ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ: ΟΔΗΓΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ & ΛΟΙΠΟΥΣ ΝΑΥΤΙΛΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

         ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ:  ΟΔΗΓΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ & ΛΟΙΠΟΥΣ ΝΑΥΤΙΛΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΩΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους και οι τακτικισμοί του συστήματος δεν αποτελούν ούτε πρόταγμα, ούτε πολιτική του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Απλά επειδή όλοι αυτοί που πραγματοποιούν τις κινήσεις και δίνουν τα παραγγέλματα στο πλοίο «Η ΕΛΛΑΣ» (σε αυτούς ανήκει η παρομοίωση), το οποίο κατά την γνώμη μας έχει γίνει ήδη υποβρύχιο, καθορίζουν de facto και εκ συστήματος την πορεία της χώρας και των ανθρώπων που ζουν σε αυτή, αναγκαζόμαστε να ασχοληθούμε μαζί τους. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ευτυχώς για όλους, έχει εκπονήσει τις πολιτικές της ελευθερίας, τις πολιτικές που οδηγούν στην κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και στην πραγματική Ελλάδα του λαού της. Απομένει σε όλο τον ελληνικό λαό να εννοήσει και να κατανοήσει πιο είναι το δίκαιο και το ουσιαστικό συμφέρον του και να συσταθεί με το κίνημα για την πραγμάτωσή τους.

Αχαρος είναι για εμάς ο ρόλος να δίνουμε συμβουλές και οδηγίες προς τους εν εγκεφαλική τρικυμία ναυτιλωμένους, αλλά είναι αναγκαίο για να αποφύγουμε την προσάραξη του υποβρυχίου στον βυθό …  

ΜΕΡΟΣ Α’

Το Α΄ μέρος δεν αφορά κατ’ ανάγκη το κίνημά μας, δεν αφορά όσα θα λέγαμε ή θα κάναμε εμείς. Απλά αποτελεί την βάση μιας πρότασης και επιχειρηματολογία αυτής της ελληνικής κυβέρνησης, σε αυτή την συγκυρία και προς τους Ευρωπαίους εταίρους

 

Εννοιες και Οδηγίες

            Κούρεμα (haircut): Δεν θα εξετάσουμε στην παρούσα περίσταση τα αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση. Είναι βέβαιο ότι τα αίτια είναι πολλά και πολυποίκιλα. Το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, όπως και τα χρέη πολλών χωρών, κυρίως του νότου, διογκώθηκαν μετά την ένταξή τους στην ευρωζώνη θα πρέπει να προκαλέσει (άσχετα από την ευθύνη της ίδιας της Ελλάδας) ένα σοβαρό προβληματισμό στα κράτη μέλη της Ε.Ε. . Το κούρεμα είναι η μείωση του πληρωτέου ποσού των κρατικών ομολόγων που συνιστούν το δημόσιο χρέος. Το κούρεμα σε πρώτη και άμεση ανάγνωση το χρεώνονται οι δανειστές του ελληνικού δημοσίου. Οι αντανακλαστικές συνέπειες και το εάν θα το χρεωθούν και άλλοι εξαρτάται από τους επιμέρους όρους. Το κούρεμα θα μειώσει το δημόσιο χρέος της χώρας.

Ελληνικά ομόλογα και δανειστές :
Τα ελληνικά ομόλογα, αφότου χαρακτηρίστηκαν ως σκουπίδια (junks) είναι ουσιαστικά άχρηστα στους κατόχους τους. Σήμερα στις διεθνείς αγορές διαπραγματεύονται σε ποσοστό λιγότερο του 30% της ονομαστικής τους αξίας και δεν υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον. Κατά συνέπεια, ένα κούρεμα της τάξης του 70% έχει ήδη επέλθει στις ονομαστικές τους αξίες και η πραγματική αξία των ελληνικών ομολόγων βρίσκεται κάπου εκεί (70% της ονομαστικής) με τάση περαιτέρω μείωσης. Ουσιαστικά οι δανειστές της χώρας γνωρίζουν ότι σύντομα τα ελληνικά ομόλογα είναι πιθανόν να μην έχουν καμία αξία λόγω χρεοκοπίας της χώρας. Ελπίζουν στην «σωτηρία» της χώρας και πιέζουν προς την λύση αυτή. Σωτηρία όμως για το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κούρεμα, διότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και συνεχώς θα αυξάνεται καθώς η αποπληρωμή πληρωμή των ομολόγων καταβαραθρώνει περαιτέρω την συστημική οικονομία της χώρας.  Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει έστω και τώρα να παίξει το χαρτί της χρεοκοπίας ως μέσο πίεσης για ένα ουσιαστικό βαθύ κούρεμα.

Κούρεμα και σε ποιο ποσοστό:  Δηλώσαμε ήδη ότι ένα κούρεμα που θα απέχει πάνω από 5% από την τιμή πώλησης των ομολόγων, δηλαδή ένα κούρεμα λιγότερο από 65% θα αποτελεί απάτη σε βάρος των ευρωπαϊκών (και του ελληνικού λαού), αφού ομόλογα χωρίς αξία και αγορά θα πληρωθούν πολύ πάνω από την πραγματική εμπορική τους αξία. Υπενθυμίζουμε ότι νομικά και ουσιαστικά τα ομόλογα δεν είναι χρήμα, αλλά αξιόγραφα, δηλ. απλώς ενσωματώνουν αξία ως υπόσχεση και όχι ως βεβαιότητα.

Πέραν όμως του παρανόμου ενός «κουρέματος» λιγότερο από 65% υπάρχει και η ουσιαστική πλευρά που αφορά το τι τελικά θα απομείνει ως χρέος. Για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος θα πρέπει το τελικώς προκύπτον χρέος να είναι κατά πολύ κατώτερο του 90% του ΑΕΠ (που αποτελεί τον διεθνή «κανόνα»). Τούτο διότι η χώρα με τα μέτρα που λήφθηκαν και την επί δεκαετίες αντιπαραγωγική διάρθρωση της οικονομίας αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα πτωχευμένης ήδη χώρας, χωρίς ουσιαστική παραγωγική διάρθρωση και οικονομία. Αυτό καταμαρτυρούν τα τεράστια ελλείμματα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών, το δε ΑΕΠ της χώρας συντίθεται σε ποσοστό τουλάχιστον 35% σε χρήματα που εισρέουν και κυκλοφορούν από δανεισμό.  Επισημαίνουμε λοιπόν ότι όταν κάνουμε λόγο για πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ εννοούμε ένα ποσοστό του επισήμου ονομαστικού γύρω στο 70% (εντάσσοντας και την παραοικονομία). Οι υπολογισμοί πρέπει να γίνονται στην βάση αυτή !!!. Αντίστοιχα σημαντικές είναι και οι εκροές χρημάτων προς τρίτες χώρες και οικονομίες. Η κατοχή των ελληνικών εταιρειών και παραγωγικών δομών από μη ελληνικές εταιρείες («επενδυτές» …), οι εκροές χρημάτων  από τους αλλοδαπούς εργαζόμενους (πάλι απροστάτευτη και ασύντακτη αφέθηκε η χώρα) προς τις χώρες προέλευσής τους, η μετακίνηση τεράστιων χρηματικών ποσών από ιδιώτες προς τράπεζες του εξωτερικού και η θεσμοθετημένη λειτουργία κλάδων της οικονομίας χωρίς ουσιαστικό εθνικό όφελος (π.χ. ναυτιλία, μετανάστευση επιχειρήσεων σε άλλες χώρες της Ε.Ε. κ.α.), συνθέτουν – μαζί με πολλά άλλα αντίστοιχά τους - το ζοφερό παρόν της ελληνικής οικονομίας. Για τους λόγους αυτούς και για πολλούς άλλους πρέπει να εξηγηθεί στους ευρωπαίους εταίρους μας, που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, την προσπάθεια ανέλκυσης του βουλιαγμένου ελληνικού πλοίου επειδή τους κλείνει την είσοδο και την έξοδο από τα λιμάνια τους (απαντούμε στις αλληγορίες), ότι για να καθαρίσουν με το «πρόβλημα» που λέγεται Ελλάδα και να μην το αφήσουν να σέρνεται και να τους προβληματίζει διαρκώς, θα πρέπει το κούρεμα των ομολόγων να είναι βαθύτατο και να ληφθούν και άλλα μέτρα ελάφρυνσης των υποχρεώσεων της χώρας, ώστε να γίνει το ελληνικό δημόσιο χρέος πραγματικά βιώσιμο και αυτοεξυπηρετήσιμο. Αλλιώς, πολύ σύντομα θα το ξαναβρούν μπροστά τους, οι ίδιοι και οι λαοί τους. 

Επισημάνουμε στους αρνητικούς παράγοντες της ελληνικής πραγματικότητας την ακραία παραγωγική ελλειμματικότητα της ελληνικής οικονομίας γεγονός που καθιστά περαιτέρω προβληματική την εξυπηρέτηση ενός μεγάλου χρέους, από ίδιους πόρους. Ουσιαστικά, για να υπάρξει λύση και ελάφρυνση των υποχρεώσεων της Ε.Ε. και των ευρωπαϊκών λαών θα πρέπει να επιτραπεί στην Ελλάδα (και στις άλλες προβληματικές σήμερα ευρωπαϊκές χώρες) να ακολουθήσουν λύσεις – τομές, ώστε να συγκροτήσουν πραγματικό εθνικό κεφάλαιο, κάτι που θα είναι προς όφελος και των λοιπών κρατών και λαών της Ευρώπης. Να ακολουθηθούν δηλαδή λύσεις όπως αυτές που προτείνει το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ για την πραγματική παραγωγική διάσταση της οικονομίας.

 

Κούρεμα σε δόσεις ή με μία απόφαση;  Η απόφαση είναι απλή και αυτονόητη. Εάν η απόφαση που θα ληφθεί προκρίνει το κούρεμα σε δόσεις, αυτό θα είναι ανούσιο και ανώφελο. Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα όχι μόνο θα σέρνεται επί σειρά ετών, αλλά και δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη της, τα οποία θα ανακυκλώνονται και θα ανακεφαλαιώνονται κάθε χρόνο, από την αδυναμία της να ανταποκριθεί πλήρως σε αυτά, αλλά και παράλληλα να συγκροτήσει το παραγωγικό εθνικό κεφάλαιο που θα ενισχύσει την δυνατότητα αποπληρωμής των χρεών. Ουσιαστικά τα όποια οφέλη από ένα τμηματικό κούρεμα θα είναι μηδαμινά και να ανακυκλωθούν σε νέα αναγκαία χρέη και χρηματοδοτήσεις. Κατά συνέπεια το κούρεμα θα πρέπει να γίνει με μία μόνο κίνηση και απόφαση προκειμένου να μπορεί να αποδώσει δημιουργώντας μία βάση νέας εκκίνησης, μια νέα πραγματικότητα και την δυνατότητα υπολογισμού των κινήσεων με βάση οριστικά νέα δεδομένα.

Τι θα γίνει με τα χρέη που δεν θα κουρευτούν. Από όσα έχουν διαμειφθεί και σχεδιάζονται μέχρι σήμερα τα χρέη προς την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν πρόκειται να κουρευτούν. Εχοντας κατά νου τον προβλεπόμενο σύντομο χρόνο επιστροφής των χρεών αυτών καταλήγουμε σε πιθανά νέα αδιέξοδα.  Ισως θα πρέπει να δούμε ποιες δυνατότητες υπάρχουν για να κουρευτούν και τα χρέη αυτά (τουλάχιστον οι τόκοι) καθώς ο σύντομος χρόνος αποπληρωμής τους είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέα προβλήματα και αδυναμίες και νέα ανάγκη αναχρηματοδήτησης των χρεών από την Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. παρατείνοντας την ανάγκη οι οργανισμοί αυτοί και οι λαοί τους να ασχολούνται με το ελληνικό πρόβλημα, την ίδια ώρα που με μαθηματική ακρίβεια θα έχουν μπροστά τους νέα προβλήματα και με μεγαλύτερη έκταση (Ιταλία, Ισπανία και στην συνέχεια ίσως Γαλλία), μπροστά στα οποία το ελληνικό πρόβλημα μοιάζει με μικρό αγκαθάκι.   Εναλλακτικά για τα χρέη αυτά θα πρέπει να υπάρξει επιμήκυνση και άτοκος διπλασιασμός του χρόνου αποπληρωμής τους, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στην Ελλάδα να λύσει τα βαθύτερα και δυσκολότερα δομικά ζητήματα της παραγωγικής της διάρθρωσης και να μπορεί να επιστρέψει τα δάνειά της.

Κούρεμα και εγγυήσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι την εγγύηση της αποπληρωμής των ομολόγων μετά το κούρεμά τους θα πρέπει να το αναλάβει η Ε.Κ.Τ.  ή το υπό σύσταση EFSF ή έστω άλλως οργανισμός που θα συσταθεί. Εγγύηση πρέπει να υπάρχει και αυτή δεν μπορεί να είναι πειστική όταν προέρχεται από τον ίδιο τον οφειλέτη (το ελληνικό κράτος). Εναλλακτικά όμως και προτιμότερο για την όλη κίνηση θα ήταν - για να καλυφθούν και οι κίνδυνοι να θεωρηθεί η όποια κίνηση ως πιστωτικό γεγονός και χρεοκοπία – να αναδεχθεί το χρέος των κουρεμένων ομολόγων και να το αναλάβει η ίδια η Ε.Κ.Τ. ή το EFSF. Στην περίπτωση αυτή θα επρόκειτο για απλή σύμβαση μεταβίβασης των υποχρεώσεων και το θέμα θα γινόταν και πάλι «ευρωπαϊκό» . Στην περίπτωση αυτή το ελληνικό δημόσιο θα είχε την υποχρέωση να τροφοδοτεί τον ανάδοχο της οφειλής του (Ε.Κ.Τ. ή EFSF) με τα αντίστοιχα κεφάλαια και θα υπήρχε κεντρικός ευρωπαϊκός έλεγχος των ροών και η αναγκαία ευρωπαϊκή πλέον ευελιξία, ώστε να αρχίσουν και πάλι τα συμβούλια κορυφής να ασχολούνται με την πραγματική πολιτική και όχι με τα χρέη.

Τράπεζες: Ξέρουμε όλοι καλά ποιος είναι ο ρόλος των τραπεζών στην ελληνική οικονομία. Αυτό που θα πρέπει να ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση, επικαλούμενη την πολιτική της στήριξης των τραπεζών μετά την κρίση του 2008. Η πολιτική αυτή στοίχισε στην ελληνική οικονομία και στο ελληνικό κράτος τουλάχιστον τα 125 δις (και πλέον) της άμεσης χρηματοδότησης των τραπεζών με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Η κίνηση αυτή δεν ήταν εθνική και μεμονωμένη αλλά έγινε στην βάση κοινής πολιτικής των χωρών της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Τα ομόλογα αυτά συγκροτούν ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους. Θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη στήριξης των ελληνικών τραπεζών και κατ’ ακολουθία και των ξένων τραπεζών μετόχων τους. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να προβλεφθεί και να καλυφθεί η πραγματική δυνατότητα του ελληνικού κράτους να το πράξει ως ανακεφαλαιοποίηση. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει οι μέτοχοι των τραπεζών να υποχρεωθούν στην αύξηση των μετοχικών τους κεφαλαίων και στην συγκρότηση αποθεματικών με την απαγόρευση καταβολής μερισμάτων στους μετόχους τους για μερικά χρόνια και κατά περίπτωση. Το πλαίσιο αυτό θα έλθει να μειώσει τις συνέπειες για τα κράτη της Ε.Ε. κα να απελευθερώσει κεφάλαια. Βεβαίως στο όλο πλαίσιο αυτό και για να υπάρξουν οριστικές λύσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν και αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας.  θα πρέπει η σύνοδος κορυφής να εξετάσει την έκδοση επιπλέον Ευρώ ή την έκδοση ευρωομολόγου. 

Ασφαλιστικά ταμεία: Για τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία και να εξαιρεθούν από το κούρεμα των ομολόγων τους. Αλλωστε κάτοχοι ελληνικών ομολόγων είναι και ασφαλιστικά ταμεία χωρών μελών της Ε.Ε. . Τα ελληνικά ταμεία υποχρεώνονταν αναγκαστικά από το κράτος να επενδύουν σε ελληνικά ομόλογα και ως προς τούτο διαφέρουν ουσιωδώς από τις τράπεζες κι τους επενδυτές που πόνταραν στα υψηλά επιτόκια – κέρδη. Στην Ελλάδα άλλωστε την τελευταία πενταετία έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές αλλαγές με την επιμήκυνση του χρόνου παραμονής στην εργασία πριν την κατοχύρωση δικαιώματος συνταξιοδότησης, αλλά και τεράστιες μειώσεις των συντάξεων. Παραταύτα, οι αλλαγές αυτές δεν φαίνονται αποδοτικές λόγω του υφεσιακού κλίματος που υπάρχει και στο οποίο συμβάλλουν και αυτές. Ηδη σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων συνταξιούχων λαμβάνει συντάξεις που βρίσκονται κάτω από τα ευρωπαϊκώς αποδεκτά όρια φτώχειας ενώ ο πληθωρισμός καλπάζει. Τα αυτονόητα και θεσπισμένα από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών βρίσκονται υπό κατάργηση στην Ελλάδα και το ελάχιστο κοινωνικό κράτος αποτελεί πλέον μια σκιά. Εάν λοιπόν αφαιρεθούν και οι πόροι αυτοί των ταμείων, αυτά σύντομα θα καταρρεύσουν με απρόβλεπτες συνέπειες και έξω από κάθε λογική συγκρότησης της Ε.Ε. . Θα πρέπει λοιπόν για την διατήρηση ενός ελάχιστου κοινωνικού κράτους να μείνουν έξω από το κούρεμα τα ομόλογα που κατέχουν σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία των χωρών της Ε.Ε. και να καλυφθούν αυτά από το EFSF ή την Ε.Κ.Τ.. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δοθεί ρητά στα κράτη η δυνατότητα χρηματοδότησης των ασφαλιστικών τους ταμείων.

Εν κατακλείδι

Όπως έδειξαν τα πράγματα μετά από δύο χρόνια οι συνταγές του Δ.Ν.Τ. και οι «θεραπείες σοκ» δεν αποδίδουν στην Ελλάδα και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας της χώρας. Ο Ελληνας είναι ένας άνθρωπος που ζει μέσα στις φυσικές αντιθέσεις και δεν μπορεί να υποταχθεί αλλά και να δημιουργήσει σε ένα ομογενοποιημένο περιβάλλον που δεν του δίνει την δυνατότητα να εκφραστεί και την ελπίδα της δημιουργίας. Ισως σε λαούς πιο πειθαρχημένους οι λύσεις αυτές να μπορούσαν να αποδώσουν, αλλά στην Ελλάδα όχι καθώς η ιδιαιτερότητα και η  μαγεία του Ελληνα και της ελληνικής φύσης έγκειται στην δυνατότητά του να ανακαλύπτει και να δημιουργεί αυτόνομα. Αυτή την δημιουργικότητα και όχι την υποτέλεια πρέπει να τονίσουμε και να μετουσιώσουμε σε παραγωγική δύναμη προς όφελος ολόκληρης της Ευρώπης.

Εάν εκποιήσουμε περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου σε επενδυτές εκτός Ελλάδος βρισκόμαστε μπροστά στον ορατό και βέβαιο κίνδυνο να μειωθεί περαιτέρω η κυκλοφορία χρήματος στην Ελλάδα και να εξακολουθήσει να αποτελεί αυτή ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι όποιες κινήσεις γίνουν προς την κατεύθυνση θα πρέπει να είναι μετρημένες και ειδικές και να εξασφαλίζουν την παραμονή κεφαλαίων στην ελληνική οικονομία και αγορά. Ενας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η σημαντική συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στα σχήματα που θα δημιουργηθούν. Σε κάθε διαφορετική περίπτωση ο κίνδυνος κοινωνικών αναταραχών αλλά και ουσιαστικής αποτυχίας θα είναι προδεδομένος. 

Είναι επίσης ανάστατη η Ελλάδα με την πρόβλεψη παρουσία «ύπατου αρμοστή» και την εκχώρηση κυριαρχικών εθνικών συνταγματικών δικαιωμάτων. Μια τέτοια εξέλιξη έχει την δυναμική να εξεγείρει και να προκαλέσει νέες ταραχές και έντονο αντιευρωπαϊσμό στους Ελληνες πολίτες. Κάτι που μπορεί να μεταδοθεί και σε άλλες χώρες που βρίσκονται ή θα βρεθούν σε κρίση. Η ίδια η πρόβλεψη – εξέλιξη αυτή είναι μαχητή και νομικά, αφού είναι αντίθετη στην συνθήκη της Λισσαβόνας και στο ελληνικό Σύνταγμα και η συζήτησή της θα αποτελέσει τροχοπέδη στην όποια πρόοδο και μεταρρύθμιση. Δεχόμαστε ότι υπάρχουν προβλήματα και μετά χαράς θα δεχόμασταν π.χ. την μεταλαμπάδευση του Φινλανδικού μοντέλου παιδείας στην Ελλάδα ή των συστημάτων υγείας άλλων ευρωπαϊκών κρατών όπως το Γερμανικό ή το Γαλλικό. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με πίστη στις αρχές και στις συνθήκες της Ε.Ε. και όχι με την ύπαρξη υπερυπουργών. Ο ελληνικός λαός μπορεί να δεχθεί την ύπαρξη απλών τεχνικών συμβούλων και την εξέταση της προόδου από ευρωπαϊκά όργανα, θεωρούμε όμως αδύνατο να δεχθεί την επιβολή επικυρίαρχων.

Ας κλείσουμε λοιπόν το ελληνικό ζήτημα άπαξ δια παντός με μία γενναία και ορθή απόφαση και ας δώσουμε στον ελληνικό λαό το δικαίωμα και την δυνατότητα να προχωρήσει και να εκφράσει την δημιουργικότητά του προς όφελος ολόκληρης της Ευρώπης και των λαών της.     

ΜΕΡΟΣ Β’

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Μας είναι ιδιαίτερα οχληρό και ψυχολογικά επίπονο να δίνουμε οδηγίες στην ελληνική κυβέρνηση μετά από όσα έχει κάνει εις βάρος του ελληνικού λαού, της ζωής και της αξιοπρέπειάς του. Το κάνουμε όμως ξέροντας ότι μας διαβάζουν και για να περισώσουμε κάποιες δυνατότητες για το αύριο όλων μας. Αλλωστε και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και οι ίδιοι η «εθνική γραμμή» για το κούρεμα συγκροτήθηκε και εκφράστηκε πάνω σε όσα δημοσιεύσαμε τις προηγούμενες ημέρες. Βοήθεια στα αυτονόητα χρειάζονται οι άνθρωποι … .

Το κούρεμα είναι μία αναγκαία εξέλιξη για την καπιταλιστική  κερδοκρατία και βέβαια δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απλό σωσίβιο στην γενικευμένη άγρια τρικυμία του κερδοφρενούς συστήματος. Η Ευρώπη σύρεται στο κούρεμα για να ξεχάσει για λίγο την ελληνική κρίση που της αντλεί κεφάλαια και να ασχοληθεί με τα υπόλοιπα κράτη και προβλήματα. Στην πραγματικότητα, ούτε το κούρεμα, ούτε η διαγράφη ολόκληρου του χρέους μπορεί να δώσει πραγματικές και οριστικές λύσεις για την Ελλάδα. Σύντομα η άγρια εκμετάλλευση – συστατικό στοιχείο του κερδοφρενικού συστήματος – θα δημιουργήσει νέα ελλείμματα.

Οριστική λύση μπορεί να δώσει μόνο η συγκρότηση κοινωνιών και κρατών με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Αυτή είναι η λύση για την ίδια την ανθρωπότητα.

Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι κατά το υλικό τους μέρους μετρημένες και συγκεκριμένες και ο στόχος της κάλυψής τους μέσα από ένα κοινωνικό σύστημα, που δημιουργεί παναθρώπινα κεκτημένα ακόμα και στην τεχνολογία μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την ανάλωσή του στην αναζήτηση υλικών αγαθών.  Για εμάς το ζήτημα και το ζητούμενο είναι τόσο ζωντανό και ενεργό όσο είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος και η ίδια η ζωή του, όσο είναι η ανάγκη του να ανασάνει, να τραφεί, να ντυθεί, να στεγαστεί, να ζεσταθεί, να ζήσει. Η αυτοκρατορία του φόβου, η αυτοκρατορία του αντιανθρώπινου μίσους έρχεται ξανά να επιβάλει τους κανόνες της, να υπενθυμίσει την εξουσία της. Αυτή την φορά είναι στο χέρι όλων μας να την γκρεμίσουμε και αυτό δεν θα γίνει με αντιθέσεις και φωνές, αλλά με ηρεμία, σύνεση και λογική. Τα χρόνια που έρχονται είναι πολύ κρίσιμα για όλους μας και θα είναι για όλους και όλες αναγκαία η σύμπραξη με το Κίνημά μας, που είναι κίνημα του Ανθρώπου, για να έλθει η πραγματική αλλαγή, μέσα μας και γύρω μας και η πραγματική νίκη της ανθρωπότητας απέναντι στους βρυκόλακες που της πίνουν το αίμα και την καταστρέφουν.

Δεν θα εξετάσουμε εάν το χρέος είναι πραγματικό ή όχι. Είμαστε σίγουροι πως μέσα στο χρέος της Ελλάδας, υπάρχει ένα τεράστιο μέρος απάτης, απάτης διεθνούς και ημεδαπής, που κατευθύνεται μέσα από τα διεθνή κερδοφρενικά πρόσωπα της εξουσίας. Αν σήμερα δεν μπορούμε να κυνηγήσουμε την Goldman Sachs είναι βέβαιο ότι μπορούμε να συλλάβουμε και να τιμωρήσουμε όσους δημόσιους λειτουργούς έπαιρναν προμήθειες για να συνάψουν στο όνομα του ελληνικού λαού αισχροκερδείς και παράνομες συμβάσεις με αυτή και με άλλες τράπεζες, λαμβάνοντας παράνομα προμήθειες. Το ίδιο ισχύει και για τους ιδιώτες συμβούλους και συμμετόχους στα εγκλήματα κατά του λαού της χώρας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από καμία συμβατική κυβέρνηση, από κανένα κομματικό σχηματισμό, παρά μόνο από μία κυβέρνηση που θα εκφράζει γνήσια και άμεσα την βούληση του ελληνικού λαού και θα προστατεύει μόνο τα δικά του δίκαια, δικαιώματα και συμφέροντα.

Το κούρεμα του χρέους αποτελεί αναγκαιότητα ισορροπίας για το σύστημα της κερδοκρατίας. Το κρουαζιερόπλοιό τους, βάρυνε απότομα από την απληστία των επιβατών και πρέπει να κάνει κάποιες αβαρίες. Στο προφητικό μας κείμενο για την προηγούμενη σύνοδο κορυφής τα προβλέψαμε όλα, όσα επακολούθησαν. Όμως το σύστημα επιθυμεί να χρεώσει και πάλι τους απλούς ανθρώπους με τις αβαρίες της σχιζοφρένειάς του. Για αυτούς το ζητούμενο της τρέλας τους λέγεται κέρδη, για εμάς τους αχθοφόρους, όπως μας θέλουν, το κόστος μετριέται σε ανθρώπινη ζωή, στην ίδια την δική μας την ζωή, που θέλουν να την αναλώσουμε στην υπηρεσία της εξουσιαστικής κερδο-φρενοβλάβειάς τους. Το σύστημά τους δεν αντέχει αλλαγές, δεν αντέχει ανθρώπους ελεύθερους και ίσους και για αυτό η μόνη λύση είναι να γκρεμιστεί και να αντικατασταθεί από ένα νέο με κέντρο τον άνθρωπο.

Στην Ελλάδα των ατομικιστικών αντιφάσεων κάποιοι κερδοκράτες ή ηλίθιοι σπεύδουν να μας προειδοποιήσουν ότι το κούρεμα του χρέους, μια αβαρία κερδών για το σύστημα, θα σημάνει και νέο κούρεμα αποδοχών, συντάξεων και του ήδη απαράδεκτου επιπέδου ζωής. Στην ουσία οι κερδοκράτες αποσκοπούν σε νέα κέρδη εις βάρος μας και οι ηλίθιοι απλώς αντιφάσκουν δημιουργώντας χωρίς να το καταλαβαίνουν ένα κλίμα που επιτείνει τον βαθμό κοινωνικής αποδοχής της απάτης των πρώτων, των κερδοκρατών. Γιατί είναι πιο εύκολο να δεχτείς την ειμαρμένη για την οποία όλοι σε προειδοποιούν και συνεχώς επικαλούνται. Το κούρεμα του χρέους όμως ισοδυναμεί με μερική σεισάχθεια και αυτή μόνο οφέλη μπορεί να προκαλέσει στον απλό πολίτη. Ηλθε η ώρα των απωλειών και για την πλουτοκρατία της χώρας, ήλθε η ώρα να χάσουν και αυτοί ένα μέρος από όσα κέρδιζαν από τον ιδρώτα μας. Να χάσουν σε ισχύ και να απαλλαγεί το «κοινόν των Ελλήνων» το κράτος τους από ένα μεγάλο μέρος όσων χρεών του φόρτωναν κερδοσκοπώντας, κλέβοντας, αδικώντας. Το λέμε καθαρά, δεν θα δεχθούμε καμία νέα μείωση, καμία νέα υποβάθμιση στο επίπεδο ζωής γιατί αυτό δεν θα είναι απλά αδικαιολόγητο, αλλά και παράνομο και εξωφρενικό. Εάν τα χρέη ήταν η αιτία των μειώσεων αποδοχών, συντάξεων και επιπέδου ζωής δεν μπορεί η απαλλαγή από τα χρέη να αποτελεί και πάλι αιτία μειώσεων αποδοχών, συντάξεων και επιπέδου ζωής, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Αυτό τουλάχιστον μπορεί να το εννοήσει και ο πιο απλοϊκά σκεπτόμενος νους και να το απαιτήσει με κάθε μέσο ακόμα και εξεγειρόμενος και ο πιο φιλήσυχος άνθρωπος. Δεν μπορεί το χρέος να προκαλεί μειώσεις και η απαλλαγή από το χρέος να προκαλεί και πάλι μειώσεις !!!. Κλείστε λοιπόν τα αυτιά σας σε όσους δημιουργούν κλίμα νέων μειώσεων του επιπέδου ζωής σας και μην τους ακούσετε ποτέ ξανά. Χλευάστε τους, δείξτε τους με το δάχτυλό σας, απορρίψτε και αποκαθηλώστε τους για να γεννηθούν νέοι όροι, νέες συνθήκες ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Θα χάσουν οι τραπεζίτες τις τράπεζές τους και οι πολίτες τις καταθέσεις τους ; Είναι ένα ερώτημα καθαρά συστημικό για τους πρώτους και καθαρά ανθρώπινο για τους δεύτερους.  Δεν θα λυπηθούμε για τους τραπεζίτες ό,τι και εάν τους συμβεί. Αυτοί κατείχαν μεγάλο μέρος της εξουσίας πάνω στην χώρα είτε άμεσα είτε έμμεσα με την επιρροή πολιτικών και την επιβολή πολιτικών αποφάσεων. Αυτοί εγκλώβιζαν την ελληνική οικονομία και την απομυζούσαν, αυτοί σε μεγάλο βαθμό την οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση αδυναμίας και ανυπαρξίας.  Μην γελιόμαστε και να δούμε την αλήθεια κατάματα, οι τραπεζίτες με υψηλά κέρδη – επιτόκια που επέβαλλαν προκάλεσαν σε μεγάλο βαθμό την παραγωγική αδυναμία και αδιαφορία, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα, την λιτότητα, τον υπερκαταναλωτισμό, τον πληθωρισμό. Οι ίδιοι πήραν από το 2008 μέχρι σήμερα ενισχύσεις 125 δις Ευρώ και πλέον σε ομόλογα από τον δημόσιο κορβανά, συντελώντας τα μέγιστα στο αδιέξοδο του χρέους. Αυτά είναι εν πολλοίς τα ομόλογα που κατέχουν. 

Τα εξηγήσαμε σε προηγούμενα κείμενά μας και δεν θα επανέλθουμε. Τονίζουμε όμως ότι η χρηματοδότησή τους δεν ήταν επενδυτική δραστηριότητα και απόφαση του ελληνικού κράτους σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά πράξη που επιβλήθηκε από τους ίδιους τους τραπεζίτες για να καλύψουν τα αποτελέσματα της κερδοσκοπίας τους παίζοντας τεράστια ποσά στον τζόγο των δομημένων ομολόγων. Με την αποτυχία του τζόγου αυτού χρέωσαν την ελληνική κοινωνία.

Για να εννοήσουμε δε το μέγεθος της παρανομίας των κυβερνώντων, αυτοί δεν ζήτησαν και δεν πήραν τίποτα ως αντάλλαγμα ή ως εγγύηση από τους τραπεζίτες για τα χρήματά μας, για τα ομόλογα που τους έδωσαν… . Οι ίδιοι οι τραπεζίτες ενώ όφειλαν να προβούν σε γενναίες αυτοχρηματοδοτήσεις των τραπεζών τους με αυξήσεις κεφαλαίου και δημιουργία αποθεματικών από τα κέρδη τους λειτουργούσαν και πάλι με πλήρη απερισκεψία και με την βεβαιότητα ότι θα χρεωθούν οι πολίτες ξανά την κερδοσκοπία τους. Ούτε αυξήσεις κεφαλαίων έκαναν που να καλύπτουν τα κενά, ούτε αποθεματικά, αλλά μοίραζαν κέρδη στους εαυτούς τους και στους μετόχους τους. Αυτά για την μεγάλη πλειοψηφία τους. Δε υπάρχει συνεπώς για εμάς κανένα θετικό συναίσθημα, δεν θα τους δούμε ποτέ ως συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη από βοήθεια. Αλλωστε είναι βέβαιο ότι μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που βρίσκονται εκτός Ελλάδας, αφορά αυτούς τους «επιχειρηματίες» … .

Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα ανεχθούμε την απώλεια των καταθέσεων των μικροκαταθετών. Τα χρήματα των βιοπαλαιστών, αυτά που αποταμίευαν για ώρα ανάγκης ή ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή, πιστεύοντας στις απατηλές εντολές και παραινέσεις του συστήματος, δεν θα ανεχθούμε να κινδυνεύσουν στο ελάχιστο. Για να πραγματοποιηθεί αυτό θα πρέπει να τεθεί νομοθετικά ως άμεση προτεραιότητα προνομιακής και άμεσης εξασφάλισης σε κάθε περίπτωση.  Να προβλεφθεί ότι ακόμα και σε περίπτωση που τεθεί σε εκκαθάριση (δηλ. κλείσει) κάποια τράπεζα, οι καταθέσεις μέχρι 150.000 Ευρώ θα είναι άμεσα αναλήψιμες. Θα μπορεί δηλαδή ο καταθέτης να κάνει άμεση ανάληψη και δεν θα μπορούν να δεσμευτούν τα αντίστοιχα χρηματικά ποσά. Για να διασφαλιστούν τα ανωτέρω και για να μπορεί να συγκροτηθεί ένα νέο εθνικό κοινωνικό κεφάλαιο, θα πρέπει να διαχωριστούν και να τεθούν υπό άμεση κοινωνική ιδιοκτησία έλεγχο και διοίκηση η ακίνητη περιουσία των τραπεζών και τα λοιπά αξιόλογα περιουσιακά τους στοιχεία. Ολων για την παροχή τυχόν εγγυήσεων και όσων κλείνουν για την διαχείριση από την κοινωνία των περιουσιακών τους στοιχείων. Η περιουσία των τραπεζών στην περίπτωση αυτή, τεράστια και μυθική, θα πρέπει άμεσα να περάσει στα χέρια της ελληνικής κοινωνίας για να αξιοποιηθεί από τους πολίτες σε κάθε περιοχή όπου αυτή βρίσκεται.

Στο μέρος της διάθεσης του χρήματος είναι αναγκαία η τομή των τραπεζών χωρίς κέρδος. Το ελληνικό κράτος οφείλει άμεσα να δημιουργήσει μία επενδυτική και μία εμπορική τράπεζα, οι οποίες θα διαθέτουν το χρήμα προσαυξάνοντας την τιμή του μόνο με το λειτουργικό τους κόστος. Οι τράπεζες αυτές θα ανήκουν στην ελληνική κοινωνία και θα διοικούνται από αυτή κατά το πρότυπο των κοινωνικών δημοκρατικών αρχών. Η πρόταση δεν είναι οραματική και δεν αναφέρεται στο απώτερο μέλλον, η πρόταση είναι άμεση και αναγκαία, Σκεφτείτε το κόστος του χρήματος μετά το κούρεμα, τι δηλ. θα χρεώνουν οι όποιοι τραπεζίτες και θα αντιληφθείτε  ότι θα είναι πολύ πιο ακριβό και δυσεύρετο. Αρα η μόνη λύση για να στηθεί μια πραγματική και ανταγωνιστική σε κόστος παραγωγής οικονομία είναι αυτή.

Δεν θα επανέλθουμε στο παρόν κείμενο στις προτάσεις μας για την συγκρότηση μιας πραγματικής κοινωνικής οικονομίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ας ανατρέξουν οι αναγνώστες στο σχετικό κείμενο που είναι και η μοναδική σύγχρονη ολοκληρωμένη πρόταση και λύση. Θα επισημάνουμε όλους ότι η Ελλάδα είναι μία ακόμα χώρα όπου ο καπιταλισμός απέτυχε οικτρά. Απέτυχε και οδήγησε στην χρεοκοπία, απέτυχε με τα μνημόνια και τις απάνθρωπες λύσεις που επιβάλλει, απέτυχε σε κάθε έκφανση της κοινωνικής οργάνωσης και ζωής. Η ίδια η ντόπια και διεθνής ολιγαρχία είναι αυτή που θέλει τα απόλυτα ηνία της χώρας, θέλει να συγκροτήσει μονοπώλια και ολιγοπώλια και να εκμεταλλεύεται στυγνά την χώρα και τους ανθρώπους. Αυτοί συνέγραψαν και επέβαλαν και τα μνημόνια και κάθε αποτυχημένη συνταγή εξαθλίωσης των πολιτών, σε αυτούς θα ανήκει η χώρα και οι Ελληνες. Μας λένε δηλαδή να επιτείνουμε και να ενισχύσουμε τους όρους και τα αίτια της αποτυχίας, να τους παραδώσουμε την χώρα για να μετατραπεί σε ένα Ελντοράντο χρυσοθήρων επενδυτών. Γιατί; Για να οδηγηθούμε στην τελική καταστροφή; στον ιστορικό αφανισμό; Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ λέει ΟΧΙ και ορθώνει το ανάστημά του προτείνοντας απτές και εφαρμόσιμες λύσεις κοινωνικής παραγωγικής οικονομίας με κέντρο τον άνθρωπο. 

Τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να στηριχθούν κατ’ απόλυτη προτεραιότητα από το όποιο πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού και θα πρέπει άμεσα να κοινωνικοποιηθούν πραγματικά, διοικούμενα και ελεγχόμενα από τους ασφαλισμένους τους και όχι από το κράτος.

Μέσα σε όσα πρέπει να γίνουν, ανάμεσα στις προτάσεις μας, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την αναγκαιότητα έκδοσης από το κράτος της Ελληνικής Ανταλλακτικής Μονάδας (ΕΑΜ). Η ΕΑΜ, που δεν αποτελεί νόμισμα αλλά μέσο ανταλλαγής, είναι αυτή που μπορεί να σταθεροποιήσει την οικονομία και να την θέσει σε τροχιά πραγματικής ανάπτυξης. Η ΕΑΜ είναι η απάντηση στους διεθνείς και ημεδαπούς κερδοσκοπικούς μηχανισμούς και το αναγκαίο κεφάλαιο – μέσο για την επιβίωση των ανθρώπων.

Ξέρουμε καλά ότι απέναντι στον λαό, απέναντι στους ανθρώπους, βρίσκονται οι πρωταίτιοι και εκτελεστές των απάνθρωπων μέτρων και πολιτικών: η ολιγαρχία της χώρας. Αυτοί δημιούργησαν τα ελλείμματα σε κάθε τομέα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής. Αυτοί ήταν οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, οι εκμαυλιστές, οι κρατικοδίαιτοι, οι αποδέκτες της κλοπής των χρημάτων του λαού μέσα από τις διαδικασίες των δημόσιων προμηθειών, έργων και ενισχύσεων. Αυτοί προκάλεσαν τα μνημόνια και αυτοί επιβάλλουν και συγγράφουν τις πολιτικές της απαξίωσης των ανθρώπων για να κάνουν πιο στυγνή και άγρια την εκμετάλλευση και την κερδοσκοπία τους. Απέναντι σε αυτούς τους άθλιους, το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει σαφείς προτάσεις, καθαρές γραμμές που θα φέρουν τη νίκη υπέρ του λαού, υπέρ της κοινωνίας, υπέρ του ανθρώπου και της πραγματικής προόδου του.

Θα τελειώσουμε με μία σύντομη, αλλά περιεκτική θεώρηση της Ε.Ε. . Η Ε.Ε. ξεκίνησε και εξελίχθηκε ως Ε.Ο.Κ., ως οικονομικός δηλαδή μηχανισμός. Σκοπός της ήταν η διαμόρφωση μιας μεγαλύτερης αγοράς για τα προϊόντα των αρχικών κρατών – μελών της, δηλ. των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Οι σημερινές δομές της Ε.Ε. στηρίζονται απόλυτα στις δομές της Ε.Ο.Κ. από την οποία και προήλθε. Οι θεσμοί και οι κατευθύνσεις της Ε.Ε. είναι κύρια οικονομικές και αυτό γίνεται σαφές ακόμα και από την ανάγνωση των κειμένων των συνθηκών της. Δεν είναι δηλαδή δομές δημιουργημένες με στόχο την κοινωνική ανύψωση και την δημοκρατία, αλλά δυστυχώς την ευρύτητα των αγορών και δη προνομιακά των προϊόντων που παράγει η κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Ο προσανατολισμός αυτός αποδεικνύεται από την πορεία της Ε.Ε. σήμερα. Ακόμα και εάν  υποθέσουμε ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε αντιπαραγωγικοί και διεφθαρμένοι και ότι αυτή είναι η αιτία της αποτυχίας μας. Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους Ιταλούς και τους Ισπανούς. Πρόκειται για δύο μεγάλες χώρες, με τεράστια παραγωγή και προνομιακές εμπορικές σχέσεις.  Κάτι συμβαίνει συνεπώς με τον ευρωπαϊκό νότο και αυτό δεν είναι ζήτημα των ίδιων των κρατών και των λαών τους, αλλά ζήτημα που αφορά τις δομές της Ε.Ε. και την προνομιακή μεταχείριση των προϊόντων των χωρών του βορρά. Δεν επεκτεινόμαστε άλλο στο θέμα, καθώς είναι έτοιμες οι σχετικές αναλύσεις μας και θα δημοσιευτούν.

Πολυποίκιλα προβληματικό και αποτυχημένο είναι το Ευρώ. Είναι ένα νόμισμα που δείχνει ως να σχεδιάστηκε για να συγκεντρωθεί όλο στις ισχυρές χώρες του Βορρά και κυρίως στην Γερμανία. Οικονομίες ισχυρές και ολοκληρωμένες ενώθηκαν νομισματικά, με την επιβολή σκληρών και αυστηρών δημοσιονομικών όρων με οικονομίες μη παραγωγικές, δευτερεύουσες, αναπτυσσόμενες και καπιταλιστικά ανολοκλήρωτες και εξαρτώμενες. Αυτή ήταν η πρώτη ουσιαστική αιτία της αποτυχίας για τους αδύνατους και της περαιτέρω ισχυροποίησης των δυνατών. Το Ευρώ όμως είχε και ένα άλλο κορυφαίο δομικό πρόβλημα. Δεν αποτελεί νόμισμα που εξυπηρετεί την ανάπτυξη, δεν εκδόθηκε ως νόμισμα του καπιταλισμού, αλλά προκειμένου να αντικαταστήσει την σταθερά του χρυσού. Μπορεί το Ευρώ να εκδόθηκε  αντικατοπτρίζοντας αξιακά την οικονομία της Ευρωζώνης κατά το έτος 1999, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει και δεν καλύπτει τις ανάγκες του 2011. Ο καπιταλισμός διακατέχεται από την φρενοβλάβεια της διαρκούς επεκτασιμότητας για την οποία χρειάζεται νέα κεφάλαια. Το Ευρώ που ακολουθεί τον κανόνα «ό,τι Ευρώ εκδόθηκε, εκδόθηκε» δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ουσιαστικές και παραγωγικές ανάγκες της Ευρώπης δώδεκα χρόνια μετά την έκδοσή του και χρειάζεται να εκδοθεί και άλλο για αυτό τον σκοπό. Παράλληλα, η λογική του ισχυρού Ευρώ καταβαράθρωσε την παραγωγική διάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Τα παραπάνω αποτελούν διαπιστώσεις, μέρη μιας μεγαλύτερης μελέτης που έχει στην διάθεσή του το κίνημα και σύντομα θα δημοσιευτεί. Αρκούν όμως για να καταλάβουμε αρκετά πράγματα για την ευρωπαϊκή περιπέτεια.

Σύντομα όταν μέσα σε 1,5 με 2 χρόνια η δομική κρίση θα έχει εξαπλωθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο θα πρέπει μια ελληνική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση ουσίας εμφορούμενη από τις αρχές του Λαϊκού Κινήματος, να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό και να τον λυτρώσει από τις πολλές υποτέλειες και δουλείες που έχουν και θα του έχουν επιβληθεί … .