ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμαντα ή έστω ολιγοσήμαντα.

Το πρώτο δίπολο – κριτήριο τοποθέτησης και σκέψης είναι αυτό που αφορά τις κεντρικές παγκόσμιες επιλογές: Νεο-φιλελευθερισμός ή Κοινωνισμός (Σοσιαλισμός). Αυτή είναι η πρώτη κουκίδα που πρέπει να βάλετε στο “ψηφοδέλτιο” της σκέψης σας. Νεο-φιλελευθερισμός είναι ο “παλιός κόσμος”, με ό,τι σημαίνει και έχει προκαλέσει στην ανθρωπότητα και στην συνολική φύση του πλανήτη. Ο κόσμος των λίγων ισχυρών, της στυγνής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του κοινωνικού διαχωρισμού, των γενοκτονιών, των καθημαγμένων ανθρώπων, των πολέμων, της λεηλασίας, της αυθαίρετης σκληρότητας, του κανιβαλισμού, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Μετά τη νίκη του επί του σοσιαλιστικού πειράματος (που ηττήθηκε επειδή ξεστράτισε από πολλές από τις θεμελιώδεις αρχές του, όπως και η αρχαία Αθήνα) έδειξε και δείχνει την θεμελιώδη αγριότητα της φύσης του απέναντι στους ανθρώπους και τους λαούς λεηλατώντας τις ζωές των ανθρώπων, ξερνώντας μίσος και αγριότητα. Εάν θεός σας είναι το ασυλλόγιστο προσωπικό χρηματικό κέρδος, η επικράτηση του εγώ σας πάνω στην κακομοιριά των άλλων τότε επιλέξτε το “δέντρο του νεο-φιλελευθερισμού” και μην διαβάσετε πολλά από όσα ακολουθούν, δεν θα βρείτε συνταγές για κανιβάλους. Θα πρέπει όμως να επισημάνω ότι ο κόσμος του νεο-φιλελευθερισμού βρίσκεται μπροστά σε μία βαθύτατη κρίση την οποία δημιούργησε η αδηφαγία, η κλεπτομανία και οι λεηλασίες του. Το εάν και κατά πόσο θα αυξηθεί το συνολικό έλλειμμα των Η.Π.Α. θα επηρεάσει δραματικά την θέση και την πορεία του νεο-φιλελεύθερου κόσμου. Το ίδιο και οι τρόποι που θα επιλέξουν για να το αντιμετωπίσουν. Η ανάλυση δείχνει ότι οι επιλογές τους θα είναι αφενός το ελληνικό μοντέλο των μνημονίων (λιτότητα, ετεροδιακυβέρνηση, συγκεέντρωση της ισχύος σε ολιγομελείς ολιγαρχίες) και αφετέρου οι πόλεμοι για να χτυπηθούν οι αντίπαλοι, που σήμερα και αυτοί δεν είναι κράτη του κοινωνισμού, αλλά του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Σκεφτείτε λοιπόν, όσες και όσοι έχετε αναπτύξει αυτή την δυνατότητα και αποφασίστε.

Το δεύτερο κατά σειρά θεμελιώδες δίπολο αφορά την θέση έναντι ενός από επικυρίαρχους της χώρας και αυτή είναι η Ε.Ε. . Η θέση έναντι της Ε.Ε., που αποτελεί παρακολούθημα του προηγούμενου ζητήματος, είναι ένα επίσης ουσιαστικό στάδιο. Η Ε.Ε. λειτουργεί ως όργανο του νεο-φιλελευθερισμού στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής ηπείρου και ενεργεί ανάλογα. Μπροστά στην αντίδραση που συνάντησε η βουλιμία της, να λεηλατήσει και άλλους χώρους, όπως αυτός της Ανατολικής Ευρώπης και της Ε.Σ.Σ.Δ., έχει τεθεί σε τροχιά σημαντικών αποφάσεων, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και όμοιες ή ανάλογες με τις αποφάσεις των Η.Π.Α. . Το νεο-φιλελεύθερο σύστημα εδράζεται στην λεηλασία, μην το ξεχνάτε, την λεηλασία των ανθρώπων, των λαών και των κρατών και μόνο ως εθνικιστικής μορφής διαχωρίζει στα λόγια την λεηλασία των λαών κατά την εθνική τους προέλευση. Ευνόητα, όμως στις επιλογές του νεο-φιλελευθερισμού δεν είναι ο εθνικισμός, αλλά μόνο η χρησιμοποίησή του ως ιδεαλιστικής μορφής ναρκωτικού για την λεηλασία σε πολέμους και υποχρεώσεις των ανθρώπων και των λαών. Η Ε.Ε. του νεο-φιλελευθερισμού, φτιαγμένη για την επικυριαρχία κάποιων κρατών και συμφερόντων πάνω σε άλλους, βρίσκεται σε ακραία δυσμενή θέση και θα βρεθεί σε χειρότερη κατά τους επόμενους μήνες και αμέσως ερχόμενα λιγα έτη. Οι επιλογές του νεο-φιλελεύθερου διευθυντηρίου βρίσκονται μεταξύ της διατήρησης ως έχει, μεταξύ της διάλυσης (όταν μόνο θα έχει επιτελέσει τον σκοπό τους : την οριστική επικράτηση των ισχυρών) και μεταξύ του μετασχηματισμού σε ακόμα πιο αντιδημοκρατικό και ιμπεριαλιστικό μόρφωμα κεντρικής εξουσίας, αυτή που αποκαλούν “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Εναντι αυτών των λογικών βρίσκονται μία σειρά από τάσεις που εκκινούν από διαφορετική βάση και έχουν διαφορετικές προτάσεις: από κοινωνιστές που επιδιώκουν την διάλυση του μορφώματος και την διαμόρφωση μιας πραγματικής Ευρώπης των Λαών έως απομονωτιστές και εθνικιστές. Ευνόητα όμως όσοι τάσσονται υπέρ της νεο-φιλελεύθερης αυτής Ε.Ε., εντάσσονται απαραίτητα στο πολιτικό δέντρο του νεο-φιλελευθερισμού. Οι δε κοινωνιστές στο έτερο πολιτικό δέντρο – σκέψη, που συλλογίζεται το ιστορικό και υπάρχον ποιόν των κρατών που την συγκροτούν και την φύση και αιτίες της δημιουργίας της, αρνούμενοι να την αποδεχθούν ως μηχανισμό.

Εθνικιστική ή ταξική θέση

Πρόκειται για ένα ψευδο-δίπολο που σκόπιμα δημιούργησαν οι άρχουσες τάξεις προκειμένου να ανακόψουν και να εκτρέψουν την πορεία των λαών προς τον κοινωνισμό και τον κοινωνικό διεθνισμό που είναι αποτέλεσμα του. Ο εθνικισμός είναι μια γνήσια ψυχασθένεια που εντάσσει τους ανθρώπους κάτω από ιδέες που δεν έχουν το περιεχόμενο που τους δίνουν οι οπαδοί του. Το έθνος είναι απλά μία ομαδική κατάσταση και η ποιότητά του εξαρτάται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προσώπων που το ενσαρκώνουν και το αποτελούν. Εθνος συνεπώς είναι και ο κάθε “τενεκές” συμπολίτης μας, ο ολιγάρχης, ο κλέφτης, ο οποιοσδήποτε και αυτοί συναποτελούν την κατάσταση που λέγεται έθνος. Επειδή δε οι νεοναζί, που το ίδιο το σύστημα ολιγαρχίας ανέδειξε και ενίσχυσε για να ανακόψει τα ταξικά κινήματα απέναντι στα ταξικά πρώτα από όλα εγκλήματα των μνημονίων, είναι ψυχοπαθείς εγκληματίες, το σύστημα θυμήθηκε έναν “πατριωτισμό” με τα ίδια χαρακτηριστικά. Για να τελειώνουμε με τις αφηρημένες ιδέες και καταστάσεις, ο μόνος πραγματικός πατριωτισμός είναι αυτός που θέλει όλοι οι άνθρωποι σε έναν λαό και έναν τόπο να είναι ελεύθεροι και ίσοι, να είναι ισχυροί ως άνθρωποι και προσωπικότητες και σκεπτόμενοι, να έχουν καλυμμένες τις ανάγκες τους, να είναι ενεργοί πολίτες και παραγωγικοί για το καλό της κοινωνίας. Τότε μια πατρίδα προοδεύει, όταν οι άνθρωποι που την ενσαρκώνουν έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Η ψυχοπάθεια του εθνικισμού είναι γνήσιο τέκνο των ίδιων ανθρώπων που σήμερα πρεσβεύουν τον νεο-φιλελευθερισμό, έννοιες που στην πραγματικότητα είναι ασύμβατες (παγκοσμιοποίηση, ξεπούλημα των πάντων, απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κ.ο.κ.), αλλά όταν απευθύνεσαι σε ηλίθιους μπορείς να λες ό,τι θέλεις. Ο μοναδικός γνήσιος και πραγματικός πατριωτισμός είναι αυτός του κοινωνισμού, γιατί αυτός αξιώνει τους ανθρώπους και τους δίνει ανθρώπινη ζωή και μέλλον.

Νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα.

Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα κυρίως από τα μνημόνια και μετέπειτα είναι η εμπέδωση και εφαρμογή των πολιτικών του νεο-φιλελευθερισμού. Αυτός και αυτοί που τον διακινούν είναι το αίτιο της καταστροφής της ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της συνεχιζόμενης καταστροφής του ελληνικού κράτους. Τα μνημόνια, που ήταν πολιτικές προερχόμενες από τα ίδια δόγματα και πρακτικές λεηλασίας του τόπου και του λαού, εκπροσωπήθηκαν κατά την τελευταία 4ετία από την κυβέρνηση Ν.Δ. - Μητσοτάκη.

Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι :

- Η άνευ αντιρρήσεων και παρεκκλίσεων υποταγή στις εντολές του διεθνούς νεο-φιλελεύθερου διευθυντηρίου (οργανισμοί, κράτη, τράπεζες & εταιρείες) στις αποφάσεις τους για την κατανομή του πλούτου, το οικονομικό μοντέλο και τις οικονομικές δραστηριότητες κάθε κράτους. Με τον τρόπο αυτό, είναι αυτοί που αποφασίζουν σε ποιους τομείς οικονομίας θα δραστηριοποιείται η Ελλάδα και σε ποιους όχι. Ακόμα και σε όσους τομείς επιτρέπεται η δραστηριότητα αυτοί ορίζουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα το σύνολο των δομών, την ποιότητα, τα μεγέθη και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το φάσμα της πολιτικής αυτής το είδαμε να αναπτύσσεται από την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ μέχρι και σήμερα που η ανάπτυξή του είναι πλήρης. Αποβιομηχάνιση, αποπαραγωγικοποίηση, αποαγροτοποίηση στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, εξάρτηση σε κάθε δραστηριότητα, εξαγορές επιχειρήσεων συχνά έναντι πινακίου φακής. Πλήρης εξάρτηση που είναι εμφανής σε κάθε τομέα της οικονομίας (ενέργεια, δρόμοι, λιμάνια, μεταφορές, παραγωγή, φυσικοί πόροι κ.ο.κ.).

- Η ουσιαστική εθνική και κοινωνική υποτέλεια, αφενός με την επιλογή του κοινωνικού μοντέλου (π.χ. Μέρκελ: Βαλκανοποίηση, Σόμπλε, ακριβώς με τους ίδιους όρους του χιτλερισμού για τους Εβραίους: η οριστική λύση για το πρόβλημα της Ελλάδας) και την στέρησης της κατοχής κρίσιμων υποδομών και αφετέρου με την πλήρη και τυφλή ταύτιση της χώρας με τις εντολές του ΝΑΤΟ και την δραματική αύξηση του στρατού κατοχής των Η.Π.Α. στην χώρα.

- Πλήρης κοινωνική εξαθλίωση με σχεδόν τους χειρότερους σε αγοραστική δύναμη μισθούς της Ευρώπης, με ατομικές αντί συλλογικών συμβάσεις εργασίας και όρους εργασίας γαλέρας και δουλείας, με κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, με ανύπαρκτα και αναξιόπιστα συστήματα ελέγχου των αυθαιρεσιών, με “δικαιοσύνη” κατευθυνόμενη και πλήρως αναξιόπιστη για την κοινωνία, με κρατικό σύστημα υγείας που σκόπιμα οδηγείται στην κατάρρευση, με την δημόσια παιδεία ολοένα και χειρότερη και με ακραία ταξική λειτουργία και κατεύθυνση, με τα Μ.Μ.Ε. να ανήκουν στους ολιγάρχες και να απασχολούν μόνο φερέφωνά τους, μη πλήρη και εγκληματική σκόπιμη διάλυση κάθε κρατικής δομής και δυνατότητας, ώστε το ιδιωτικό κεφάλαιο να κληθεί να αναλάβει την εξυπηρέτηση με αγαθά και υπηρεσίες όσων μόνο μπορούν να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος της κερδοσκοπίας. Αισχροκέρδεια σε κάθε τομέα των κοινωνικών αναγκών και της οικονομίας, με τους χειρότερους δείκτες στην Ευρώπη και στον πλανήτη. Εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στις παραγωγικές τάξεις (όσες απέμειναν). Συντάξεις πείνας και κλοπής. Πτώχευση των ιδιωτών πολιτών με νομοσχέδιο που έγραψαν οι τράπεζες για να τους πάρουν τις υπηρεσίες. Εισπρακτικές εταιρείες. Ο κατάλογος πραγματικά δεν έχει τελειωμό.

- Ενίσχυση των σκόπιμα και από δόλο χρεοκοπημένων τραπεζών με δημόσιο χρήμα και μεταπώληση αυτών σε ξένους έναντι πινακίου φακής. Κλοπή της ιδιωτικής περιουσίας και της ουσιώδους βιοτικής ανάγκης της κατοικίας μέσω των funds. Ανεξέλεγκτη αύξηση της τιμής των ακινήτων και των ενοικίων.

- Ιδιωτικοποίηση του κράτους και παραχώρηση των φορολογικών εσόδων στους δανειστές.

- Ρουσφέτια, κομματικό κράτος ληστής, ημέτεροι, μίζες, απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, προνόμια στους ολιγάρχες.

- Δημοκρατία υπό διωγμό και εξαφάνιση, με την μεγαλύτερη αστυνομία της Ευρώπης να επιτίθεται στα δικαιώματα κάθε πολίτη, με ένοπλους αστυνομικούς στους δρόμους, στα πανεπιστημία, παντού, υποκλοπές και παρακολούθηση κάθε πολίτη, έλεγχος των απόψεων που μπορούν να μεταδίδονται από τα ΜΜΕ και πλήρης προπαγανδιστική δράση. Αφαίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενισχυμένες αναλογικές και πλαφόν στην εκλογή στο κοινοβούλιο, επιβουλή έναντι δικαιωμάτων που ορίζει ακόμα και αυτό το αστικό Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις, μαφία παντού.

Νιώθω ότι έχω γράψει λίγα, πολύ λίγα, αλλά αδυνατώ να συνεχίσω την καταγραφή όσων βιώσαμε και βιώνουμε από το νεο-φιλελευθερισμό. Παρότι, ο λόγος είναι λακωνικός και συμπυκνωμένος, η αντικοινωνική χυδαιότητα του νεο-φιλελευθερισμού προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό.

Ο λαός της Ελλάδας, το πειραματόζωο του συστήματος, οφείλει να αποδείξει ότι δεν γεννήθηκαν τυχαία στον τόπο αυτό ο ανθρωποκεντρισμός, η δημοκρατία, η ελευθερία, η επιστήμη και ο ορθολογισμός. Και ορθολογισμός και εφευρετικότητα είναι να αποτινάξουμε την θανατερή θηλιά που ζώνει εμάς τους ίδιους και τις κοινωνίες μας. Οπως ξαναέγραψα, την Κυριακή οφείλουμε να πάμε στην κάλπη και να ψηφίσουμε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους, όσους βιώνουν την αγωνία, τον φόβο και την ανημπόρια. Με αυτά τα κριτήρια να ψηφίσουμε αυτό που θα τους κάνει να δουν τους περισσότερους εφιάλτες, αυτό που θα τους κάνει να ιδρώσουν από τον φόβο για τις τάσεις της κοινωνίας, αυτό που σύμφωνα με τα πιο πάνω θα τους αποσαρθρώσει περισσότερο και που έχει την δυναμική να ανατρέψει την αστική φαυλότητα, επιδιώκοντας πραγματική κοινωνική (κοινή) πρόοδο, πραγματική ισότητα, πραγματική δημοκρατία, πραγματικές ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους.

Ας δώσουμε στους λαούς της οικουμένης, φως ξανά.

 

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ

 

ΟΧΙ στην ΑΠΟΧΗ

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα όσων με διάφορες, συντρέχουσες εντέλει, θέσεις, αφετηρίες και συμπεράσματα, προτρέπουν σε αποχή από τις εκλογές.

Μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι τον λόγο όλων και δεν θα τον αντικρούσω σε επίπεδο θέσης.

Πράγματι (και είναι και δική μου θέση) αυτό το πολίτευμα είναι μία ολιγαρχία που την ορίζει και ελέγχει μία ψευδο-αριστοκρατία είτε ατομική είτε ως πύκνωση ισχύος (π.χ. κράτη, εταιρείες, ολιγάρχες). Αυτή την, καθαρά πολιτειολογικά, ολιγαρχία την ονόμασαν ψευδώς δημοκρατία, χωρίς να είναι και τούτο μόνο για να την αντιδιαστείλουν από τη μοναρχία, όχι για να δώσουν τελικά την εξουσία στους λαούς, αλλά για να εγκαθιδρύσουν την μεγαλοαστική ολιγαρχία, που πολλές φορές εξελίσσεται σε κρατική δικτατορία. Ισως λοιπόν το να μετέχεις στις θεσμικές εκφάνσεις ενός τέτοιου πολιτεύματος να αποτελεί από σφάλμα έως και προδοσία των πολιτικών θέσεών σου και της αλήθειας για τα πολιτεύματα. Όμως ...

Δεν θα εξετάσω ούτε την κοινωνική ταξική προέλευση, ούτε τον βαθμό θεσμικής ταύτισης όσων τάσσονται υπέρ της αποχής. Δεν έχει νόημα είναι άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη.

Ούτε οι προθέσεις τους θα εξεταστούν γιατί μπορεί να είναι από προδότες έως γενναίοι, από δόλιοι προβοκάτορες που θέλουν να ενισχύσουν την ισχύ της ψήφου στο πρώτο κόμμα, έως οι πλέον αγνοί και άδολοι άνθρωποι.

Αυτό που θα ήθελα να εξετάσω είναι το αποτέλεσμα της αποχής τους καθώς οι περισσότεροι δεν είναι άνθρωποι αδιάφοροι για τα πολιτικά τεκταινόμενα. Για πολλούς και πολλές ισχύει ακριβώς το αντίθετο και είναι βέβαιο, ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ενσυνείδητης αποχής, αφορά ανθρώπους έντονα και βαθιά πολιτικοποιημένους που εντάσσονται στο ανθρωπιστικό, στο ανένταχτο “αριστερό” και αντιεξουσιαστικό κομμάτι της κοινωνίας.

Από όλους αυτούς, στους οποίους εντάσσομαι και εγώ ο ίδιος, θα ήθελα να ζητήσω να προσέλθουν στην κάλπη, αφού σκεφτούν δύο πράγματα, δύο σοβαρούς λόγους για να το κάνουν:

Το πρώτο, σε αντιδιαστολή με την βαθιά πολιτική μας θέση, είναι ο γείτονας, ο φίλος μας και η φίλη μας, ακόμα και ο άγνωστος “φουκαράς”, το “θύμα” του συστήματος, που αύριο θα του πάρουν το σπίτι, που θα εξακολουθήσουν να τον πληρώνουν με μισθούς πείνας, χωρίς συλλογική σύμβαση και έλεγχο, αυτός που θα τον στείλουν στην ανεργία, ο νέος που αγωνιά, ο χαμηλοσυνταξιούχος που εύχεται να πεθάνει σύντομα γιατί δεν αντέχει, ο κάθε άνθρωπος που τον έχει στοχοποιήσει και τον χτυπά ο απάνθρωπος κανιβαλισμός του νεοφιλελευθερισμού.

Αυτός ο λόγος που αφορά όχι εμάς τους ίδιους, αλλά τους άλλους γύρω μας είναι ένας επαρκής και ουσιώδης λόγος για να ψηφίσουμε, για να ενισχύσουμε το μέλλον αυτών των ανθρώπων, στέλνοντας στον ιστορικό αφανισμό και στην ήττα τη νεοφιλελεύθερη συμμορία. Ισως να μην αφορά εμάς τους ίδιους, που αναγνωρίζουμε στο αστικό πολιτικό σύστημα όλες αυτές τις απάτες, αλλά ας σκεφτούμε, ότι σίγουρα η ψήφος μας, θα είναι αναγκαία για πολλούς άλλους και με αυτή, ως τελικά επαναστατική επιλογή, έχουμε την ευκαιρία και την υποχρέωση να δράσουμε.

Το δεύτερο που θα πρέπει να σκεφτούμε, είναι η ίδια η απάντηση, στην κοινοβουλευτική απάτη, την ψευδεπίγραφη δημοκρατία, που επιτρέπει ως μοναδικό τυπικό όρο δημοκρατίας, την ψήφο μια και μόνη φορά στα τόσα χρόνια. Δεν μπορούμε εμείς, να απεμπολίσουμε το μοναδικό δημοκρατικό δικαίωμα που έχουμε και να χαρίσουμε τις επιλογές στους άλλους.

Γνωρίζω και εγώ, όπως και εσείς, πολλά πράγματα για τους κομματικούς μηχανισμούς και πραγματικά με απωθούν και εμένα. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι όλα τα κόμματα και σχηματισμοί που κατέρχονται στις εκλογές μηχανισμοί του αστισμού και της διαφθοράς του, υπάρχουν και πολύ πιο αγνές και γνήσιες προτάσεις. Ακόμα και τα κόμματα του αστισμού δεν έχουν όλα τον ίδιο δείκτη καταστροφικής διαφθοράς και ταύτισης με όσα καταστρέφουν την ζωή και την κοινωνία μας.

Ας επιλέξουμε λοιπόν να πάμε στην κάλπη και να ψηφίσουμε αυτό που πιστεύουμε ότι θα τους κάνει να δουν τους περισσότερους εφιάλτες, να ιδρώσουν από τον φόβο για τις τάσεις της κοινωνίας, αυτό που κατά την γνώμη μας θα τους ενοχλήσει περισσότερο και που έχει, ίσως, την δυναμική να ανατρέψει την αστική φαυλότητα, επιδιώκοντας πραγματική κοινωνική (κοινή) πρόοδο, πραγματική ισότητα, πραγματική δημοκρατία, πραγματικές ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους. Αν σκεφτόμαστε επαναστατικά ή ακόμα και αρνητικά, οφείλουμε να εκφραστούμε με την ψήφο μας, που μπορεί να μην είναι μία ολοκληρωτική επαναστατική πράξη, αλλά σίγουρα θα είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι τους.

Η ψήφος μας, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα να ανατραπούν και ακόμα περισσότερα να ανθίσουν.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ...

 

Αυτό που θεωρώ αναγκαίο είναι ένα νέο κίνημα, ένα κίνημα που θα ενώσει. Πρώτα όσους και όσες ταγμένοι στην ανθρωποκεντρική αντίληψη που ξεκινά από την αρχαιότητα ακολουθούν τις φιλοσοφικές διδαχές του μαρξισμού και του αναρχισμού και μπορούν να δουν τον απέραντο ανθρωπισμό που τις ενέπνευσε και, στην συνέχεια, όλους, γιατί οι άνθρωποι τελικά μπορούν αν τους εξηγήσεις να αντιληφθούν ουσιαστικές και αληθινές έννοιες και να αποτινάξουν το ψέμα και την φτήνια των ιδεών, που ως κρυφή μόλυνση τοποθετήθηκαν στο μυαλό τους για να διαστρέψουν την ουσία και τα νοήματα της ζωής.

Ενα κίνημα που θα θέτει ως πρώτο μέλημα και στόχο του την κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Οχι στα συνθήματα και στα λόγια, αλλά στην βαθειά ουσία της σημασίας που έχει για κάθε άνθρωπο, αλλά και για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Γιατί, εάν οι κοινωνίες λειτουργούν σύμφωνα με την φύση τους και τον σκοπό τους, δηλ. την ενότητα των ατόμων στο “κοινό ον” που δημιουργείται (σκεφτείτε την ετυμολογία της αρχαίας λέξης) και την κάλυψη των αναγκών όλων, τότε ως είδος θα έχουμε λύσει τον πιο ουσιώδη ιστορικό γρίφο και όρο για να προοδεύσουμε πραγματικά, να ζήσουμε πραγματικά, ελεύθερα, με ισότητα και να εξελιχθούμε, ατομικά και συλλογικά. Απέναντι στην έννοια της κοινωνίας και μόνιμος εχθρός και καταστροφέας της (όπως και της ανθρωπότητας και όλου του πλανήτη) βρίσκεται ο ατομισμός, η βούληση κάποιου ή κάποιων να χρησιμοποιήσουν τους άλλους, να τους εκμεταλλευτούν, να νοσφιστούν κάθε τι που υφίσταται στην φύση ή δημιούργησαν και δημιουργούν οι άλλοι. Καταστροφική έχει αποδειχθεί η ματαιόδοξη μανία τους να έχουν πολύ περισσότερα από όσα χρειάζονται, να καταναλώνουν αλόγιστα, να εξουσιάζουν και να ορίζουν. Αυτή η κατά κυριολεξία ψυχασθένεια έχει όμως κυριαρχήσει στον πλανήτη, έχει γίνει το σύνθημα των ισχυρών και το όνειρο πολλών φτωχών και αδύναμων. Απέναντι σε αυτή την ψυχασθένεια που καταληστεύει την ανθρωπότητα και την καταστρέφει, αυτή και τον πλανήτη, οφείλει να σταθεί το κίνημα. Τώρα, πριν οι αυτο-καταστροφές του ίδιου άθλιου συστήματος προκαλέσουν τους φονικότερους και ίσως και οριστικούς πολέμους για την ανθρωπότητα.

Το κίνημα οφείλει να διδάξει την αλήθεια της ουσίας της ζωής, την απλότητα, την λελογισμένη χρήση των πόρων του πλανήτη, την απελευθέρωση από την σκλαβιά των αναγκών και της εξαντλητικής πολύωρης δουλείας.

Η ανθρωπότητα στον δρόμο αυτό θα πρέπει να προχωρήσει με όπλο και πολίτευμα, με ουσιαστικό θεσμό λειτουργίας, την ουσιαστική, την ισοτική πάντων δημοκρατία, την πραγματική δημοκρατία. Μπορεί να μην είμαστε όμοιοι, αλλά ως βιολογικοί μηχανισμοί είμαστε ίδιοι. Και το πολίτευμα που μπορεί να εκφράσει αυτή την αλήθεια, την μόνη επιστημονική αλήθεια είναι μόνο η πραγματική δημοκρατία. Αυτή μπορεί να μας μάθει πολλά, πάρα πολλά από όσα έχουμε ανάγκη.

Για να λειτουργήσει όμως μια πραγματική δημοκρατία για να είναι ευεπίφορη και δημιουργήσει, απαιτείται ένας προφανής όρος. Αυτός είναι η ατομική και κοινωνική αυτάρκεια στην κάλυψη των αναγκών. Η βεβαιότητα ότι και σήμερα και αύριο ο άνθρωπος θα έχει καλυμμένες τις ανάγκες του. Είναι η εγγύηση της ζωής και όσων είναι αναγκαία για αυτή, η αιτία που μας απελευθερώνει και μας κάνει πολίτες. Διαφορετικά η εκμετάλλευση των βιοτικών αναγκών από άλλους και ο φόβος της στέρησής τους, κάνουν τον άνθρωπο από υποχείριο έως αγρίμι και αρπακτικό, δηλ. μετατρέπουν το δικαίωμα σε επίφαση και αφορμή και τον σκοπό μιας κοινωνίας από κοινωνία συνδρομής στους άλλους σε μία ομάδα επιθετικών ιμπεριαλιστών. Το κίνημα συνεπώς οφείλει να μεριμνήσει, ώστε αυτές οι νέες κοινωνίες να δημιουργούν και να μοιράζονται τα αγαθά που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη. Λύση και αναγκαίος όρος για αυτό είναι η επανάκτηση και ολοκλήρωση είναι η κοινή κατοχή και χρήση των αναγκαίων και η διεύρυνσή τους, όχι όπως αυτό που στο αστικό κράτος ονομάζεται “δημόσια ιδιοκτησία”, αλλά εξελιγμένο σε “κοινή χρήση” με την έννοια της χρησιμότητας, της κοινής πρόσβασης και χρήσης και του σεβασμού στην φύση του.

Θέλησα το κείμενο να είναι μικρό και δεν θα μπω σε λειτουργικές λεπτομέρειες, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί σκοπός είναι να βάλουμε στο μυαλό μας έννοιες και να τις επεξεργαστούμε.

ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ

 

Δεν δικαιούνται να ομιλούν και όφειλαν και οφείλουν να μπουν στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας μόνοι τους (αναφέρω μόνο τα πράγματα από το 2000 και ένθεν διότι και το πέραν τούτου παρελθόν είναι πλουσιότατο)

- Οσοι έβαλαν την χώρα στο Ευρώ και επίχαιραν επ΄ αυτού (όχι μόνο ο Σημίτης φυσικά).

- Οσοι άφησαν ελεύθερη την κλοπή δις στο χρηματιστήριο από ξένους και έλληνες επιτήδειους

- Αυτοί που έκαναν Ολυμπιακούς αγώνες με κόστος τρις σε μία μικρή χώρα.

- Αυτοί που σχεδίασαν το “έτος 2010” με δάνεια 70 δις που έπρεπε να πληρώσει η Ελλάδα το έτος αυτό.

- Αυτοί που άφησαν τις τράπεζες να πουλάνε το χρήμα όσο ακριβά ήθελαν.

- Αυτοί που άφησαν ανέλεγκτα τα ενοίκια και τις τιμές των ακινήτων.

- Αυτοί που κατέστρεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία, για 2η φορά μετά το χρηματιστήριο, με τα δομημένα ομόλογα

- Αυτοί που ξεπούλησαν σε ξένους και έλληνες μεγάλες και ουσιώδεις οικονομικές μονάδες (π.χ. ΟΤΕ) με αποτέλεσμα οι τεράστιες ανέλεγκτες κερδοφορίες να πηγαίνουν στο εξωτερικό και σε μερικές ιδιωτικές τσέπες.

- Αυτοί που άφησαν ανέλεκγτες τις τιμές και τα καρτέλ να αλωνίζουν στην οικονομία.

- Αυτοί που έστησαν το κόλπο με την άνοδο των Spreads για να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και αυτοί που δεν βρήκαν λύση.

- Αυτοί που έβαλαν την χώρα στο Δ.Ν.Τ. και όσοι συμφώνησαν με αυτό.

- Αυτοί που φίμωσαν κάθε φωνή αντίστασης και πρότασης άλλων λύσεων.

- Αυτοί που έχουν και μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε την μεγαλύτερη αστυνομία της Ευρώπης για να χτυπάει και να δολοφονεί τον κόσμο.

- Αυτοί που ψήφισαν τα εγκληματικά και αντισυνταγματικά μνημόνια

- Αυτοί που σχεδίασαν τα μνημόνια, οι ντόπιοι προδότες του ΣΕΒ για να κατακλέψουν τους εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις.

- Αυτοί που εκβίασαν και απείλησαν με ψέμματα τον ελληνικό λαό για να τον υποτάξουν στον παραλογισμό των μνημονίων.

- Αυτοί που ξαναέκλεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τον ελληνικό λαό με το κούρεμα των ομολόγων, όπως το έκαναν.

- Αυτοί που μείωσαν μισθούς και συντάξεις και διέλυσαν ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα για να κερδοσκοπήσουν οι κάθε λογής κεφαλαιούχοι.

- Αυτοί που κατέστρεψαν το επίπεδο εργασίας και την οικονομία και έχουν στείλει τουλάχιστον 700.000 Ελληνες στην μετανάστευση.

- Αυτοί έκαναν την Ελλάδα αποκλειστικά τόπο τουρισμού (που ολοένα και περισσότερο ανήκει σε ξένους) και τους Ελληνες γκαρσόνια.

- Αυτοί που διέλυσαν και διαλύουν συστηματικά και διαχρονικά την παραγωγή στην χώρα.

- Αυτοί που φορολόγησαν στυγνά κάθε Ελληνα, χωρίς να υπάρχει κανένα αντίκρυσμα για τον φορολογούμενο.

- Αυτοί που καταφορολόγησαν τους αγρότες (τους μόνους που παράγουν), διέλυσαν τους συνεταιρισμούς, τους παρέδωσαν στις τράπεζες και στις πολυεθνικές και διαχρονικά τους κατακλέβουν με τους μεσάζοντες.

- Αυτοί που παραβίασαν την λαϊκή εντολή του 2015, αλλά και αυτοί που την υπέσκαψαν από την πρώτη ημέρα.

- Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ (πριν και μετά) που δεν σεβάστηκαν και δεν τήρησαν την ρητή άμεση εντολή του ελληνικού λαού.

- Αυτοί που διαχρονικά παραδίδουν την χώρα, τον λαό και τις πλουτοπαραγωγικές δομές της σε ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες εις βάρος του λαού και της Ελλάδας.

- Αυτοί έχουν παραδώσει την χώρα στην μαφία.

- Αυτοί που έχουν αμολήσει ένοπλους αδίστακτους μπάτσους να τρομοκρατούν και να ξεφτιλίζουν κάθε πολίτη.

- Αυτοί που εκμεταλλεύονται και βιάζουν, κυριολεκτικά και μεταφορικά παιδιά, γυναίκες, νέους, εργαζόμενους και ανέργους και όλο τον ελληνικό λαό.

- Αυτοί που νομοθετούν σε βάρος του λαού και κατά παραγγελία, ό,τι συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο.

- Αυτοί που κατέχουν το 95% των μέσων ενημέρωσης και ποδηγετούν με πλύσεις εγκεφάλου τους πάντες και τα πάντα.

- Αυτοί που από το 2007 μέχρι σήμερα έχουν κάψει την μισή Ελλάδα.

- Αυτοί που παρέδωσαν τους δρόμους που πληρώσαμε όλοι στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

- Αυτοί που εκβίασαν τον ελληνικό λαό να εμβολιαστεί με αδοκίμαστα και επικίνδυνα τελικά εμβόλια, ενώ όφειλαν να τον προστατεύσουν.

- Αυτοί που μας φυλάκισαν 2 χρόνια στα σπίτια μας, συνελάμβαναν παπάδες επειδή έκαναν αγιασμούς, χτυπούσαν τον κόσμο στις πλατείες, δολοφόνησαν κόσμο πάσχοντες από covid, αλλά και άλλες ασθένειες και σήμερα κάνουν ότι δεν υπάρχει covid, ενώ υπάρχει.

- Αυτοί που κατέστρεψαν συστηματικά το Ε.Σ.Υ. .

- Αυτοί που χαρίστηκαν σε κάθε λογής πολυεθνική που συνελήφθη να παρανομεί και καταδίκασαν τους κατήγορους των σκανδάλων.

- Αυτοί που διέλυσαν την δημόσια παιδεία και την έχουν φέρει με κομματικές επιλογές διδακτικού προσωπικού στο ευρωπαϊκό ναδίρ, επιβάλλοντας τον απόλυτο φασισμό στις σχολές (μπάτσους και καθηγητές που κάνουν ό,τι γουστάρουν).

- Αυτοί που δολοφόνησαν τα παιδιά στα Τέμπη.

- Αυτοί που μοιράζουν το Δημόσιο χρήμα με απευθείας αναθέσεις έργων και προμηθειών και με στημένες συμβάσεις.

- Αυτοί που άφησαν και αφήνουν ανέλεγκτη την αισχροκέρδεια στις τιμές και έχουν μετατρέψει σε επαίτες και φτωχούς το 70% των Ελλήνων.

- Αυτοί που παρακολουθούν ανέλεγκτα κάθε πολίτη για ανύπαρκτους λόγους “εθνικής ασφάλειας” .

- Αυτοί που έκαναν την χώρα στρατόπεδο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

- Αυτοί που χειροκροτούσαν Νεο-ναζί Ουκρανούς στην Βουλή, έστειλαν οπλικά συστήματα στην Ουκρανία απογυμνώνοντας τα νησιά και διέλυσαν τις σχέσεις με την Ρωσία και τον ρωσικό λαό.

- Αυτοί που έχουν ξεφτιλίσει κάθε έννοια δικαιοσύνης στην χώρα.

- Αυτοί που έκαναν τόσο ακριβή την πρόσβαση στην δικαιοσύνη, ώστε ο λαός να μην μπορεί να προσφύγει σε αυτή και αυτή να “κρίνει” αμφίβολα και με βάση το ποιος είναι ο διάδικος.

- Αυτοί που καθορίζουν την πολιτική μέσα σε στοές και μαζώξεις σε χώρους ολιγαρχών και πάντα με τις εντολές των ξένων.

- Αυτοί που παρέδωσαν και ξεπούλησαν την δημόσια περιουσία, την δύναμη της χώρας και του λαού, την προίκα των παιδιών μας και της Ελλάδας, σε κάθε ξένο και ντόπιο επιτήδειο.

- Αυτοί που έφεραν τα funds και τα αφήνουν να αλωνίζουν και να αγοράζουν με αέρα ό,τι κινείται.

- Αυτοί που άφησαν να έχει η χώρα την πιο ακριβή ενέργεια (κάθε μορφής), έχουν αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, ξεπάγιασαν τους φτωχούς ανθρώπους, ξεπούλησαν την ΔΕΗ και πριμοδότησαν με τα χρήματα μας την ενεργειακή αισχροκέρδεια.

- Αυτοί που έχουν δημιουργήσει παντού κάστες βολεμένων και λούμπεν λαϊκά στοιχεία υποστηρικτών, έτοιμων να αντιδράσουν σε κάθε προοδευτική λύση.

- Αυτοί που στήριξαν με έργα, πράξεις και χρήματα τους ναζιστές και τους φασίστες και έστειλαν τον κόσμο στο ψυχιατρείο του εθνικισμού.

- Αυτοί που στήριξαν, επέβαλαν και πατρονάρουν τον “πολιτισμό” της ευτέλειας και της γελοιότητας.

- Αυτοί που επέτρεψαν σε άγνωστους να αισχροκερδούν με τα τραπεζικά δάνεια και να βουτάνε τις κατοικίες του κόσμου που αποκτήθηκαν με ιδρώτα και κόπους ζωής

- Αυτοί που πτώχευσαν τους ιδιώτες πολίτες για να τους βουτήξουν ό,τι έχουν και δεν έχουν.

- Αυτοί που διαχωρίζουν και διαιρούν τον λαό σε δήθεν “άριστους” και “ανίκανους” και μάλιστα με εκ γεννετής κριτήρια.

Αυτοί που εν τέλει επί 25 χρόνια ξεφτιλίζουν τους ανθρώπους, τους βιάζουν και τους εκβιάζουν και έχουν καταστρέψει και ξεφτιλίζουν την Ελλάδα και τον ελληνισμό, διέλυσαν κάθε τι κοινωνικό και δημοκρατικό με την αθλιότητα του είναι τους και όσων γελοιοτήτων πρεσβεύουν και επικαλούνται για το δικό τους συμφέρον και τα συμφέροντα της κάστας τους.

Και λίγα έχω γράψει.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ : ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ 4 ή ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ηλθε η ώρα για το Σενάριο 4, την ευχή όλης της ελεύθερα σκεπτόμενης ανθρωπότητας

Σενάριο 4: Η ώρα της νέας επανάστασης των λαών, των καταφρονεμένων νεο-προλετάριων Ρωσίας και Ουκρανίας

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιστορικός ή εμβριθής μελετητής της ιστορίας και της πολιτικής για να αχθεί στις κατωτέρω διαπιστώσεις. Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ασχοληθεί με την θεώρηση όσων συμβαίνουν στον πλανήτη και αποφύγει μόνο την σκόπιμη παραπληροφόρηση /αυτοϋπονόμευση της έρευνας και ανάλυσής του, θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα.

Από την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και ένθεν, αλλά και πριν από αυτή από την δεκαετία του 1980 ουσιαστικά και μετά, όλοι οι πόλεμοι, αιματηρές αναταραχές, χούντες και βίαιες μεταβολές εξουσίας στα κράτη είναι αποτέλεσμα την αδηφάγου επεκτατικής φασιστικής δράσης των κρατών της καπιταλιστικής δύσης και των συνοδοιπόρων τους.

Ακόμα και στην μοναδική στην ιστορία της στρατιωτική επέμβαση της Ε.Σ.Σ.Δ. στο Αφγανιστάν είναι προφανές ότι αυτή κλήθηκε να επέμβει από την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας που αντιμετώπιζε την “επανάσταση” των Ταλιμπάν. Οπως έχει ομολογηθεί από τις υπηρεσίες των Η.Π.Α., οι Ταλιμπάν, οι ακραίοι ισλαμιστές της εποχής τους, οργανώθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ. Οι “Ράμπο” της δύσης προκάλεσαν τον εμφύλιο στο Αφγανιστάν.

Αντίστοιχα, μετά την ιρανική επανάσταση (που φυσικά δεν ήταν “σοσιαλιστική”, αλλά ισλαμική – θρησκευτική), προκλήθηκε από το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς (Αλαν Χέηγκ) ένας πόλεμος με εκατομμύρια θύματα μεταξύ Ιράκ και Ιράν για να κατασταλεί η ιρανική επανάσταση. Τότε ο Σαντάμ Χουσεϊν ήταν σύμμαχός τους και το αντάλλαγμα που του είχαν τάξει ήταν το Κουβέιτ (παλαιό τμήμα του Ιράκ/Μεσοποταμίας).

Πολλές δεκάδες στρατιωτικά πραξικοπήματα και χούντες ανά τον πλανήτη από το 1955 και μετά αποτελούν έργο της αδίστακτης και αδηφάγου “Δύσης” με κύριο οργανωτή και εκφραστή τις Η.Π.Α. και με ενεργά συμμετέχουσα την Μεγάλη Βρετανία. Οι ίδιοι προσέφεραν και προσφέρουν απόλυτη στήριξη σε σειρά μοναρχιών και δικτατοριών στον πλανήτη, αρκεί να αποτελούν συμμάχους τους στον αγώνα για την εξαφάνιση των μαρξιστών και να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν σε εξοπλισμούς, να παραχωρήσουν στρατιωτικές βάσεις και να θυσιάσουν σε κάθε επίπεδο τους λαούς τους στον βωμό της ιμπεριαλιστικής αθλιότητας της δύσης και των καπιταλιστών. Αντίστοιχα, στους ίδιους αποδίδεται η ευθύνη για την ακραία φτώχεια στον “τρίτο κόσμο”.

Η ακραία ευμάρεια ενός κλάσματος των λαών τους εδράζεται σε μεγάλο βαθμό στην ακραία εκμετάλλευση και καταλήστευση των λαών του “τρίτου κόσμου”.

Τα μεγάλα πρώην κομμουνιστικά κράτη της ΕΣΣΔ και της Κίνας μόνο έμμεσα στήριξαν τις λαϊκές επαναστάσεις και αυτές μαζί με την αφοπλιστική και απελευθερωτική ισοτική δύναμη της κομμουνιστικής θεωρίας ήταν η μοναδική συνδρομή τους σε αυτά και η μοναδική μέθοδος που ακολουθήθηκε, όταν τα ξενοκίνητα καθεστώτα της δύσης αντιδρούσαν βίαια στα λαϊκά αιτήματα για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.

Οσες φορές με εκλογικές διαδικασίες ήλθαν στην εξουσία κυβερνήσεις με σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά πολιτικά προτάγματα αυτές πολεμήθηκαν άγρια και στις περισσότερες περιπτώσεις ανατράπηκαν από πραξικοπήματα και από τις πολιτικές οικονομικού στραγγαλισμού που ακολουθεί πάντα ως επιμέρους μέτρο η απάνθρωπη δύση.

Η δράση πληρωμένων πρακτόρων, εγκάθετων και λακέδων είναι, επίσης, πάγια τακτική των κρατών αυτών και των μυστικών υπηρεσιών τους, γεγονός που αποδεικνύεται από τους τεράστιους προϋπολογισμούς τους, τον αριθμό του προσωπικού που απασχολούν και την άδηλη διάθεση των χρημάτων που χρησιμοποιούν.

Φυσικά τα ΜΜΕ της Δύσης, πληρωμένοι εγκάθετοι και “εγκάθετοι κοσμοθεωρίας” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο.

Εάν αυτά είχαν κάποιο νόημα εδραζόμενο στην διαφορά κοσμοθεωρίας πριν την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και την απο-κομμουνιστοποίηση της Κίνας (είσοδος στην καπιταλιστική ζώνη, πάλι με εσωτερικό πραξικόπημα εντός το Κ.Κ. Κίνας), μετά από τα κορυφαίας για την ανθρωπότητα σημασίας γεγονότα αυτά, δεν θα έπρεπε να έχουν κανένα νόημα και θα έπρεπε να έχουν σταματήσει να υπάρχουν.

Ομως οι λαοί που έχουν ως μέσο ευμάρειας την εκμετάλλευση άλλων λαών, το πλιάτσικο πρώτα στον φτωχό λαό τους και μετά και δι’ αυτού το πλιάτσικο στον πλούτο των άλλων δεν σταμάτησαν τις πιο πάνω ακραίες συμπεριφορές.

Τα έργα και ημέρες του βασιλείου της Αγγλίας (μιας σταλιάς τόπος) που αφού λεηλάτησε το νησί της Βρετανίας και μετά της Ιρλανδίας, αποδύθηκε σε παγκόσμιο επεκτατισμό, γενοκτονίες και λεηλασίες είναι χαρακτηριστική και απόλυτη απόδειξη της αθλιότητας της δύσης. Στο ίδιο μήκος κύματος τα βασίλεια/αυτοκρατορίες της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου, όλοι κατακτητές, λεηλατητές και γενοκτόνοι, χωρίς να απέχουν πολύ σε νοοτροπία οι Ρώσοι αυτοκράτορες – τσάροι και οι Οθωμανοί Σουλτάνοι που έδρασαν σε γειτονικά μόνο επίπεδα λαών και κρατών.

Αντίστοιχα, στον 20ο αιώνα τα νέα κρατικά μορφώματα της Γερμανίας και της Ιταλίας αναζητούσαν τον “ζωτικό” τους χώρο, δηλ. τον χώρο κλοπής, λεηλασίας και καταδυνάστευσης που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν υπό τις προηγούμενες οντότητές τους να αποκτήσουν.

Η ιστορία της Ευρώπης και μετέπειτα των Η.Π.Α. είναι μία ιστορία γενοκτονιών, ακραίου εξουσιασμού, λεηλασίας και θανάτου των άλλων λαών. Εκεί έχουν εδράσει την αιματοβαμμένη τους κυριαρχία, δεν το ξεχνούν και δεν αλλάζουν τακτικές.

Κοντά στο 1990 βρίσκεται ο πράκτορας Βαλέσα και μετά από αυτόν η δολοφονία Τσαουσέσκου, τα γεγονότα της Βουλγαρίας και της Αλβανίας και φυσικά η αιματηρή και με πολεμικά μέσα διάλυση της σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας: Κροατία, Βοσνία, Κόσοβο, βομβαρδισμοί Σερβίας και δεκάδες χιλιάδες βόμβες και πυραύλους και καταστροφή όλων των υποδομών της Σερβίας.

Σε αυτούς βεβαίως τους φονιάδες του ΝΑΤΟ και της Δύσης δεν επιβλήθηκε κανένα εμπάργκο.

Ακολούθησαν οι πόλεμοι της μέσης Ανατολής και οι “επαναστάσεις” της Βόρειας Αφρικής, όλες πατρωναρισμένες από την Δύση και όλες κατευθυνόμενες από αυτή κατά κοσμικών και όχι θρησκευτικών πολιτικών καθεστώτων.

Προηγήθηκε στην Ασία το Αφγανιστάν, όπου η Δύση τα έβαλε με τα παιδιά της, τους Ταλιμπάν για να εξαπλωθεί ένα τεράστιο ισλαμοφασιστικό κίνημα αναταραχής με στόχο και την αντικατάσταση των σοσιαλιστικών ηγεσιών και κυβερνήσεων της “Μπααθικής” σοσιαλιστικής πολιτικής κατεύθυνσης.

Ο στόχος τους ήταν πάντα “πολιτικός” και όσοι λαοί γνώρισαν τέτοιες ταραχές, “επαναστάσεις” και δυστυχία, είχαν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι δεν είχαν ηγεσίες πολιτικής υπακοής και εκμετάλλευσης της Δύσης (π.χ. Βενεζουέλα, Βολιβία, Περού, αλλά και ad hoc Παλαιστίνη, Λίβανος. Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ).

Με κοινές τακτικές, η συμμορία της Δύσης, οργανωμένη ως ΝΑΤΟ ή και μεμονωμένα, όπου δεν κατάφερε με εξεγέρσεις ή αντάρτικα που οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν σε μία εβδομάδα, ενισχυμένα από μισθοφόρους (ποιος τους πλήρωνε ξεκίνησε ευθείς πολέμους, βομβαρδισμούς, αποκλεισμούς και εμπάργκο ακόμα και σε τρόφιμα και φάρμακα.

“Ανθρωπιστικοί” πόλεμοι, στημένοι πάνω σε ψέμματα κυβερνήσεων και ΜΜΕ με σκοπό την δυστυχία των λαών, με όργανο συχνά τους ισλαμοφασίστες και στόχο ηγεσίες και συστήματα που προστάτευαν τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες κάθε είδους, είχαν στόχο την ισότητα κάθε πολίτη χωρίς διαχωρισμούς και ήταν σε αναλογία πολύ πιο “φιλελεύθερα” από τα βασίλεια και τις απολυταρχίες των γειτόνων τους.

Η Παλαιστίνη εγκαταλείφθηκε στα χέρια των αιμοσταγών γενοκτόνων του Ισραήλ και της σέκτας των ισλαμιστών.

Την ίδια τύχη θα είχε και η Συρία αν δεν υπήρχε εκεί βάση και συμφέροντα της Ρωσίας και πρόσκλησή της να ενισχύσει τον Ασαντ (κυβέρνηση συνασπισμού από όλη την αριστερά εκλεγμένη δύο φόρες με εκλογές).

Οι μαρξιστές Κούρδοι πλήρωσαν την πολιτική τους τοποθέτηση και την ανοησία τους να χρησιμοποιηθούν από τους δυτικούς νεοταξίτες.

Στο στόχαστρο βεβαίως η μεγάλη αρκούδα, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα δικαιώματα στους πάγους της αρκτικής που έλιωσαν, το αντίπαλο δέος στις πωλήσεις όπλων και, βέβαια, το σοβιετικό παρελθόν.

Οπως, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ότι ο Πούτιν ήταν μέλος του Κ.Κ.Σ.Ενωσης, έτσι και οι ίδιοι δεν μπορούν να απαλείψουν όσα τους εξέθρεψαν ως αντικομμουνιστές.

Διάλυση και ακραία και βρώμικη επέκταση σε κλοιό γύρω από την Ρωσία. Σχέδιο οργανωμένο και πολλάκις πληρωμένο αδρά σε πράκτορες και ηγεσίες εγκαθέτων.

Γέμισαν φθηνούς μετανάστες κάθε επιπέδου γνώσης και μόρφωσης οι δομές της δύσης, γέμισαν με πόρνες τα μπορδέλα τους και με καθαρίστριες τα σπίτια τους ... .

Ολα τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης που άλλαξαν πλευρά εμφανίζουν μείωση πληθυσμού κατά τουλάχιστον 1/3 από τα δεδομένα του 1991 και όλοι τους σχεδόν οι μετανάστες και ντόπιοι κατηγορούν τις κυβερνήσεις τους και τις πολιτικές που ακολουθούνται: μισθοί πείνας, εκμετάλλευση, έλλειψη συστήματος υγείας, εκπαίδευση και δυνατότητες μόνο για τις ολιγαρχίες του πλούτου που ξεπήδησαν. Τον βρήκαν τον “δρόμο” τους ... .

Ομως δεν υπάρχει πλέον Σοβιετική Ενωση, να ενισχύσει τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο ίδιος ο Στάλιν αντί μετά τη νίκη κατά των "Περσών" (Γερμανών και ναζιστών), να κάνει την Σοβιετική Ενωση αρχαία Αθήνα του χρυσού αιώνα, την μετέτρεψε σε Ρώμη των παρακμασμένων αυτοκρατόρων. Το τέλος από τους Βανδάλους λεηλατητές της δύσης ήταν προδιαγεγραμμένο και για αυτό η κατ’ αναλογία διατήρηση της Ρωσίας, ως νέας Ανατολικής Βυζαντινής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ως νέο (ιστορικά) Βυζάντιο με τους ανάλογους συμβολισμούς και δικέφαλους αετούς ... (και συνέπειες για τον λαό).

Βεβαίως, οι λαοί λεηλατητές, πλιατσικολόγοι και φονιάδες παραμονεύουν, όπως παραμόνευαν οι πρόγονοί τους σταυροφόροι της δύσης έξω από τα πύλη της Κωνσταντινούπολης το 1204 για να πραγματοποιήσουν το μεγαλύτερο πλιάτσικο της ανθρώπινης ιστορίας, όπως και τότε.

Ο χώρος της Ουκρανίας, με κυρίαρχο φυλετικά – εθνικά στοιχείο το σλαβικό και απόλυτα συγγενές (ίσως και ταυτιζόμενο απόλυτα) με τους Ρως-ους, πολυσυλλεκτικός και πλούσιος, αποτελεί το τέλειο πεδίο επέκτασης και εκμετάλλευσης από την δύση και τους ντόπιους ηλίθιους “εθνικιστές” που ανέσυραν μεσαιωνικά σύμβολα με ναζιστική πολιτική τοποθέτηση για να επιδιώξουν ξανά την δική τους επέκταση και κυριαρχία στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας και των άλλων νεόκοπων κρατών - γειτόνων τους.

Το πολιτικό σύστημα ολιγαρχών που επέβαλε και επέτρεψε στην ηττημένη Ρωσία η δύση και εκφράστηκε μέσω του Γιέλτσιν δημιουργώντας χάος, μαζί με την ανάγκη καταδίκης του συστήματος της ΕΣΣΔ από τον Πούτιν, που επέβαλε ιδιωτικοποιήσεις και απαλοιφή των σοσιαλιστικών χαρακτηριστικών του κράτους και της κοινωνικής ζωής, έδωσαν βήμα στον ίδιο τον Πούτιν, αλλά και σε καραγκιόζηδες νεοδεξιούς (συγκρίνετε αυτούς με τους δικούς μας) όπως ο Λουκασένκο.

Το φύσει διεφθαρμένο αποτέλεσμα του καπιταλισμού διευκόλυνε την δυτική διείσδυση και προπαγάνδα στον ουκρανικό λαό και τους διάφορους Ναπολέοντες και Χίτλερ της δύσης.

Οι ίδιοι οι Ουκρανοί με κόμπλεξ κατωτερότητας για το οποίο έγραψε ο ίδιος ο Λένιν, αποτελούν τα τέλεια θύματα, τους χρήσιμους ηλίθιους της ιστορίας.

Ναζιστές – εθνικιστές της κακιάς ώρας, πρακτορίσκοι ηγέτες και αιματηρές “πορτοκαλί” επαναστάσεις που καταλήγουν στην σημερινή τραγωδία, στο αδιέξοδο της κατάληψης και καταστροφής του τόπου τους, στην διάλυση.

Οι δυτικοί γνώριζαν ότι ο επεκτατισμός τους θα οδηγήσει σε αιματοχυσία, όμως αφήνουν το αίμα Ουκρανών και Ρώσων να χύνεται για να γίνουν και οι δύο εύκολη λεία στα αυριανά σχέδιά τους για ουσιαστική κατάκτηση και επέκταση των δυτικών σε όλο τον χώρο. Παράλληλα, βάλλεται και η Κίνα (μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος και της Ουκρανίας) και δοκιμάζεται ο στρατιωτικός σύμμαχος Ρωσία.

Τον πόλεμο αυτό, όπως και τους άλλους, τον προκάλεσε η βδελυρή φασιστική συμμορία της καπιταλιστικής δύσης, η οποία δράττεται και της ευκαιρίας να δαιμονοποιήσει τους Ρώσους, όπως επί αιώνες του Εβραίους.

Οι δυτικοί συμβουλεύουν την συμπαθητική μαριονέτα της Ουκρανίας να μην συνθηκολογήσει και ταϊζουν με χρήμα του νεοναζιστές Ουκρανούς ψυχοπαθείς. Οσο διαρκεί ο πόλεμος που προκάλεσαν, τόσο θεωρούν ότι αδυνατίζουν την Ρωσία, αλλά και την Ουκρανία.

Απομένει οι αδελφοί λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας να αντιληφθούν το άθλιο μέλλον τους και να ενεργήσουν όπως στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: να επαναστατήσουν με γνώμονα το κοινό καλό, τον άνθρωπο, την ζωή και όχι την φρίκη των πολέμων, των λεηλασιών από την Δύση και το συμφέρον των ολιγαρχών, αλλιώς η μαύρη μοίρα τους είναι γνωστή και προδιαγεγραμμένη.

Οφείλουν να αναζητήσουν πραγματικά το πνεύμα του Λένιν και να δημιουργήσουν νέες πραγματικά σοσιαλιστικές λαϊκές δημοκρατίες της λαοκρατίας, απάντηση στους φονιάδες δυτικούς και στους ντόπιους ολιγάρχες εκμεταλλευτές.

Τα γνώρισε αυτά η ιστορία τους και τα απάντησαν αδελφωμένοι οι ίδιοι λαοί που σήμερα πολεμούν.

Το αν ο Πούτιν θα καταλήξει τσάρος Νικόλαος ή Λένιν θα το δείξει το σύντομο μέλλον και πλέον αποτελεί δική του επιλογή, όχι με καπιταλισμό και ολιγάρχες, αλλά με λαοκρατία και πραγματικό μαρξισμό, ίσως και με πιο ελευθεριακό περιεχόμενο που, επίσης, γεννήθηκε στην Ρωσία.

Είναι μεγάλη ευκαιρία για τους δυο λαούς και για όλη την ανθρωπότητα, ίσως η τελευταία της ιστορίας της και δεν πρέπει να χαθεί.

Εμπρός λαοί για μια νέα κοινή επανάσταση, μαθημένοι από τα λάθη του παρελθόντος, με όλη την ελευθερία και την χαρά της ζωής. 

ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ : ΟΔΗΓΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΡΩΝ

 Στα ημέτερα τώρα ...

Η κυβέρνηση της δεξιάς δείχνει ολοένα και περισσότερο το αντικοινωνικό φασιστικό της πρόσωπο. Τα προσωπεία έχουν πέσει προ πολλού, εκφασισμός της κοινωνίας, κράτος τρομοκράτης, νομιμοφανή και μη βολέματα ημετέρων, τεράστια ποσά σε ημέτερους και άρνηση συνδρομής σε χιλιάδες άλλους. Στο κορωνοϊό τα αρνητικά αποτελέσματα της ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής έχουν αποδεκατίσει όλα τα ρεκόρ ... . Τα σχολεία κέντρα μετάδοσης του ιού και η σκόπιμη εγκατάλειψη του συστήματος υγείας κάνουν έργο.

Την ίδια ώρα τα πιθηκοειδή που κατοικούν στην χώρα, εξακολουθούν σε έναν αριθμό να στηρίζουν την προνομιακή τους σχέση με τους κατόχους της εξουσίας. Παράλληλα, η απουσία προτάσεων και πολιτικών θέσεων μαζί με την συστηματική πλύση εγκεφάλου – παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ, έχει περάσει στους εγκεφάλους τον ανθρώπων ένα λογισμικό απάθειας, νάρκωσης και ύπνωσης. Μαζικό υπνωτισμό έχουν υποστεί οι άνθρωποι από το περίεργο λογισμικό που έχουν κατασκευάσει οι παγκόσμιοι (ναζιστές) ολιγάρχες και το έχουν διοχετεύσει στους ντόπιους.

Η λεγόμενη κάποτε “αριστερά” ή “κυβερνώσα αριστερά”, ομοίως δεν ορθώνει κανένα ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Συμφωνεί με την λειτουργία της κοινωνίας υπό την καπιταλιστική μπότα και ευλογεί τα θεμελιώδη αίτια της ανθρώπινης δυστυχίας. Στον “καμβά των πολιτικών μέτρων” εκφράζει μόνο κάποιες χρωματικές επιφυλάξεις για μικροδιορθώσεις, ενώ συμφωνεί με τον πίνακα και το περιεχόμενό του.

Για το θέμα της ακρίβειας και της φτώχειας που γεννά θα δώσω σε αδρές ολιγόλογες γραμμές το στίγμα – ζητούμενο της “νέας ανθρωπότητας” και του τόπου μας.

1. Αγορές και συνολικός έλεγχος της ανθρωπότητας από αυτές. Οι “αγορές” αποτελούν την κερδοσκοπική υλοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος, αφού αυτές ρυθμίζουν το αντάλλαγμα για τα αγαθά και τις υπηρεσίες. Αυτονόητο για τους σκεπτόμενους είναι ότι καθορίζουν την τιμή των αγαθών και υπηρεσιών με στόχο την δυνατή μεγιστοποίηση των κερδών – υπεραξίας (και τίποτε άλλο) εις βάρος όσων τα έχουν ανάγκη. Ο στόχος είναι προφανέστατα αντικοινωνικός.

Συνεπώς το κίνημα οφείλει να καταδείξει τα ανωτέρω, να απορρίψει τις αγορές και την επιβολή τους. Μαζί με την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής που αποτελεί τον ουσιώδη στόχο, θα πρέπει σε πρώτη φάση να απαιτηθεί και επιτευχθεί η αφαίρεση από τις αγορές του νευρώνα τους, δηλ. της δυνατότητας να παράγουν εμπορικές υπεραξίες και δη αυθαίρετα και ουσιαστικά αισχροκερδώς εις βάρος των ανθρώπων, των κοινωνιών, των λαών. Πρώτη πολιτική λοιπόν είναι ο άμεσος κοινωνικός έλεγχος των αγορών και των τιμών που επιβάλλουν. Η επόμενη πολιτική είναι η διαμόρφωση μορφωμάτων προμήθειας αγαθών και παροχής υπηρεσιών που θα λειτουργούν με άμεση και ευθεία κοινωνική κατεύθυνση, ήτοι με σκοπό την διοχέτευση των αγαθών και υπηρεσιών στην κοινωνία, χωρίς την ύπαρξη κέρδους – κερδοσκοπίας. Τα επόμενα βήματα θα έλθουν από μόνα τους ... .

2. Η ακρίβεια προκαλεί φτώχεια, στερήσεις, καταναγκασμό και πολιτισμική οπισθοδρόμηση. Συνθήκες ζωής προηγούμενων αιώνων και χιλιετιών, δεν δικαιολογούνται, προκαλούμενες από την κερδοσκοπία. Συνεπώς, στόχος είναι η ακρίβεια που γεννά της φτώχεια και όχι η φτωχοποίηση που γεννά την ψευδο-φιλανθρωπία.

3. Τα μέτρα επιδοτήσεων των φτωχοποιημένων, επιδοτούν την κλεπτοκρατία των αγορών. Επιδοτούν, παγιώνουν και δίνουν το δικαίωμα εγγενών νέων αυξήσεων στους ανέλεγκτους κλεπτοκράτες, χρεώνοντας και πάλι τον λογαριασμό στο κοινωνικό σύνολο μέσω των κρατικών προϋπολογισμών και των δανείων από την ίδια ή άλλη καπιταλιστική κλεπτοκρατία. Στο κοινωνικό επίπεδο ωθούν αυτόνομα προς την φτωχοποίηση ως μέσο επιδότησης.

4. Η ακρίβεια που επιβλήθηκε πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας και τον χρησιμοποιεί πλέον ως πραγματική επιμέρους αιτία, αλλά και ως μύθευμα που αιτιολογεί τις αυθαίρετες διαρκείς κερδοσκοπικές αυξήσεις, επηρεάζει ολικά και με αυτογενόμενα συνεχόμενα κύματα τις ζωές των ανθρώπων και τις δυνατότητες παραγωγής. Δεν είναι μόνο η ηλεκτρική ενέργεια πιο ακριβή ή τα καύσιμα. Η επικέντρωση σε αυτά είναι σκόπιμη, άθλια και απόλυτα ζημιογόνος, αφού περιορίζει την σκέψη σε ένα πεδίο όπου υπάρχουν (ψευδο)δικαιολογίες. Η παραγωγική διαδικασία (όπως και η παροχή υπηρεσιών) αποτελούν μία σύνθετη αλυσίδα, μια αλληλουχία διαδικασιών και παραγόντων. Το να εξετάζονται (και μάλιστα μερικώς και εντελώς επιδερμικά) μόνο ελάχιστες από τις διαδικασίες και παράγοντες των διαδικασιών (π.χ. κυκλοφορία με Ι.Χ. λόγω αύξησης των τιμών καυσίμων) είναι επιστημονικά γελοίο και κοινωνικά καταστροφικό.

5. Η εκποίηση κρατικών – δημόσιων δομών παραγωγής και υπηρεσιών σε ιδιώτες και η κατάργηση σειράς άλλων, η παράδοση κρίσιμων τομέων της κοινωνικής οικονομίας σε ιδιωτικά συμφέροντα, τα καρτέλ των ολιγαρχών, η διαφθορά και σήψη σε κάθε θεσμικό δημόσιο τομέα υπό τον καταναγκασμό ισχύος των ολιγαρχιών, η ελευθερία κάθε είδους και περιεχομένου εκμετάλλευσης ανθρώπων και πραγμάτων και όλες οι αντίστοιχες πολιτικές δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες. Το πρώτο και άμεσο που οφείλει να γίνει είναι ο άμεσος κοινωνικός έλεγχος της αισχροκέρδειας – κερδοσκοπίας, ο οποίος είναι εφικτός με απλές μαθηματικές πράξεις.

6. Ελεγχος των τιμών τώρα !!!. Ο μαθηματικός έλεγχος του κόστους οδηγεί στην δυνατότητα ουσιαστικού ελέγχου των τιμών. Η θέσπιση θεμιτού ποσοστού συνολικού κέρδους από τις διαδικασίες παραγωγής και μεσολάβησης (εμπόριο) είναι αναγκαίος και εφικτός για κάθε κοινωνία και διαδικασία.

7. Η στοχευμένη μείωση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών με την επιβολή πλαφόν δύναται να επιφέρει ουσιαστική μείωση των τιμών σε ολόκληρη την αλυσίδα προϊόντων (και “ανταγωνιστικό πλεονέκτημα” της ελληνικής οικονομίας για όσους το επιθυμούν). Εάν κρίσιμοι τομείς της οικονομίας κινδυνεύουν να απενεργοποιηθούν από την επιβαλλόμενη μείωση των τιμών πώλησης (αυτό συμβαίνει επί δεκαετίες με τους αγρότες παραγωγούς αλλά καμία παρέμβαση δεν γίνεται), είναι προτιμότερο να ενισχυθούν αυτοί οι τομείς (δεν θα γράψω την απαγορευμένη στην καπιταλ-φασιστική Ε.Ε. λέξη “επιδότηση”) ώστε να υπάρχει παραγωγικό ενδιαφέρον. Και πάλι το μοντέλο της “οικονομίας χωρίς κερδοσκοπικό κέρδος” δύναται να εφαρμοστεί. Συνεπώς, η άμεση λύση είναι μείωση των τιμών/κερδών/ κερδοσκοπίας/αισχροκέρδειας με βάση τον μαθηματικό υπολογισμό και ενίσχυση της αλυσίδας παραγωγής και όχι η επιδότηση των αισχροκερδών συμπεριφορών (με τα ψίχουλα από το κρατικό προϋπολογισμό στους φτωχοποιημένους), που αποτελεί επιβράβευση και παγίωσή των υψηλών τιμών και επιδότηση της ολιγαρχίας της αισχροκέρδειας και των καρτέλ.

Αυτά είναι τα ουσιώδη και άμεσα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, της φτωχοποίησης και της παρακμής της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

6Brown Jenkin, Γιωργος Βουδουρης και 4 ακόμη