώντες καταλήγουν στο μηδέν (Ο) από την άποψη προγράμματος και λύσεων ; τι έκαναν τόσα χρόνια ; αλλά και οι άλλοι, οι “νυν”, σαράντα χρόνια τι έκαναν ; φαγούρα είχαν ; που είναι τα “προγράμματά” τους ; τι ανέβαιναν όλοι αυτοί στα τρακτέρ ; για ποιο λόγο; δεν πρέπει ο οποιοσδήποτε πολιτικός σαλτιμπάγκος και οποιοδήποτε κόμμα να έχει πρόγραμμα, προτάσεις και σχέδιο για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα;

Αυτά λοιπόν τα περί προτάσεων, εθνικού διαλόγου και μηδενικής βάσης αποδεικνύουν την γύμνια όσων κάνουν τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας και των κομμάτων τους.

Επειδή μιλήσαμε για σχέδιο και πρόγραμμα ...

Το “Λαϊκό Κίνημα” έχει εκπονήσει αναλυτικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης για τον αγροτικό τομέα. Το πρόγραμμα φυλάσσεται ως “κόρη οφθαλμού” προκειμένου να μην γίνει λεία στα χέρια ιδεοκλεπτών, πολυεθνικών εταιρειών και επίδοξων νεοτσιφλικάδων (έχουμε “κακή εμπειρία”). Στους νυν κυβερνώντες δώσαμε πέρυσι τέτοια εποχή μιάμιση σελίδα ενός ακραία κωδικοποιημένου κειμένου που περιέχει μόνο κάποιες βασικές αρχές του σχεδίου (κωδικοποιημένες και αυτές επειδή δεν υπήρχε πραγματική εμπιστοσύνη). Μετά από μερικές ημέρες ακούσαμε κυβερνητικούς παράγοντες να επαναλαμβάνουν τις αρχές αυτές ως λύση !!!. Λίγο αργότερα και προκειμένου να δώσουμε μία διέξοδο στα αδιέξοδα που βλέπαμε ότι έρχονταν για τον λαό και την χώρα ζητήσαμε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό συνάντηση προκειμένου να του παραδώσουμε το πλήρες πρόγραμμα. Αυτός αδιαφόρησε ... . Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά από ιδρυτικά μέλη του κινήματος στα χρόνια πριν την ίδρυσή του. Δεν θα τα επαναλάβουμε για να μην αποτελέσουν για μία ακόμα φορά αντικείμενο κλοπής από τους πολιτικούς και το ζήτημα για εμάς δεν είναι μόνο η κλοπή, είναι κυρίως η μη εφαρμογή των προτάσεων και η παράδοση αυτών στα μεγάλα συμφέροντα για εκμετάλλευση, όχι υπέρ του λαού, αλλά υπέρ του ιδιωτικού ατομισμού.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι ενδιαφέρονται ειλικρινά και άδολα, ας επικοινωνήσουν μαζί μας.

Υστερόγραφα:

1. Πότε θα κάνει ξαστεριά, πότε θα Φλεβαρίσει ...

2. Η αστυνομία έχει κλείσει με κλούβες τους δρόμους ... τα τρακτέρ όμως μπορούν να περάσουν από τα χωράφια ... .

3. Κύριε Τσίπρα, οι αριστεροί σηκώνουν την αριστερή τους γροθιά. Σε είδαμε σε αφίσα με την δεξιά γροθιά ... να επιβεβαιώνεις, εσύ και το κόμμα σου, την προσποίηση.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

Συμμετέχουμε στην εκδήλωση συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους αγρότες και σε όλους τους αγωνιζόμενους Ελληνες, το Σάββατο, ώρα 16:00, στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.

Η αγροτική παραγωγή αποτελεί για εμάς στο Λαϊκό Κίνημα βάση της ανεξαρτησίας του ανθρώπου, της κοινωνίας και της πατρίδας του. Η κάλυψη των βιοτικών αναγκών ως μέσο της ανθρώπινης ελευθερίας και της μετάστασης του ανθρώπου στην συγκρότηση νέας αντίληψης κοινωνίας, αποτελεί βασική θέση της φιλοσοφικής μας θεώρησης και της πολιτικής κοινωνικής μηχανικής του μοντέλου μας. Είναι συνεπώς ουσιώδες για κάθε άνθρωπο και για κάθε λαό να υπάρχει αυτάρκεια στην παραγωγή των αγαθών αυτών, αφού με τον τρόπο αυτό διασφαλίζονται και ικανοποιούνται οι βιοτικές ανάγκες, αλλά και αποφεύγεται ο οποιοσδήποτε ατομικός, κοινωνικός και εξωτερικός εκβιασμός, που αποσκοπεί στον εκφοβισμό της ανθρώπινης βιολογικής οντότητας. Εν ολίγοις, ο πεινασμένος εκβιάζεται, υποδουλώνεται, αναλώνεται στην αναζήτηση τροφής και συχνά δίνει ό,τι πολυτιμότερο έχει για την εξεύρεσή της ... .

Η παραγωγική ανασυγκρότηση και η πραγματική οικονομία, δύο έννοιες που εισήγαγαν πριν αρκετά χρόνια ιδρυτικά μέλη του Λαϊκού Κινήματος, στηρίζονται στην πρωτογενή, στην αγροτική παραγωγή. Το δικό μας μοντέλο, το μόνο διαφορετικό από το υφιστάμενο της μαύρης καταπίεσης και της εγκληματικής υπερεκμετάλλευσης των πάντων, έχει ως βασικό του άξονα την πρωτογενή παραγωγή, την οποία θέτει στην υπηρεσία του ανθρώπου: αγαθά από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Στην σημερινή κοινωνία του νεοφιλελευθερισμού, που είναι έντονα ταξικά διαιρεμένη μεταξύ σε κατηγορίες εχόντων, “μεταιχμιακών” και μη εχόντων, ασκείται ουσιαστική υποδαύλιση των κατηγοριακών διαφοροποιήσεων με σκοπό την κοινωνική διαίρεση και την διάσπαση κάθε είδους κοινωνικής συνοχής. Αυτή η “κοινωνική εσωστρέφεια” είναι το καταστροφικό σκοπούμενο των νεοναζήδων του νεο-φιλελευθερισμού και βασικό όργανο προπαγάνδας κοινωνικής διάσπασης, απογοήτευσης και υποδούλωσης.

Πέρα από κάθε προπαγάνδα, η ύπαρξη μερικών εκατοντάδων μεγαλοκληρούχων αγροτών δεν μπορεί να ακυρώσει τον αγώνα πολλών χιλιάδων παραγωγών, που μοχθούν και αγωνίζονται καθημερινά ευρισκόμενοι υπό απηνή διωγμό και με τον στόχο εξόντωσης και εξανδραποδισμού.

Κάθε αστός πρέπει να εννοήσει ότι ο αγρότης δημιουργεί πρωτογενή πλούτο και παράγει πραγματικά αναγκαία αγαθά. Οσοι παρέχουν υπηρεσίες δεν παράγουν πλούτο, αλλά υπάρχουν επειδή υφίσταται ο πλούτος που παράγουν οι παραγωγοί και όσοι ανεγκέφαλοι αναφέρονται σε “τεμπέληδες αγρότες” (επειδή δεν εργάζονται επί οκτάωρο ή δεν εργάζονται το χειμώνα), θα πρέπει να εννοήσουν ότι το φυσικό είναι αυτό που κάνει ο αγρότης που ζει και εργάζεται με τους ρυθμούς της φύσης και το διεστραμμένο και αφύσικο είναι η εργασία με τις αστικές συνθήκες και τα οκτάωρα ... . Το αφύσικο καταργεί το φυσικό και την λογική στα μυαλά των ανθρώπων.

Για να σταθούμε όλοι αλληλέγγυοι με τους αγρότες, αρκεί να εννοήσουμε ότι σκοπός και στόχος των μνημονίων είναι η υποδούλωση των αγροτών και η μεταβίβαση της γης στις πολυεθνικές και στα νέα λατιφούντια της ολιγαρχίας. Επιδιώκουν νέες σχέσεις δουλείας και δουλοπαροικίας για τους ανθρώπους και να περάσει η πολύτιμη ελληνική παραγωγική γη στα χέρια πολυεθνικών και ντόπιων συνεργατών τους. Μια νέα σκλαβιά ετοιμάζουν, ανάλογη με κάθε ιστορικά κατοχή της χώρας μας από τους ξένους και τους ντόπιους συνεργάτες τους, αφού πάντοτε η κατοχή της χώρας μας συνεπαγόταν την κατοχή των κάμπων και των εύφορων γαιών από ξένους και τον διωγμό των Ελλήνων σε άγονους τόπους.

Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι αδιανόητο με επιστημονικά, κοινωνικά ή οικονομικά μέτρα η γνωστή “μελέτη” του ΟΟΣΑ να προσβάλλει τους αγρότες, χωρίς καν να αναφέρεται στα κυκλώματα των μεσαζόντων – εμπόρων αγροτικών προϊόντων. Η σκοπιμότητα της μελέτης που παράγγειλε το αναβαθμισμένο σήμερα νεοφιλελεύθερο όργανο Κ. Χατζιδάκης με τα αφεντικά του στον ΣΕΒ και την Ε.Ε. και εκτέλεσε η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη δομή που ονομάζεται ΟΟΣΑ ξεπερνά κάθε ανεκτό επιστημονικό όριο και κάθε πολιτική φαντασίωση : ΄”είδαν” εκατοντάδες επιμέρους περιπτώσεις που παρεμποδίζεται το κέρδος για τα συμφέροντά τους και τις παρουσίασαν ως δήθεν σοβαρά ζητήματα “ανταγωνιστικότητας” και αγνόησαν ολοκληρωτικά ένα κορυφαίο ζήτημα που ταλανίζει 100 χρόνια την ελληνική οικονομία και κοινωνία : την αισχροκέρδεια των μεσαζόντων εις βάρος παραγωγών και καταναλωτών.

 Αν σταθούμε όρθιοι και ενωμένοι θα νικήσουμε.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ Β. ΜΕΡΟΣ Ε.Ε. και ΕΥΡΩ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ

Β. ΜΕΡΟΣ

Ε.Ε. και ΕΥΡΩ

Αναφερθήκαμε στον επίλογο του α' μέρους στα επικοινωνιακά “όπλα” της συμμορίας των οπαδών των μνημονίων, την “Ευρώπη” (Ε.Ε.) και το “ευρώ”.

Για την “Ευρώπη” και την θέση μας ως προς αυτήν έχουμε πολλάκις αναφερθεί. Οι εδώ θιασώτες της Ε.Ε., αρκετοί από τους οποίους έχουν συνδεθεί μαζί της με την ενθυλάκωση τεράστιων χρηματικών ποσών, αναφέρονται εσκεμμένα σε αυτή με την παντελώς παραπλανητική και εσφαλμένη χρήση του γεωγραφικού όρου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία ιδιότυπη ομοσπονδία κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, δηλ. ένα πολιτειακό μόρφωμα με τον τίτλο “Ευρωπαϊκή Ενωση”. Το μόρφωμα αυτό, που ιδρύθηκε στην “Δυτική Ευρώπη” , δηλ. σε κράτη αμιγώς καπιταλιστικά και με τις αρχές και τις αξίες του καπιταλισμού, συνεχώς εξελίσσεται τόσο εδαφικά, όσο και πολιτικά, έχοντας καταστεί όργανο επιβολής του νεοφιλελευθερισμού πάνω σε όλους τους λαούς που έχουν εμπλακεί σε αυτό και έχουν εγκλωβιστεί στην ισχύ του. Παράλληλα, μέσα στο νεοφιλελεύθερο μόρφωμα εκφράζονται και ικανοποιούνται οι ισχυρότατοι εθνικισμοί και τα εθνικιστικά συμφέροντα του γερμανικού σήμερα διευθυντηρίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερμανοί λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος από όλα τα οφέλη της “ένωσης” που αυτοί σχεδίασαν λειτουργικά την τελευταία εικοσαετία.

Ο χαρακτηρισμός “λυκοσυμμορία” και οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός παραπέμπει σε ζώα για να χαρακτηρίσει το μόρφωμα αυτό, που καταπίνει ανθρώπους, λαούς, κράτη και χώρες, είναι επιεικώς άστοχος. Τα ζώα σκοτώνουν μόνο από πείνα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άθλια βουλιμία, χαρακτηριστικό των λαών της Δυτικής Ευρώπης. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία των κρατών αυτών και των πολιτειακών μορφωμάτων που προηγήθηκαν στους ίδιους τόπους, θα έχει μελετήσει και το μεγαλύτερο μέρος του διαχρονικού αίσχους της ανθρώπινης ιστορίας. Τα πιο φρικαλέα και άγρια εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας γράφτηκαν και δεν έπαψαν να γράφονται από τα κράτη της “πολιτισμένης” Ευρώπης. Και αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια με την πατρίδα μας και εμάς, είναι ένα ακόμα έγκλημα. Η Ευρώπη είναι η πηγή και του ρατσισμού και τόσο την Ελλάδα, όσο και εμάς τους Ελληνες μας βλέπουν ρατσιστικά, εκμεταλλευτικά, μειωτικά και καθόλου ισότιμα. Οσα επέβαλαν στην Ελλάδα και ο πραξικοπηματικός εκβιασμός τους στις “διαπραγματεύσεις”, το αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά, περίτρανα και επικαιροποιημένα. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η Ελλάδα, ούτε οι Ελληνες, τους ενδιαφέρει η κλοπή και η λεηλασία των Γραικών και της χώρας τους. Μήπως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όσους δεν το θυμούνται το παράδειγμα και της Κύπρου και πόσο διαφορετικά φέρθηκαν στο τραπεζικό πρόβλημα της Ισπανίας, όπου η Ε.Κ.Τ. και όχι ο ισπανικός λαός ανέλαβε τα χρέη των τραπεζών. Δύο μέτρα και δύο σταθμά !!!. Ο γερμανικός ζωτικός χώρος, ζητούμενο της γερμανικής πολιτικής από την γέννηση του γερμανικού κράτους, υλοποιείται σε όλα τα Βαλκάνια και στην παραδομένη ανατολική Ευρώπη και ξεδιπλώνει την απάνθρωπη φύση της λεηλασίας. Η Μέρκελ μας το είπε καθαρά, πως εκεί ανήκουμε και εκεί μας έχει τοποθετήσει αξιακά.

Στην χώρα αυτή προσπάθησαν συστηματικά να μας επιβάλλουν τον γραικυλισμό, την πίστη στην δήθεν ανωτερότητα της δυτικής Ευρώπης σε σχέση με εμάς, την δουλικότητα, την υποταγή. Κανείς δεν αναφέρεται στην σιχαμένη αιματοβαμμένη πραγματικότητα της ιστορίας τους, στις γενοκτονίες, τις λεηλασίες, τον θάνατο και το αίμα, γιατί αυτή είναι η ιστορία και η πραγματικότητα της δυτικής Ευρώπης από την εποχή του Καρλομάγνου μέχρι σήμερα. Ακόμα και στην Συρία αυτοί είναι οι ένοχοι και ενώ το ζήτημα είναι ο συνεχιζόμενος θάνατος και ο πόλεμος που έφτιαξαν στην χώρα αυτή, εκείνοι προσποιούνται ότι δήθεν θα βοηθήσουν τους πρόσφυγες του πολέμου τους !!!. Αντί να σταματήσουν τον πόλεμο, θέλουν να εκμεταλλευτούν την φτηνή εργατική δύναμη όσων εξαθλίωσαν, τους όποιους ορίζουν ως μετανάστες και όχι ως πρόσφυγες πολέμου, αφού στην 2η περίπτωση θα είχαν την υποχρέωση με βάση τη συνθήκη της Γενεύης να τους περιθάλψουν ως πρόσφυγες πολέμου χωρίς όρους και χωρίς τους περιορισμούς που αναφέρονται σε μετανάστες.

Αυτή την υλοποίηση της απάτης και του ρατσισμού που λέγεται Ε.Ε. επικαλούνται οι ευρώδουλοι : ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ κλπ. συρφετός, με φοβικές κορώνες που δεν εξηγούν, ούτε αναλύουν σε κανένα. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι κανένας λαός που θέλει να είναι ελεύθερος, ανεξάρτητος και να έχει ως πολίτευμα την Δημοκρατία, δεν έχει θέση μέσα στην εγκληματική συμμορία που λέγεται Ε.Ε. . Αν θέλουμε την “Ευρώπη των Λαών”, αυτή προϋποθέτει την πλήρη διάλυση της Ε.Ε. και νέα συνθήκη σύνδεσης σαν αυτή που εκπονήσαμε πριν χρόνια. Ο,τιδήποτε άλλο είναι καταστροφική απάτη.

Και επειδή οι οπαδοί του “ευρωπαϊσμού” επικαλούνται με όρους και έννοιες θεότητας και αγιότητας την Ε.Ε. και το Ευρώ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε : γιατί αυτή η τεράστια καταστροφή προέκυψε στην Ελλάδα, εντός της ”Αγίας Ε.Ε.” και του “Αγίου Ευρώ”. Αν ήταν τελικά τέτοια η “αγιοσύνη” των όρων αυτών, των “ιερών θεσμών”, πως τελικά προέκυψε αυτή η καταστροφή; Και είναι μία καταστροφή όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά σχεδόν των μισών κρατών της “ευρωζώνης”.

Αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο και αμάχητο ως απόδειξη είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα γνώρισε και γνωρίζει την καταστροφή όντας πλήρες μέλος της Ε.Ε. και έχοντας ως νόμισμα το “ευρώ”. Η καταστροφή αυτή δεν επήλθε εκτός της Ε.Ε., ούτε με εθνικό νόμισμα. Η συμβολή της Ε.Ε. και του “ευρώ” στην καταστροφή της Ελλάδας είναι αυτονόητα αποφασιστική. Το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και οι αντίστοιχες πολιτικές εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες και την Ε.Ε. . Διεθνείς συμβάσεις που σύναψε το διευθυντήριο της Ε.Ε. (κυρίως εμπορικές), αλλά και τα εμπάργκο που επέβαλε (π.χ. προσφάτως Ιράν, Ρωσία) προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημίες στην ελληνική οικονομία. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα κατά την είσοδό της στην Ε.Ε. (1981) είχε μία ανεπτυγμένη σχεδόν σε όλους τους τομείς οικονομία, που περιλάμβανε και μία υπολογίσιμη και σημαντική βιομηχανία. Ο αγροτικός τομέας πουλούσε προνομιακά τα προϊόντα του σε πολλές χώρες και η ανάπτυξη της χώρας με όρους πραγματικής οικονομίας(και όχι κεφαλαιοκρατικής ή μεταπρατικής) εξασφάλιζε μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και την αντίστοιχη ανεξαρτησία για την Ελλάδα. Ούτε η μη συμμετοχή στην τότε Ε.Ο.Κ., ούτε η δραχμή, εμπόδιζε την Ελλάδα να αποτελεί την πιο δυναμική οικονομία την Ανατολικής Μεσογείου. Δηλαδή με τα ίδια τα μέτρα του καπιταλισμού, η Ελλάδα από την συμμετοχή της στην Ε.Ο.Κ. / Ε.Ε. γνώρισε την παραγωγική διάλυση και έφτασε σε σημείο τεράστιας παραγωγικής εξάρτησης, αφού η οικονομία της από παραγωγική, μετατράπηκε με τις επιλογές του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και τις πολιτικές που επιβλήθηκαν, σε παρασιτική/μεταπρατική.

Ακόμα και ο τελευταίος Ελληνας στο πιο απομακρυσμένο χωριό και εάν ερωτηθεί, έχοντας ζήσει την προ Ε.Ο.Κ./Ε.Ε., Ελλάδα, θα σας δώσει την απάντηση της υπεροχής του παρελθόντος σε σχέση με το παρόν. Η Ε.Ε. λοιπόν που επικαλούνται, πέρα από τα ζητήματα ρατσιστικής και επιθετικής συμπεριφοράς έναντι της Ελλάδας που εκδηλώνονται επανειλημμένα και ολοένα πιο συχνά, αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα που προκάλεσε την κρίση και την νεοελληνική αδυναμία. Ακόμα και στα εθνικά ζητήματα, που κάποιοι οπαδοί της Ε.Ε. ψελλίζουν, θα διαπιστώσει κανείς ότι δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πρόοδος ή επίλυση ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο Αιγαίο, ούτε, τελικά, υπήρξε κάποια θετική, αλλά μάλλον αρνητική, θέση σε ζητήματα όπως το Μακεδονικό. Αντίστοιχα, τεράστια ζητήματα, οικονομικά ελλείμματα και ζητήματα δημιούργησε στην Ελλάδα η Ε.Ε. με ενέργειες, όπως η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τους πολέμους που επακολούθησαν, αλλά και τις ωμές επεμβάσεις στο παραδοσιακά σύμμαχο της Ελλάδας, αραβικό κόσμο, όπου η Ελλάδα έχασε και χάνει διαρκώς έδαφος. Ολα αυτά τα δολερά και ζημιογόνα έλαβαν χώρα ερήμην μας και όποιος τελικά επικαλείται τα εθνικά ζητήματα ως τον κύριο λόγο ένταξης και παραμονής στην Ε.Ε., είναι προφανώς ηλίθιος, αντιστόρητος και άθλιος προβοκάτορας. Κόντα σε όλα αυτά και στην πλήρη οικονομική αδυναμία που προκλήθηκε, που έχει ως συνοδό επακόλουθο και την αμυντική αδυναμία, το μνημόνιο σαφώς στοχεύει στην άμυνα της χώρας και μειώνει τις δυνατότητες αμυντικών δαπανών σε επίπεδο Δανίας !!!. Γιατί άραγε ; και ποιος τελικά σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα απορήσει με τον όρο αυτόν που επέβαλε η ευρωπαϊκή συμμορία;

Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι λόγοι παραμονής στην Ε.Ε. μπορούν να βρεθούν και σε όποια στάθμιση και εάν τεθούν η ζυγαριά του ρεαλισμού και της πραγματικότητας αποδεικνύει την αλήθεια και δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Δεν κάνουμε λόγο για μια αυριανή επιλογή, αλλά ούτε και για μία επιλογή που θα υλοποιηθεί στο βάθος του χρόνου. Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί παραγωγικά ισχυρή και αυτάρης για να έχει την δυνατότητα να εξέλθει από την καταστροφική εταιρεία της συμμαχίας. Μέχρι τότε και για να γίνει αυτό ή να δημιουργηθεί καθεστώς συνεννόησης με άλλες χώρες της περιοχής και της Ε.Ε. για ένα νέο σχήμα διακρατικής διάστασης, βασισμένο στον αλληλοσεβασμό και στην αλληλεπικουρία, η χώρα μας πρέπει να προχωρήσει σε καταγγελία των ποσοστώσεων στην παραγωγή της και στην οδό της παραγωγικής αυτάρκειας με δικό της μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στον άνθρωπο, την ισότητα, την συλλογικότητα και τα χαρακτηριστικά της φύσης της. Στην Ε.Ε. του νεοφιλελευθερισμού και σε κάθε αντίστοιχο μόρφωμα, η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση. Το τι παράγει μια κοινωνία και ένας λαός και ποια αξία του δίνει είναι αναφαίρετο δικό του δικαίωμα και όχι ζήτημα που ορίζουν άλλοι, αλλού και με βάση τα δικά τους συμφέροντα και προτεραιότητες.

Οσο για τα χρήματα, που αντισταθμιστικά έδινε η ΕΟΚ/ΕΕ για τις καταστροφές και τα ελλείμματα που προκαλούσε πρέπει να γίνει γνωστό ότι ένα ποσοστό συνολικά μεγαλύτερο του 60% επέστρεφε σε οικονομικές δομές με έδρα κράτη της Ε.Ε. και το υπόλοιπο γνώριζε σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική διασπάθιση.

Είναι συνεπώς εμφανές ότι η Ε.Ε. αποτελεί έναν από τους γενεσιουργούς παράγοντες της κρίσης που βιώνουμε.

Αν η Ε.Ε. συγκροτεί το πλαίσιο της κρίσης, μία από τις βασικές της αιτίες είναι το άλλο όπλο προπαγάνδας: το ευρώ. Οι ανάξιοι υπάλληλοι της κυβέρνησης των Βρυξελλών και εδώ γνωστά ως κόμματα των μνημονίων, πάλι εκφοβιστικά και χωρίς την επίκληση κανενός επιχειρήματος που να βασίζεται στην (πιθανή) θετική του λειτουργία, ανήγαγαν το ευρώ (ευρωζώνη) ως τον κύριο επιχείρημα για να φέρουν στην χώρα και το τρίτο εγκληματικό μνημόνιο. Οι αλήθειες είναι απλές, αναγόμενες ακόμα και στο σήμερα. Η χώρα καταστράφηκε μέσα στο ευρώ και από το ευρώ. Το ευρώ αποτέλεσε σημαντικό συντελεστή της παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας, αφού η παραγωγή με κόστος σε ευρώ καθιστά την όποια παραγωγή αναποτελεσματική και μη ανταγωνιστική. Αντίστοιχα, οι εισαγωγές γίνονται εύκολες και προσοδοφόρες για όσους τις πραγματοποιούν. Αυτά σε απλή λειτουργία καπιταλισμού είναι σαφή και αυτονόητα. Οπως στο ίδιο πλαίσιο είναι σαφές ότι η κεφαλαιακή εξάρτηση μιας χώρας γίνεται απόλυτη.

Είναι σαφές και πρέπει να καταστεί γνωστό σε όλους ότι π.χ. εάν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα υπήρχε κανένα capital control, ούτε καν σκέψη για ανάγκη του. Είναι επίσης σαφές ότι εάν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα είχαμε καμία ανάγκη μνημονίων για να καλυφθούν οι εσωτερικές ανάγκες. Δεν θα είχαμε δηλαδή καμία μείωση σε μισθούς και συντάξεις, καμία ανάγκη ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, κανένα λόγο να καταστούμε υποτελείς και υπόδουλοι της δικτατορίας των Βρυξελλών. Αν είχαμε εθνικό νόμισμα δεν θα είχαμε καμία ανάγκη αύξησης της φορολογίας (αυτής της στυγνής φορολογίας), καμία ανάγκη για την επιβολή ΕΝΦΙΑ, εισφορών αλληλεγγύης, τελών επιτηδεύματος. Ολα θα καλύπτονταν από την εσωτερική λειτουργία του εθνικού νομίσματος, που θα ήταν ζωοδότης και κάθε προσπάθειας παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Αυτά οφείλει να τα καταλάβει, να τα εννοήσει και να τα λάβει σοβαρά υπόψη του κάθε Ελληνας άνθρωπος, πολίτης και ψηφοφόρος τς Κυριακής. Βασικό όπλο της κατάληψης και της καταστροφής της χώρας ήταν και είναι το ευρώ. Αυτό επικαλούνται για να μας φοβίζουν, αυτό επικαλούνται ως τον βασικό λόγο για την κοινωνική και εθνική καταστροφή. Τελικά, η αστική συμμορία προδοτών που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και οι λοιποί συνοδοιπόροι τους στον δρόμο του ευρώ: Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και όλος ο συρφετός είναι στην πραγματικότητα προδότες και καταστροφείς του λαού και του έθνους. Είναι πράκτορες του νεοφιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού και όσα κάνουν και λένε είναι ενταγμένα στο ίδιο σχέδιο.

Πέρα και πλέον από τα δομικά ζητήματα του ευρώ που σχεδιάστηκε σκόπιμα ως νόμισμα του μεσαίωνα για να συγκεντρωθεί εύκολα στα χέρια των ισχυρών και να ελέγχουν με αυτό το σύνολο των κρατών της Ε.Ε., θα πρέπει όλοι να εννοήσουμε ότι τα χρηματικά ποσά που έχει ανάγκη ένα κράτος της ευρωζώνης για την λειτουργία του, ενώ πριν τα είχε ελεύθερα, άτοκα και στην ποσότητα που το ίδιο όριζε στην διάθεσή του, με το ευρώ η κάλυψη των ίδιων λειτουργιών γίνεται με έντοκο δανεισμό μέσω ομολόγων από τις “αγορές” , δηλαδή από κερδοσκόπους κεφαλαιούχους του χρήματος. Αυτή η λειτουργία όχι μόνο καθιστά το ευρώ λειτουργικά “συνάλλαγμα”, όχι μόνο χρεώνει με υπέρογκους και άθλιους τόκους τα κράτη και τους λαούς, αλλά και τα καθιστά έρμαιο των ορέξεων των “δανειστών” και των “αγορών”. Αυτό το έγκλημα βίωσε και βιώνει η Ελλάδα και παραγωγός του είναι σε μεγάλο βαθμό το ευρώ που υπερασπίζονται και προβάλουν τα κόμματα της συμφοράς. Κατέστρεψαν και καταστρέφουν την χώρα για να διατηρήσουν την αιτία της καταστροφής. Οσο για τα αποτελέσματα στην αγοραστική δύναμη του πολίτη, πολύ σύντομα καταλάβαμε όλοι ότι ένα ευρώ δεν αντιστοιχούσε σε 340,75 δραχμές, αλλά σε 100 δραχμές, αφού εκεί διαμορφώθηκε σχεδόν άμεσα χρονικά η αγοραστική του δύναμη και αξία.

Οποιος λοιπόν δεν εννοεί τα ανωτέρω μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί απολύτως ηλίθιος και όποιος προπαγανδίζει υπέρ του ευρώ είναι απολύτως άθλιος και ζημιώνει το σύνολο της κοινωνίας και του λαού.

Το μόνο που προσφέρει το ευρώ είναι η συναλλαγματική σταθερότητα έναντι νομισμάτων τρίτων κρατών, αλλά για να έχει νόημα αυτό πρέπει να υπάρχει χρήμα σε μία οικονομία και να εξεταστεί εάν αυτή η υπερτιμημένη σταθερότητα ευνοεί ή τελικά είναι δυσμενής για τις δομές μίας κοινωνικής οικονομίας.

Το κίνημά μας βέβαια, είναι το κίνημα της πραγματικότητας. Δεν μας ενδιαφέρει σε τι νόμισμα θα αγοραστεί ένα κιλό ψωμί. Πρωτίστως μας ενδιαφέρει να παραχθεί για να υπάρχει το ψωμί και ακόμα περισσότερο το ψωμί να μην αγοράζεται, αλλά να προσφέρεται μέσα από μία συλλογική κοινωνική οικονομία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Το κίνημά μας, λαμβάνοντας υπόψη του μία σειρά παραμέτρων που έχουν αναλυθεί σε προηγούμενα κείμενα και κρίνοντας ότι η κατάσταση στην πραγματική, την παραγωγική οικονομία της Ελλάδας, καθιστά δυσχερή την άμεση μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, πρότεινε από τον Μάιο του 2010, την δημιουργία παράλληλου εσωτερικού νομίσματος με ειδικούς κανόνες λειτουργίας και κατά προτίμηση άυλο, ώστε να μπορεί να εκδοθεί και να λειτουργήσει άμεσα. Το χρήμα αυτό το ονομάσαμε ΕΑΜ – Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα και τόσο το ίδιο, όσο και οι κανόνες λειτουργίας του, αποτελούν ένα τεράστιο όπλο στα χέρια του ελληνικού λαού, ικανό να ανατρέψει όλο το καθεστώς της φαυλότητας και της εξάρτησης. Αλλωστε το άυλο χρήμα λύνει και μία σειρά από ζητήματα φοροαποφυγής και έχει μια άλλη φιλοσοφία για την οποία πρωτοπόρα είχε γράψει μέλος του κινήματός μας από το 2002.

Τα πιο πάνω δεν αποτελούν μόνο ανάλυση-απάντηση στην εγκληματική προδοτική συμμορία των μνημονίων, αλλά και κομμάτι του συνολικού μοντέλου της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, που ως τσιτάτο αναφέρουν σχεδόν όλα τα κόμματα, κατακλέβοντας ιδέες και καινοτόμες θεωρίες και προτάσεις από το κίνημά μας και τα μέλη του που έχουν την πατρότητά των ιδεών αυτών.

Η κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του αποτελεί την μοναδική λύση – μοντέλο για την ανθρωπότητα στα χρόνια που έρχεται και ζητούμενο για όλους τους ανθρώπους, τους οποίους ο στυγερός νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός καταδίκασε σε απαξίωση, σε καταφρόνια, σε εκφοβισμούς και έλλειψη κάθε δικαιώματος και ανθρώπινης αξίας ζωής.

Εμείς απαντήσαμε σε όσα άθλια εκφράζει το πολιτικό και ολιγαρχικό σύστημα, το λόμπυ του ευρώ που θα αντιμετωπίσει ζήτημα ισοτιμίας και ελέγχου για να εξάγει τα κλοπιμαία από την χώρα προς διάφορους παραδείσους ανομίας.

Οι αστοί συστημικοί λακέδες του ΣΥΡΙΖΑ, οι αστοί της Ν.Δ., ο βούρκος που λέγεται “Ποτάμι”, οι “ψευτόμαγκες” ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ, και η ΔΗΜΑΡ ως “δημοκρατική συμπαράταξη” και όλοι μαζί οι προπαγανδιστές και εφαρμοστές του νεοναζισμού που λέγεται “νεοφιλελευθερισμός”, πρέπει να λάβουν από τους σκεπτόμενους πολίτες αυτής της χώρας ένα ηχηρότατο ράπισμα στις εκλογές της Κυριακής, από όλους τους Ελληνες που απέμειναν να σκέπτονται. Η ψήφος στα αντιμνημονιακά κόμματα και σχηματισμούς, παρά τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις μας είναι μέγιστο προσωπικό καθήκον και έχει άμεση χρησιμότητα για όλους. Μπορούμε να τους διώξουμε, μπορούμε να τους νικήσουμε με την ψήφο μας.