ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, ΔΗΜ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ : ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Με την σύμφωνη γνώμη του συντρόφου Δημ. Καραμήτσα αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο άρθρο του. Το είδαμε δημοσιευμένο σε πολλά σημεία χωρίς το όνομά του. Για εμάς στο Λαϊκό Κίνημα το κείμενο είναι συστατικό στοιχείο της αντίληψης και της σκέψης μας, του λόγου δημιουργίας και ύπαρξης του Λαϊκού Κινήματος. 

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

 Α. ΣΥΣΤΗΜΑ

Σύστημα είναι ο αλληλεπιδρών μηχανισμός και συνδυασμός κανόνων που διέπουν ενταγμένα σε αυτό υλικά και ενέργειες (δυνάμεις), ώστε αυτά να αποτελούν ένα ενιαίο λειτουργικό σύνολο.

Κοινωνικό σύστημα, αντίστοιχα, είναι ο αλληλεπιδρών μηχανισμός και συνδυασμός κανόνων που διέπουν ενταγμένους σε αυτό ανθρώπους, υλικά και ενέργειες (δυνάμεις), ώστε αυτά να αποτελούν ένα ενιαίο κοινωνικό σύνολο.

Οπως είναι ευνόητο τα ανωτέρω συστήματα διέπονται από δύο βασικές κατηγορίες κανόνων και νόμων.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι φυσικοί – συμπαντικοί νόμοι που επιδρούν και καθορίζουν απευθείας και άμεσα την σύσταση και λειτουργία ενός συστήματος.

Η δεύτερη κατηγορία (και αναφέρομαι κυρίως στα κοινωνικά συστήματα) είναι οι κανόνες που προσθέτει ο άνθρωπος. Στην πραγματικότητα και για να λειτουργήσει ένα σύστημα, οι κανόνες αυτοί, καθώς ο ίδιος ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και υπακούει στους φυσικούς – συμπαντικούς νόμους, οφείλουν να υπακούουν στους νόμους της φύσης. Διαφορετικά και ανάλογα με την αντίθεση του συστήματος με τους νόμους αυτούς θα επέλθει αργά ή γρήγορα η κατάρρευσή του. Η συνθήκη «χρόνος» στο πλαίσιο αυτό είναι όρος σχετικού μεγέθους και εξαρτάται από τα μεγέθη και την πολυπλοκότητα του συστήματος. Αλλως ειπείν, η αντίληψη του χρόνου δεν είναι απότοκη της ύπαρξης κάποιου μέσα στο σύστημα, αλλά όρος που εξετάζεται στο ιστορικό διηνεκές και πέρα από αυτό, ακόμα και όταν η ιστορική καταγραφή δεν υφίσταται. Σε κάθε άλλωστε περίπτωση ο «ανθρώπινος χρόνος» είναι μέγεθος σχετικό και πεπερασμένο.

Τα κοινωνικά συστήματα έχουν μια βασική ειδοποιό διαφορά από τα λοιπά, είναι η λειτουργική ένταξη ανθρώπων σε αυτά με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Οι ίδιες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι απότοκες αυτής της αναγκαιότητας.

Αυτά βεβαίως ανήκουν στην θεωρητική σφαίρα και στις πηγές της κοινωνικής οργάνωσης, στα πρώιμα συστήματα της ανθρωπότητας.

Στην πραγματικότητα και στο διάβα της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη  τα κοινωνικά συστήματα οργανώθηκαν κατά τρόπο τόσο ολοκληρωτικό και απόλυτο, ώστε να τείνουν να μην επιτρέπουν καμία δράση κανενός έξω από τους μηχανισμούς τους. Η σκληρότερη, αλλά και πιο συχνή ποινή στην ανθρώπινη παρουσία στην Γη για την εξωσυστημική δράση ενός ανθρώπου είναι η εξόντωση, είτε άμεσα είτε έμμεσα.  

Τα κοινωνικά συστήματα που καταγράφονται στην ανθρώπινη ιστορία οργανώθηκαν όχι μόνο με την τάση της διατήρησης και αναπαραγωγής τους, αλλά και σταδιακά με την τάση του ολοκληρωτισμού και της καθολικής επικράτησης.

Στην πορεία αυτή, δυστυχώς, τα συστήματα έπαψαν να οργανώνονται από τους συγκοινωνούς ανθρώπους, αλλά η επιρροή στην επιβολή των κανόνων τους έγινε αντικείμενο της ισχύος συγκεκριμένων ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων.

Στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα π.χ. η θέσπιση των κανόνων λειτουργίας των ανθρώπων μέσα σε αυτό δεν ανήκει στον ίδιο βαθμό στον Χ μεγαλοτραπεζίτη και στην Ψ άνεργη.

Βεβαίως όλα τα κοινωνικά συστήματα υπακούουν στους νόμους της συμπαντικής και γήινης φύσης και για τον παράγοντα άνθρωπο, τέτοιος βασικός και κατανοητός από τους ανθρώπους νόμος είναι οι βιοτικές φυσικές τους ανάγκες. Αυτές αποτελούν την κυρίαρχη και αναπόφευκτη ανάγκη της ανθρώπινης οντότητας και ύπαρξης. Οι βιοτικές ανάγκες είναι ο νόμος του ανθρώπου και αιτία της συστημικής του κοινωνικής οργάνωσης. 

 Β.        ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ο καπιταλισμός ως σύστημα που κυριαρχεί παγκόσμια εκμεταλλεύτηκε αυτές τις ανάγκες για να επηρεάσει τους ανθρώπους να ενταχθούν σε αυτόν και να τον ισχυροποιήσουν. Εδωσε σε περισσότερους και ανεξαρτήτως καταγωγής ανθρώπους το δικαίωμα στην χρήση αγαθών, το δικαίωμα σε στοιχειώδεις ελευθερίες και δυνατότητες. Δυστυχώς, το ίδιο αυτό σύστημα βάσισε την λειτουργία του στην μηχανιστική χρηστική αντίληψη των ανθρώπων που εντάσσονται σε αυτό και μάλιστα με δύο κύριους άξονες: την αντίληψη της προτεραιότητας της παραγωγικής διαδικασίας (πέρα και πάνω από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του) και την πλασματική αξιακή οικονομική αποτίμηση των πάντων.

Είναι δηλαδή ένα σύστημα κατ’ ουσία «αντιανθρώπινο», που δεν δημιουργήθηκε ούτε λειτουργεί με σκοπό, κριτήρια, κανόνες και στόχο την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών, αλλά την εκμετάλλευσή της κάλυψής τους.

Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίφαση του καπιταλισμού με την ανθρωπότητα, αυτή είναι και η αιτία της καταστροφικής αποτυχίας του να απελευθερώσει τους ανθρώπους, να τους εκφράσει πραγματικά, να τους καλύψει ως οντότητες και ως κοινωνίες. Ο καπιταλισμός έχει εγγενή αντιανθρώπινα χαρακτηριστικά και για τον λόγο αυτό είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Η κυρίαρχη αυτή και κεντρική αντίφαση είναι αυτή που γεννά μια σειρά από ψυχολογικά φαινόμενα ακόμα και στους ακραία ευνοημένους από το σύστημα.

Η διατήρηση του καπιταλισμού οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι στο πλαίσιο της εκμεταλλευτικής δράσης του εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες (και πραγματικές και επίπλαστες που δημιουργεί ο ίδιος). Περαιτέρω, η αντοχή του βασίζεται στην δημιουργία μιας κουλτούρας εσωτερικής βελτίωσης, βασισμένης στην λογική της πυραμίδας (δηλ. της προσδοκίας του «καλύτερου»). Κατά συνέπεια δεν έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον φυσικό νόμο, αφού αντικείμενό του είναι και η κάλυψη αναγκών (έστω υπό την εκμεταλλευτική σκοπιμότητα και συνθήκη). Στο δε πλαίσιο της απρόσκοπτης εξέλιξής του αυτή θα έλθει είτε από εσωτερικό μετασχηματισμό εξουσιών είτε από την στυγνή εκμετάλλευση της φύσης (ήτοι την εξελικτική αντίθεση με το φυσικό νόμο).     

Το σύστημα του καπιταλισμού από την γέννηση – επινόησή του δεν έχει ως στόχο την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών και την βελτίωση των συνθηκών ζωής του είδους, αλλά την εκμετάλλευση αυτής της ανάγκης των πολλών υπέρ λίγων. Αυτοί οι «λίγοι» είναι όσοι ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, δηλ. τα εργαλεία όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και του καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός είναι όμως και ένα σύστημα κατά βάση παραγωγικό, δημιουργήθηκε και οργανώθηκε γύρω από την παραγωγική διαδικασία, αυτό σημαίνει ότι οι λειτουργικές του δομές είναι οργανωμένες γύρω από την παραγωγή και με σκοπό αυτή. Στην δομική του συγκρότηση, στο «DNA» του, ο καπιταλισμός εντάσσει και τον ανταγωνισμό, δηλ. την προσπάθεια για περισσότερα, καλύτερα και πιο εκμεταλλεύσιμα υλικά και υπηρεσίες, ήτοι για μεγαλύτερη εκμεταλλευσιμότητα της παραγωγής. Ο ανταγωνισμός ουσιαστικά αφορά το στάδιο της κατανάλωσης, εκεί στρέφεται, αφού στο στάδιο αυτό υλοποιείται και ολοκληρώνεται η εκμετάλλευση των ανθρώπων και των αναγκών τους. Υφίσταται δηλ. ένα στάδιο εκμετάλλευσης των ανθρώπων και των αναγκών τους στην παραγωγική καπιταλιστική διαδικασία που ολοκληρώνεται και υλοποιείται στην φάση της κατανάλωσης. Στην πραγματικότητα, ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν υπαγορεύεται από καμία ανθρωποκεντρική ή ανθρωπιστική θεώρηση και σκοπό, αλλά από την τάση και ανάγκη της επικράτησης σε οικονομικό επίπεδο και κατ’ επέκτασης και μέσα στο σύστημα του καπιταλισμού σε κάθε επίπεδο.

Ως σύστημα, ο καπιταλισμός και κατ’ ακριβολογία οι καπιταλιστές και οι θιασώτες του συστήματος αυτού, φρόντισαν να οργανώσουν συστηματικά και απόλυτα το σύνολο της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων (φιλοσοφία, πολιτικό σύστημα, νομικό σύστημα, σύστημα ελέγχου και καταστολής, παιδεία κλπ.)  κατά τον τρόπο που βολεύει το ίδιο το σύστημα, το σύστημα παραγωγής και εκμετάλλευσης.

Λίγες εύκολες και απλές σκέψεις από τον καθένα μας, θα μας κάνουν να καταλάβουμε ότι αυτό που είμαστε, το «είναι» μας, δεν ορίζεται στον καπιταλισμό από τα πραγματικά μας χαρακτηριστικά, αλλά από την θέση στην οποία μας χρησιμοποιεί το σύστημα του καπιταλισμού.

Τα πάντα γύρω μας, το σπίτι μας, ο τρόπος που ζούμε μέσα και έξω από αυτό, οι κανόνες της συμπεριφοράς, της δράσης, της αντίδρασης, της ανοχής, το πότε ξυπνάμε, το πότε κοιμόμαστε ή μπορούμε να κοιμηθούμε, το τι γνωρίζουμε, το τι αγνοούμε, το πόση ώρα διαθέτουμε για τον εαυτό μας ή τους άλλους, όλα οργανώνονται με βάση το σύστημα του καπιταλισμού. Εάν αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνει κάθε τι στην χωή μας και γιατί συμβαίνει με τον τρόπο που συμβαίνει στο τέλος των απαντήσεων θα καταλήξουμε στην συστημική εξάρτηση του ανθρώπου και στο ίδιο το σύστημα. Αυτό τάσσει, προστάζει, διατάζει, οργανώνει και ρυθμίζει.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται όχι με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, όχι με μία ματιά στην ανθρώπινη υπόσταση και στις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητές του ανθρώπου, αλλά οργανώνεται και υφίσταται (και εμείς μαζί με αυτά) με βάση το σύστημα και την λειτουργία του. Στην πραγματικότητα και όπως προαναφέρθηκε οι ανθρώπινες κοινωνίες και το σύστημα διατάσσονται και ρυθμίζονται με βάση τα κριτήρια της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Κριτήριο του συστήματος στην παραγωγική πλευρά του είναι η λειτουργία των ανθρώπων σύμφωνα με τους όρους που τάσσουν οι μηχανές και οι μηχανισμοί παραγωγής εν γένει. Κριτήριο του συστήματος στην διαδικασία της κατανάλωσης είναι η ώθηση προς συγκεκριμένα κάθε φορά αγαθά με κριτήριο όχι τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά την εκμεταλλευσιμότητα αυτών από τους «άρχοντες» στο σύστημα.

Ετσι, σε καμία περίπτωση ο άνθρωπος δεν είναι το κέντρο του καπιταλιστικού συστήματος, ούτε η βελτίωση της ζωής του ή η κάλυψη των βιοτικών του αναγκών είναι ο σκοπός του.

Σκοπός του καπιταλιστικού συστήματος είναι η εκμεταλλευτική πάντων διαδικασία, τόσο παραγωγικά όσο και καταναλωτικά.

Το πολιτικό σύστημα, οι νόμοι, οι άνθρωποι και τα επαγγέλματά τους, τα πάντα όσα βιώνουμε και είμαστε πέρα από την φύση μας ορίζονται από το σύστημα. Σε ένα άλλο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης επαγγέλματα όπως του υπαλλήλου, του μισθωτού εργάτη, του εμπόρου, του μεσίτη, του δικηγόρου, του δικαστή και χιλιάδες άλλα, ούτε θα υπήρχαν, ούτε (ακόμα και εάν υπήρχαν με οποιαδήποτε μορφή) θα ήταν τα ποιοτικά τα ίδια, ούτε θα είχαν το ίδιο περιεχόμενο και ουσία. Η βίωσή μας όλη ορίζεται από το σύστημα και δυστυχώς το ίδιο το σύστημα δεν ορίζεται από τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους, δεν ορίζεται από την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων, αλλά από την λειτουργία των μηχανισμών παραγωγής – ανάλωσης και με στόχο την εκμετάλλευση της ανθρώπινης υπόστασης.   

Σε ένα σύστημα που είναι οργανωμένο κατά τον αντιανθρώπινο τρόπο αυτό, όσα δεν είναι ανεκτά από αυτό καταδικάζονται, πολεμούνται με σκοπό να εξαφανιστούν για να μην διαταραχθεί η λειτουργία του. Η εξαγορά ή η καταστροφή ανθρώπων που μπορούν να το βλάψουν και να το αποδομήσουν είναι μία ακόμα έκφανση της αντίληψης του συστήματος και απόδειξη της αντιανθρώπινης εκμεταλλευτικής δομής του.

Εάν αφήσουμε το μυαλό μας ανοικτό θα αντιληφθούμε πως το σύνολο των πραγμάτων και καταστάσεων που βιώνουμε ως κοινωνική συνθήκη είναι κομμάτι και παράγωγο αυτού του συστήματος. Πως το ίδιο το σύστημα δημιουργεί κουλτούρες και τρόπους ζωής, δράσης και αντίδρασης και εν τέλει εκμεταλλεύεται ακόμα και τις «αντι-κουλτούρες», όταν τις εντάξει στους μηχανισμούς παραγωγής – κατανάλωσης, ήτοι εκμετάλλευσης.

Ακόμα και οι περισσότερες αντιδράσεις μας σε «κακώς κείμενα» αναφέρονται κατά βάση στην αντίθεσή τους με συστημικές λογικές, κανόνες και ακολουθίες. Ουσιαστικά η αντίληψη των πλειοψηφιών των ανθρώπων για την ζωή τους προέρχεται μέσα από τις διδαχές και τις βιωματικές συνθήκες που δημιουργεί το σύστημα και δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι κάτι προδεδομένο, μεταφυσικό, ανυπέρβλητο και το μοναδικό δυνατό. Βεβαίως την ίδια ίσως αντίληψη να είχαν για την «ελέω Θεού μοναρχία» οι υπήκοοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των αυτοκρατοριών και βασιλείων που την διαδέχθηκαν. Το ίδιο και οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδιάνοι της Αμερικής και όλοι οι λαοί του πλανήτη που βίωσαν επί χιλιάδες χρόνια μέσα σε άλλα κοινωνικά συστήματα.

Γ. ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ : Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

             Το πρώτο πράγμα που θέλω γράφοντας αυτές τις γραμμές είναι να εννοήσουμε όλοι, ότι το σύστημα είναι ένα δημιούργημα των ανθρώπων, πως εμείς το δημιουργούμε και το συγκροτούμε και κανένας «Θεός», δαίμονας, συμπαντική δύναμη ή οποιαδήποτε άλλη μεταφυσική υπόσταση και οντότητα.

Τα  κοινωνικά συστήματα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα.

Αυτό σημαίνει πως μπορούν να αλλάξουν, να μετατραπούν, να εξαφανιστούν, να γεννηθούν νέα.

Η συνειδητοποίηση των ανωτέρω είναι δυνατόν να γεννήσει, να εκκινήσει την διαδικασία μεταβολής του κοινωνικού συστήματος, από ένα σύστημα εκμεταλλευτικής ανισότητας των ανθρώπων (στον καπιταλισμό ισχύ η διάκριση με βάση την παραγωγική και καταναλωτική δύναμη και οντότητα του καθενός) σε ένα σύστημα ισότητας κάλυψης των ανθρωπίνων αναγκών.

Είναι συνεπώς σαφές το τι συμβαίνει γύρω μας, όπου όλα μετριούνται στην κλίμακα χρήματος – κέρδους – υπεραξίας. Tο κύριο ζήτημα, το πρόβλημα του συστήματος του καπιταλισμού απέναντι στην ανθρωπότητα, δεν είναι μόνο ότι έχει καταλάβει και εκμεταλλεύεται τα πάντα (αυτός είναι ο γενετήσιος σκοπός του), αλλά και συναφές και συναντίστοιχο πρόβλημα του συστήματος είναι και το ότι οι δομές και οι σκοποί του δεν έχουν ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου, την βελτίωση των συνθηκών ζωής του, την βελτίωση και εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, παρά μόνο την εκμετάλλευσή τους. Σκοπός του συστήματος είναι το κέρδος και η εξουσία που προσφέρει σε κάποιους. Αυτό είναι το πρόβλημα του, ότι δηλ. παρότι πρόκειται για ένα σύστημα που δημιούργησαν άνθρωποι, παρότι πρόκειται για ένα κοινωνικό σύστημα, η λειτουργία του δεν έχει στόχους ανθρωποκεντρικούς, αλλά στόχους ουσιαστικά απάνθρωπους, έξω από την φύση και τις ανάγκες μιας κοινωνίας ανθρώπων. Το κέρδος, η εξουσία, η δύναμη, η επικράτηση αποτελούν αξιακά του δεδομένα και με αυτός και άλλους παρεμφερείς με αυτούς σκοπούς οργανώνεται και λειτουργεί.

Οι άνθρωποι στο σύστημα του καπιταλισμού δεν αποτελούν το κέντρο της κοινωνίας αλλά ένα μέσο, ένα συστημικό γρανάζι για την επίτευξη στόχων που χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται τις απαράγραπτες βιολογικές – βιοτικές  ανάγκες του ανθρώπινου είδους. Ο άνθρωπος είναι εργαλείο του συστήματος και όχι το σύστημα εργαλείο του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.

Τις τελευταίες δεκαετίες οργανώθηκε, επικράτησε και λειτουργεί ένα κοινωνικό σύστημα παγκόσμιας επικράτησης και ισχύος (παγκοσμιοποίηση), το οποίο δεν είναι ανθρωποκεντρικό, δεν είναι ανθρώπινο. Αδιαφορεί για τα παιδιά που πεθαίνουν από απλές ασθένειες, για τους πεινασμένους, τους καταφρονεμένους. Ανταλλάσσει με αδιαφορία και κερδοφόρο χαρά ανθρώπους με μηχανές, τους αχρηστεύει στην ανεργία, αδιαφορεί για την πραγματική χρησιμότητα και αξία όσων παράγει αρκεί να πωλούν με καλά κέρδη, αδιαφορεί για τις συνέπειες της χρήσης χημικών και τοξικών, αδιαφορεί για την φύση και την βλέπει ως πεδίο κέρδους, αδιαφορεί για τον ασθενή ως άνθρωπο και τον βλέπει ως κόστος ή κέρδος. Ουσιαστικά, το σύστημα λειτουργεί σε κάθε του επίπεδο ως μία κρεατομηχανή που αλέθει ανθρώπους και λαούς για να ταϊστούν κάποιοι άλλοι.

Το σύστημα έφτασε στο σημείο να επιθυμεί να ορίζει σχεδόν ολοτικά τον προορισμό ολόκληρων λαών.

Οπου και να κοιτάξετε θα διαπιστώσετε ότι το ανθρώπινο είδος χρησιμοποιείται από το σύστημα και δεν το χρησιμοποιεί. Θα δείτε ότι το σύστημα δεν λειτουργεί για εσάς, δεν λειτουργεί για τον άνθρωπο, αλλά για την εκμετάλλευσή του, όπου και εάν κοιτάξετε και σκεφτείτε με ανοικτό μυαλό θα δείτε απανθρωπιά ή αδιαφορία για τον άνθρωπο και την εξωγενή θέσπιση προορισμών και στόχων για τον καθένα από εμάς και για τις κοινωνίες μας.    

            Είναι ευνόητο ότι αυτό το αδηφάγο σύστημα οφείλει να γκρεμιστεί συθέμελα, όχι από την εντροπία του και όχι με τον μετασχηματισμό του σε κάτι ακόμα χειρότερο, αλλά με την θετική θέση και πρόταση ενός συστήματος που θα έχει ως κεντρικό στοιχείο του τον άνθρωπο.

            Η «εφεύρεση», γέννηση και συγκρότηση ενός κοινωνικού συστήματος που θα θέτει ως κέντρο του τον άνθρωπο και σκοπό του την κάλυψη των αναγκών του (και όχι παραγωγικότητες, υπεραξίες, κέρδη και διάφορες άλλες αχρειότητες και βαρβαρότητες) είναι όχι μόνο αναγκαία και απολύτως εφικτή.

            Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι ο άνθρωπος είναι ένας βιολογικός μηχανισμός με συγκεκριμένες βιοτικές ανάγκες και θέτοντας ως κεντρικό όρο για την δημιουργία του συστήματος ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει εξασφαλισμένες τις βιοτικές του ανάγκες με ισότητα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα, ένα νέο κοινωνικό σύστημα που θα υφίσταται και θα λειτουργεί με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ολόκληρη η αξιακή θεώρηση των πραγμάτων, των κανόνων, των νόμων του πρέπει να αλλάξει και να είναι ενταγμένη στον σκοπό αυτό. Μόνο τότε θα μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες, πραγματικές ανθρώπινες ζωές, πραγματικά ανθρώπινες συγκροτήσεις. Αυτό θα είναι το κλειδί για να οδηγηθεί ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα σε ένα πραγματικό προτσές. Εάν η ανθρωπότητα δημιουργήσει ένα σύστημα απελευθέρωσης με κέντρο τον άνθρωπο, τότε μόνο θα μπορέσει αυτός να ανακαλύψει την ταύτιση με τους συμπαντικούς νόμους και να προχωρήσει μπροστά. Οσο η ανθρωπότητα βιώνει την υποτέλεια και την μιζέρια του καπιταλισμού λύσεις και πραγματική πρόοδος δεν υπάρχει.

Η δημιουργία ενός κοινωνικού συστήματος που θα θέτει ως κεντρική δομική του αξία τον άνθρωπο και θα λειτουργεί με στόχο την κάλυψη των αναγκών του με την κατανόηση των συνθηκών των φυσικών νόμων είναι απλή και εφικτή. Με άξονα την ισότητα σε κάθε κοινωνικό επίπεδο και την πολιτική έκφρασή της (πραγματική ή «άμεση» δημοκρατία) και κυρίαρχο κανόνα σε κάθε απόφαση την αξία του ανθρώπου και την εξυπηρέτηση των αναγκών του, μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε ένα σύστημα αξιών που θα αντικαταστήσει το φαύλο, απάνθρωπο και καταστροφικό σύστημα του καπιταλισμού.

            Το πρώτο βήμα είναι να εννοήσουμε τι σημαίνει σύστημα και πως λειτουργεί. Το με ποιο τρόπο μας θέτει ως αυτονόητες τις δοξασίες, τα δόγματα και τις αξιακές λειτουργίες του. Το με ποιο τρόπο το σύστημα μας αναλώνει και μας χρησιμοποιεί στην μηχανή του και ως αναλώσιμα υλικά. Για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία έγραψα αυτό το άρθρο, για να εννοήσουμε, να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε ότι όλα αυτά που βιώνουμε είναι απλά ένα σύστημα. Ένα σύστημα που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι διαφορετικό, ανθρωποκεντρικό, ουσιαστικό και πως σήμερα σπαταλάμε τη ζωή μας, την αναλώνουμε σε συνθήκες, όρους και διαδικασίες χωρίς καμία σχεδόν πραγματική βιοτική αξία, αλλά και με καταστροφικές συνέπειες για το είδος μας.

            Εάν καταλάβουμε, εάν κατανοήσουμε πόσο βλακωδώς και καταστροφικά αναλώνουμε τη ζωή μας ενταγμένοι σε αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι θέμα χρόνου να επαναστατήσουμε και να το αλλάξουμε. Το κοινωνικό σύστημα είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα, άνθρωποι το φτιάχνουν και το συγκροτούν και άνθρωποι το καταρρίπτουν. 

Η πρόταση ενός άλλου συστήματος είναι έτοιμη. Ας είμαστε σε εγρήγορση … . 

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ – ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ – ΦΟΡΟΙ – ΠΑΓΩΝΙΑ – ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ = ΘΑΝΑΤΟΙ, ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ – ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ – ΦΟΡΟΙ – ΠΑΓΩΝΙΑ – ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ = ΘΑΝΑΤΟΙ, ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

Α. Η ΚΟΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ:

Αποτελεί κοινή αντίληψη για μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ότι η κυβερνητική ηγεσία του τόπου (ειδικά όσοι χρημάτισαν στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων) είναι δεμένη χειροπόδαρα από ξένα κράτη λόγω αδιαφανών και παράνομων συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και να ήθελαν οι ίδιοι, δεν μπορούν να πράξουν όσα χρειάζεται η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός. Η μόνη λύση για την παθογένεια αυτή είναι η ανατροπή τους.

Αποτελεί επίσης κοινή αντίληψη για πολλούς Ελληνες, ότι η ίδια κυβερνητική ηγεσία για λόγους πολιτικής και προσωπικής ανικανότητας αδυνατεί να σχεδιάσει το παραμικρό για την πορεία της Ελλάδας και ακολουθεί πιστά και τυφλά εντολές της έσωθεν και έξωθεν ολιγαρχίας.

Είναι τέλος κοινή αντίληψη για πολλούς Ελληνες ότι η πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης βρίσκεται σε σχέση σοβαρής διαπλοκής και χρηματοδότησης με τις ντόπιες και ξένες ολιγαρχίες που λυμαίνονται τους Ελληνες και την Ελλάδα.

Β. ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ : Παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου

Η κυβέρνηση της εξάρτησης και της υποτέλειας, η κυβέρνηση της εξαθλίωσης, η κυβέρνηση των παιδιών του κομματικού σωλήνα, του νεποτισμού, της εξάρτησης από τις ολιγαρχίες μαζί με τους ολιγάρχες – αφεντικά του τύπου έχει εξαπολύσει εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου εναντίον των πολιτών της χώρας με σκοπό να περάσει ως κοινή αντίληψη στους γραικύλους υποστηρικτές της και στους εγκεφαλικά ανίκανους πολίτες ότι δήθεν για την κατάσταση στην οποία έφεραν οι ίδιοι την χώρα, αποκλειστικά ή κύρια υπεύθυνη είναι η φοροδιαφυγή.

Οι «Πάγκαλοι» αυτής της κυβέρνησης επιδιώκουν να καταστήσουν υπεύθυνο της κρίσης κάθε Έλληνα πολίτη που δεν εξέδωσε ή δεν ζήτησε απόδειξη … .

Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα της καπιταλιστικής κερδοκρατίας, είναι ένα σοβαρό ενδημικό συστημικό ζήτημα, ένα αξιακό ζήτημα του καπιταλισμού. Όμως και στο ίδιο το κράτος που θαυμάζουν οι ανεγκέφαλοι και εθελόδουλοι πολιτικοί, στην Γερμανία (όπως και σε κάθε δυτικό κράτος), αποκαλύπτονται συνεχώς σκάνδαλα τεράστιας φοροδιαφυγής με εμπλεκόμενους και πολιτικούς.

Η φοροδιαφυγή είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο όμως δεν αποτελεί την βασική αιτία της ελληνικής κρίσης (άλλωστε το ίδιο το χρήμα αυτό ανακυκλώνεται και φορολογείται σε άλλες πηγές).

Το βασικό ζήτημα της φοροδιαφυγής προκύπτει από δύο επιμέρους βασικές πηγές που αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο, τις ολιγαρχίες της χώρας και τις πολιτικές υποτέλειες.

Η πρώτη είναι η πηγή είναι οι «θεσμικές» νομικές «διευκολύνσεις» προς το μεγάλο κεφάλαιο και η ουσιαστική νομιμοφανής φορολογική του ασυλία. Μια σειρά από διατάξεις, που θέτουν ως εύλογη αληθοφανή αιτιολογία τους την ενίσχυση της «οικονομίας» παρέχουν αντίστοιχες άνισες ευνοϊκές μεταχειρίσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Το πόσο «ενίσχυσαν» την εθνική οικονομία αυτές οι διατάξεις, είναι εμφανές σε όλους από την κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Ισως, το μόνο που τελικά ενίσχυσαν ήταν οι λογαριασμοί και οι τσέπες κάποιων εις βάρος του ελληνικού λαού. Οι διατάξεις αυτές στο βαθμό που παραβιάζουν την συνταγματική αρχή της ισότητας είναι αντίστοιχα αντισυνταγματικές και παράνομες. Δημιούργησαν δε, σε συνδυασμό με την σειρά των διατάξεων που επιτρέπουν την ελεγκτική αυθαιρεσία και ένα έντονο καθεστώς ανισότητας ανταγωνιστικών δυνατοτήτων μεταξύ των ίδιων των οικονομικά δραστηριοποιούμενων πολιτών και πάντα εις βάρος των ασθενέστερων εξ αυτών… των αποκαλούμενων «μικρομεσαίων».  Αδικαιολόγητες οργανωτικές υποδομές τεραστίων μεγεθών, ανάγκη εύρεσης και χρήσης μεγάλων κεφαλαίων, διαφορά στην αντιμετώπιση εκ μέρους των τραπεζιτών και στην φορολογική αντιμετώπιση αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα της καταστροφής των «μικρομεσαίων» και της εδραίωσης του καθεστώτος του μεγάλου κεφαλαίου.

Την δεύτερη βασική πηγή της φοροδιαφυγής αποτελεί ο τρόπος «ελέγχου» των εταιρειών του μεγάλου κεφαλαίου. Οσοι έχουν γνώση και συμμετοχή με ουσιαστικό ρόλο σε τέτοιες εταιρείες γνωρίζουν καλά το πώς οι έλεγχοι μετετρέπονταν σε «ελέγχους» … . Η δημοσιοποίηση στοιχείων για «εξαγορά» κρίσιμων θέσεων στους μηχανισμούς ελέγχων και οι αδικαιολόγητα μεγάλες περιουσίες κάποιων εφοριακών δεν συγκίνησαν κανένα εισαγγελέα, ώστε να υπάρξουν ουσιαστικοί έλεγχοι. Την ίδια ώρα και επειδή έπρεπε να δείξουν έργο οι εφοριακοί κατάτρεχαν αλύπητα και ανηλεώς μικρομεσαίους (πρόσφατα μας έγινε γνωστή η περίπτωση αυτοπασχολούμενου που του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.000 Ευρώ για μη έκδοση δύο αποδείξεων λιανικής ποσών 0,30 και 0,60 Ευρώ, προφανώς εκ παραδρομής, αφού την ίδια ημέρα και ευρισκόμενος υπό μυστική παρακολούθηση είχε εκδώσει όλες τις υπόλοιπες εκατοντάδες αποδείξεις !!!).

Η ίδια αντίληψη και κουλτούρα ελέγχων και (δήθεν) «ελέγχων» αφορά και την λαθρεμπορία. Είναι αυτονόητο ότι τα χρήματα είναι πολλά και η «διάβρωση» σημαντικός παράγοντας.

            Απαντώντας στην αθλιότητα τους λέμε: εάν θέλουν οι κυβερνώντες και τα κόμματά τους να βρουν την αιτία της κρίσης, ας κοιτάξουν στον καθρέπτη. Θα δουν - μεταξύ άλλων - την ευθύνη τους για την μετατροπή μιας χώρας με παραγωγική κατεύθυνση σε χώρα παροχής (εισαγόμενων) υπηρεσιών σύμφωνα με τις εντολές της ΕΟΚ/Ε.Ε. και τους ταγούς των αφεντικών της παγκοσμιοποίησης. Θα δουν τα τρισεκατομμύρια δραχμές (και μετέπειτα Ευρώ) του ελληνικού λαού που πήγαιναν στις τσέπες αυτών και της ολιγαρχίας για δήθεν επενδύσεις επιδοτούμενες από το μόχθο του σκληρά φορολογούμενου Ελληνα πολίτη. Θα δουν την πλήρη υποτέλεια και οργανωτική εξάρτηση από ξένα κέντρα και κράτη … , είπαμε ας κοιτάξουν τον καθρέπτη τους και θα δουν όλη την αιτία της κρίσης.

Γ. ΤΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ           

            Πρόκειται για ένα εκτεταμένο φαινόμενο. Με κατά καιρούς δηλώσεις τους ακόμα και φορείς των τελωνειακών και των υπαλλήλων του υπουργείου οικονομικών, αλλά και επίσημοι φορείς ανεβάζουν την απώλεια φόρων από το λαθρεμπόριο καυσίμων στα 5 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως. Ακόμα και κατά το ½ να είναι πραγματικότητα, πρόκειται για ένα τεράστιο ποσό που όφειλε το ελληνικό κράτος να το συλλάβει και να το καρπωθεί. Όμως το λαθρεμπόριο των καυσίμων είναι ευνόητο ότι δεν διεξάγεται από μικρούς και αδύναμους. Ισως κάποιοι από αυτούς να είναι οι τελικοί αποδέκτες, αλλά το φαινόμενο αυτό (όπως κάθε είδους μεγάλο λαθρεμπόριο σε όλο τον πλανήτη) έχει πίσω του μεγάλα κεφάλαια και μεγάλους μηχανισμούς. Μετά από μερικές δεκαετίες κάποιοι εφηύραν το σύστημα «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» προκειμένου υποθετικά να συλλάβουν το λαθρεμπόριο στη λιανική. Ουσιαστικά αποσκοπούσαν στην σύλληψη της χρήσης πετρελαίου θέρμανσης ως πετρέλαιο κίνησης. Δηλαδή σε ένα ελάχιστο ποσοστό λαθρεμπορίας και με μικρό ποσοστό διαφοράς φόρου (διότι το πετρέλαιο κίνησης επιβαρύνεται και με Ε.Φ.Κ. και με Φ.Π.Α.). Το ουσιαστικά όμως και απόλυτα λαθραίο ήταν και παραμένει το πετρέλαιο που κυκλοφορεί ανέλεγκτο ερχόμενο από απόλυτα αφορολόγητες πηγές και προελεύσεις.

            Η κίνηση της κυβέρνησης, η εξίσωση του φόρου του πετρελαίου θέρμανσης (Ε.Φ.Κ.) με τον φόρο του πετρελαίου κίνησης, αυξάνοντας τον πρώτο, αποτελεί μία τεράστια αβανταδόρικη κίνηση προς τους απόλυτα λαθρέμπορους, τους εντελώς αφορολόγητους.

            Είναι παγκοίνως και παγκόσμια γνωστό ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο φόρος ενός αγαθού τόσο πιο δελεαστική και κερδοφόρος γίνεται η λαθραία διακίνησή του. Η λαθραία δε διακίνηση είναι εντονότερη και μεγαλύτερη, όταν έχουν ήδη δημιουργηθεί οι μηχανισμοί διακίνησής του λαθραίου προϊόντος, όπως διαπιστωμένα συμβαίνει στην χώρα μας (αφού αυτό αποτέλεσε και την «αιτιολογία» της άθλιας διάταξης). Η εξίσωση με αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης υπόσχεται μεγαλύτερα κέρδη στους λαθρέμπορους του αγαθού.

            Αντίστοιχα δε, το «μέτρο» αυτό έρχεται να διαλύσει τους υποδεέστερους και αυτοσχέδιους ερασιτεχνικούς μηχανισμούς λαθρεμπορίας που χρησι-μοποιούσαν το πετρέλαιο θέρμανσης ως κίνησης. Ουσιαστικά, όσοι θα ήθελαν να συνεχίσουν την λαθρεμπορία θα έπρεπε και θα πρέπει να στραφούν στο εντελώς λαθραίο, αυτό που διακινείται από τους μεγάλους μηχανισμούς … .     

            Αλλωστε ουσιαστικά, ακόμα και εάν διέθετες επαρκείς αριθμητικά και ηθικά ελεγκτικούς μηχανισμούς (κόστος προσθέτουν και αυτοί), αλλά και τέλεια ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης εισροών εκροών, θα ήταν και είναι σχεδόν αδύνατο να «συλλάβεις» την κίνηση και το φορτίο ενός βυτιοφόρου που κάνει διανομές σε πολυκατοικίες με εξ ολοκλήρου ή κατά ποσοστό λαθραίο πετρέλαιο. Τα πάντα δικαιολογούνται και καλύπτονται … .

Δ.        Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Η κυβέρνηση της υποτέλειας και του κερδοκεντρικού ολοκληρωτισμού, αυτοί που μας λογαριάζουν όλους ως προϊόντα και παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικού και ανθρώπινου καθήκοντος, εν γνώσει των συνεπειών των πράξεών τους και των κινδύνων ζωής που περικλείει η απόφασή τους, μεσούσης τεράστιας οικονομικής κρίσης αποφάσισαν την αύξηση του Ε.Φ.Κ. στο πετρέλαιο θέρμανσης. Μην θεωρήσει κανείς ότι δεν γνώριζαν τις συνέπειες για εκατομμύρια Ελληνες. Τις γνώριζαν και τις αποδέχτηκαν ως συνέπειες των πράξεών τους, οι οποίες είναι καθαρά και απόλυτα εγκληματικές. Το τι βιώνουν οι ανήμποροι οικονομικά άνθρωποι σε όλη την χώρα, είναι πια γνωστό σε όλους και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Παγώνουν, ασθενούν, πεθαίνουν από το κρύο, αφού η θέρμανση (όλη η χώρα ήταν προσανατολισμένη στο πετρέλαιο ως καύσιμο) είναι για πάρα πολλούς αδύνατη. Το πετρέλαιο θέρμανσης αποτελεί βασικό αγαθό και βιοτική ανάγκη σχεδόν για όλους τους Ελληνες κατά τους χειμερινούς μήνες.

            Μόνο μετά από πιέσεις η κυβέρνηση θέσπισε ένα ειδικό επίδομα που αφορά λίγους. Όμως το επίδομα αυτό καταβαλλόμενο (εάν και όποτε καταβληθεί) μετά την αγορά του πετρελαίου είναι ουσιαστικά άχρηστο. Οι δικαιούμενοι επιδόματος είναι άνθρωποι τέτοιας οικονομικής αδυναμίας που δεν μπορούν να αγοράσουν το πετρέλαιο που έχουν ανάγκη. Κατά συνέπεια το δήθεν «μέτρο πρόνοιας» αυτό και αφορά ελάχιστους και δεν τους παρέχει την δυνατότητα πρόσβασης στο αναγκαίο αγαθό.

  

Ε.         ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ και στην ΚΑΠΝΑΙΘΑΛΗ

            Οι ανάγκες των ανθρώπων, οι βιοτικές τους ανάγκες και η χρεία που γεννούν, έφεραν την απάντηση: ΞΥΛΟ … (όχι στους πολιτικούς, αλλά ως καύσιμο) και επειδή το διαθέσιμο ξύλο δεν είναι και ποσοτικά πολύ, εξελίσσεται παράλληλα και ένα σαφάρι παράνομης και καταστροφικής υλοτομίας στα δάση. Όταν κρυώνουν τα παιδιά σου και οι ηλικιωμένοι γονείς σου και κινδυνεύουν δεν θα το σκεφτείς πολύ … .

            Το φορολογικό πογκρόμ έφερε μείωση παραγγελιών πετρελαίου (και αντίστοιχα φορολογικών εσόδων) κατά 80%.

            Ενώ το φαινόμενο των επικίνδυνων αιωρούμενων σωματιδίων από την ατελή καύση ξύλου ήταν απόλυτα προβλέψιμο και εντέλει και αντιληπτό δια της όσφρησης και όρασης από τα πρώτα κρύα του φετινού χειμώνα, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συζητά την λήψη μέτρων μόλις τις ημέρες αυτές. Αφού παρέδωσε εκατομμύρια Ελληνες στον κίνδυνο του θανάτου και σοβαρών βλαβών της υγείας τους και αύξησε τα περιθώρια κέρδους του λαθρεμπορίου, η κυβέρνηση έρχεται σήμερα όχι να λάβει μέτρα, αλλά να συζητήσει για πιθανά μέτρα ... .

            Κατά την εκτίμησή μας, το κρίσιμο στοιχείο εξαιτίας του οποίου η κυβέρνηση αναγκάζεται να ψάχνει για μέτρα, αλλά και ίσως και να «ανακαλύφθηκε» τώρα από κάποιους κυβερνητικούς ή παρακυβερνητικούς το θέμα των εκπομπών σωματιδίων από την καύση ξύλου, είναι αυτό της κάθετης μείωσης παραγγελιών πετρελαίου θέρμανσης. Η κάθετη μείωση παραγγελιών πετρελαίου θέρμανσης δεν σημαίνει μόνο απώλεια φορολογικών εσόδων, αλλά και εσόδων για το λαθρεμπόριο. Αντίστοιχα, το λαθρεμπόριο ξύλου και η λαθροϋλοτόμηση αποτελούν περιστασιακά φαινόμενα που δεν παρέχουν μεγάλα κέρδη και δεν τα ελέγχει το σύστημα της μεγάλης λαθρεμπορίας.

            Ισως, η έλλειψη θέσης από την πλευρά της κυβέρνησης για το τι προτείνουν τώρα, να σημαίνει ότι μπορεί να περνάει από το μυαλό τους, να απαγορεύσουν μερικώς την χρήση καυσόξυλων … ή να την περιορίσουν με νέους ειδικούς φόρους στα καυσόξυλα. Δεν είναι αστείο. Είναι ικανοί να το σκέφτονται, αλλά δεν ξέρουν πως θα μπορούσαν να το επιβάλλουν.

            Εμείς στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο και στις βιοτικές ανάγκες όλων μας. Αναλύουμε τις πρακτικές και τα όργανα της κλεπτοκρατίας και της κερδοκρατίας προκειμένου να καταστούν αντιληπτές σε όλους οι τακτικές και πρακτικές τους. Προκειμένου να βοηθήσουμε τον άνθρωπο να αντιληφθεί τις ανάγκες, τις αλήθειες και κυρίως τα απαράγραπτα δικαιώματά του.

ΣΤ. Πως διαλύεις (όταν θέλεις) κάθε μηχανισμό λαθρεμπορίας – η πρότασή μας :

            Ο μηχανισμός λαθρεμπορίας κάθε αγαθού στις κοινωνίες της καπιταλιστικής κερδοφρένειας συγκροτείται με ένα και μόνο σκοπό και στόχο : το κέρδος. Το κέρδος είναι μεγαλύτερο όσο πιο μεγάλη είναι η αποφυγή φόρων, τελών και δασμών (άρα όσο μεγαλύτεροι είναι οι επιβαρύνοντες φόροι) και όσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη κατανάλωσης του αγαθού. Στο πετρέλαιο θέρμανσης συμβαίνουν και τα δύο.

            Γύρω από τα τεράστια παράνομα και αφορολόγητα κέρδη του λαθρεμπορίου στήνονται πάντα μηχανισμοί λειτουργίας, μηχανισμοί προστασίας και μηχανισμοί νομιμοποίησης των εσόδων. Οι μηχανισμοί αυτοί διαβρώνουν όχι μόνο θεσμούς, υπηρεσίες και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, αλλά δεν διστάζουν να δολοφονήσουν, να απειλήσουν, να μετέλθουν κάθε βία, να μεταθέσουν τους μη συνεργαζόμενους, ακόμα και να στήσουν ψευδείς καταγγελίες κ.α. . Αυτά αποτελούν παγκόσμια ιστορική διαπίστωση.

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου αποτελούν μία αυτοτελή δυναμική και μία αυτοτελή συγκρότηση ικανή να χρησιμοποιηθεί για κάθε λογής ενέργειες (π.χ. την έμπρακτη στήριξη συγκεκριμένου πολιτικού ή κόμματος), αφού οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτούς τους μηχανισμούς ενσωματώνονται λειτουργικά σε αυτούς εξαρτώντας την ίδια τους την επιβίωση από τους μηχανισμούς. Τελικά, ένα ολόκληρο παρακράτος συγκροτείται μέσα από μηχανισμούς συμφερόντων, από λόμπυ ισχύος, που πάντοτε εκφράζονται παράλληλα και μέσα από νόμιμες και συχνά λαοφιλείς δραστηριότητες.

            Όπως η νίκη του ανθρώπου κατά του άθλιου συστήματος του καπιταλισμού θα έλθει μέσα από την οικονομία χωρίς οικονομικό κέρδος, έτσι και η νίκη κατά του λαθρεμπορίου (ο καπιταλισμός είναι και αυτός ένα λαθρεμπόριο ανθρώπινων ζωών) μπορεί να έλθει μόνο με την πλήρη κατάργηση της δυνατότητας του να έχει κέρδη. Οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου συγκροτούνται για τα κέρδη και αυτά διανέμουν σε όσους συγκροτούν τους μηχανισμούς. Στο θέμα του πετρελαίου θέρμανσης η μόνη πραγματική οδός και λύση για να σκουριάσουν και να διαλυθούν οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου είναι η πρόταση του που κάνει το «Λαϊκό Κίνημα»: να καταργηθούν όλοι οι φόροι στο πετρέλαιο. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα διαλυθούν οι μηχανισμοί του λαθρεμπορίου, θα αχρηστευτούν τα όπλα τους και κυρίως θα μπορέσει ο πολίτης να απολαύσει την προστασία του από το κρύο, που αποτελεί βασική βιοτική ανάγκη κάθε ανθρώπου και αναφαίρετο και απαράγραπτο δικαίωμά του.    

            Επειδή θα σπεύσουν τα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης, της κυβέρνησης και των μηχανισμών λαθρεμπορίας να μιλήσουν για μεγάλες φορολογικές απώλειες του χειμαζόμενου και λυμαινόμενου (από τους ανωτέρω) δημόσιου ταμείου υπάρχει και για αυτό λύση.

            Ξεκαθαρίζουμε ως κίνημα ότι ως φιλοσοφία και πολιτική θέση είμαστε ενάντιοι στην φορολογία όλων των βιοτικών αναγκών του ανθρώπου, διότι αποτελούν απαράγραπτες βιοτικές ανάγκες και η κάλυψή τους είναι η πραγματική αιτία δημιουργίας κάθε ανθρώπινης κοινωνίας. Όμως, εάν θέλουν να έχουν κάποιο εύλογο (και όχι φοροκλεπτικό όπως σήμερα) έσοδο αποφεύγοντας το λαθρεμπόριο πετρελαίου, μπορούν να επιβάλλουν μέσω της άμεσης φορολογίας ένα ειδικό ετήσιο φόρο – έσοδο για την α’ κατοικία, αντίστοιχο με τα κυβικά τετραγωνικά κάθε διαμερίσματος και πάντα σε συνάρτηση με τις ειδικές ανάγκες κάθε πολίτη (παιδιά, οικονομική κατάσταση κλπ.). Π.χ. 100 Ευρώ για ένα διαμέρισμα 100 τετραγωνικών. Πρόκειται για λύση εύλογη, δίκαιη και πάνω από όλα ανθρώπινη. Τα ανωτέρω με απαλλαγή των ορεινών και ημιορεινών περιοχών για να λειτουργήσει η φορολογική πολιτική ως πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στο πετρέλαιο κίνησης, σε όσους επαγγελματίες το χρησιμοποιούν. Θα αποτελούσε και ένα μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την ελληνική οικονομία – απάντηση στην εξαθλίωση του φασιστικού νεοφιλελευθερισμού τους.

            Μην σπεύσουν οι παρατρεχάμενοι να πουν ότι έτσι θα οδηγηθούμε σε υπερκαταναλώσεις και σπατάλες. Υπάρχει εύκολος και απλός τρόπος να ελεγχθεί και να περιοριστεί η υπερκατανάλωση με δύο παράλληλες μεθόδους. Η πρώτη είναι η σύγκριση με τις καταναλώσεις των προηγουμένων ετών, όπως προκύπτει από τα αρχεία κάθε πολυκατοικίας και κάθε ιδιοκτησίας.

Η δεύτερη είναι η διαμόρφωση από τα Πανεπιστήμια (με την ενεργό συνδρομή των φοιτητών) ενός μαθηματικού τύπου υπολογισμού της εύλογης κατανάλωσης ανά περιοχή της χώρας και ανά κ.μ. κατοικίας.

Η υπέρβασή τους θα οδηγεί στην επαύξηση του ειδικού άμεσου φόρου.

Αυτά για όσους θέλουν να σταματήσει το λαθρεμπόριο στα καύσιμα και να διαλυθούν οι μηχανισμοί του.

Είναι ευνόητο ότι μετά την δημοσιοποίηση της πρότασής μας αυτής, όποιος δεν το υλοποιήσει θα είναι υποκείμενο κοινωνικής, πολιτικής, αλλά και ποινικής κατηγορίας και ευθύνης.    

  

Ζ. ΜΗΝΥΣΕΙΣ

Για εμάς προέχει ο άνθρωπος, η ζωή, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός του. Η ελευθερία του ανθρώπου και η πρόοδός του είναι άμεση συνάρτηση της βεβαιότητας του ίδιου ότι θα καλυφθούν οι βιοτικές του απαράγραπτες ανάγκες. Αυτές οι ανάγκες είναι ο νόμος του ανθρώπινου όντος και δεν μπορεί κανείς να τις αποφύγει ή να τους διαφύγει.

Το αστικό Σύνταγμα του 1975, παρότι σηματοδοτεί την κατάληψη της Ελλάδας από την αστική δομή και φιλοσοφία, περιέχει μία σειρά από διατάξεις που έλκουν την καταγωγή τους από τα γαλλικά συντάγματα, αντίστοιχα, επηρεασμένα από τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Οι διατάξεις αυτές συγκροτούν αυτό που στο Λαϊκό Κίνημα αποκαλούμε δυτικό καθωσπρεπισμό. Οι διατάξεις αυτές είναι σκόπιμα γραμμένες κατά τρόπο αόριστο, ώστε να μην επιτάσσεται με συγκεκριμένο τρόπο η εφαρμογή τους, αλλά να αφήνεται στην κρίση των οργάνων του κράτους. Σήμερα, ακόμα και αυτές οι διατάξεις, αμφισβητούνται και καταπατούνται από τους νεοφασίστες της ολιγαρχίας.

Η παραβίαση βασικών αρχών του Συντάγματος από όσους ορκίστηκαν να το τηρούν και να το εφαρμόζουν είναι κατάδηλη και δεν χρειάζεται ερμηνείας. Το Σύνταγμα στο άρθρο 2 παρ.1 θέτει τον πρωταρχικό κανόνα συγκρότησης και λειτουργίας του κράτους, θέτοντας παράλληλη και την θεμελιωδέστερη αρχή του πολιτεύματος : «1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.»   

Υπενθυμίζουμε λοιπόν την ύπαρξη των διατάξεων των άρθρων 299 (ανθρωποκτονία από πρόθεση), 302 (ανθρωποκτονία από αμέλεια), 306 (έκθεση), 307 (παράλειψη λύτρωσης από κίνδυνο ζωής), 259 (παράβαση καθήκοντος) και 308-314 (σωματικές βλάβες) του Ποινικού Κώδικα - για να μην αναφερθούμε άμεσα και στα άρθρα 134§2 και 134^Α περ. ε΄ και η’ του ίδιου Κώδικα - και προειδοποιούμε ότι θα ζητήσουμε την εφαρμογή τους εναντίον κάθε υπευθύνου για κάθε περίπτωση συνανθρώπου μας Ελληνα πολίτη που θα αποβιώσει ή θα υποστεί σωματικές βλάβες που θα προέρχονται ουσιωδώς είτε από την έλλειψη θέρμανσης είτε από αναπνευστικά ή άλλα προβλήματα που σχετίζονται άμεσα από τις ενέργειες, αποφάσεις και παραλείψεις αυτές των οργάνων του κράτους.

            Καλούμε τους γιατρούς μέλη του Λαϊκού Κινήματος σε όλη την χώρα, κάθε γιατρό συνειδητοποιημένο κοινωνικά και ανθρώπινα πολίτη αυτής της χώρας, τα θύματα και τους συγγενείς του, δικηγόρους, αλλά και κάθε πολίτη της χώρας, να μας γνωστοποιήσουν τέτοια περιστατικά και να κινηθούν είτε από κοινού με το κίνημα είτε αυτόνομα εναντίον των υπευθύνων.                                                                                                                  

            Κλείνουμε με επανάληψη της θεμελιώδους αρχής του Συντάγματος αναδιατυπωμένη για να γίνει καλύτερα αντιληπτή από όλους : Η πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας είναι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου.  

            Οσοι δεν το αντιλαμβάνονται και όσοι λειτουργούν ενάντια στην αρχή αυτή όχι μόνο παραβιάζουν το Σύνταγμα αλλά και δεν έχουν θέση στην ζωή του τόπου.

                                                                                                              2/1/2013

                                                                                                        ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΚΑΤΑΡΓΕΙΣΤΕ ΤΟ 2013 ΤΟΥΣ Και ελάτε να φτιάξουμε το δικό ΜΑΣ

                                   

                                                         ΚΑΤΑΡΓΕΙΣΤΕ ΤΟ 2013 ΤΟΥΣ

                                                Και ελάτε να φτιάξουμε το δικό ΜΑΣ

Πως να στείλεις ευχές σε ένα τόπο που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους ? που οι έννοιες σάπισαν, που η αλήθεια έγινε απεχθές ψέμα και το ψέμα φτιασιδώνεται ως αλήθεια ; 

Πώς να στείλεις ευχές όταν γνωρίζεις ότι σχεδιάζουν κατάρες και συμφορές ?

Η μόνη ευχή που μπορείς να δώσεις είναι το 2013 να ξεθεμελιωθούν όλα τα πολιτικά σκύβαλα που τυραννούν δεκαετίες την χώρα και όσοι τους επιβάλλουν και τους ακούνε. Να καταλάβει επιτέλους αυτός ο λαός ότι τον οδηγούν σε χειρότερη ακόμα κατάντια και ότι η παθητική αντίσταση είναι αυτό που τους βολεύει.

Αν ως λαός δεν ανατρέψουμε δυναμικά και ουσιαστικά την φαυλοκρατία και την υποτέλεια, το 2013 δεν πρόκειται να είναι καλύτερο από το 2012. Θα είναι χειρότερο.

Οι ευχές λοιπόν είναι περιττές, κούφιες και ανήμπορες.

Το μόνο ουσιαστικό είναι ο αγώνας. Ο αγώνας για τη νέα Ελλάδα, την κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο, τον ελεύθερο άνθρωπο.

Δείτε τι συμβαίνει γύρω σας και θα καταλάβετε καλά, που μας οδηγούν, όλους και όλες: Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, Πολωνία, «Τουρκιά», Συρία, Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Λίβανος, Ιράκ  … .  Είναι μακρύς ο κατάλογος και μέσα του η Ελλάδα.

Αν δεν ανατρέψουμε συνολικά, φιλοσοφικά, πολιτικά, κοινωνικά, παραγωγικά, σε κάθε έκφανση και αντίληψη της ζωής τα πράγματα, αν δεν κινηθούμε ενεργά και αποφασιστικά στην ανθρωποκεντρική αντίληψη των πραγμάτων και της ζωής μας το 2013 θα είναι χρονιά μαρασμού και καταστροφής.

Αλλωστε, αυτό είναι ό,τι μας έταξαν, μας διατάζουν, μας επιβάλλουν και μας προστάζουν.

Καταργείστε τους και καταργείστε μαζί τους και το 2013 τους.

Είθε το 2013 να γίνει ακόμα μία χρονιά εξάπλωσης των αντιλήψεων του «Λαϊκού Κινήματος». Ελάτε όλοι να φτιάξουμε το δικό μας 2013, την χρονιά του ανθρώπου.  

ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ, Δημ. Καραμήτσας : Ο ΚΟΜΒΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗ ... (εάν υπήρχαν τελικά)

Εισαγωγικά …

Το παρακάτω κείμενο το απέστειλα στο ιστολόγιο dikastis.gr.blogspot επώνυμα, προκειμένου να δημοσιευτεί. Το blog αυτό, που δείχνει να έχει συντάκτες δικαστές, έδινε προς την στιγμή την ελπίδα, ότι υπάρχουν στο δικαστικό σώμα κάποιοι δικαστές που μπορούν να δώσουν ελπίδα στον ελληνικό λαό με την στάση τους και τις κρίσεις τους. Δυστυχώς οι διαχειριστές του blog, με την μη δημοσίευση του άρθρου (ούτε καν απάντησαν) αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά ότι οι Ελληνες δικαστές είναι αντίστοιχης ποιότητας με τους Ελληνες πολιτικούς … .

Τους παραδίδω στην κρίση του αφέντη λαού (δείτε τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της δημοσκόπησης και για την «δικαιοσύνη» στην δεξιά στήλη του μπλογκ και θα καταλάβετε ποια είναι η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού σε αυτούς που όρισε ως δικαστές του …).

Το άρθρο απευθυνόταν στους «δικαστές», τώρα απευθύνεται στους Ελληνες Πολίτες …

                     Ο ΚΟΜΒΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗ

Την ώρα που οι άλλες δύο συνταγματικές εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική) ενεργούν προς κατάλυση θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος, προς διάλυση του κοινωνικού ιστού και σε πλήρη ευτελισμό της αξίας και της ζωής του ανθρώπου, θα πρέπει οι Ελληνες Δικαστές να αντιληφθούν ότι αποτελούν το έσχατο καταφύγιο της σωτηρίας του ελληνισμού, της κοινωνικής συγκρότησης και του Ελληνα Πολίτη.

Είναι σαφές ότι μόνο η συνειδητοποίηση του Ελληνα Δικαστή, η κοινωνική αντίληψη του ρόλου του και η αμιγώς συνταγματική άσκηση του λειτουργήματός του μπορούν να ανακόψουν την βαρβαρότητα των άλλων εξουσιών.

Πρόσφατα οι Δικαστές έγιναν και αυτοί αντικείμενο της ίδιας βαρβαρότητας που επιφυλάσσουν οι συστημικές επιλογές και για τους υπόλοιπους Ελληνες. Αναγκάστηκαν, τυπικά να απέχουν με διακοπές των συνεδριάσεων και ουσιαστικά να απεργήσουν. Η απόφασή τους βρίσκει αλληλέγγυα την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και άμεσα θιγόμενους επαγγελματίες, όπως οι δικηγόροι. Όμως ο σκεπτικισμός δεν παύει να υφίσταται και ενισχύεται με απτά παραδείγματα περιστατικών τα οποία δεν επιδέχονται ανταπάντησης, οι ίδιοι δικαστές π.χ. δεν είναι αυτοί που κατά κόρον κηρύσσουν παράνομες απεργίες άλλων Ελλήνων ; οι ίδιοι δεν κρίνουν περιοριστικά επί αναφαίρετων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πολιτών ; οι ίδιοι δεν συνταυτίζονται με τις επιδιώξεις της εκάστοτε εξουσίας;

Υπάρχει ευτυχώς μία μερίδα Δικαστών, η οποία δεν περίμενε τις περικοπές αποδοχών για να μορφώσει ουσιαστική, σφαιρική και ανεξάρτητη γνώμη για τα κοινωνικά πράγματα και να τιμήσει το λειτούργημα με το οποίο την τίμησε ο ελληνικός λαός. Υπήρχε από πριν. Λειτουργούσε και έκρινε με κοινωνική γνώση και ουσιαστική συνείδηση του θεσμικού κοινωνικού της ρόλου. Δυστυχώς, οι Δικαστές αυτοί αποτελούν μια μικρή μειοψηφία στο δικαστικό σώμα.

Οι πλειοψηφούσες τάσεις είναι οι αδιάφοροι και οι σθεναρά προσκολλημένοι στις άλλες εξουσίες (ιδίως την εκτελεστική). Πολλές φορές οι μεν αποτελούν ή γίνονται ένα τμήμα των δε και τούμπαλιν.

Δυστυχώς, ο τυπικός σύγχρονος Ελληνας Δικαστής δεν έχει σφαιρική αντίληψη του ρόλου του, της πηγής της εξουσίας του (που είναι αποκλειστικά ο λαός) και του θαυμάσιου ρόλου – λειτουργήματος, που μπορεί να επιτελέσει στην ελληνική κοινωνία ως εντολέας της ίδιας και ως λειτουργός. Η κατά πλειοψηφία υπαλληλική αντίληψη, η αντίληψη μισθωτού – διεκπεραιωτή και η ουσιαστική αδιαφορία είναι διάχυτη ως αντίληψη συνείδησης και στους επί της έδρας καθήμενους και στους υπό την έδρα ευρισκόμενους και δεν είναι τυχαία η απαίτηση της τρόϊκας – κυβέρνησης για καταγραφή των δικαστών ως δημοσίων υπαλλήλων !!!. Πηγάζει από το δικαίωμα που οι ίδιοι δώσατε με την συμπεριφορά σας αυτή.

Το κυριότερο που θα πρέπει να προβληματίζει, εσάς και ημάς άπαντες, είναι η διάχυτη λαϊκή και κοινωνική αντίληψη ότι ο δικαστής είναι υπάλληλος και όργανο του καθεστώτος και όχι του λαού. Ενώ η συνταγματική συγκρότηση της ελληνικής Πολιτείας είναι σαφής με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, η ουσία της θεσμικής λειτουργίας δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό αυτή την διάχυτη αντίληψη και καθιστά ιδιαίτερα προβληματικό το πραγματικό ρόλο του Δικαστή.

            Δεν θέλω να σας αικίσω με όσα γράφω, άλλωστε στο ίδιο «καζάνι» βράζουμε όλοι, παιδιά της ίδιας κοινωνίας είμαστε και κουβαλάμε τις ίδιες ελαττωματικές και ζημιογόνες αντιλήψεις. Θέλω να σας αναγκάσω να σκεφτείτε, να αναλογιστείτε και να συλλογιστείτε !!!.  Σκοπός του άρθρου μου είναι η ουσιαστική σας αφύπνιση.

Περίμενα ότι θα υπήρχε μία ουσιαστική μαζική συνειδητοποίηση των Ελλήνων Δικαστών, αφού το σύστημα επιδιώκει να μετατρέψει τον καλά αμειβόμενο Δικαστή σε ουσιαστικό κοινωνικό παρία. Δυστυχώς αυτό που μέχρι σήμερα αντιλαμβάνομαι είναι η οικονομίστικη αντίληψη της πλειοψηφίας των δικαστών.

Όμως η ουσία, όπως αντιλαμβάνεστε, βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αντίληψη των δυνατοτήτων που παρέχει στον εντολέα σας ελληνικό λαό, η άσκηση του λειτουργήματός σας, κατά το Σύνταγμα και από τον λαό για τον λαό.

Δεν αναφέρομαι στην «Δικαιοσύνη» αυτή είναι μια μεγάλη έννοια και ένα δυσεπίλυτο φιλοσοφικό ζήτημα, αναφέρομαι στην άσκηση του λειτουργήματος του Δικαστή με ευρεία αντίληψη των συνταγματικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη και την ουσιαστική ποιότητα του ρόλου του Δικαστή.

Από το άρθρο 2§1 του Συντάγματος, το οποίο επί χρόνια επικαλούμαι δημόσια για την προστασία του ανθρώπου και της οντότητάς του, έως το άρθρο 120, αυτό το αστικό Σύνταγμα δημιουργεί ένα μηχανισμό αξιών που προστατεύουν τον άνθρωπο, την κοινωνία και την ίδια την έννοια της Ελλάδας (και αυτή διακυβεύεται) και δημιουργεί ένα λαμπρό πεδίο δόξας για τον Ελληνα Δικαστή. Ένα πεδίο αναγωγής του σε πραγματικό λειτουργό του Ελληνα Πολίτη και όχι σε εκφραστή και διεκπεραιωτή της βαρβαρότητας της εξουσίας.

Σας καλώ να το αντιληφθείτε. Σας καλώ να κάνετε ευρεία χρήση των Συνταγματικών διατάξεων που προστατεύουν τον άνθρωπο και τα αναφαίρετα δικαιώματά του, αυτή είναι μία ουσιαστική οδός προσβολής της βαρβαρότητας και του οικονομοκεντρικού ολοκληρωτισμού. Δεν είμαστε μηχανές κερδοσκοπίας κάποιων, αλλά άνθρωποι με αναφαίρετα δικαιώματα αξιοπρέπειας και πραγματικής ζωής. Αυτό δημιούργησε τον πολιτισμό μας και αυτό τον χαρακτηρίζει.

Σας καλώ να παρεμβαίνετε αυτεπάγγελτα οι ίδιοι στις κραυγαλέες περιπτώσεις παραβίασης του Συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων και των νόμων (όσων διατηρούνται ακόμα) κάθε φορά που μπορεί να γίνει αντιληπτή παραβίαση των ουσιωδών και αναφαίρετων για των άνθρωπο δικαιωμάτων. Δείξτε την ευαισθησία του Πολίτη που δικάζει, γίνετε ενεργό τμήμα της κοινωνικής πρωτοπορίας και όχι θιασώτες της αποκαθήλωσης της αξίας του ανθρώπου.

Προχωρήστε σε διώξεις κατά των προσώπων που ενεργούν εις βάρος του ελληνικού λαού κατά παράβαση του Συντάγματος και των νόμων, όποιον μανδύα εξουσίας και εάν φέρουν και μην κλείνετε τα μάτια στις παρανομίες της εξουσίας. Δεν μπορείτε π.χ. να εξαντλείτε την αυστηρότητά σας σε πολίτες διαδηλωτές που η αστυνομία του συστήματος συλλαμβάνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και να κλείνετε τα μάτια σας στην παράνομη αντισυνταγματική βία της αστυνομίας, στα επικίνδυνα τοξικά χημικά που χρησιμοποιεί και στις εντολές διάλυσης νόμιμων συγκεντρώσεων του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί οι εισαγγελείς να νομιμοποιούν την παράνομη βία και να κάνουν ότι δεν βλέπουν και ότι δεν ακούνε. Οφείλετε να ενεργήσετε, διότι μόνο εσείς μπορείτε να λειτουργήσετε ως όργανο αποτροπής της άγριας βίας που μέλλει να γεννήσει η βία των επιλογών του καθεστώτος και να αποτελέσετε πραγματικό εχέγγυο της έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας και του ίδιου του πολιτισμού.

Χθες, για το θέμα της ΔΕΗ και του «χαρατσιού» των ακινήτων, ο Αρειος Πάγος έκανε δεκτή της αίτηση αναστολής του υπουργού, που παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του την σχετική δικαστική απόφαση. Ασκήθηκε ποινική δίωξη για την εντολή του υπουργού προς την ΔΕΗ με περιεχόμενο αντίθετο με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση;

Και θα σας θέσω και κάτι άλλο : ο υπουργός υπερπήδησε έναν ολόκληρο βαθμό δικαιοδοσίας και προσέφυγε στον Αρειο Πάγο με αναίρεση και αίτηση αναστολής. Η ενέργειά του αυτή, εντελώς ασυνήθης και σπάνια για την δικανική πρακτική στην χώρα μας, δημιουργεί την αντίληψη βεβαιότητάς του για το αποτέλεσμα στο Δικαστήριο στο οποίο επέλεξε να προσφύγει (η βεβαιότητα εκφράζεται και με την προηγηθείσα παράνομη εντολή του προς την ΔΕΗ). Η όλη συμπεριφορά και το αποτέλεσμα της αναστολής δημιουργεί ένα πλαίσιο ενδείξεων και υποψίας (σε όλο τον ελληνικό λαό) ότι πιθανόν να υπήρξε στάδιο παράνομης συνδιαλλαγής. Αυτό (όπως και πολλά άλλα) οφείλετε να το διερευνήσετε ουσιωδώς και σε όλο του το βάθος, με αυτεπάγγελτη έρευνα και σύμφωνα με τον θεσμικό συνταγματικό σας ρόλο και λειτούργημα, εσείς οι δικαστές και εισαγγελείς της ουσίας και όχι ο ίδιος ο Αρειος Πάγος και, εάν υπάρχουν ενδείξεις παράνομων πράξεων, αν αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών επικοινωνιών των πιθανώς εμπλεκομένων και υπάρξουν τέτοιες ενδείξεις και αποδείξεις να τους προσαγάγετε σε δίκη.

Αυτός είναι ο ρόλος σας και το λειτούργημα που υπηρετείτε κατ’ εντολή και προς όφελος του ελληνικού λαού.

Αυτός είναι ο ρόλος και η θεμελιακή συγκρότηση της έννοιας του «πραγματικού Δικαστή».

            Όπως θα αντιλαμβάνεστε, οι έννοιες της αξίωσης και της απαξίωσης είναι λειτουργικές, κρίνονται από την κοινωνική λειτουργία ενός εκάστου. Εσεις έχετε το προνόμιο της επιλογής μεταξύ τους. Ασκείστε το !

                                                                                         Με εκτίμηση

                                                                                 Δημήτρης Καραμήτσας

                                                          Δικηγόρος, πρόεδρος του «Λαϊκού Κινήματος»