ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΘΡΙΛΕΡ

ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΘΡΙΛΕΡ

Το πάρτυ των αγορών ξεκινάει. Πάρτυ με θύματα και δολοφόνους και θρίλερ με χιτσκοκική πλοκή.

Οι μετέχοντες είναι πολλοί και θα προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε μερικές αναγνώσεις, πολλές από τις οποίες μάλλον συντρέχουν παράλληλα.

Ας δούμε μερικές:

Ανάγνωση 1η : Ελλάδα

Η Ελλάδα μπορεί να είναι η Ιφιγένεια της περίπτωσης, το θύμα και ταυτόχρονα και ο θύτης.

Δεν έχουμε καμία αναστολή. Κάποιοι την ευτέλισαν και έκαναν εντελώς αδύναμη μία χώρα και ένα λαό. Κάποιοι ακόμα και στην ύστατη αδυναμία της κοίταξαν να κερδοσκοπήσουν και όχι να στηρίξουν και να βοηθήσουν πραγματικά. Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα παραπάνω να χάσει από 10% του ΑΕΠ της (αυτό που θα έχανε με τα μέτρα και στα τέλη του χρόνου). Για τους άλλους, τους κερδοσκόπους ψευτο-εταίρους της ευρωσυμμορίας όμως οι απώλειες θα είναι τεράστιες, ανυπολόγιστες, τραγικές. Η Ελλάδα θα βγεί πιο ισχυρή από την κρίση αυτή. Κάθε τραγωδία απαιτεί μία κάθαρση και ήλθε η ώρα της, Αρκεί οι γραικύλοι, οι ραγιάδες του λαού την να μην φοβηθούν τόσο ώστε να ματαιώσουν την κάθαρση. Αν αυτό συμβεί η τραγωδία μας θα συνεχιστεί και το τέλος θα είναι αισχρό και αιματηρό.

Ανάγνωση 2η : Ε.Ε.

Για τα ευρωκαθάρματα γράψαμε πιο πάνω. Από την Δευτέρα ξεκινάει το μαρτύριο για πολλούς. Πρώτα οι πιο επισφαλείς θα δουν τα επιτόκια των ομολόγων τους να εκτοξεύονται. Πτώσεις και μαζικές πωλήσεις στην αγορά ομολόγων, πτώσεις στα χρηματιστήρια, πτώσεις στις ευρω-ισοτιμίες. Από το μεσημέρι και μετά της Δευτέρας ανησυχια θα πλήξει και τους πιο μεγάλους : Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία. Από την Τρίτη θα είναι και αυτοί στο παιχνίδι, γιατί αυτοί είναι στο στόχαστρο. Το βέβαιο είναι ότι κάποτε θα καταλάβουν πόσα πολλά και τεράστια λάθη έκαναν εις βάρος του εαυτού τους ακολουθώντας τους Γερμανούς σε βάρος της Ελλάδας. Το θέμα είναι το πόσο νωρίς θα το αντιληφθούν Γάλλοι, Ιταλοί και οι υπόλοιποι. Αν δεν το καταλάβουν μέχρι την Τρίτη και δεν σπάσουν τα κόκκαλα της Μέρκελ και του Σόιμπλε μάλλον θα τους καταπιεί η Γερμανία.

Ανάγνωση 3η : Γερμανία

Η Γερμανία ως πιο ισχυρή θα είναι ευνοημένη, καθώς όλοι οι “επενδυτές” θα προστρέχουν σε αυτή για ασφάλεια (από Πέμπτη και μετά, αν δεν έχει λύσει τα ζητήματα θα αρχίσει η δική της κατρακύλα ... .. Εδω ξεκινά η ανάγνωση του ζητήματος. Μάθαμε πως ο θλιβερότατος Σόιμπλε ήταν πιο άγριος από τον Νταισενμπλουμ στο τελευταίο Eurogroup. H Γερμανία ώθησε την Ελλάδα να πάρει αυτές τις γενναίες αποφάσεις. Κυριολεκτικά και με βρώμικο τρόπο μας έφερε σε αδιέξοδο.

Αυτό είναι αποτέλεσμα της απόλυτης και άφταστης επικίνδυνης γερμανικής βλακείας. Το ζήτημα είναι εάν η βλακεία αυτή είναι πρωτογενής (είναι απλώς άθλιοι και μας μισούν) ή δευτερογενής. Αν δηλαδή τα προκάλεσαν όλα αυτά έχοντας κάτι στο νου τους. Η Γερμανία μπορεί να τα προκάλεσε όλα αυτά για να γονατίσει τους άλλους εταίρους (και τους Γάλλους που για μία ακόμα φορά τους δούλεψε). Η Γερμανία μπορεί να τα προκάλεσε όλα αυτά για να επιβάλλει την ευρωπαϊκή οικονομική ενοποίηση και κοινή διακυβέρνηση, δηλ για να ελέγξει τους πάντες και τα πάντα και να κάνει το άθλιο όνειρο της απόλυτης κυριαρχίας της στην Ευρώπη πραγματικότητα και μάλιστα χρεώνοντας τον λογαριασμό στους άλλους και την αφορμή στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό ο άθλιος ο Σόιμπλε λίγες μέρες πριν μιλούσε για την αναγκαιότητα υπάρξει οικονομική ενοποίηση κλπ. . Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά γίνονται παράλληλα με το έγκλημα και την αλητεία κατά της Ελλάδας. Η Γερμανία δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη, ούτε ενδιαφέρεται για τους άλλους. Η Γερμανία ενδιαφέρεται πάντοτε μόνο για τον εαυτό της. Αυτό το έχουν πληρώσει όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί και είναι στα πρόθυρα να το πληρώσουν και πάλι. Βέβαια, ο τελικός χαμένος (και δίκαια) θα είναι η ίδια η Γερμανία, που και πάλι δεν θα προλάβει, που και πάλι θα γίνει αντιληπτή ως προς τις άθλιες προθέσεις της, αλλά θα έχει και πάλι καταστρέψει πολλούς. Τελικά οι Γερμανοί είναι ύπουλοι, φοβιτσιάρηδες και καθόλου γενναίοι.

Ανάγνωση 4η: ΗΠΑ

Δεν είναι τυχαία η σιωπή των Η.Π.Α. . Ούτε αυτό που ειπώθηκε ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν τις αποφάσεις Τσίπρα. Το κρίσιμο ερώτημα πως και από που το γνώριζαν ίσως κάποτε να μαθευτεί, αλλά τότε η πληροφορία αυτή θα είναι αρχαία ιστορία. Το βέβαιο είναι οτι οι ΗΠΑ δεν θα έβλεπαν με άσχημο μάτι έναν σοβαρό κλυδωνισμό στην Ε.Ε. και μάλιστα με οικονομικά αποτελέσματα.Το κλιμάκιο που στέλνουν στην Ε.Κ.Τ. μπορεί και να μην έρχεται για να βοηθήσει, αλλά για το αντίθετο: να μάθει ποιές είναι οι αντοχές της Ε.Κ.Τ. . Το σίγουρο είναι ότι ΗΠΑ θέλουν να περιορίσουν τους Γερμανούς και τις ορέξεις τους και ταυτόχρονα να αποκομίσουν πολιτικά και οικονομικά οφέλη από τον κλυδωνισμό.

Ανάγνωση 5η : Ρωσία

Εντελως ασφαλής σε αυτό το ζήτημα, η Ρωσία είναι βέβαιο ότι θέλει να πάρουν ένα ηχηρό χαστούκι οι Γερμανοί και οι άλλοι, που προσπάθησαν να την βιάσουν. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας θα βρει την ευκαιρία να τσακίσει μερικούς της Ε.Ε. και κυρίως τους Γερμανους.

Ανάγνωση 6η : Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία

Μακρινοί αλλά όχι αμέτοχοι. Θα χτυπήσουν με χρήμα τις ώρες που πρέπει.

Τελικά το ζήτημα είναι ποιός ή ποιοί θα τρέξουν πιο γρήγορα προς την πόρτα σε ένα από τα πιο βρώμικα πάρτυ της ιστορίας ... .       

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

                                                                 ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Α. Η κίνηση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και κυρίως τα όσα διατύπωσε στο διάγγελμά του τη νύχτα της 26ης προς 27η Ιουνίου 2015 αποκαθιστούν (έστω κατά μέρος) την εικόνα των πολιτικών πραγμάτων, όπως την είχαμε, τουλάχιστον τυπικά, αξιολογήσει.

Παρά την κυβερνητική ανικανότητα ουσιαστικής δράσης και οργάνωσης της κοινωνίας, ακούσαμε τουλάχιστον κάποιες αλήθειες και γίναμε αποδέκτες μίας δημοκρατικής πρότασης και διαδικασίας.

Δεν κρατάμε μόνο το δημοψήφισμα που αποτελεί ιστορική στιγμή για την πολιτική ιστορία του τόπου. Κρατάμε και την παραδοχή του ότι η πρόταση των 8 δις μέτρων, που ο ίδιος κόμισε στα ευρωσυμβούλια, δεν αποτελεί πρόταση που συμβαδίζει με τις πολιτικές θέσεις του κόμματός του και τις κυβέρνησης.

Δεν το αθωώνει πολιτικά βέβαια η δήλωση αυτή και θα πρέπει να τοποθετηθεί επί της ουσίας για την επόμενη ημέρα, καθώς η δημόσια αντίληψη για την πολιτική του ταυτότητα είναι ιδιαίτερα συγκεχυμένη.

Β. Η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι μία απόφαση που στο θεσμικό πολιτικό πλαίσιο εκφράζει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Είναι η κορυφαία δημοκρατική συνταγματική επιλογή.

Το δημοψήφισμα με το θέμα αυτό δεν είναι βεβαίως αντισυνταγματικό. Το άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγματος δεν προβάλλει κανένα κώλυμα στην διενέργεια δημοψηφίσματος για ένα εξέχουσας σημασίας κρίσιμο εθνικό θέμα, όπως αυτό του νέου μνημονίου – συμφωνίας. Το ζήτημα της απαγόρευσης δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα, αφορά την διενέργεια δημοψηφίσματος μόνο για ήδη ψηφισμένα νομοσχέδια και όχι για μη ψηφισθέντα και βρίσκεται στην διάταξη σε άλλη περίοδο (πρόταση). Σε κάθε περίπτωση άλλωστε, επιβάλλεται μόνο συσταλτική (και όχι διασταλτική) ερμηνεία της συγκεκριμένης απαγορευτικής διάταξης, δηλ. μόνο για φορολογικά νομοσχέδια. Το γεγονός ότι κάποιοι της αντιπολίτευσης ασχολούνται από χθες με την δήθεν αντισυνταγματικότητα φανερώνει μόνο την αγραμματοσύνη τους.

Γ. Τα είχαμε πει και αναλύσει όλα έγκαιρα και με ακρίβεια από την αρχή :

http://laikometopo.blogspot.gr/2015/01/blog-post_31.html

http://laikometopo.blogspot.gr/2015/02/blog-post_17.html

Τα δύο κείμενα με αυτά μαζί με άλλα αδημοσίευτα μέχρι σήμερα είχε λάβει από τότε ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνηση και αναλύουν την ουσία του ζητήματος, δίνοντας λύσεις και προβλέποντας με απόλυτη ακρίβεια όσα γίνονται.

Είναι καλό να αναλύεις τους αντιπάλους σου ... και είναι εύκολο όταν οι στόχοι τους είναι σαφείς και προφανείς ... .

Αυτό που πραγματικά μπέρδεψε τα πράγματα ήταν η εσφαλμένη κίνηση της κυβέρνησης να δημιουργήσει τμηματικά και υπό πίεση ένα πακέτο μνημονιακών μέτρων και να το δώσει προς διαπραγμάτευση. Εσωτερικά, διέλυσε την βούληση του μαχόμενου μέρους του ελληνικού λαού και απαξίωσε πολιτικά την κυβέρνηση. Εξωτερικά, ήταν ομολογία συνθηκολόγησης και στην περίπτωση αυτή το “κολλέγιο των δανειστών” ζήτησε την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να ξεκαθαρίσει ότι αποσύρει το κείμενο μνημονίου των 8 δις και να δηλώσει προς τους δανειστές ότι, εάν θέλουν διαπραγμάτευση πραγματική, θα την έχουν από μηδενική βάση και με βάση τις αρχές των συνθηκών της Ε.Ε., τις συμβάσεις του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εκπεφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού. Με αυτές τις αρχές μπορούμε να συζητήσουμε. Με αρχές πλιάτσικου, διάλυσης και αποικιοκρατίας δεν συζητούμε τίποτα. Ας έλθουν, ας κοπιάσουν κατά εδώ να πάρουν τα χρήματά τους ... ή καλύτερα ας κοιτάξουν στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών τους, διότι εκεί βρίσκονται και όχι στην καθημαγμένη Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση η δήλωση απόσυρσης της πρότασης αφαιρεί από τους δανειστές και τους εδώ υπαλλήλους τους το ερώτημα – επιχείρημα του τι θα γίνει εάν οι δανειστές αποσύρουν τις δικές τους προτάσεις πριν την διενέργεια του δημοψηφίσματος.

Δ. Ως κίνημα και ως πρόσωπα πριν την δημιουργία του κινήματος (διότι εμείς υπήρχαμε πολιτικά και φιλοσοφικά πριν από όλα αυτά) έχουμε ήδη αναλύσει και εκφραστεί για το τι είναι η “ευρωπαϊκή ένωση” , το “ευρώ” και όλα τα υπόλοιπα δομικά στοιχεία της δήθεν “ενωμένης Ευρώπης” . Φυσικά, η θέση μας είναι ευθέως αρνητική σε ο,τιδήποτε συνθλίβει ανθρώπους, λαούς και χώρες προς όφελος του οικονομικού κέρδους και μιας νέας αποικιοκρατίας: του ιμπεριαλισμού του γερμανικού ζωτικού χώρου. Η ανάλυση της Ελλάδας και των Ελλήνων οφείλει να κινηθεί στην κατανόηση και στην αντίσταση στο φαινόμενο – επιδίωξη των Γερμανών και των συμμάχων τους.

Αυτό που που πρέπει να εννοήσουν οι κυβερνώντες και ο λαός είναι ότι οι πραγματικές αλλαγές ξεκινούν από την ανάλυση και την αντίληψη (προσωπική και συλλογική) και εκφράζονται με την δημιουργία νέων θεσμών και την αντικατάσταση ή την ριζική μεταβολή των υπαρχόντων. Γιατί οι υπάρχοντες θεσμοί υπηρετούν το υπάρχον σύστημα, την καθεστηκυία τάξη.

Ας έλθουμε όμως πάλι στα ημέτερα και κυρίως στην σπέκουλα περί εκδίωξης της χώρας από την Ε.Ε. και το Ευρώ. Δυστυχώς, για όσους διακινούν αυτή την άποψη – απειλή το επεκτατικό νομικό στάτους της Ε.Ε. δεν προβλέπει τέτοιες διαδικασίες και τέτοιες δυνατότητες. Αρα, το “φόβητρο” για τους Ελληνες είναι κενό ουσίας. Ομως για το πόσο καταστροφική ήταν για την Ελλάδα η ΕΟΚ/ΕΕ και το Ευρώ, έχουμε ήδη τοποθετηθεί. Οποιος θέλει να το καταλάβει ας μπει στην ιστοσελίδα της ΕΛΛΣΤΑΤ (http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/) και ας μελετήσει τις στατιστικές καταγραφές του 1981 και του 1982 (όταν η Ελλάδα γινόταν μέλος της τότε ΕΟΚ). Η καταστροφή ήλθε μέσα στην ΕΟΚ/ΕΕ και έγινε με νόμισμα το Ευρώ.

Η απάντηση του ελληνικού λαού στα χυδαία μνημονιακά μέτρα (τόσο αυτά που πρότειναν οι “δανειστές” , όσο και σε αυτά που πρότεινε η κυβέρνηση – εκτός εάν τα αποσύρει) πρέπει να είναι ένα βροντερό ΟΧΙ. Με τα μέτρα αυτά ολοκληρώνεται ο εξανδραποδισμός των ανθρώπων και η κοινωνική διάλυση. Με τα ίδια μέτρα διαλύεται και εξοντώνεται το σύνολο του παραγωγικού ιστού και κυρίως ό,τι είχε μείνει σχετικά όρθιο από την λαίλαπα των προηγούμενων μέτρων – μνημονίων σε επίπεδο παραγωγής και παροχής υπηρεσιών. Ο στόχος των δανειστών και το αποτέλεσμα των μέτρων είναι κατάδηλος και σαφής: εξοντώνω και διαλύω για να γίνω σύντομα κύριος των τομέων αυτών.

Νωρίς την Δευτέρα, που θα έχουν ανοίξει τα χρηματιστήρια στην Απω Ανατολή και στην διάρκεια της ημέρας θα καταλάβουν πολλοί εκβιαστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και τα τομάρια και οι εθελόδουλοι της χώρας, πόσο σημαντική είναι η απάντηση “ΣΟΚ” του δημοψηφίσματος.

Αν και θεωρούμε ότι η χώρα μας δεν θα χρεοκοπήσει την Τρίτη 30/6/2015 μη πληρώνοντας το Δ.Ν.Τ. (δεν πρόκειται περί χρεοκοπίας όπως έχουμε αναλύσει), θα θέλαμε να εξελιχθεί και το σενάριο αυτό για να καταλάβουν όλοι και παντού, ότι η Ελλάδα με πλήρη ευθύνη όσων την έφεραν στην παραγωγική απαξίωση δεν έχει να χάσει πολλά από μια τέτοια εξέλιξη. Αλλωστε η χώρα όχι μόνο έχει βρίσκεται στον “πάτο του βαρελιού”, αλλά τον έχει τρυπήσει κιόλας ... . Ο τρόμος είναι όλος δικός τους, ιδίως καθώς η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να καλύπτει με άνεση μισθούς και συντάξεις. Τώρα αν χρειαστεί να υπάρξει δελτίο στα καύσιμα για κάποιους μήνες, επισημαίνουμε ότι αυτό έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό για να παρεμποδιστεί η γελοιότητα της μπουρζουαζίας.

Να μην ανησυχούν επίσης όσοι έχουν λιγότερα από 100.000 Ευρώ στις τράπεζες. Ακόμα και εάν κλείσουν κάποιες, οι καταθέσεις μέχρι 100.000 Ευρώ είναι εγγυημένες από την Ε.Κ.Τ. . Οσοι έχουν περισσότερα, ας αποδείξουν την απόλυτη και συνολική νομιμότητα της προέλευσής τους ας τα πάρουν και ας πάνε μαζί τους όπου θέλουν.

Για λόγους ιστορικά εξηγήσιμους αλλά όχι του παρόντος, τις συντριπτικά περισσότερες φορές που ως άνθρωποι και ως λαός είπαμε ΟΧΙ στις επιβουλές δημιουργήσαμε ιστορία και νικήσαμε. Ιδια πρέπει να είναι και η απάντηση της άλλης Κυριακής: ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ.

Ε. Δραχμή ? Η δραχμή είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο πείραμα υπό τις παρούσες συνθήκες. Χωρίς πραγματική οικονομία (όρος – εφεύρεση του Δ. Καραμήτσα) και χωρίς σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης (όρος – εφεύρεση του Λαϊκού Κινήματος) τα πράγματα για την άμεση υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, χωρίς να είναι λύση χειρότερη του Ευρώ, είναι δύσκολα και εξαρτώνται σε μεγάλο ποσοστό από τον διεθνή παράγοντα. Αναφερθήκαμε πιο πάνω σε κάποιες κλεμμένες “πατέντες” μας, όχι για να κομπάσουμε, αλλά για να εννοήσουμε το κρισιμότερο ζήτημα για τον άνθρωπο, την κοινωνία και το σύνολο του λαού μας: την παραγωγή και την ανεξαρτησία που συνεπάγεται.

Ως προς το θέμα του νομίσματος, πρωτοπόρα έχουμε προτείνει από το 2010 την δημιουργία παράλληλου χρήματος. Είναι η μοναδική και η ορθότερη λύση για την απεξάρτηση της χώρας.

Ως προς το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης: εμείς έχουμε εκπονήσει την μοναδική συνολική τεκμηριωμένη πρόταση με ουσιαστική βεβαιότητα επιτυχίας καθώς στηρίζεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας και είναι στραμμένη προς τον άνθρωπο υλοποιώντας την κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο. Την πρόταση αυτή δεν την έχουμε δημοσιοποιήσει ολόκληρη μέχρι τώρα. Αφήνουμε τους πολιτικάντηδες να παπαγαλίζουν όσα έχουμε αφήσει να διαρρεύσουν ... .

Ασχετα με το πότε, σεβόμενοι τον πόνο του Ελληνικού Λαού, θα αποφασίσουμε να την δημοσιοποιήσουμε πλήρη, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να μας καλέσει για να μας συμβουλευτεί και, αν μας πείσει, να την ζητήσει και να την εφαρμόσει.

Σε κάθε περίπτωση και με οποιαδήποτε πρόθεση και σκέψη η απάντηση στο δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 πρέπει να είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΧΙ, άξιο της ιστορίας μας και απάντηση στον θάνατο που θέλουν να μας επιβάλλουν.

                                     ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...

 Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Η “διαπραγμάτευση” με το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο της Ε.Ε. συνεχίζεται.

Προχωρά με τα πολλά “nein” και τον τρόπο, που είχαμε προβλέψει σε προηγούμενο κείμενο με τον τίτλο “Η Διαπραγμάτευση” .

Είναι σαφές ότι οι “νεοφιλελευθεροναζί” της Ε.Ε. μπλοφάρουν. Η κυβέρνησή μας δεν πρέπει να λυγίσει και να κάνει πίσω. Οφείλει να μην λυγίσει και να μην κάνει πίσω, καθώς ο λαός είναι σχεδόν ομόθυμαμαζί της και έχει μαχητική θέση και στάση για 1η φορά μετά από δεκαετίες.

Δεν θα μας λυγίσει κανένας φόβος και καμία απειλή. Εχουμε τα μέσα να ανταπεξέλθουμε και την βούληση να αντιπαρέλθουμε κάθε δυσκολία επιδιώκοντας την προκοπή και την ελευθερία μας.

Οποιαδήποτε οπισθοχώρηση θα είναι τώρα τραγική και θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

Θα πρέπει ο λαός μας θα πρέπει να καταλάβει ότι το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και ότι οι συνέπειες στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας είναι αποτέλεσμα των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού.

- Ι -

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Η συμπεριφορά των νεοφιλελεύθερων αποικιοκρατών της Ε.Ε. είναι καθαρά ναζιστική.

Πιστεύουν μόνο στο δικό τους νεοφιλελεύθερο “ευαγγέλιο” και δόγμα, μισώντας την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης θεώρησης και φιλοσοφίας. Πίσω όμως από αυτό βρίσκονται οι κυριαρχικές επιδιώξεις τους που αφορούν την γεωστρατηγική και τον πλούτο.

Μία κουβέντα που θα έπρεπε καθαρά να τους πούμε – χωρίς να εμπλέκουμε τις κρυφές κυριαρχικές τους επιδιώξεις - είναι πως γνωρίζουμε ότι κινούνται με βάση τα πολιτικά τους δόγματα και απόψεις. Αυτό είναι γνωστό, αλλά ως πολιτική στην Ελλάδα απέτυχε και ο ελληνικός λαός πήρε δημοκρατικά την απόφαση να κινηθεί σε ένα άλλο πολιτικό μοντέλο, που στηρίζει την κοινωνική οικονομία και την παραγωγή πλούτου από τον λαό για τον λαό. Ακόμα, εάν καλόπιστα θεωρούν ότι είναι λάθος έχουν την πολιτική και δημοκρατική υποχρέωση να μας δώσουν το δικαίωμα να προσπαθήσουμε με τον τρόπο που εμείς ως λαός επιλέξαμε. Διαφορετικά η συμπεριφορά τους θυμίζει αυτή των ναζί και καταδεικνύει μίσος και μισαλλοδοξία. Δεν μπορούν να απαιτούν την πολιτική μας υποταγή. Είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο από τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί και δεν μπορεί ο “ευρω-χώρος” να είναι χώρος απολυταρχίας του νεο-φιλελευθερισμού. Εάν υπάρχει ίχνος δημοκρατικότητας και αλληλοσεβασμού μέσα τους, θα πρέπει να συμφωνήσουν σε όσα τους θέτουμε (και δεν τους “ζητούμε” ως υποτελείς), αφού τα προγράμματά τους απέτυχαν οικτρά.

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΜΨΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Πίσω από τις πιο πάνω “ωραίες” και “κομψές” λέξεις, κρύβεται στην πραγματικότητα ένας ακραίος αγώνας σκοπιμοτήτων εις βάρος της Ελλάδας, ένας αγώνας κυριαρχίας και απομύζησης του πλούτου της χώρας και του ελληνικού λαού, από την Γερμανία και τους δορυφόρους της και πάνω από όλα από τα εταιρικά πολυεθνικά τους μορφώματα και την ολιγαρχία που βρίσκεται πίσω από αυτά.

Για μία ακόμα φορά η Γερμανία βρίσκεται πίσω από το παρασκήνιο ενός μεγάλου πολέμου. Τους ενδιαφέρει η κυριαρχία στην Ελλάδα, η στρατηγική μας θέση και κυρίως οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και τα δίκτυα της χώρας ή τα διεθνή που θα διέλθουν από αυτή.

Είναι επίσης σαφές ότι οι “νεοφιλελευθεροναζί” μας έχουν εντάξει στην γ' ταχύτητα της Ευρώπης και αυτό είναι το σχέδιό τους για την Ελλάδα, όπως απροκάλυπτα και πολλές φορές το έχουν εκφράσει ως εξίσωση με τους σύγχρονους δούλους της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.

Εμείς γνωρίζουμε τα πραγματικά τους ενδιαφέροντα, αυτά που κρύβονται πίσω από τις κομψές ή και τις ατιμωτικές και προσβλητικές τους λέξεις. Οι τελευταίες προσβλητικές δηλώσεις Σόιμπλε για την κυβέρνηση και τους Ελληνες δεν πρέπει μόνο να απαντηθούν δια της διπλωματικής οδού, αλλά και να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι έχουν χάσει κάθε είδος ευπρέπειας και υπομονής – γεγονός που τους κάνει ευάλωτους. Εμείς θα πρέπει να τους προκαλέσουμε ακόμα περισσότερο στην σκακιέρα των διαπραγματεύσεων για να απομονωθούν τελικά με τις κινήσεις τους.

Οι Γερμανοί γνωρίζουν καλά ότι πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας ή και έξοδος από το Ευρώ θα προκαλέσει φαινόμενα “Αρμαγεδδόνα” σε όλο τον πλανήτη με απρόβλεπτες συνέπειες πρωτίστως για τις δυτικές οικονομίες που στηρίζονται περισσότερο στην κίνηση των κεφαλαίων και όχι στην παραγωγή. Μια υποτίμηση του Ευρώ έχει την δυναμική μέσα σε λίγα λεπτά να κάψει πολλές από τις επενδυτικές τους απόπειρες σε πολλά μέρη του πλανήτη και θα ανατρέψει τις εύθραυστες ισορροπίες στο διεθνές χρηματοπιστωτικό πεδίο. Αυτά εμείς οφείλουμε να τα έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ακόμα και εάν ισχυρίζονται ότι είναι προετοιμασμένοι για το GREXIT. Λόγω της ελάχιστης παραγωγικής μας υπόστασης και του τέλματος η δική μας οικονομική διακύμανση, ως συνέπεια του GREXIT, δεν θα είναι μεγαλύτερη του -10% και η επάνοδος – κανονικοποίηση θα είναι θέμα μερικών μηνών, η δική τους θα είναι πολύ βαθιά και με πολλές δεκάδες πολλαπλάσιες ζημίες. Το πρόβλημα που τυχόν θα παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες μπορεί να λυθεί με την έκδοση “Ανταλλακτικής Μονάδας”, που θα στηρίξει τις συναλλαγές και τα αποθέματά τους σε Ευρώ.

Εμείς λοιπόν κρατάμε τα “καλά χαρτιά” και αυτοί που έχουν το χρήμα στα χέρια “μπλοφάρουν”.

Κρίσιμο για την πορεία της διαπραγμάτευσης είναι να μάθουμε από τις Η.Π.Α., ποιοί κατέχουν τα CDS. Διότι, μπορεί να τα πληρώνει η AIG του Ροκφέλλερ – ανέλπιστος σύμμαχος το χρέος μας – αλλά κάποιοι θα επωφεληθούν από πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας. Είναι δε κομβικό στην διαπραγμάτευση να αφεθεί, έστω έμμεσα, να πλανάται και ο κίνδυνος χρεοκοπίας. Οσοι δεν κάνουν πίσω τότε, θα καταδειχθούν ως σκόπιμα χρεοκοπούντες την Ελλάδα, άρα ως εχθροί των Η.Π.Α. και του Ροκφέλλερ.

Για τους Γερμανούς υπάρχουν δύο βασικές υποθέσεις – πιθανότητες, όπως έχουμε καταδείξει: ή θα ακολουθήσουν την οδό της μη υποχώρησης ή θα συνδιαλλαγούν την τελευταία στιγμή.

Η επιλογή εκ μέρους τους της 1ης λύσης, είναι σύμφωνη με την ιστορία τους. Οι Γερμανοί στα σχέδιά τους σχεδόν ποτέ δεν κάνουν πίσω, δεν υποχωρούν, όμως αυτό το έχουν πληρώσει με τραγωδίες τους. Η σύγχρονη τραγωδία τους θα λέγεται διάλυση της Ε.Ε. καθώς δεν θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι να τους στηρίξουν μέχρι το τέλος ή καλύτερα θα είναι οι γνωστοί μετρημένοι στα δάκτυλα. Η διάλυση του εποικοδομήματος θα ανατρέψει τα κυριαρχικά τους σχέδια, καθώς δεν θα υπάρχει πλέον έδαφος εφαρμογής τους και είναι σαφές στην περίπτωση αυτή θα πέσουν στην Γερμανία πολλές διεθνείς και ενδοκοινοτικές “σφαλιάρες” και πολλά πέναλτυς. Οι Γερμανοί δεν έχουν ολοκληρώσει το σχέδιό τους και μπορεί προσωρινά να υποχωρήσουν, χτυπώντας με άλλα μέσα την Ελλάδα και την κυβέρνηση και αναμένοντας επιστροφή των βολικών δοσίλογων ομοϊδεατών τους στην Ελλάδα. Στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι ο υπόλοιπος διεθνής παράγοντας δεν θα μείνει άπραγος και η Ελλάδα θα βρει ανέλπιστους και απροσδόκητους συμμάχους να την “στηρίξουν”, πάντοτε βέβαια με ανταλλάγματα.

Κάπου στο σημείο αυτό ξεκινά για τους Γερμανούς η 2η λύση. Θα το πάνε έως το τελευταίο λεπτό αρνητικά, για να έχουν τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα και εκ μέρους μας υποχωρήσεις και ελάχιστα πριν το τέλος θα βγουν να κάνουν τα “καλά παιδιά” και να επαίρονται ότι διέσωσαν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τότε θα έχουν υποστεί μία μεγάλη ηθική και πολιτική ήττα και θα ανθίσουν σε όλη την Ευρώπη “αριστερότερες” πολιτικές απόψεις και κινήσεις. Οι Γερμανοί και οι άλλοι “νεοφιλελευθεροναζήδες” θα ξέρουν ότι θα έχουν χάσει το παιχνίδι προσωρινά και θα αγωνιστούν λυσσαλέα και με κάθε υπόγειο μέσο για να “αποδείξουν” ότι οι πολιτικές αυτές των “αριστερών” είναι αποτυχημένες. Είναι ένα χαρτί που μπορούν να το κρατήσουν για να το παίξουν σε επόμενη παρτίδα.

Για εμάς η αλήθεια είναι ότι σε επίπεδο ουσίας θα προτιμούσαμε την 1η λύση, αυτή που φαντάζει αβέβαιη, αλλά μας απεμπλέκει από τις σκοπιμότητες των “νεοφιλελευθεροναζί”, που δεδομένα μας έχουν κατατάξει στην γ' ταχύτητα της Ευρώπης, δηλ. στα κράτη άγριας και απροκάλυπτης εκμετάλλευσης των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους. Πέρα από την “ανάσα αξιοπρέπειας” η λύση αυτή θα γεννήσει την ανάγκη άμεσης και ουσιώδους παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που είναι και το κλειδί της ανεξαρτησίας και της πραγματικής κοινωνικής προόδου. Σε γεωστρατηγικό δε επίπεδο η Ελλάδα, ευρισκόμενη μεταξύ “ισλαμοφασιστών” και “νεοφιλελευθεροναζήδων” (ειλικρινά δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι είναι λιγότερο κακό από αυτά τα δύο σύγχρονα παρανοϊκά αίσχη) δεν έχει πολλά να περιμένει από την αστεία στρατιωτικά και σε πολιτική Ε.Ε. . Είναι βέβαιο ότι το νέο πλαίσιο επιρροών και συμμαχιών, που θα προκύψει από την λύση αυτή, θα μας θωρακίζει πιο αποφασιστικά και ισχυρότερα από ότι το “τίποτα” της Ε.Ε., που πρόσφατα αποδείχθηκε στην διαμάχη Κύπρου – Τουρκίας για την ΑΟΖ . Παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει με αυτή την Ε.Ε. και με τις πολιτικές της. Αν δει κάποιος τις παραγωγικές στατιστικές της χώρας μας το 1981 και τις συγκρίνει με τις φετινές, θα καταλάβει εύγλωττα πόσο πολύ μειώθηκε το παραγωγικό αποτύπωμα της χώρας μας, από την συμμετοχή στην Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και τις πολιτικές που επιβλήθηκαν, η δε χώρα μας ήλθε σε αυτή την θέση αποικίας λόγω των πολιτικών αυτών και της παραγωγικής της υστέρησης.

Η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν μπορεί να κάνει πίσω στο παραμικρό. Ηδη έχει κάνει όσες υποχωρήσεις μπορούσε σε σχέση με τα προεκλογικά της δεδομένα. Εάν κάνει και άλλες υποχωρήσεις σε εφαρμογή της πιο πάνω οριζόμενης 2ης λύσης, δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, αφού θα έχει ταυτιστεί με τις προηγούμενες, τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Θα χαθεί κάθε ειδοποιός διαφορά και θα αυτο-ευτελιστεί, εξευτελίζοντας και την έννοια “αριστερά” στην Ελλάδα. Σε επίπεδο δε κοινωνίας θα επέλθει ακραία απογοήτευση και απόγνωση. Μπορούμε να κερδίσουμε στην κομβική αυτή διαπραγμάτευση μόνο ως αποφασισμένοι “στασιαστές”, μόνο ως πολιτικά ανυποχώρητοι, μόνο αντιστεκόμενοι στην καταστροφή. Ο,τι άλλο θα συγκροτεί μία νέα τραγωδία για την Ελλάδα. Μία εύγλωττη απάντηση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα ήταν και η έντιμη – καθαρή στάση με την επιλογή ΠτΔ, από πρόσωπα που δεν αποτελούν “χρεοκοπημένα μνημονιακά ρετάλια”.

Οσο μας βλέπουν αποφασισμένους, τόσο περισσότερο θα αρχίζουν οι διαρροές και οι υπεκφυγές από το μπλοκ της Γερμανίας. Ολο και περισσότεροι κάποιοι θα αρχίζουν να βλέπουν ένα ζοφερό μέλλον για τους εταίρους και την εταιρεία που λέγεται Ε.Ε. και θα προσπαθούν να οχυρωθούν και να κατοχυρώσουν, αν όχι να επαυξήσουν την επιρροή τους. Στο κάτω – κάτω ο ελληνικός λαός οφείλει έστω έτσι να μάθει ποιοι τον σέβονται πραγματικά και ποιοί τον στηρίζουν στην σύγχρονη ιστορική του πορεία.

- ΙΙ -

Η “Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα” - μέσο διαπραγμάτευσης και οικονομικής σταθερότητας (πληρέστερη ανάλυση)

Ως κίνημα πιστεύουμε ότι κάπου μέσα στις ημέρες αυτές θα πρέπει να υιοθετηθεί και να διαρρεύσει, ακόμα και στην διαπραγμάτευση η σκέψη της Ελλάδας να υιοθετήσει ανταλλακτική μονάδα ως μέσο εσωτερικής συναλλαγής. Η “ΕΑΜ” (εθνική ανταλλακτική μονάδα) όπως την αποκαλούμε, ως εσωτερικό μέσο λήψης προϊόντων και υπηρεσιών, παράλληλα με το Ευρώ, θα τους κάνει να καταλάβουν ότι υπάρχουν διέξοδοι άλλοι από το GREXIT και την χρεοκοπία με την οποία μας απειλούν και ότι δεν μπορούμε να εκβιαστούμε σε δύο λύσεις : εντός Ευρώ ή εκτός Ευρώ.

Αναφερόμαστε αναλυτικότερα στα χαρακτηριστικά της ΕΑΜ για να γίνουμε καλύτερα κατανοητοί:

Η ΠΡΟΤΑΣΗ : ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ (ΕΑΜ)

Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, το κίνημά μας, πρότεινε πριν χρόνια την έκδοση από το κράτος της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας (ΕΑΜ), προσδιορίζοντας απόλυτα την σωτήρια λειτουργία της για την εθνική μας οικονομία και την ανακούφιση όσων ευρωπαϊκών λαών βλέπουν δυσβάστακτη για αυτούς την στήριξη της Ελλάδας. Είναι βέβαιο ότι πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί θα κληθούν σε νέα μέτρα λιτότητας με το πρόσχημα της σωτηρίας της Ελλάδας. Ανεξάρτητα από το εάν η καλύτερη ίσως κατάσταση της οικονομίας τους οφείλεται εν πολλοίς ή εν ολίγοις στην απομύζηση και των κόπων του ελληνικού λαού ή στην εσκεμμένη παραγωγική του αδρανοποίηση και απαξίωση, θα πρέπει όλοι ως Ελληνες, να έχουμε κατά νου και τους λαούς (μόνο τους λαούς) της Ευρώπης.

Οριοθετώντας και προσδιορίζοντας την Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα αναφέραμε τα ακόλουθα ως βασικές αρχές:

α) Η ΕΑΜ εκδίδεται από το ελληνικό κράτος ή από ευρύτατο συγκροτούμενο κοινωνικό αυτοδιοικούμενο φορέα και κυκλοφορεί με την ευθύνη του, αλλά όχι με την εγγυητική ευθύνη του ελληνικού κράτους, ώστε να μην θεωρηθεί νόμισμα. Αλλωστε η εγγυητική ευθύνη του ελληνικού κράτους είναι ένα σύντομο ανέκδοτο. Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να συζητηθεί και η άυλη μορφή της ΕΑΜ (σύμφωνα με όσα έχουν εκθέσει ήδη για το “άυλο χρήμα”. Εάν λάβει εκτυπωμένα υλικά χαρακτηριστικά θα έχει εικόνα και τύπο αντίστοιχο με τα συνηθισμένα νομίσματα. Πάνω της θα είναι γραμμένο «ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ (1) ΕΥΡΩ» (σ.σ. ή ανάλογα με την αξία κάθε τίτλου) και «ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ».

1. Η ΕΑΜ θα κυκλοφορεί παράλληλα με το Ευρώ, το οποίο θα παραμείνει το επίσημο νόμισμα της χώρας και η βάση της συναλλαγματικής ισοτιμίας και των αντίστοιχων συναλλαγών. Κατά συνέπεια η χώρα δεν αλλάζει επίσημο νόμισμα, δεν φεύγει από το Ευρώ (για να μην τρομοκρατούνται ή τρομοκρατούν κάποιοι). Ούτε βεβαίως μπορούν να μαζέψουν τα ελληνικά Ευρώ ή να τα ακυρώσουν καθώς η χώρα αντάλλαξε με Ευρώ τις δραχμές της, κατά της καταστροφική είσοδό της στο ενιαίο νόμισμα.

β) Η ΕΑΜ δεν αποτελεί επίσημα νόμισμα και δεν αποκαλείται νόμισμα (ώστε να μην θιγεί η υπόσταση του Ευρώ και δημιουργηθούν νέα προβλήματα), αλλά είναι μόνο χρήμα, έχει αποκλειστικά χρηστικό προορισμό και φύση. Το Ευρώ παραμένει το επίσημο νόμισμα της χώρας και αυτό που χρησιμοποιείται στις διεθνείς συναλλαγές και (παράλληλα) στις εσωτερικές συναλλαγές.

γ) Η ΕΑΜ κυκλοφορεί παράλληλα με το Ευρώ και με ισοτιμία ένα προς ένα, για να μην υπάρχει άλλου τύπου εσωτερική λειτουργική ασάφεια και για να διασφαλίζει την χρηστική της εσωτερική αξία.

δ) Η ΕΑΜ επιτελεί στην εσωτερική λειτουργία της οικονομίας ουσιαστικό ανταλλακτικό ρόλο χρήματος (όχι νομίσματος). Οι συναλλαγές γίνονται και με το «νόμισμα» (Ευρώ) και με την ΕΑΜ. Το κράτος μπορεί, επί παραδείγματι, να καταβάλει τους μισθούς και τις συντάξεις και σε Ευρώ και σε ΕΑΜ με την αναλογία που θα αποφασιστεί. Με την ΕΑΜ θα μπορεί να γίνει κάθε εσωτερική συναλλαγή. Αυτό άμεσα θα δημιουργήσει ένα απόθεμα σε Ευρώ, ώστε να εξυπηρετηθούν τα δάνεια της χώρας (τονίζουμε : στο πραγματικό τους ύψος, το οποίο θα πρέπει να διεκδικηθεί), να κινηθεί η οικονομία και να υπάρξει η οικονομική βάση για πολιτική πραγματικής ανάπτυξης.

ε) Η ΕΑΜ είναι λειτουργικά και νομικά αποψιλωμένη από κυρίαρχα χαρακτηριστικά του νομίσματος: δεν τοκίζεται, δεν αποτελεί συνάλλαγμα, δεν τελεί υπό την εγγύηση κανενός κράτους. Η ΕΑΜ είναι συνεπώς «χρήμα», αλλά δεν είναι «νόμισμα» και η εννοιολογική διαφορά των ανωτέρω είναι σαφής, καθώς το «χρήμα» έχει χρηστική μόνο αξία και προορισμό, ενώ το «νόμισμα» περικλείει νομιζόμενη, τεκμαρτή αξιακή συγκρότηση κεφαλαιουχικής φύσης. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτά έχουν σαφή πολιτικό και λειτουργικό υπόβαθρο και προορισμό.

στ) Η ΕΑΜ δεν αποτελεί συνάλλαγμα - δεν κυκλοφορεί στο εξωτερικό. Με το να μην αποτελεί συνάλλαγμα η ΕΑΜ προστατεύεται από τις επιθετικές πληθωριστικές και μη υποτιμήσεις και διατηρεί την εσωτερική της σταθερή ανταλλακτική αξία.

ζ) Η ΕΑΜ κατατίθεται σε τράπεζες, αλλά δεν επιτρέπεται ο δανεισμός της με τόκο. Ο μη τοκισμός (παρά την δυνατότητα κατάθεσης) ενισχύει την ουσιαστική ανταλλακτική χρηστική δομή της και την απαλλάσσει από τον «τοκογενή» πληθωρισμό.

ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ: ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΑΜ

Πέραν των ανωτέρω και μεταξύ πολλών άλλων για την έκδοση της ΕΑΜ επισημαίνουμε τα ακόλουθα:

Ουσιαστικά η ΕΑΜ είναι μία “ιδέα” (ας χρησιμοποιήσουμε και εμείς τον Πλάτωνα, παρά τις θεμελιώδεις διαφωνίες μας). Αλλωστε “ιδέα” και “εφεύρεση” είναι και το σύγχρονο νόμισμα. Σας καλούμε να σκεφτείτε και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και του νέου χρήματος - ανταλλακτικής μονάδας. Κατά την γνώμη μας κανένα άμεσο πρόβλημα ουσίας δεν πρόκειται να προκύψει. Αλλωστε, οι περισσότερες οικονομίες του πλανήτη λειτουργούν ουσιαστικά με το σύστημα του διπλού, τριπλού, τετραπλού ή πολλαπλού νομίσματος (όπως γινόταν και πριν την εισαγωγή του Ευρώ στην Ελλάδα, ιδίως στις τουριστικές περιοχές).

Αντίθετα, η λύση αυτή θα εξελίξει την ελληνική παραγωγικότητα και θα αναγκάσει σε παραγωγική στροφή την ελληνική οικονομία, δίνοντάς της και ένα επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κόστους.

Είναι βέβαιο ότι με την λύση αυτή ο διπλασιασμός του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλέσει άμεση αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας.

Είναι επίσης βέβαιο ότι το ανωτέρω σχήμα προφυλάσσει από τις πληθωριστικές αυξητικές τάσεις στον δείκτη τιμών καταναλωτή και θα πρέπει απαραίτητα να συνδυαστεί με μία σοβαρή και αυστηρή νομοθεσία κατά της αισχροκέρδειας (που και αυτή δεν προσκρούει, αλλά είναι σύμφωνη με τις ευρωπαϊκές συνθήκες που και προστατεύουν και τους πολίτες, π.χ. Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης – Ενοποιημένη Συνθήκη Ε.Ε., και απαγορεύουν την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων).

Η ΤΥΧΗ ΤΥΧΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΑΜ

Μη αποκαλώντας νόμισμα και αποστερώντας την “Ανταλλακτική Μονάδα” από τα ανωτέρω χαρακτηριστικά του νομίσματος, όποιος σταθεί στο τυπικό μέρος των ευρωπαϊκών συνθηκών, θα πρέπει πρωτίστως να διεξαγάγει ένα πολυετή νομικό αγώνα και ένα ακόμα πιο πολυετή ουσιαστικό αγώνα για να δοθεί ή να μην δοθεί ο χαρακτηρισμός νόμισμα στην “Ανταλλακτική Μονάδα”. Πολλά χρόνια μετά, το πιο πιθανό θα είναι να έχει συμβιβαστεί η διαφορά, ενώ η ΕΑΜ θα έχει ολοκληρώσει τον ζωοδότη κύκλο της. Υπάρχουν μία σειρά από διεθνείς συμβάσεις και πλούσια νομολογία των διεθνών δικαστηρίων που προστατεύουν τους ανθρώπους έναντι της κερδοσκοπίας. Εάν ανοίξουμε και την ουσία του ύψους των δανείων και των υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους δανειστές και τις κυβερνήσεις όργανά τους. Αλλωστε θα ήταν αδύνατο ουσιαστικά να μαζέψουν τα Ευρώ από την χώρα μας με βίαια μέσα και να τα πάρουν πίσω (όπως ίσως θα απαιτήσουν). Επισημαίνουμε ότι με την προσχώρηση στο Ευρώ διαθέσαμε σημαντικό εθνικό πλούτο (στην πραγματικότητα λογιστικές μονάδες δραχμής) στην έκδοσή του και ουσιαστικά ανταλλάξαμε τις δραχμές μας με τα Ευρώ που πήραμε. Σε κάθε περίπτωση, ούτε ακύρωση των «Ελληνικών Ευρώ» μπορεί να γίνει καθώς αυτά κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το κόστος ακύρωσης και ανταλλαγής θα ήταν υπερ-πολλαπλάσιο της αξίας των Ευρώ και της σκοπιμότητας μιας τέτοιας κίνησης και της διεθνούς αναστάτωσης που θα επέφερε.

Ομως, οι “δανειστές” μας και οι εντολοδόχοι τους τίποτα από τα πιο πάνω δεν μπορούν και δεν πρόκειται να πράξουν. Η λύση της έκδοσης Ανταλλακτικής Μονάδας από την Ελλάδα, τους ευνοεί πολλαπλά, διασφαλίζει τα συμφέροντά τους και ηρεμεί τον καπιταλισμό από ένα τεράστιο πανικό χρέους και χρεοκοπίας – πτώχευσης της Ελλάδας και μη πληρωμής του “χρέους” της.

Πρώτα από όλα, με την λύση αυτή δεν εξερχόμαστε τυπικά και ουσιαστικά από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, αφού το Ευρώ θα συνεχίσει να κυκλοφορεί και να αποτελεί το νόμισμα της Ελλάδας (ούτε του δημιουργούμε πληθωριστικό πρόβλημα), ούτε μπορούν πλέον να μας απειλήσουν πως θα μας αναγκάσουν σε έξοδο. Αποφεύγουν συνεπώς και την συναλλαγματική κρίση, την κατάρρευση του Ευρώ και της Ευρωζώνης, αυτήν που φοβούνται, εάν η Ελλάδα εξέλθει της ευρωζώνης και όσα θα επακολουθήσουν για τις δικές τους οικονομίες και “αγορές”.

Αποφεύγουν, επίσης, τον φόβο και την αγωνία της κατά την εκτίμησή μας βέβαιης ελληνικής χρεοκοπίας – τυπικής πτώχευσης (η ουσιαστική έχει ήδη επέλθει)και τα αμέσως αρνητικά αποτελέσματα στις δικές τους οικονομίες και κοινωνίες.

Με το χρηματικό πλεόνασμα σε Ευρώ που θα δημιουργηθεί, διασφαλίζουν όλοι την αποπληρωμή των δανείων. Επέρχεται συνεπώς διασφάλιση των δανείων και ηρεμία στις “αγορές” (για το θέμα αυτό δείτε και κατωτέρω στο επόμενο κεφάλαιο).

Παράλληλα, παύουν να έχουν τις εσωτερικές αντιρρήσεις των κοινωνιών τους και την ανάγκη δανεισμού της Ελλάδας. Τα χρήματα αυτά μπορούν πλέον να τα διαθέσουν για τους δικούς τους σκοπούς και για τις δικές τους κοινωνίες ... .

Είναι συνεπώς σαφές ότι δεν μπορούν πειστικά να μην συμφωνήσουν καθώς η λύση αυτή τους συμφέρει πολύπλευρα, αφού παύουν οι επισφάλειες, ο αναβρασμός, οι υποχρεώσεις στήριξης, ο φόβος της πτώχευσης – χρεοκοπίας και μη πληρωμής των ελληνικών ομολόγων και αποδεσμεύονται από εκατοντάδες προβλήματα που είναι πλέον ορατά και για τους ίδιους, υπό το φάσμα μιας αδύνατης και υπό συνεχή αναβρασμό Ελλάδας – βόμβας στα θεμέλια του οικοδομήματος. Αντί για το ¨πτωχεύουμε, επαναστατούμε και δεν σας πληρώνουμε” είναι βέβαιο ότι η λύση αυτή τους δίνει μια σοβαρή ελπίδα … .

Επισημαίνουμε επίσης ότι το Ευρώ, το οποίο και θα παραμείνει το επίσημο νόμισμα της χώρας και η βάση της συναλλαγματικής ισοτιμίας και των αντίστοιχων συνδιαλλαγών. Κατά συνέπεια η χώρα δεν αλλάζει επίσημο νόμισμα, δεν φεύγει από το Ευρώ (για να μην τρομοκρατούνται ή τρομοκρατούν κάποιοι). Ούτε βεβαίως μπορούν να μαζέψουν τα ελληνικά Ευρώ ή να τα ακυρώσουν καθώς η χώρα αντάλλαξε με Ευρώ τις δραχμές της, κατά την καταστροφική είσοδό της στο ενιαίο νόμισμα.

Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΑΜ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Επισημαίνουμε επίσης, ότι οι άνθρωποι, οι πολίτες αυτής της χώρας, όπως και οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, έχουν ανάγκη από αγαθά. Λίγο ενδιαφέρει τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον οποιοδήποτε απλό άνθρωπο η εκμετάλλευση του χρήματος μέσα από τοκογλυφικούς κερδοσκοπικούς μηχανισμούς. Αυτό που ενδιαφέρει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη είναι η προμήθεια αγαθών και η λήψη αναγκαίων υπηρεσιών. Οι άνθρωποι ενδιαφερόμαστε για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών μας και λίγο μας ενδιαφέρει εάν αυτό στην οικονομία του καπιταλισμού γίνεται με Ευρώ, Δολάρια, Γιέν, Γουάν, Δραχμές ή με άλλα νομίσματα, τα οποία στην ουσία είναι απλά βαμβακόχαρτα ή άχρηστα ως αγαθά μέταλλα.

Εάν, συνεπώς, ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου καταβάλλεται ο μισός σε Ευρώ και ο υπόλοιπος σε ανταλλακτικές μονάδες, με τις οποίες μπορεί να προμηθευτεί τα ίδια αγαθά, λίγο ή καθόλου τον νοιάζει πως θα αποκαλείται το μέσο - χρήμα και αυτό δεν έχει καμία πραγματική συνέπεια στην ζωή του. Αντίθετα, με την ρύθμιση αυτή, με την έκδοση ανταλλακτικής μονάδας, δεν θα υπάρξουν και δεν θα μπορούν να αιτιολογηθούν με φόβο και τρομοκρατία μειώσεις στον μισθό των υπαλλήλων και κανενός εργαζομένου ή συνταξιούχου.

Ουσιαστικά, η λύση της ΕΑΜ, πολλαπλασιάζει άμεσα την εσωτερική κυκλοφορία χρήματος, δημιουργεί συνθήκες παραγωγικής ανάταξης της οικονομίας, συνθήκες παραγωγικής ανταγωνιστικότητας και αυξάνει τα αποθέματα του κράτους σε Ευρώ, η ανάγκη χρήσης του οποίου υποπολλαπλασιάζεται, μειώνεται δραστικά. Σύντομα το κράτος θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη του και να χρηματοδοτήσει την συλλογική κοινωνική παραγωγική δραστηριότητα, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει και μειώνει τις αθρόες εμπορικές εισαγωγές. Αντί λοιπόν οι ανάγκες του κράτους σε Ευρώ για μισθούς, συντάξεις και προμήθειες να είναι Χ, θα είναι πλέον Χ/2 (τουλάχιστον).

Αντίστοιχα, θα υπάρχει και συναλλαγματική επάρκεια από το πλεόνασμα των Ευρώ, η οποία θα εμπλουτίζεται και θα ενισχύεται από τον τουρισμό και τις άλλες εξαγωγικές δραστηριότητες, ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί σε εισαγωγική εμπορική απομόνωση. Ισως κάποιοι μεγαλοκεφαλαιούχοι να χρειαστεί να κάνουν θυσίες στην παρουσία τους στην “λίστα Forbes”, αλλά ο λαός αυτής της χώρας θα έχει περισώσει πολλά, θα μπορεί να επιβιώσει και να ελπίζει δημιουργώντας ένα καλύτερο μέλλον.

Πρέπει να τονίσουμε ότι καθώς το νόμισμα στον σύγχρονο καπιταλισμό αποτελεί απλά μια λογιστική μονάδα υπολογισμού χωρίς υλικό αντίκρυσμα ανταλλαγής, η λύση στο σύγχρονο πρόβλημα της Ελλάδας, με το οποίο μας εκβιάζουν όλους, είναι στην βάση της απλή.

Το βασικό ζητούμενο είναι ο πολλαπλασιασμός μιας λογιστικής αξίας, μιας εικονικής μονάδας ανταλλαγής και αυτό μπορεί σε μία κοινωνία και ένα κράτος να είναι αποτέλεσμα κρατικής απόφασης ή κοινωνικής συμφωνίας ή αμφοτέρων.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε μία οικονομία που δεν παράγει, ο χρόνος ύπαρξης και λειτουργίας της ΕΑΜ θα εξαρτηθεί από το κλάσμα Συνολικό Διαθέσιμο Ενεργητικό σε Ευρώ/έλλειμμα ισοζυγίων + αποπληρωμή δανείων. Αυτός ο σχεδιασμός πρέπει να υπάρχει από την αρχή. Όταν ο μεταβατικός βίος της ΕΑΜ τελειώσει τότε ο ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει ο ίδιος την απόφαση για το νόμισμά του ή για το χρήμα του και κυρίως θα πρέπει να έχει δημιουργήσει από πριν τις συνθήκες συλλογικής παραγωγικής αυτάρκειας ήτοι της ουσιαστικής εθνικής ανεξαρτησίας. Για την δημιουργία της συλλογικής παραγωγικής οντότητας, όχι μόνο έχουμε εργαστεί, αλλά και έχουμε προσφέρει τα μοναδικά εφικτά και ουσιαστικά μοντέλα οργάνωσης και παραγωγής.

Οσο για τις κοινωνίες με κέντρο τον άνθρωπο, που σχεδιάσαμε και προσδοκούν χιλιάδες άνθρωποι, αυτές θα βρεθούν μπροστά μας στα επόμενα χρόνια ως ανάγκη αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας απέναντι στην φρενοβλάβεια, την ανθρωποφαγία και την βαρβαρότητα του κερδοφρενικού συστήματος.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

(ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΩΝ) ΔΗΜ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΣ : Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

                                             Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Η διαπραγμάτευση με το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ξεκίνησε. Χαίρομαι για την στάση της κυβέρνησής μας, που δείχνει να τιμά τον λόγο της προς τον ελληνικό λαό. Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκω με το άρθρο μου, όχι μόνο μία ανάλυση των θεμάτων, αλλά και να προσθέσω στην φαρέτρα της πατρίδας μας, ένα ακόμα όπλο: αυτό του “παράλληλου εσωτερικού χρήματος”, ως μέσου λύσης, αλλά και διαπραγμάτευσης, ως μέσου που βγάζει από το λαιμό της Ελλάδας το μαχαίρι των Ευρωπαίων νεοφιλελεύθερων. Παραθέτω προς το τέλος του άρθρου την πρόταση. Νομίζω όμως, ότι αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο γιατί δίνει μία συνοπτική και μεστή εικόνα πολλών πραγμάτων.

Ο κόσμος του χρέους και η αποτυχία και εξάρτηση των “αναπτυγμένων”

Ανατρέχοντας στον δείκτη παγκόσμιου χρέους του Economist μπορεί κάποιος να ανακαλύψει την ασφυκτική διάσταση του δημόσιου χρέους για τις χώρες τις “ευρωζώνης”, όπως και για μία ακόμα σειρά κρατών που έχουν επιλέξει να κινούνται με τους ρυθμούς και τα ιδεολογήματα της αποκαλούμενης “οικονομίας της αγοράς”, δηλ. με το σύνολο της κοινωνικής λειτουργίας, των ζωών των ανθρώπων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους να είναι προσανατολισμένα αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των “αγορών” . Οι “αγορές” δεν είναι σήμερα τίποτε άλλο από παγκόσμιες ομάδες συμφερόντων, που ξεκινούν από την οικονομία και καταλήγουν στην συνολική δέσμευση λαών και χωρών με βάση τα δόγματα του σύγχρονου καπιταλιστικού εγκλήματος του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού.

Τα νήματα των αγορών κινούν στην πραγματικότητα ελάχιστοι άνθρωποι σε πολύ συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων. Η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση είναι πολύ κοντά στην πραγματοποίησή της, αν δεν έχει επιτευχθεί και απλώς δεν έχει επίσημα ανακοινωθεί. Φυσικά αυτό δεν τρομάζει όποιον στοχάζεται, διότι πίσω από τις συστημικές επιτυχίες υποβόσκουν τόσο ισχυρές αντιθέσεις και αντιφάσεις που το σύστημα μπορεί να καταστραφεί σε λιγότερο από μισή ημέρα.

Η Ελλάδα στην θηλιά του χρέους

Ας έλθουμε όμως στα ημέτερα, στα της Ελλάδας. Δεν θα πραγματοποιήσω νέες ιστορικές αναδρομές στο πως και από ποιούς η χώρα μας βρέθηκε στριμωγμένη και εγκλωβισμένη στα δεσμά υποτέλειας του δημόσιου χρέους. Τα έχω γράψει και τα έχω πει, ακόμα και προειδοποιώντας πριν εκδηλωθούν τα φαινόμενα.

Το ζήτημα που έχει μπροστά της η χώρα μας λέγεται διαπραγμάτευση με το “κολλέγιο” , την κοινοπραξία των πιστωτών.

Οι προοπτικές για τη νέα ελληνική κυβέρνηση δεν είναι καλές. Οπως γράφω και λέω εδώ και χρόνια, όταν πηγαίνεις σε διαπραγμάτευση δηλώνοντας πίστη σε αρχές και αξιώματα που ανήκουν στην άλλη πλευρά δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Δηλώνοντας πίστη και προσήλωση στην Ε.Ε. και στο Ευρώ εκχωρείς αμέσως στην άλλη πλευρά ό,τι πιθανόν να την τρομάζει. Στόχος του άρθρου μου δεν είναι να καταδείξω το πόσο πολύ λυκοφωλιά είναι η Ε.Ε. ή το πόσο καταστροφικό για την Ελλάδα και τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης είναι το Ευρώ και η λειτουργία του . Αυτά για εμένα και για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο στον πλανήτη (ακόμα και για αυτούς που δημόσια δηλώνουν το αντίθετο) είναι δεδομένα.

Στόχος του άρθρου μου είναι να δώσω διεξόδους στην χώρα και διαπραγματευτικά “όπλα” ή πραγματικές λύσεις.

Μια συνοπτική ανάλυση

Το Νοέμβριο του 2009, με επιστολή μου προς τον τότε πρωθυπουργό του είχα ζητήσει να συζητήσει με τους “εταίρους” της χώρας στην Ε.Ε. την έκδοση Ευρώ (ή στην χειρότερη περίπτωση ευρω-ομολόγου) για την κάλυψη των χρεών των ευρωπαϊκών κρατών. Η αλήθεια είναι ότι μερικές ημέρες μετά ο τότε πρωθυπουργός επισκέφτηκε όλα τα κράτη της ευρωζώνης και έθεσε το θέμα. Κάποιοι συμφώνησαν, όπως μάθαμε, το γερμανικό όμως διευθυντήριο και οι δορυφόροι του αντέδρασαν.

Αυτό το παρανοϊκό έγκλημα του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού έχει ως λειτουργικό του κέντρο το κέρδος (αυτό που έχω ονομάσει “κερδοκρατία” και “κερδοκεντρισμό”). Σκοπός του είναι η δημιουργία κέρδους με την διαρκή επέκταση, που την αποκαλεί “ανάπτυξη”, και μέσω ληστρικών συμβάσεων για τους λαούς και τα κράτη, τα οποία αποκαλεί “επενδύσεις” . Για να σταματήσω να κριτικάρω το σύστημα αυτό (πράγμα που μπορεί να αποπροσανατολίσει την σκέψη), θα δηλώσω εκ προοιμίου ότι έχοντας ανθρωποκεντρική αντίληψη για την λειτουργία των κοινωνιών, έχοντας συλλάβει και αναπτύξει την φιλοσοφική θεωρία των βιοτικών αναγκών και έχοντας δημιουργήσει αντίστοιχο κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο, είμαι κάθετα αντίθετος στον κερδοκεντρικό καπιταλιστικό σύστημα (αυτό που θέλει όλο τον πλανήτη να ζει και να υπάρχει για την δημιουργία “κερδών”). Αρα μην με ταυτίσετε στο ελάχιστο με το σύστημα αυτό στις πιο κάτω αναλύσεις.

Το σύστημα λοιπόν του κερδοκεντρισμού λειτουργεί με βάση την αρχή της συνεχούς επέκτασης και της συνεχούς μεγέθυνσης, χρησιμοποιώντας χρήμα (ακόμα και ανυπαρκτο ή χωρίς αντίκρυσμα) για να δεσμεύει ανθρώπους, λαούς, πλουτοπαραγωγικές πηγές, επιχειρήσεις σε ένα διαρκές παιχνίδι κινητικότητας και μεγέθυνσης. Αυτή είναι η ουσία της λειτουργίας του μηχανισμούς, αυτό είναι το βασικό παιχνίδι. Πίσω από το παιχνίδι αυτό και ενώ οι “παίκτες” συνεργάζονται στο πλαίσιο της “παγκοσμιοποιημένης οικονομίας”, του “παγκοσμιοποιημένου καταμερισμού” και του “παγκόσμιου τραπεζικού ελέγχου”, υπάρχει ένα υποβόσκον παιχνίδι άγριων ανταγωνισμών για τα μερίδια της “ανάπτυξης” και των “επενδύσεων”. Το ποια εταιρεία θα “επενδύσει” (δηλ. θα καταλάβει) στον τάδε τομέα στην Δυτική Ινδία ή στη Ν. Βραζιλία, εξακολουθεί να είναι ένα παιχνίδι ανταγωνισμού.

Στην Ε.Ε. του μονεταρισμού του ευρώ, που ευνοεί τον Γερμανικό επεκτατισμό στην Ευρώπη, το πρόβλημα του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, δημιουργεί αφενός ένα ασφυκτικό κλοιό για τους λαούς και τους ανθρώπους που αναγκάζονται να μειώνουν διαρκώς το επίπεδο ζωής και τις δυνατότητές τους και αφετέρου απαγορεύει την ανάπτυξη κρατών έξω από το πλαίσιο που τάσσουν οι ισχυροί. Η δήλωση Μέρκελ – διευθυντηρίου περί κατάταξης της Ελλάδας στην 3η ευρωπαϊκή ταχύτητα κρατών (Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ.) είναι κάτι παραπάνω από ωμή, χυδαία και εύγλωττη για την υπόσταση, τους σκοπούς και την λειτουργία της εγκληματικής οργάνωσης κρατών που λέγεται Ε.Ε. .

Αγοράζοντας με το χρέος

Η τακτική είναι πανάρχαια και δοκιμασμένη. Ολόκληροι λαοί εξαγοράστηκαν με το χρέος (δηλ. στην ουσία τις ανάγκες τους). Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ακολουθεί πιστά την τακτική αυτή. Χρεοκοπεί τα θύματα (κράτη και λαούς), τα δανειοδοτεί και τα εξαγοράζει. Το πρόβλημα έρχεται όταν τα χρέη γίνονται τόσα που για να διατηρήσει ο ηγεμόνας την πρωτοκαθεδρία του πρέπει να διαθέσει πολλά χρήματα για να τα καλύψει. Κάπου εκεί κοντά βρίσκεται το ζήτημα της Γερμανίας και του υπόλοιπου ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.

“Ευρώ”: όπως λέμε “Λουδοβίκεια”

Η περίφημη αρχιτεκτονική του Ευρώ, χτισμένη στα μέτρα της Γερμανίας και της δημιουργίας για αυτή συνθηκών επεκτατισμού και ηγεμονίας της στην Ευρώπη θυμίζει νόμισμα του Μεσαίωνα. Χρήμα μετρημένο και περιορισμένο όσο οι ποσότητες του χρυσού στα χέρια του ηγεμόνα. Η λογική της περιορισμένης ποσότητας του Ευρώ (ώστε να καταστεί σταθερό – αποταμιευτικό νόμισμα) μπορεί να ευνοεί όσους έχουν την δυνατότητα να το συσσωρεύουν, όπως η Γερμανία, αλλά σε επίπεδο παγκόσμιας καπιταλιστικής επέκτασης, αλλά και λειτουργίας εσωτερικής αγοράς και παραγωγής είναι καταστροφική. Αυτό το νόμισμα δεν είναι νόμισμα του καπιταλισμού, αλλά της φεουδαρχίας.

Η καταστροφή έρχεται

Δημιουργώντας χρέη στα κράτη και τους λαούς της Ε.Ε., δυσεύρετο και ελλιπές για να εκφράσει και να καλύψει την οικονομική διάσταση και τις ανάγκες, αλλά και (κυρίως) διατιθέμενων των όποιων αποθεμάτων για την κάλυψη των χρεών, το Ευρώ οδηγεί την Ε.Ε. στην καπιταλιστική αναπτυξιακή απομείωση και την παραγωγική καταστροφή. Βεβαίως οι ευρωκαπιταλιστές νεοφιλελεύθεροι επιδιώκουν και πετυχαίνουν με τις δοτές ηγεσίες να στέλνουν τον λογαριασμό στους λαούς της Ευρώπης. Αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό, ούτε η φτωχοποίηση ολόκληρων λαών της Ευρώπης αρκεί για να καλύψει το κενό που δημιουργείται, από τα χρέη και τα ελλειμματικά ισοζύγια των περισσότερων. Μέχρι το 2020 η υφεσιακή πορεία των ευρωπαϊκών οικονομιών θα έχει ολοκληρώσει ένα καταστροφικό κύκλο και η αποεπένδυση εντός Ευρωζώνης θα είναι ηχηρότατη. Αντίστοιχα, η ελλειμματική παρουσία της Ευρώπης στο αναπτυξιακό παιχνίδι του πλανήτη, λόγω έλλειψης διαθέσιμων πόρων θα δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις στην Ευρώπη. Αιώνια πιστοί στο πλιάτσικο, την αλληλοφαγία και τους πολέμους, οι ηγέτες και οι λαοί της Ευρώπης είναι πιθανόν να αναζητήσουν αιματηρές διεξόδους.

Που το πάνε ;

Δεν είναι δυνατόν οι Ευρωπαίοι (αν και γενικά συντηρητικοί και στενόμυαλοι) να μην έχουν αντιληφθεί ότι το Ευρώ που χρεώνει τα κράτη και η ανάγκη κάλυψης των χρεών, δημιουργούν ένα τοπίο στέρησης της παγκόσμιας δύναμης και επιρροής τους, αλλά και ένα εκρηκτικό εσωτερικό πεδίο στο εσωτερικό των κρατών τους. Η σκέψη μου από χρόνια είναι ότι αποτελεί επιδίωξή τους να ξαναϊδρύσουν αυτοκρατορίες και φέουδα στηριγμένα στην υποταγή και το αίμα των λαών τους. Στην μαθηματική πράξη της ευρωπαϊκής πραγματικότητας όλοι οι όροι έχουν το πρόσημο μείον (-). Μείον κυκλοφορία χρήματος, μείον ανάπτυξη, μείον στα χρέη, μείον στην διεθνή συνολική παρουσία και επιρροή, μείον σε ποιότητα ζωής και απασχόληση. Το αποτέλεσμα είναι γεωμετρικά πολλαπλάσια μείον για το μέλλον των λαών της Ευρώπης.

Λύση ;

Η μοναδική σημερινή λύση, στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό του εικονικού χρήματος – δεκάδες φορές πολλαπλάσιου από την υπολογιζόμενη αξία όλου του πλανήτη – είναι μόνο η έκδοση χρήματος για την κάλυψη των χρεών των κρατών και την ανάπτυξη. Αυτή είναι η μόνη πραγματική λύση μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο. Είναι όμως και η λύση που δεν βολεύει τον συσσωρευτή χρήματος και ισχύος την ηγεμονική και επεκτατική Γερμανία και η μόνη λύση αυτή μπορεί να υπάρξει μόνο εάν η Γερμανία εγκαταλείψει οριστικά τις ηγεμονικές ορέξεις της, παύσουν να ισχύουν οι όροι του Μάαστριχτ που καταδικάζουν χώρες και λαούς σε υπανάπτυξη και αποφασιστεί η συνολική πρόοδος και η απεξάρτηση λαών και κρατών από τις αποικιοκρατικές δουλείες τους προς τα ισχυρά κράτη.

Εν κατακλείδι, χωρίς εξισωτικό θεσμικό και λειτουργικό πλαίσιο η Ε.Ε. θα γίνει περισσότερο τυραννική και καταστροφική για τους λαούς και την υπόθεση Ευρώπη.

Ελλάδα ... με την πλάτη στον τοίχο και με ανοικτά χαρτιά

Στην Ελλάδα έχουμε μία νέα κυβέρνηση με αντιμνημονιακή θεωρητική προσέγγιση των θεμάτων, που δηλώνει ότι ζητά την αλλαγή πλαισίου καταπολέμησης και κάλυψης του χρέους σε πορεία με αναπτυξιακή προοπτική, αλλά ταυτόχρονα στηρίζει την αλλαγή αυτή στην συμφωνία των εταίρων. Βεβαίως, η αντίληψη αυτή που στηρίζεται στις αρχές του κεϋνσιανισμού, αποτελεί μία λύση, η οποία όμως είναι προσωρινή και ουσιαστικά τεχνική. Στην πραγματικότητα ο Κέυνς και οι θεωρίες του μεταθέτουν σε επίπεδο μακρο-οικονομίας τα δομικά προβλήματα μιας καπιταλιστικής οικονομίας. Στην πραγματικότητα ο “κεϋνσιανισμός” δεν μεταβάλλει τις δομές της οικονομικής λειτουργίας και πάντοτε τα δημιουργήματά του καταλήγουν αργά ή γρήγορα έρμαιο στις ορέξεις των καπιταλιστών.

Ταυτόχρονα στο πεδίο της διαπραγμάτευσης και ανοίγοντας τα χαρτιά της η νέα κυβέρνηση ομνύει και αυτή σε δύο αξιώματα που τα αντιμετωπίζει ως μεταφυσικά δόγματα:

- παραμονή στην Ευρωζώνη – Ευρώ ,

- παραμονή στην Ε.Ε.

Με αυτές τις δύο δηλώσεις υποταγής στα δόγματα, που ορίζονται από τους “συνομιλητές” της Ελλάδας, τα περιθώρια πραγματικής διαπραγμάτευσης στενεύουν. Ηδη το ευρωπαϊκό διευθυντήριο αναφέρεται ευθέως ή δια των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. στο περίφημο GREXIT, υπό διάφορες εκδοχές του, δηλώνοντας ότι τα δόγματα έχουν φορείς και αρχιερείς που τα χειρίζονται, τα ερμηνεύουν και τα εφαρμόζουν κατ' αποκλειστικότητα. Το τελευταίο επεισόδιο παίχτηκε χθες το βράδυ, στην συνάντηση Βαρουφάκη – Νταϊνσενμπλούμ. Σήμερα πάρα πολλοί μιλούν ήδη για συμβιβασμό, δείχνοντας ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε πραγματικά. Εμείς θα στηρίξουμε το αντίθετο. Θα στηρίξουμε την πάλη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.

Δεν μπορούμε να πάμε σε πραγματική διαπραγμάτευση ως τρομαγμένα πρόβατα και με σκυμμένα τα κεφάλια. Αυτοί επιθυμούν να μας δικάσουν και να μας καταδικάσουν και όχι να συζητήσουν.

Αν η παραμονή στην Ε.Ε. αποτελεί δικαίωμα του κράτους μέλους, η παραμονή στην ζώνη του ευρώ ή η έξοδος από αυτή, μπορεί να μεθοδευτεί από τους “συνομιλητές” και “εταίρους” , όπως και μία πιθανή “χρεοκοπία” της χώρας.

Η “χρεοκοπία” δεν είναι φόβητρο για την Ελλάδα, αλλά για τους “εταίρους”

Κάποιοι από άγνοια και κάποιοι από πρόθεση καλλιεργούν εδώ και χρόνια στην χώρα το φόβητρο της χρεοκοπίας του ελληνικού δημοσίου. “So what ?” που θα έλεγε και ο αγγλοτραφής Βαρουφάκης. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να εννοήσουμε όλοι ότι δύο τινά :

α.- ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα χρεοκοπία κράτους, ούτε τέτοια πιθανότητα για την Ελλάδα. Η χρήση της έννοιας “χρεοκοπία” είναι απολύτως καταχρηστική και σκόπιμη. Χρεοκοπία σημαίνει πάγια και μόνιμη αδυναμία πληρωμής. Αυτό στην περίπτωση ενός κράτους δεν μπορεί να συμβεί. Αυτό που μπορεί να συμβεί είναι απλά ένα “πιστωτικό γεγονός”, μία δήλωση της Ελλάδας για μη πληρωμή μιας κρατικής υποχρέωσης και μετάθεσή της στο μέλλον ή μία δήλωση για “επιλεκτική πληρωμή οφειλών” ή “επιλεκτική καταβολή μέρους οφειλών” ή και “επιλεκτική πληρωμή οφειλών σε συγκεκριμένους δανειστές” (π.χ. σε αδύνατα ευρωπαϊκά κράτη κατά προτεραιότητα). Στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι χρεοκοπία και το κράτος μπορεί στην περίπτωση αυτή να επιλέξει να μην πληρώσει ακριβόχρονα ή εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ. ή του ευρωπαίους εταίρους και να επιλέξει να πληρώσει κατά προτεραιότητα μισθούς και συντάξεις. Αυτό δεν είναι “χρεοκοπία”, δεν αποτελεί πάγια και μόνιμη αδυναμία πληρωμής, αλλά επιλεκτική πληρωμή. Κάτι τέτοιο (και αφού η Ελλάδα δεν δανείζεται από τις “αγορές”) δεν θα έχει παρά πολύ μικρές συνέπειες στη ζωή του Ελληνα πολίτη. Περισσότερο θα πρέπει να ανησυχούν οι άλλοι από μία τέτοια εξέλιξη ή από ένα πιθανό “Grexit'.

β.- ότι η “χρεοκοπία” (και η έξοδος από το Ευρώ) είναι φόβητρο για τους δανειστές μας. Η παγκόσμια αναστάτωση, η ενεργοποίηση των CDS, η αναταραχή στις ευρωπαϊκές οικονομίες από μία τέτοια εξέλιξη θα είναι γεωμετρικά πολλαπλάσια αρνητική για τους δανειστές της χώρας μας. Οσο και εάν διατείνονται ότι έχουν λάβει τα μέτρα τους, μόνη η άμεση πτώση της αξίας του Ευρώ θα αποτελέσει σημαντικό κλυδωνισμό στις οικονομίες τους. Στην πραγματικότητα ο δανειστής είναι αυτός που ανησυχεί, εάν ο δανειζόμενος δεν καταφέρει να πληρώσει την οφειλή του. Σε επίπεδο κράτους, που τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης ακυρώνονται, είναι πραγματικά αδιανόητη κάποια κίνηση διεκδίκησης, η οποία και θα ήταν αντίθετη με την “αρχή της αλληλεγγύης των κρατών-μελών της Ε.Ε.” που περιλαμβάνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Στην πραγματικότητα, ακόμα και εάν κάποιοι θερμοκέφαλοι νεοφιλελεύθεροι θέλουν να “τιμωρήσουν” την Ελλάδα, τον λαό και την κυβέρνησή μας είναι βέβαιο ότι θα απομονωθούν από τους ψυχραιμότερους διεθνείς παράγοντες. Αλλωστε οι ίδιοι οι “εταίροι” έχουν τόσα πολλά και σοβαρά προβλήματα στις χώρες τους, που μία ελληνική βόμβα θα ήταν το χειρότερο για τους ίδιους. Φυσικά και δεν θέλουμε ως λαός να προκαλέσουμε τέτοια προβλήματα σε άλλους λαούς, αλλά οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση είναι οι ίδιοι οι “εταίροι” που μετέτρεψαν ένα χρέος προς ιδιώτες πιστωτές σε χρέος των κρατών τους. Προστάτεψαν δηλ. τους “επενδυτές” ιδιώτες του κεφαλαίου σε βάρος και με κίνδυνο των λαών τους, επιλέγοντας αυτή την τακτική.

Σε όλη αυτή την εξέλιξη φυσικά δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε ως λαός και οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε την κυβέρνησή μας, χωρίς να γινόμαστε γελοίοι και ραγιάδες. Το 1ο που θα γίνει θα είναι να έλθει η Ε.Κ.Τ. και να δώσει τις απαραίτητες εγγυήσεις. Αυτό επιτάσσει η “αρχή της αλληλεγγύης” και η προστασία όλων των κρατών της Ε.Ε. .

Ποια είναι τα όπλα της Ελλάδας ?

Το 1ο που πιστεύω ότι μπορεί και πρέπει να τονιστεί στους “εταίρους” είναι το τμήμα της παρούσας που αφορά το Ευρώ και την αρνητική εξέλιξη – πορεία της Ευρώπης με αυτή την λογική και αρχιτεκτονική του Ευρώ και της Ε.Ε. . Η μεταστροφή του υφεσιακού κλίματος και των αρνητικών προβλέψεων επιβάλλει την κάλυψη των ελλειμμάτων των κρατών – μελών μέσα από την πρακτική της έκδοσης Ευρώ για τον σκοπό αυτό. Η Ε.Ε. έχει ακόμα την δύναμη και την τυπική συνοχή να την επιβάλλει. Η διάθεση των Ευρώ αυτών θα πρέπει κατά την πρόταση της Ελλάδας να γίνει προς όλα τα κράτη της ευρωζώνης. Οσο εύκολα τίθεται η θέση αυτή, τόσο εύκολα και μονολεκτικά για να πιεστεί η Ελλάδα μπορεί να ακουστεί από την άλλη άκρη του τραπεζιού το γερμανικό “nein”. Οι Γερμανοί της Μέρκελ, έχουν όλους τους λόγους να το αρνηθούν και να επικαλεστούν λουθηρανικό τιμωρητισμό στην περίπτωση της Ελλάδας. Απλά, πολλοί θα μπουν ξανά στην σκέψη της κάλυψης των ελλειμμάτων μέσω της έκδοσης χρήματος, μια κλασσική δηλ. και δοκιμασμένη μέθοδο του καπιταλισμού.

Σαν 2ο σημείο μπορεί να τονιστεί η ανάγκη της Ελλάδας για ανάπτυξη. Είναι το πακέτο θεμάτων που ήδη από καιρό μετέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο. Θεωρώ ότι το θέμα θα τεθεί επαρκώς χωρίς να χρησιμοποιηθούν δικές μου προσθήκες. Οπως παράλληλα θα τεθεί και το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, της ανεργίας κλπ., “ευρωπαϊκής θεσμικής αλληλεγγύης” κλπ. . Οπως παράλληλα θα τεθεί η αποτυχία του νεοφιλελεύθερου προγράμματος και η λύση της αύξησης του ΑΕΠ, ώστε να καταστεί το χρέος “βιώσιμο” ως ποσοστό του ΑΕΠ. Θεωρώ ότι απέναντι σε νεοφιλελεύθερους όλα αυτά θα πέσουν στο κενό. Οι νεοφιλελεύθεροι επιδιώκουν την ελληνική εξαθλίωση και θα επικαλεστούν τις συνταγές των μνημονίων ως μέσο επίτευξης της “ανάπτυξης”, μέσω της εταιρικής και κρατικής αποικιοκρατίας τους.

Το μεταίχμιο

Στο σημείο αυτό η Ελλάδα ή θα σταματήσει να διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα ή θα συνεχίσει ζητώντας κούρεμα του χρέους ή επιμήκυνση. Στις δηλώσεις της αυτές, η χώρα μας θα πρέπει ευθύς εξαρχής να δημοσιοποιήσει την βούλησή της να μην θιγούν ή να θιγούν ελάχιστα οι πιο αδύναμες χώρες που μετέχουν στον δανεισμό της. Χρειάζονται καθαρές δηλώσεις που θα δημιουργήσουν συμπάθεια σε σχέση με τις προθέσεις της Ελλάδας έναντι άλλων μη ισχυρών λαών και κρατών.

Υπενθυμίζω ότι κατά την προηγούμενη στροφή της κρίσης, οι λαοί της Ευρώπης υποχρεώθηκαν να επωμιστούν τα χρέη της Ελλάδας και απαλλάχθηκαν από τον κίνδυνο αυτό οι ιδιώτες (τράπεζες, κεφαλαιούχοι κλπ.) κάτοχοι των ομολόγων. Με τον τρόπο αυτό χάθηκαν ουσιαστικές δυνατότητες απαλλαγής από μέρος του χρέους και ελέγχου απεχθών και παράνομων κερδοσκοπικών κινήσεων σε βάρος της χώρας (οι οποίες είναι προφανές ότι υφίστανται). Ο δανειστής άλλαξε, τα ημαρτημένα έλαβαν συγχώρεση και καλύφθηκαν καθώς τα κράτη ανέλαβαν τα χρέη, χωρίς να υπάρξει κανένας ουσιαστικός έλεγχός. Αυτή αποτελεί μία βασική συνευθύνη των “εταίρων” που επέλεξαν αυτή την λύση και της υπάκουης τότε ελληνικής κυβέρνησης. Αλλωστε, κάπου εκεί “καταργήθηκε” και ο Παπανδρέου ... .

Αν ο κύκλος κλείσει κάπου εδώ, το μόνο όπλο που θα απομένει στην χώρα μας θα είναι η απειλή της χρεοκοπίας και της εθελούσιας εξόδου από το Ευρώ. Αν αυτό είναι μπλόφα σε παιχνίδι με ανοικτά χαρτιά, τότε δεν πρέπει καν να τεθεί, αλλά η πλευρά μας θα πρέπει να επιφυλαχθεί για το πως θα αντιμετωπίσει το αδιέξοδο και όπως είδαμε πιο πάνω όλα αυτά δεν ισχύουν στην πραγματικότητα, αλλά μεγεθύνονται εικονικοί φόβοι και απειλές. Είναι αυτονόητο ότι οι “εταίροι” μας, ούτε οι “αγορές” θέλουν μία τυπική χρεοκοπία της χώρας μας, ούτε έξοδο από το ευρώ. Οσο προετοιμασμένοι και εάν είναι, οι αγορές και τα κράτη δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια “αναστάτωση”, αλλά και να δεχθούν μία πιθανή υπαγωγή της Ελλάδας σε άλλους προστάτες – αποικιοκράτες. Ακόμα και εάν η Ελλάδα δεν χρεοκοπήσει, η παρέμβαση – βοήθεια τρίτων κρατών (Η.Π.Α, Ρωσία, Κίνα) μπορεί να επιφέρει σεισμικούς τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και ζημίες πολλών δισεκατομμυρίων σε επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα, καθώς και απώλεια της αποικιακής σχέσης και όσων προσδοκούν από αυτή. Αλλοι θα είναι πλέον οι αποικιοκράτες και καλό θα είναι να εννοηθεί και να καταστεί σαφές ότι η Ελλάδα έχει και άλλους τρόπους να καλύψει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της. Εσωτερικά δε πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ότι ακόμα και αυτό το ελλειμματικό παραγόμενο της χώρας, αρκεί ακόμα και με συνθήκες χρεοκοπίας του κράτους για να καλύψει τις άμεσες ανάγκες μας. Οι ετήσιοι τόκοι με τους οποίους χρεώνεται η Ελλάδα είναι 30.320.000.000 Ευρώ !!!. Η άρνηση καταβολής τους αρκεί μέχρι την διευθέτηση των θεμάτων για να δώσει λύσεις. Οποιος οφείλει προστατεύεται από τους δανειστές του, όπως ήδη αναλύθηκε.

Βέβαια, όλο αυτό το οπλοστάσιο, δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην χώρα. Σε μία χώρα που δεν παράγει και που έχει 1.500.000 ανθρώπους εκτός παραγωγικής διαδικασίας, άλλους τόσους υποαπασχολούμενος, γύρω στα 4.500.000 οικονομικά ανενεργό πληθυσμό και με οικονομία στραμμένη στις υπηρεσίες και όχι στην παραγωγή , τα αποτελέσματα μιας χρεοκοπίας θα είναι απλώς τυπικά. Την Ελλάδα την έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει παραγωγικά εδώ και έτη οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού της Ε.Ε. και των ντόπιων κυβερνήσεων.

Plan B

Το Plan B της χώρας μας μπορεί μόνο να στηρίζεται στην παραγωγή. Αν π.χ. το ελλειμματικό κατά 35 δις Ευρώ ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών μειωθεί κατά 50%, στα επόμενα 10 χρόνια το χρέος μας θα είναι πολύ παραπάνω από βιώσιμο. Αυτό όμως προϋποθέτει υιοθέτηση των ριζοσπαστικών προτάσεων και προγραμμάτων, που ο υπογράφων έχει εκπονήσει μέσα από την συλλογικότητα του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και ο δρόμος αυτός της πραγματικής λαϊκής κοινωνικής οικονομίας έχει κάποια πορεία υλοποίησης. Το Plan B διαπραγμάτευσης της χώρας και ουσιαστικής ανάπτυξής της συνδέεται με την έκδοση εσωτερικού χρήματος. Είτε καπιταλιστικού τύπου ανάπτυξη επιδιώκει ένα κράτος είτε κοινωνικού - λαϊκού χαρακτήρα χρειάζεται ένα ανταλλακτικό μέσο. Το να παραιτηθούμε από το Ευρώ, που το πληρώσαμε πανάκριβα, ακριβότερα από όλους τους άλλους και είχε αγοραστική δύναμη 100 δραχμών, όπως αποδείχθηκε, θα είναι πραγματικά χάρισμα στους εταίρους.

Το να υπάρξει όμως ένα παράλληλο εσωτερικό μέσο, που δεν θα το αποκαλούμε ούτε νόμισμα, ούτε χρήμα, αλλά “ανταλλακτική μονάδα”, δίνει στην Ελλάδα, όχι μόνο την δυνατότητα εσωτερικής παραγωγής και ανάπτυξης (ακόμα και ως όρος μείωσης του κόστους παραγωγής και ανταγωνιστικότητας στις τιμές των προϊόντων), αλλά και ένα ουσιώδες διαπραγματευτικό μέσο – όπλο που θα αιφνιδιάσει τους Ευρωπαίους “εταίρους”. Στην περίπτωση αυτή η υπόθεση – απειλή GREXIT, χρεοκοπία κλπ. (τα χαρακτηρίζω πραγματικά ως “καλαμπούρια”) ακυρώνεται και μετατρέπεται σε αστείο. Η Ελλάδα μπορεί να εκδώσει ένα εσωτερικό μέσο συναλλαγών, που θα λειτουργεί παράλληλα με το Ευρώ και δεν θα αποκαλείται νόμισμα, αλλά ανταλλακτική μονάδα εκδιδόμενη για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Ενα βασικό μέρος του σχεδίου αυτού και της λειτουργίας του, ανακοίνωσα πριν από μία πενταετία και υιοθετήθηκε από την συλλογικότητά μας, το “ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ” (δείτε την αναδημοσίευση στο http://laikometopo.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html) . Το πλήρες σχέδιο και οι αναλύσεις του, βρίσκονται στα χέρια μελών του κινήματος. Αυτό θα είναι το εργαλείο ανάπτυξης της χώρας που μας στερούν οι πολιτικές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. . Είναι το εργαλείο που καλύπτει το χρέος και δίνει τις δυνατότητες απάντησης στις απειλές για Grexit και “χρεοκοπίες”, αφού, εάν, για παράδειγμα, τις εσωτερικές ανάγκες του το κράτος τις εξυπηρετεί εν μέρει με “ανταλλακτικές μονάδες” έχει άμεσα βρει τα απαραίτητα για να ανταποκριθεί στο εξωτερικό χρέος.

Φυσικά, για να εκδόσεις “ανταλλακτική μονάδα” αποκλειστικά εσωτερικής χρήσης, δεν χρειάζεσαι την άδεια κανενός, ούτε υπάρχει προηγούμενο στα νομικά και οικονομικά δεδομένα για να το μεταχειριστούν. Αφού οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν θέλουν και δεν παρέχουν τα οικονομικά μέσα για ανάπτυξη της Ελλάδας, αλλά την κατατάσσουν σκόπιμα στην Γ' ταχύτητα της Ευρώπης ως αποικία, η Ελλάδα οφείλει να βρει τις απαντήσεις και να προχωρήσει σε αυτόνομη ανάπτυξη. Είναι δε ευνόητο ότι το δικό μας παράδειγμα θα ακολουθήσουν και άλλα κράτη. Εάν λοιπόν οι συνομιλητές μας σκέφτονται να οχυρωθούν πίσω από το δόγμα της εξόδου από το Ευρώ ή της δήθεν “χρεοκοπίας” για να μην δεχτούν καμία συζήτηση, θα πρέπει από αύριο και πριν από κάθε συζήτηση να γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τον τρόπο να μην εξέλθει από το Ευρώ και να δημιουργήσει ανάπτυξη εκ των ενόντων και με μέσα στα οποία δεν μπορούν αυτοί να απαντήσουν με καμία απειλή.

Επειδή, μάλιστα, το μέσο αυτό είναι το μόνο μέσο εσωτερικού δανεισμού και ανάπτυξης που είναι δυνατόν να υπάρξει, θα πρέπει να τεθεί στους “εταίρους”, όχι μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί αντίλογου, αλλά ως μία πρόταση – λύση που θα τους απαλλάξει από το ελληνικό ζήτημα και τους κινδύνους που αυτό τους δημιουργεί, αλλά και θα τους δημιουργήσει διαθέσιμα ποσά για την ευρωπαϊκή ανάπτυξη. Αν δεν το δεχτούν, όχι μόνο οφείλουμε να το πράξουμε μόνοι μας, αλλά και θα καταδειχθούν παγκόσμια οι πραγματικές αρνητικές προθέσεις τους. Τα διαθέσιμα της Ελλάδας σε Ευρώ, που θα δημιουργηθούν από την χρήση της μονάδας, εγγυώνται και την ομαλή πορεία της.

Τόσο ο ίδιος προσωπικά, όσο και τα μέλη του κινήματος δεσμευόμαστε να αναλύσουμε πλήρως σε όσους από την ελληνική κυβέρνηση το επιθυμούν, τους όρους ορθής λειτουργίας της παράλληλης ανταλλακτικής μονάδας (αυτής που συμβολικά ονομάσαμε ΕΑΜ – Ελληνική Ανταλλακτική Μονάδα) και τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν από την χρήση της. Βέβαια, θεωρούμε, ότι όποιος μπορεί να σκέπτεται, θα έχει ήδη καταλάβει δεκάδες θετικές δυνατότητες και οφέλη που παρέχει αυτή.

Τέλος και γράφοντας επί πλέον της δεκαετίας για μορφές “οικονομίας χωρίς χρήμα” θα μπορούσε στο τέλος ή σε κάποια φάση της πορείας αυτής, το χρήμα να γίνει πραγματικά εικονικό – λογιστικό και να καλύπτει όλες τις συναλλαγές.

Μένει η στήριξη από τον ελληνικό λαό και αυτή την στήριξη θα την έχει η κυβέρνηση, όσο συνεχίζει να ενεργεί καθαρά και με στόχο την κοινή πρόοδο του λαού της Ελλάδας.