Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”, ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ και ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”, ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ και ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Α. Η “ΦΙΛΙΑΔΑ”
Την ώρα που η χώρα εκποιείται από την δοτή πολιτική εξουσία και την συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ένα περίεργο έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζεται για δηλώσεις, θέσεις και αποφάσεις του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη.
Δηλώσεις, που είτε είναι πραγματικές είτε τελικά είναι προϊόν μονταζιέρας και σκόπιμης ή ακούσιας παρανόησης κάποιων. Φυσικά δεν θα υπερασπιστούμε κανένα Φίλη. Τον είχαμε άλλωστε καταγγείλει ως φαιδρό αστό και μη αριστερό, ακόμα και πριν βρεθεί το κόμμα του στην εξουσία. Η άποψή μας για αυτόν δεν άλλαξε και δεν αλλάζει. Ομως, από το σημείο αυτό έως το σημείο να βλέπουμε να καθυβρίζεται επειδή είναι “χοντρός” ή για δηλώσεις που δεν έκανε η απόσταση είναι τεράστια, “απέχει παρασάγγας”. Γέμισε το διαδίκτυο με ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, μια “Φιλιάδα” έχει γραφτεί και συνεχίζει να γράφεται ... .
Ο Φίλης, όπως και το κόμμα του, ανήκει ως αντίληψη και κουλτούρα στον “αστισμό”. Τίποτα ριζοσπαστικό, τίποτα πραγματικά αριστερό ή μαρξιστικό, τίποτα πραγματικά επαναστατικό, εναλλακτικό, ούτε καν διαφορετικό δεν κομίζει στην Ελλάδα και στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για αστούς που για κάποιους λόγους δεν χωρούσαν στο “λαϊκό” (μπανάλ για αυτούς) ΠΑΣΟΚ και βρέθηκαν απλώς να θέλουν να το υποκαταστήσουν. Αυτή είναι και η “κυβερνώσα τάση” του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, αυτό ήταν και η πλειοψηφία των προσώπων που αναμείχθηκαν με ένα κόμμα που κάποτε ψήφισε το “Μάαστριχτ”, τη νεοφιλελεύθερη ταφόπλακα των λαών της Ευρώπης.
Ο Φίλης λοιπόν και το κόμμα του παίζουν το ίδιο στημένο παιχνίδι σε βάρος του λαού με την ίδια σημαδεμένη τράπουλα και δεν έχουν, ούτε πρόκειται να δώσουν τίποτε άλλο από την ίδια διαχειριστική αστική αντίληψη των πραγμάτων. Χωρίς κανένα ουσιώδες θεωρητικό πρόταγμα, χωρίς καμία φιλοσοφική και πολιτική κατεύθυνση και σταθερά πορεύονται στον δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι, αναμοχλεύοντας απλώς την κεντρώα σούπα τσιτάτων και αναμνήσεων.
Ολοι πρώτα από όλα, θα πρέπει να σκεφτούμε αν όλο αυτό που γίνεται με τον Φίλη είναι απλά ένα στημένο παιχνίδι εκτόνωσης της κοινωνικής απέχθειας προς την κυβέρνηση, χωρίς μάλιστα ουσία. Αν πάλι πρόκειται για την “μονταζιέρα της Ν.Δ.” είναι εύκολο να εννοηθεί η αθλιότητα της ποιότητας όσων την διαχειρίζονται.
Στα περί “πριγκηπόπουλων και βασιλιάδων” ο Φίλης αδικείται. Αυτό που διαβάσαμε είναι μία παιδαγωγική αντίληψη που είναι ορθή κατά τη γνώμη μας και έχει να κάνει με την προστασία του παιδιού από την καλλιέργεια ακραίων εγωιστικών ιδεαλισμών.
Επίσης στα περί “αρχαίων” όσα είδαμε από μία εκδήλωση, επίσης τον αδικούν. Το “παρά φύσιν” που είπε δεν αφορά τα αρχαία ελληνικά, αλλά το φαινόμενο του εβδομαδιαίου εκπαιδευτικού προγράμματος της Α’ Γυμνασίου που περιλαμβάνει διδασκαλία αρχαίων ελληνικών 3 ώρες και νέων ελληνικών 2 ώρες.
Οσο για το ζήτημα, εάν πρέπει να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο στην αρχαία γλώσσα και όχι από μετάφραση αυτό δεν είναι ένα τωρινό ζήτημα, αλλά ένα ζήτημα που απασχολεί δεκαετίες τον εκπαιδευτικό και τον πολιτικό κόσμο και κατ’ επέκταση και την κοινωνία. Βέβαια όλα αυτά είναι στην ουσία τους αστικά αναμασήματα της αυτής αντίληψης, που δεν κομίζουν υπό την μία ή την άλλη άποψη και εκδοχή τους τίποτα νέο στην εκπαίδευση και δεν θεραπεύουν τα ζητήματα της εκπαίδευσης και της γλώσσας. Ισως περισσότερο, αμφότερες οι εκδοχές, να αφορούν τα φροντιστήρια και όχι την ουσία της γνώσης.
Αυτό όμως που πραγματικά μας θλίβει είναι η σωματομετρική κριτική που του κάνουν κάποιοι. Θεωρούμε πως είναι έξω από κάθε ανθρώπινη, πολιτισμένη και δημοκρατική δεοντολογία να καθυβρίζεται κάποιος επειδή είναι χοντρός, αδύνατος, ψηλός, κοντός, τυφλός, μουγγός ή με κάποιο άλλο είδος διαφορετικότητας και αναπηρίας. Αυτό μας φέρνει πολύ πίσω όλους και πρέπει να σταματήσει.
Ας κρίνουμε με βάση την αξιοσύνη του καθενός για το αξίωμα το οποίο ασκεί και όχι με τον φασιστικό πήχη της σωματομετρίας.
Αυτό που μας ενδιαφέρει λοιπόν είναι το γεγονός ότι ο Φίλης, πέρα από την ταύτισή του με τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή του και την άμεση συμμετοχή στα εγκλήματα της κατά του λαού και της Ελλάδας, αποδεικνύεται και “ολίγιστος” (όπως και διαχρονικά η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών παιδείας) να αλλάξει ουσιωδώς και προς το συμφέρον του λαού το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι ένας κοινός και κοινότυπος αστός διαχειριστής που οι μόνες αναδιατάξεις που μπορεί να κάνει στην παιδεία είναι ανασχηματισμοί στο ίδιο πλαίσιο στην ίδια κουλτούρα και αντίληψη.
Β. ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ & Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

Το γλωσσικό ζήτημα είναι τόσο παλιό όσο και η έννοια της Ελλάδας και οπωσδήποτε στη νεότερη μορφή του προϋπάρχει ουσιαστικά της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους. Το ζήτημα έχει φυσικά φιλοσοφικές και πολιτικές διαστάσεις και ήταν ενεργός η συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων στην διαμόρφωση και επιλογή της γλώσσας. Αυτονόητα, το γλωσσικό ζήτημα είχε και έχει έντονα ταξικά και εν γένει πολιτικά χαρακτηριστικά.
Αν και κατά βάση “δημοτικιστές”, αφού ο λαός πρέπει να κατανοεί, να μιλάει και να διαβάζει την γλώσσα που χρησιμοποιεί το κράτος και αντίστροφα, δεν μπορούμε τελικά να δικαιώσουμε καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές, γιατί αυτές κατέληξαν να αναλώνονται σε αντιμαχίες, αντί να λειτουργήσουν προς το συμφέρον του λαού και την ουσία των πραγμάτων. Προφανώς αυτό συνέβη και επειδή οι κούφιοι εξουσιαστές μοιράστηκαν και στο στρατόπεδο των “δημοτικιστών” και άρχισαν να το διευθύνουν και να το ορίζουν.
Στην δική μας φιλοσοφική αντίληψη και θέση η “γλώσσα”, ως φαινόμενο που εξαρτάται άμεσα από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και εκφράζεται από ομάδα ελεγχόμενων από τον εγκέφαλο οργάνων του ανθρώπινου σώματος, είναι φαινόμενο και ιδιότητα του ανθρώπου και προφανώς δικός του κώδικας επικοινωνίας που είναι συνεχώς ζωντανός και εξελισσόμενος μαζί με τον άνθρωπο και τις ανάγκες του για έκφραση. Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να τίθεται εντός αυστηρότατων πλαισίων και κανόνων, ούτε να περιορίζεται από σχολαστικισμούς της γραμματικής και του συντακτικού, αλλά ούτε και από πολιτικές επιδιώξεις.
Στην Ελλάδα το ζήτημα αντιμετωπίστηκε με τον πόλεμο μεταξύ δύο γλωσσών με επίπλαστους κανόνες ( της “καθαρεύουσας” που π.χ. έκλεινε την λέξη “σπερματσέτο” και της “δημοτικής” που καταργούσε γραμματικά φαινόμενα παρότι ο λαός τα χρησιμοποιούσε συχνά και αυθόρμητα π.χ. το απαρέμφατο ή τύπους μετοχών, διαμορφώνοντας μία γλώσσα που απαγορεύεται να εκφράσει σειρά εννοιών και καταστάσεων).
Αυτό για το οποίο αναρωτιόμαστε, έχοντας μία γλώσσα με τεράστιο γλωσσικό πλούτο και πλούτο τύπων και μέσων έκφρασης, είναι το ποιος ή τι δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να αποκλείσει την χρήση αυτού του πλούτου και να τσιμεντώσει την γλώσσα με αυθαίρετους, ημιτελείς ή ανεπαρκείς κανόνες, ορίζοντας και περιορίζοντας τα μέσα επικοινωνίας και τον ίδιο τον κώδικα επικοινωνίας, αν και αυτός μπορεί να είναι κατανοητός και χρήσιμος.
Η θέση μας είναι ότι πρέπει να φτιαχθεί και να αφεθεί να λειτουργήσει μία γλώσσα που θα χρησιμοποιεί και θα εκμεταλλεύεται ολόκληρο τον ιστορικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας, μία γλώσσα με ανοικτούς κανόνες που θα δέχεται ως σωστό και το “της πόλης” και το “της πόλεως”, εφόσον με τον τρόπο αυτό οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν, που θα ανέχεται και να χρησιμοποιεί το “λέγειν” παράλληλα με το “το να λες” που θα θεωρεί ορθό και το “παρήγαγε” και το “παράγαγε” (στον δεύτερο τύπο π.χ. είναι σαφές ότι ο εγκέφαλος χτυπάει κόκκινο με τα πολλά “α” της λέξης).
Γλώσσα λοιπόν ελεύθερη, ανοικτή και εκμεταλλευόμενη τον ιστορικό πλούτο που θα τον ξαναθέτει ή επαναθέτει σε χρήση. Μόνο έτσι θα ξανασυναντηθούν οι ελληνικές γλώσσες μεταξύ τους, μόνο έτσι θα μπει ο γλωσσικός πλούτος ξανά στην εγκεφαλική ζύμη της λειτουργίας και της έκφρασης και θα εμπλουτιστεί ο λόγος ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.

Γ. ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝ ΓΕΝΕΙ.
Τιθέμενο ως ερώτημα για προβληματισμό το ερώτημα είναι ρητορικό και καταντά ψευδοερώτημα για να αφήνει τους ανθρώπους να αντιμάχονται χωρίς ουσία και νόημα και κυρίως χωρίς αποτέλεσμα.
Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά και στο γυμνάσιο από το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο και ως προς την γραμματική και το συντακτικό τους. Αυτό που παρατηρεί κάποιος είναι ότι τα παιδιά που τα διδάσκονται εξακολουθούν να μην έχουν καμία ουσιαστική επαφή και γνώση της αρχαίας γλώσσας, κανένα ουσιαστικό όφελος από την προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ή του χριστιανικού ευαγγελίου στην πρωτότυπη μορφή τους. Ισως μάλιστα όλο αυτό το πείραμα να δημιουργεί και μεγαλύτερη απέχθεια προς την γνώση της γλώσσας και την επαφή με τον αρχαίο κόσμο, από ό,τι σε κάποιους που δεν διδάχθηκαν αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο αλλά από μεταφράσεις.
Υπάρχει βέβαια πέρα από όσα θα εκτεθούν πιο κάτω και ένα ειδικό πρόβλημα στα μαθήματα γλώσσας, απότοκο του σχολαστικισμού που επικρατεί. Η διδασκαλία είναι προσανατολισμένη κατά 90% στην εκμάθηση εκατοντάδων γραμματικών και κυρίως απίθανων συντακτικών κανόνων, φαινομένων και ορολογιών (τους αγνοούσαν και οι ίδιοι οι αρχαίοι). Ο μαθητής δεν σκέπτεται το κείμενο ή το νόημα όσων διαβάζει, αλλά τον τυπολογικό συντακτικό και γραμματικό κανόνα και ορολογία που πρέπει να χρησιμοποιήσει για να επιβραβευτεί. Αυτά μάλιστα σε μία γλώσσα που συντάσεται με κάθε πιθανό τρόπο, τόσο ως αρχαία, όσο και ως νέα: “Ο Γιάννης παίζει παιχνίδια”, “παιχνίδια παίζει ο Γιάννης”, “ο Γιάννης παιχνίδια παίζει” κ.ο.κ. και όμως το νόημα χάνεται. γιατί ο μαθητής πρέπει να ονοματίζει το συντακτικό φαινόμενο και μάλιστα με την πιστή αποστήθιση ορισμών !!!. Μιλάμε για την απόλυτη ΒΛΑΚΕΙΑ για σχολαστικιστικό σαδισμό, γιατί η γλώσσα είναι μέθοδος επικοινωνίας και αυτό που ήθελε να επικοινωνήσει και να εκφράσει αυτός που είπε ή έγραψε την πιο πάνω φράση είναι ότι υπάρχει κάποιος Γιάννης που παίζει παιχνίδια ... .
Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δυστυχώς έχει την ίδια στείρα και βασανιστική αντίληψη και την αναπαράγει. Το νόημα έχει αξία και η κατανόηση και κατάκτησή του και όχι αν πρόκειται για γενική του σκοπού, του μέσου ή της αιτίας ... . Μιλάμε για την απόλυτη γελοιότητα της αμάθειας, απότοκο ενός εκπαιδευτικού συστήματος που ήλθε να διδάξει αρχαία ελληνικά στους Ελληνες με μεθόδους ξένων πανεπιστημίων που απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με την ελληνική γλώσσα, που δεν είναι η μητρική του γλώσσα.
Ποτέ δεν φτιάχθηκε και δεν εφαρμόστηκε μία αμιγώς ελληνική μέθοδος διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών που να απευθύνεται σε Ελληνες και να έχει ως στόχο την ανακάλυψη των στοιχείων της γλωσσικής ενότητας και την επαναφορά τους σε χρήση ως σύγχρονων λειτουργικών μέσων έκφρασης.

Δ. ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ “ΖΗΤΗΜΑ”
Το πρόβλημα της εκπαίδευσης ολόκληρης και όχι μόνο του μαθήματος των αρχαίων ελληνικών, είναι ο ίδιος ο προσανατολισμός της και ο τρόπος διδασκαλίας.
Το σχολείο ήταν και ολοένα περισσότερο είναι ένα εξεταστικό κέντρο και όχι ένας τόπος παροχής παιδείας και προσέγγισης της γνώσης. Το σχολείο ήταν και ολοένα περισσότερο είναι ένας τόπος όπου ασκείται ο σχολαστικισμός της στείρας αποστήθισης, της κατά γράμμα αποστήθισης, αυτής που τελικά μαθαίνει τον άνθρωπο να υπακούει σε άνωθεν εντολές χωρίς ο ίδιος να μπορεί να σκεφτεί, να προσεγγίσει τη γνώση, να αναλύσει και να συνθέσει. Αν εξετάσουμε μάλιστα προσεκτικά το περιεχόμενο των βιβλίων που ο μαθητής καλείται να αποστηθίσει τότε καταλαβαίνουμε το χαμηλότατο επίπεδο, αλλά και το επίπεδο βίας στην επιβολή αυτό που κάποιοι θέλουν να παρουσιάζουν ως γνώση. Τα παιδιά μαθαίνουν άλλωστε κανόνες και όχι ουσία, νόημα και νόηση. Ως σχολείο αυτού του τύπου της στειρότητας και του αυταρχισμού, όχι μόνο δεν προσελκύει τα παιδιά στην γνώση, αλλά πράττει το αντίθετο: τα κάνει να μισούν την γνώση, το βιβλίο, την σκέψη.
Κανείς σχεδόν άλλωστε δεν ασχολήθηκε να τους μάθει να σκέπτονται, αλλά ασχολείται με το να τους υποχρεώσει στην αποστήθιση, να τους στερήσει κάθε ικμάδα ελεύθερου χρόνου, να τα εξοντώσει σωματικά και πνευματικά. Αυτό το σχολείο που είναι προσανατολισμένο στην στειρότητα της άκριτης υπακοής και του ψιττακισμού και όχι της ελεύθερης σκέψης και της πραγματικής γνώσης, που είναι προσανατολισμένο στην συνεχή εξεταστική καταπιεστική συστημική αξιολόγηση και όχι στην πραγματική πρόοδο του ανθρώπινου εγκεφάλου και στην απελευθέρωση των δυνατοτήτων και των ταλέντων των μαθητών, αυτό το σχολείο που είναι προσανατολισμένο στον ατομισμό, στην εκπαίδευση πειθήνιων εργαζόμενων και στην επαγγελματική αποκατάσταση και καθόλου στην πρόοδο του ανθρώπινου μυαλού, στην κριτική αλλά και δημιουργική σκέψη, στην ατομική για τον κάθε μαθητή, αλλά και ομαδική - δημοκρατική συνεργατική κοινή κατάκτηση της γνώσης είναι κυριολεκτικά ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ. Σε αυτό το “σχολείο”, όσα αρχαία ελληνικά και να διδαχθούν οι μαθητές δεν πρόκειται να αγγίξουν την αρχαία Ελλάδα, την γλώσσα και την σκέψη της, το πιθανότερο είναι να την μισούν και σε λίγες ημέρες να έχουν ξεχάσει τους εκατοντάδες γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, που εφηύρε ο διδακτικός σχολαστικισμός.
Κύριοι και κυρίες της εξουσίας, της κάθε εξουσίας, τα σχολεία σας είναι για πέταμα. Βολεύεστε με το να παράγετε ανθρωποειδή και ρομπότ ανίκανα να σκεφτούν αυτόνομα και να σας κρίνουν, έτοιμα να υπακούσουν σε εντολές, αλλά κανείς δεν σας δίνει το δικαίωμα να έχετε κατεστραμμένη νεολαία σε μια κατεστραμμένη Ελλάδα.
Αν θέλετε να έχετε σκεπτόμενους μαθητές και ανθρώπους το σύστημα και το περιεχόμενο της διδασκαλίας πρέπει να ανατραπεί και να αλλάξει ριζικά.
Χρειαζόμαστε παιδεία της γνώσης και όχι παιδεία της υποτέλειας και της άνοιας.
Αν θέλουμε ως κοινωνία να αγαπήσουμε και να κατακτήσουμε την γνώση πρέπει να την κάνουμε θελκτική και ουσιαστική και να δώσουμε στους μαθητές την μέθοδο προσέγγισης και κατάκτησής της, την έρευνα, την ανάλυση, την σύνθεση και πολλά άλλα.
Εμείς ως ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, πάνω σε προγενέστερα κείμενα μέλους μας, έχουμε προτείνει και αναλύσει ποια είναι η μέθοδος της πραγματικής γνώσης στα σχολεία:

και έχουμε σχεδιάσει και αναλύσει το “δικό μας Πανεπιστήμιο”: http://laikometopo.blogspot.gr/2011/07/blog-post_20.html
Είναι αλήθεια ότι κάτι πήγε να εισαγάγει από το πρώτο κείμενο ο Γ.Α. Παπανδρέου (ήταν μέτοχός τους από το 2004), όμως αυτό προϋποθέτει υπουργό παιδείας και ομάδα αποφασισμένη να προχωρήσει σε πραγματική και επαναστατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προς όφελος του ανθρώπου, του λαού και της Ελλάδας.


 Για εμάς είναι ευνόητο ότι τα πιο πάνω κείμενα κρύβουν πραγματικές επαναστάσεις και είναι το ίδιο βέβαιο ότι τα συμφέροντα και η διάχυτη βλακεία και ηλιθιότητα στην Ελλάδα θα πολεμήσουν την επανάσταση της γνώσης, γιατί την θεωρούν προνόμιό τους, όπως κάποτε τα ίδια συμφέροντα πολεμούσαν την δημοτική υπέρ της πλαστής γλώσσας της καθαρεύουσας, όπως πάντοτε τα συμφέροντα και οι εξουσίες δεν θέλουν να έχει πραγματική γνώση και πραγματική παιδεία και μόρφωση ο λαός.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ : ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΠΡΑΞΑΝ

 Η διεθνής ιστορική εμπειρία και η λογική ανάλυση καταδεικνύουν ότι τα μνημόνια, ως εργαλεία επιβολής πολιτικής, θα πλήξουν καίρια τους βασικούς υποστηρικτές τους: την ελληνική ολιγαρχία του πλούτου και τον περίγυρό τους.
Βεβαίως, καρφί δεν μας καίγεται για την ολιγαρχία του πλούτου στην χώρα μας και όσους τους στηρίζουν ή στηρίζονται από αυτούς. Οι ίδιοι άλλωστε είναι που έγραφαν τμήματα των μνημονιακών μέτρων υπέρ τους και κατά του λαού και των εργαζόμενων ανθρώπων. Αυτοί είναι και οι βασικοί συντελεστές κατάπτυστων εκθέσεων και αξιολογήσεων, όπως αυτών του ΟΟΣΑ, που συμπεριλαμβάνονται στα μνημόνια.
Επειδή όμως οι περισσότεροι ήταν και παραμένουν “κατσαπλιάδες”, χωρίς ίχνος μάλιστα εθνικής συνείδησης, δεν μπόρεσαν να εννοήσουν, ούτε οι ίδιοι, ούτε οι υπάλληλοί τους (τύπου Στουρνάρα), να αναγνώσουν τα διεθνή ιστορικά δεδομένα, να αναλύσουν τις στρατηγικές και να τις προβάλουν στο μέλλον.
Είναι σαφές ότι στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, που οι ίδιοι πιστά υπηρετούν, βρίσκονται πρώτιστα και κύρια οι Ελληνες ολιγάρχες και οι δραστηριότητες που ασκούν στην χώρα, οι οποίες και θα πρέπει να περάσουν στα χέρια ξένων πολυεθνικών. Κάθε τομέας που κρίνεται από τους ξένους στρατηγικός ή επικερδής θα κατακτηθεί από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Τα ιστορικά στατιστικά δεδομένα όχι μόνο δίνουν το συμπέρασμα, αλλά και το ποσοστό που απομένει στους ντόπιους ολιγάρχες, όταν μία χώρα δέχεται την νεοφιλελεύθερη εισβολή : 10% - 20% της προηγούμενης δραστηριότητας παραμένει στους ντόπιους ολιγάρχες. Το υπόλοιπο μεταβαίνει στις πολυεθνικές. Ποιοτικά δε, οι ντόπιοι μετατρέπονται σε υπεργολάβους με ποσοστά κέρδους που ορίζουν οι πολυεθνικές και δεν είναι ανώτερα του 5% - 8% (όταν επιβιώνουν οι ίδιοι και δεν αντικαθίστανται από νέους – βολικότερους στους ξένους).
Το εάν συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα στην χώρα μας, μπορεί να το δει κανείς στα ηχηρά αποτελέσματα που επέφερε ο “ανταγωνισμός” , όταν και όπου αυτός διεξήχθη (ή διεξάγεται) στον αυτό τομέα της οικονομίας μεταξύ πολυεθνικών και ημεδαπών εταιρειών. Δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα ... σκεφτείτε μόνο ποιες ελληνικές επιχειρήσεις έκλεισαν τα τελευταία δέκα χρόνια, ποιες φυτοζωούν και ποιους είχαν ή, αντίστοιχα, έχουν απέναντί τους ... .
Το γιατί συμβαίνει αυτό στον ακραίο και χωρίς όρια καπιταλισμό έπρεπε να το έχουν σκεφτεί νωρίτερα, όταν συνεργούσαν και προπαγάνδιζαν την έλευσή του, και είναι απόλυτα εξηγήσιμο.
Από την ανυπαρξία κεφαλαίων για χρηματοδότηση, την μειονεκτική ποσοτικά και ποιοτικά δυνατότητα χρηματοδότησης, τους υπέρογκους τόκους, την μείωση της κατανάλωσης που επιφέρει η μείωση των μισθών και η ανεργία, την ελκυστικότητα της εσωτερικής υποτίμησης για πάμφθηνα και κερδοφόρα ξεπουλήματα κλπ. κλπ. κλπ. , έως – ακόμα – και την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής σε εσωτερικό επίπεδο, δηλ. την μέθοδό τους για την επικερδή και προνομιακή συναλλαγή τους με το δημόσιο.
Σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις μετρήσεις, αναλύσεις, στρατηγικές, τακτικές και πρακτικές, ο ανταγωνισμός των ντόπιων ολιγαρχών με το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο με όρους και συνθήκες μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού έχει σίγουρο νικητή και σίγουρο χαμένο. Η ντόπια ολιγαρχία που προπαγάνδισε και στήριξε άκριτα αυτά τα μέτρα και επέλεξε την προβολή και εγκατάσταση στην εξουσία ηλίθιων ανίκανων πολιτικών (για να τους έχει του χεριού της) δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αυτοχειριάζεται, ενώ θεωρούσε και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να θεωρεί ότι η δολοφονία των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού θα λειτουργήσει υπέρ της επαυξάνοντας τα κέρδη και την ισχύ της ... . Φευ (!!!) όπου μπαίνουν οι ξένοι, οι Ελληνες ολιγάρχες θα τρέχουν σαν λαγοί και θα εξαφανίζονται, αφού οι ξένοι πέραν της ειδικής “τεχνογνωσίας” θα έχουν διαθέσιμα απεριόριστα κεφάλαια και όρους (νόμους) ελευθερίας κίνησης που τους βολεύουν και τους εξυπηρετούν, ενώ ταυτόχρονα θα στραγγαλίζουν τα ντόπια θύματά τους, από τις τράπεζες και τα ΜΜΕ έως το εμπόριο, τον τουρισμό και την βιομηχανία τροφίμων ... . Σε κάθε τομέα που περιλαμβάνεται στα μνημόνια και στην έκθεση του ΟΟΣΑ, οι Ελληνες ολιγάρχες θα εκλείψουν ή στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση θα αποτελέσουν σκέτη κομπαρσαρία των πολυεθνικών, που θα εκτελεί χωρίς κέρδος τις δύσκολες και αδιάφορες για τους ξένους “εργασίες”.
Ας σκεφτούν και οι ίδιοι και ας ανακαλύψουν ότι το συμφέρον τους ταυτίζεται στην φάση αυτή με το συμφέρον του λαού. Εάν το κατανοήσουν κάποιοι από αυτούς έχουν ελάχιστους μήνες μπροστά τους να “εφεύρουν” μία σοβαρή κυβέρνηση (εκτός του “δοτού” πολιτικού συστήματος και των υπαρχόντων κομμάτων) άλλης φιλοσοφίας, πολιτικής αντίληψης και τακτικής, για να περισώσουν και τους ίδιους τους εαυτούς τους ... . Ακόμα και εάν αυτή η κυβέρνηση ως “σοβαρή” και “συνετή” δεν περιλαμβάνει ανδρείκελά τους, το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν θα είναι πολλές φορές μικρότερο από το τίμημα της καταστροφής που οι ίδιοι επέφεραν στον εαυτό τους. Ακόμα και εάν χαιρόμαστε με τα χάλια τους, ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τους ίδιους, όχι μόνο να λειτουργήσουν για πρώτη φορά πατριωτικά, δημοκρατικά, δημιουργικά, αλλάζοντας άρδην αντιλήψεις, στρατηγική και φιλοσοφία, αλλά και να περισώσουν τους εαυτούς τους και την ίδια την Ελλάδα.


Δημ. Καραμήτσας - ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΗΜΑ

               Η ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΗΜΑ


Αισθάνομαι υποχρεωμένος να ξεκαθαρίσω (και πάλι) το ζήτημα της οικονομικής κατάστασης και του παράλληλου χρήματος και το ίδιο και τα μέλη του Λαϊκού Κινήματος.


Το 1ο που πρέπει να καταλάβουμε είναι η δυσχερής θέση στην οποία βρισκόμαστε και το τι έχει προκαλέσει η ΕΕ και το Ευρώ στην χώρα. Εχουν γραφτεί πολλά για αυτό το θέμα και ανατρέχοντας σε παλιότερα κείμενα, ακόμα και πριν τα μνημόνια, θα βρείτε πολλές βαθιές και σοβαρές αναλύσεις. Η Ελλάδα προσπαθεί να λειτουργήσει καπιταλιστικά χωρίς χρήμα. Καπιταλισμός χωρίς κεφάλαια εξ ορισμού δεν γίνεται και δεν υφίσταται.




Οι συνεχείς στερήσεις για να πληρωθούν τα δάνεια των δανειστών μειώνει συνεχώς τα διαθέσιμα χρήματα στην εσωτερική οικονομία, στην κοινωνία, στους πολίτες αυτής της χώρας. Οταν η τροφή μειώνεται πεινούν περισσότεροι και όταν δεν έχεις τα υλικά για παράξεις νέα τροφή, τότε πεθαίνεις και από την πείνα. Η λειτουργία του καπιταλισμού είναι απλή και θα έπρεπε κάποιοι να έχετε κατανοήσει ότι η τροφή και ο κρίσιμος όρος αυτού του συστήματος είναι η ύπαρξη και χρήση των κεφαλαίων για να λειτουργήσει η οικονομία και να παραχθούν υπεραξίες (δηλ. κέρδη). Το σύστημα που βιώνουμε (ασχέτως αν κάποιοι το απεχθανόμαστε) είναι κεφαλαιοκρατικό – κερδοκεντρικό.

                                           (δείκτες φτώχειας στην Ε.Ε)
                                        
                                          

(δείκτης επιτοκίων στα δεκαετή κρατικά ομόλογα)



Το 2ο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι λεονταρισμοί περί μονομερούς διαγραφής του χρέους αποτελούν μία λύση που είναι εύκολο να την διατυπώνεις, είτε γιατί θέλεις να κοροϊδέψεις τον κόσμο που σε ακούει είτε επειδή δεν έχεις το μυαλό να σκεφτείς τις συνέπειες. Η λύση της διαγραφής του χρέους ή του κουρέματος είναι απολύτως αναγκαία και σε μεγάλο βαθμό δίκαιη, αλλά δεν μπορεί να έλθει με ασφάλεια παρά μόνο με τρεις τρόπους:

α. Συμφωνία των πιστωτών
β. Απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή οργάνου
γ. Πτώχευση της χώρας.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι ένας θεωρητικός τρόπος που μπορεί να έλθει μόνο για ισχυρές και ασφαλείς χώρες και μόνο μετά από επαναστατικές διαδικασίες. Και πάλι όμως οι λύκοι θα καραδοκούν και θα φροντίσουν για τα κεφάλαιά τους που είναι άλλωστε ο λόγος ύπαρξής τους και το μέσο διατήρησής τους στην παγκόσμια εξουσία. Αν είσαστε τόσο πρόθυμοι να επαναστατήσουμε, είμαστε οι πρώτοι που θα ψηφίσουμε ναι και θα αγωνιστούμε. Η χώρα χρειάζεται φυσικά μία επανάσταση. Αλλά επαναστάσεις χωρίς επαναστάτες, χωρίς όραμα και σχέδιο λειτουργίας της κοινωνίας δεν γίνονται.
Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και με την θέση κρατών στον ρόλο των πιστωτών, αντί “επενδυτών”, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η άρνηση πληρωμής του είναι παράλληλα μία απαίσια και άδικη λύση για τα μικρά κράτη που υποχρεώθηκαν να μας δανείσουν και τους λαούς τους, που δεν ρωτήθηκαν. Αν και στην ουσία δεν δάνεισαν εμάς, αλλά την εξυπηρέτηση των παγκόσμιων τοκογλύφων, επειδή τον λογαριασμό θα κληθούν και πάλι να τον πληρώσουν και αμέτοχοι και αδικούμενοι λαοί, είναι μία λύση την οποία δεν θέλω καν να σκέφτομαι ως Ελληνας και ως άνθρωπος, που θέλει να είναι δίκαιος και δεν νομίζω ότι κάποιος πρέπει να αδιαφορεί, εάν τον λογαριασμό για την δική μας ανοησία (ατομικά και ως λαός) κληθεί να την πληρώσει ένας φτωχός Σλοβάκος, Πορτογάλος, Ρουμάνος κ.ο.κ. που μοχθεί και υποφέρει όσο ο Ελληνας κάτω από τον μηχανισμό καταπίεσης και κλοπής που λέγεται Ε.Ε..

Στο πλαίσιο αυτό και για να υπάρξει δίκαιη λύση για όλους, θα πρέπει να υπάρξει εσωτερικός και διεθνής έλεγχος της δημιουργίας του ελληνικού χρέους και να βγουν ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα συμπεράσματα, ούτως ώστε να είναι δυνατή η αναζήτηση του επαχθούς και παράνομου χρέους από όσους καρπώθηκαν τα οφέλη από αυτό (τράπεζες, επενδυτές κλπ.) και όχι από τα κράτη που μας δάνεισαν το 2012. Φυσικά, η αναζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει με απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή οργάνου. Αυτός είναι ένας πραγματικός αγώνας που πρέπει να δώσουμε, έχοντας συμμάχους και τα κράτη που μας δάνεισαν (ιδίως τα μικρά). Στα μεγάλα κράτη κατοικοεδρεύουν οι ιδιώτες πιστωτές, δηλ. οι υπόλογοι για το καταχρηστικό και επαχθές χρέος και να μην περιμένουμε καμία βοήθεια από εκεί.

Αυτό τον έλεγχο τον ζητούσαμε κάποιοι επίμονα και ενοχλητικά για το σύστημα, επί πολλά έτη και πριν τα μνημόνια. Χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν η πρόταση έγινε μέρος της πολιτικής θέσης κάποιων κομμάτων και ακόμα περισσότερο όταν συγκροτήθηκε η επιτροπή στην Βουλή. Προειδοποιούσαμε και τότε, με βάση την διεθνή εμπειρία, ότι η “διεθνής των τοκογλύφων”, απαγορεύει ρητά τέτοιους ελέγχους και ρίχνει κυβερνήσεις (τουλάχιστον). Ο,τι δηλ. Θέλει ιδιαίτερο σθένος και διεθνή ευρύτητα το εγχείρημα. Τελικά, το εγχείρημα έχει μείνει ατελές και η κυβέρνηση γνώρισε πλήρη μετάλλαξη και μεταστροφή ... .

                         Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ από το 1988


                                        Η πορεία του ελληνικού ΑΕΠ από το 1960 

                                          Η πρόβλεψη για το ελληνικό ΑΕΠ 


Ας καταλάβει όμως η ελληνική κυβέρνηση ότι όσο ζητά χρήματα και όσο πληρώνει (ακόμα και με το αίμα του ελληνικού λαού) θα μας εμπαίζουν και δεν θα υπάρξει καμία μείωση του χρέους, ούτε καν αναδιάρθρωσή του (όπερ θα σημαίνει και αναδιάρθρωση προϋπολογισμών για τους δανειστές). Γνωρίζετε εσείς κάποιον δανειστή (π.χ. τράπεζα), που ενώ πληρώνονται οι δόσεις του δανείου από τον δανεισθέντα, προβαίνει σε μείωση της αξίωσής του ή σε ελαφρύνσεις ?. Με την αυτή λογική κινούνται, όχι μόνο γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον τους, αλλά και για τους λόγους που αναφέρονται κατωτέρω.


Χρεοκοπία

Οπως είχαμε προβάλλει η χρεοκοπία της χώρας είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναπόφευκτη και αυτή αποτελεί μία οδό γρήγορης ανάκαμψης (εφόσον δεν ξεπουληθούν οι κρίσιμες δομές και υποδομές της χώρας) και μείωσης του χρέους (ενδεικτικά http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/blog-post.html). Το διεθνή ιστορικά οικονομικά δεδομένα αυτό καταδεικνύουν και είναι αυτό που έγραψε και το ίδιο το Δ.Ν.Τ. (για άλλους λόγους το έκανε) στην έκθεσή του το 2015 και προφανώς θα επαναλάβει και φέτος. Ο επίσημος χαρακτηρισμός του ελληνικού χρέους από το Δ.Ν.Τ. ως “εξαιρετικά μη βιώσιμου”
σηματοδοτεί την καταστατική αδυναμία του να δώσει νέα δάνεια στην Ελλάδα.



(Το ελληνικό χρέος στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 στις 30.4.2010, στο και μετά την μετατροπή του σε “κρατικό”)





Το υποτιθέμενο και φαινομενικό αδιέξοδο

Επειδή δανειστές μας είναι πλέον τα κράτη της ευρωζώνης, είναι ευνόητο ότι οι “ανταγωνιστικές” δυνάμεις επιδιώκουν το αδιέξοδο της χρεοκοπίας της Ελλάδας, όχι ως προς τον συμβολισμό για την Ε.Ε. και μόνο, αλλά ως προς τις συνέπειες στην οικονομία της ευρωζώνης.
Αυτό το φαινομενικό αδιέξοδο είναι αυτό που προβάλουν στο μυαλό κάθε ηλίθιου και πρόθυμου οι τραπεζίτες του πλανήτη και οι υπάλληλοί τους “οικονομολόγοι”.
Το ζήτημα βεβαίως έχει πολλές λύσεις, που αρνούνται να δουν ή δεν αντιλαμβάνονται όσοι προσποιούνται ότι κυβερνούν στην Ευρώπη, επιδιώκοντας βεβαίως και την λαφυραγωγία (οι ισχυροί). Η χρονική τοποθέτηση του δημοψηφίσματος για το BREXIT λέει πολλά, όπως και να αναγνωστεί ... . Αντίστοιχα, μπορεί να ερμηνευτεί και η “υποκλοπή” των συνομιλιών οργάνων του Δ.Ν.Τ. .
Στο θεσμικό και λειτουργικό πλαίσιο θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν αποτύχει και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν έναντι των λαών και υπέρ των ελίτ. Το “πείραμα” (απολύτως επιεικής ο χαρακτηρισμός πείραμα) έχει αποτύχει (και έχουμε αναλύσει το γιατί και εμείς του Λαϊκού Κινήματος και άλλοι) και είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε νέους πολέμους στην Ευρώπη, όπου ο εθνικισμός ανεβαίνει ως αποτέλεσμα της καθολικής αποτυχίας της Ε.Ε. σε κάθε κοινωνικό μέτρο και επίπεδο. Πρόταση για τον καταστατικό χάρτη της “Ευρώπης των Λαών” έχουμε εκπονήσει . Αλλη λύση εκτός από αυτήν ή την διάλυση, με ό,τι μπορεί να επιφέρει και όπως μπορεί να επέλθει, δεν υφίσταται. Την λύση της ομοσπονδιοποίησης, δηλ. την λύση της θεσμικής επικυριαρχίας των Γερμανών, την θεωρώ έγκλημα ακραίων διαστάσεων ισοδύναμο αλλά και αίτιο τεραστίων πολέμων. Σε θεσμικό πλαίσιο συνεπώς θα πρέπει ή να αλλάξουν τα πράγματα και να κινηθεί η Ευρώπη στην λογική της “Ευρώπης των Λαών” ή να διαλυθεί όσο είναι καιρός και πριν την διαλύσουν οι εθνικισμοί. Ας σταματήσουν κάποιοι λαοί επιτέλους και κυρίως οι ελίτ τους να επιδιώκουν την λαφυραγωγία. Συνήθεια αιώνων που πρέπει να σταματήσει.
Σε τεχνικό επίπεδο τώρα και εντός της αστικής λειτουργίας του συστήματος της Ε.Ε. υπάρχουν επίσης λύσεις για το φαινομενικό αδιέξοδο. Αυτές στηρίζονται στην πληθωριστική διάθεση ευρώ για την κάλυψη ελλειμμάτων και τις αναπτυξιακές διαδικασίες και στην κάλυψη των εξόδων λειτουργίας του κοινωνικού κράτους από την Ε.Ε. (ανασυγκρότηση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού). Είναι η λύση βεβαίως που προτάθηκε από εμάς εδώ και χρόνια (πριν καν υπάρξουν τα μνημόνια και πριν ακόμα την δημιουργία του Λ.Κ.) την οποία δεν θέλουν με τίποτα οι Γερμανοί και το σκληρό μονεταριστικό κεφάλαιο της Ε.Ε. .
Βεβαίως, το κόστος χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους επιστρέφει πάλι στους ίδιους και είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο του κόστους μίας ορθολογικής χρεοκοπίας. Και στην περίπτωση αυτή την μπαγκέτα του μαέστρου και την πρωτοβουλία κινήσεων δεν την έχει η γερμανική Ε.Ε., αλλά οι διεθνείς ανταγωνιστές, αφού η απόσυρση του Δ.Ν.Τ. από την χρηματοδότηση θα επιβαρύνει και πάλι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και την Ε.Ε. και μάλιστα με βέβαιο αποτέλεσμα την κατάληξη στην ελληνική χρεοκοπία, αλλά και την χρεοκοπία και άλλων κρατών της ευρωζώνης που είναι καταχρεωμένα, εξαιτίας της χρήσης του ευρώ και της αντικοινωνικής δομής του. Ο απώτερος σκοπός βεβαίως δεν είναι η διάλυση των κρατών, αλλά η επέκταση του δανεισμού τους, η δανειακή τους εξάρτηση και από τις Η.Π.Α. (και άλλες χώρες) που αφειδώς έχουν εκδώσει κούφιες νομισματικές αξίες (ήτοι δολάρια) ή θέλουν με ευνοϊκούς όρους να επενδύσουν το κεφαλαιακό τους απόθεμα που προέκυψε από την υπερπαραγωγική τους δραστηριότητα (βλ. Κίνα).


                                    (Πληρωμές του ελληνικού χρέους στο μέλλον)




Οι γερμανοί, οι συνεταίροι τους και το Δ.Ν.Τ.


Αυτό που πρέπει να εννοήσουν οι Γερμανοί και οι ευρωεκμεταλλευτές είναι, ότι αυτό που δημιούργησαν για να επικυριαρχήσουν στην Ευρώπη, έχει ήδη επιστρέψει ως πρόβλημα στους ίδιους, καθώς τα κράτη σκόπιμα καταχρεώθηκαν και είναι έτοιμα να καταρρεύσουν συμπαρασύροντας μαζί τους και τους δανειστές τους. Διέξοδοι στο αίσχος που δημιούργησαν δεν υπάρχουν πέρα από αυτές της άλλης εναλλακτικής λογικής και συμπεριφοράς και τούτο το κατάλαβαν καλά όταν σε μία νύχτα έκλεισε η Lehmann Brothers. Ξέρουν δηλ. πριν ακόμα προκύψουν τα PIΙGS και τα μνημόνια, ότι το παιχνίδι το έχουν χάσει. Απαίτησαν μάλιστα την συμμετοχή του Δ.Ν.Τ., προσπαθώντας να εγκλωβίσουν και άλλα κράτη στο κόστος συντήρησης του ελληνικού χρέους (και της πληρωμής των ομολόγων στις τράπεζές τους) και έκαναν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα των λαών και των κρατών, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό η κατάρρευση να γίνει δυσχερέστερη. Αυτό που δεν κατάλαβαν όμως όταν έφερναν το Δ.Ν.Τ. (δεν είχαν καν μηχανισμό τότε οι ίδιοι στην Ε.Ε. και επεδίωκαν την κατάληψη της Ευρώπης και της λαφυραγωγία) ήταν ότι το Δ.Ν.Τ. εντός των πυλών θα λειτουργούσε ως καταλύτης, επιταχυντής και επαυξητής της κρίσης και του χάσματος. Είχε την τεχνογνωσία να το κάνει και το έκανε παντού και πριν. Το Δ.Ν.Τ. με τις συνταγές του φρόντισε να επαυξήσει το μέγεθος ισχύος της ελληνικής βόμβας κατά αρκετούς μεγατόνους, υποχρεώνοντας τα κράτη της Ε.Ε. να μπουν στον ρόλο των δανειστών και μεγιστοποιώντας δομικά το ελληνικό χρέος με λύσεις υφεσιακής αφαίμαξης της ελληνικής οικονομίας, ώστε να οδηγηθεί σε βέβαιο αδιέξοδο.


                                      (λεζάντα : .έσε ψηλά και αγνάντευε ...)


Αυτό που θα λυνόταν το 2009 ή το 2010 με ένα πακέτο 20-30 πληθωριστικών δις ευρώ (ακόμα και ως πρόγραμμα ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας) αποτελεί σήμερα μία αβέβαιη συστημική φούσκα τάξης άνω του 1 τρις ευρώ. Οπως είπαν κάποιοι γελοίοι πρωταγωνιστές της ελληνικής τραγωδίας πρόσφατα: “ζητήσαμε 30-40 δις και μας έδωσαν 120 δις, δεν το καταλάβαμε γιατί ...” . Ακόμα δεν κατάλαβαν βέβαια ότι με τον τρόπο αυτό αυξανόταν ο βαθμός έκθεσης των δανειστών σε κίνδυνο και μεγάλωνε το μέγεθος της φούσκας και των κινδύνων. Κάποιοι λοιπόν αύξησαν τα μεγέθη για να μην είναι αντιμετωπίσιμα ... .

Επειδή το “παιχνίδι της Ελλάδας” εντός της ΕΟΚ/ΕΕ και οι επιλογές που γίνονταν για την διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας φώναζαν από μόνες τους που μας οδηγούσαν, με πολύ κόπο κατάφερα το 2007 να ολοκληρώσω το “πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας” (έκλεψαν τον όρο και κάποιες αρχές που άφησα δημόσιες για τους πολίτες) και ήδη από το 2008 φρόντισα να έλθει στο προσκήνιο ο όρος “πραγματική οικονομία”. Βεβαίως, οι ελιτ της πολιτικής και της οικονομίας χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους όρους χωρίς να τους καταλαβαίνουν στο λειτουργικό τους πλαίσιο και χωρίς πραγματική διάθεση και ικανότητα να υλοποιήσουν τα σχέδια.

Σε κάθε περίπτωση επιλογής θα πρέπει όμως να τονιστεί ότι τις απώλειες από την ελληνική κατάρρευση θα πρέπει τα κράτη της Ε.Ε. να τις επωμιστούν αναλογικά σε σχέση με την οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση και αυτό πρέπει να είναι πάγια θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Αλλο πρέπει να είναι το βάρος – απώλειες της Σλοβακίας ει δυνατόν και μηδενικές και άλλο αυτό της Γερμανίας.

                                         (η πορεία του κρατικού χρέους στην Ε.Ε.)
                                              (χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ) 


Πως προέκυψε η πρόταση του “παράλληλου χρήματος”

Επειδή το συνολικό παιχνίδι ήταν θεσμικά και λειτουργικά χαμένο για την ΕΕ και το ευρώ, οι φωνές κάποιων για το χρέος, για την Ε.Ε. και το ευρώ είχαν αρχίσει από πριν. Επίσης, σε χρόνους ακόμα και πριν το 1ο μνημόνιο προσπαθούσαμε κάποιοι να καταδείξουμε το επαχθές και παράνομο του κρατικού χρέους, συνεχίζαμε να μιλάμε για εθνικό νόμισμα ως αναγκαιότητα, αποδεσμεύσεις, ελέγχους του χρέους κλπ. Οταν όμως με το 1ο μνημόνιο διαφάνηκε, ότι πλέον η Γερμανία χρησιμοποιεί το χρέος των κρατών για να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη, αλλά και ότι το Δ.Ν.Τ. θα λειτουργήσει ως επιταχυντής της συνολικής κατάρρευσης της οικονομίας της ευρωζώνης (η κατάρρευση αυτή καθεαυτή έχει ως αίτιο την θεσμική συγκρότηση της ευρωζώνης και κατ’ επέκταση και της Ε.Ε.) προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς κεφαλαιακής εξάρτησης των κρατών της Ε.Ε. από τα κεφάλαια και τα κράτη που πρεσβεύει, έπρεπε να δοθούν για την Ελλάδα, λύσεις ώστε να τρέξει πέρα από τις εξελίξεις αυτές της οικονομικής αδυναμίας, ασφυξίας και ύφεσης η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.
Κάπου τον Μάιο του 2010 εκεί και επειδή ο ελληνικός λαός δεν έδειχνε διατεθειμένος, ικανός και πρόθυμος για μία λαϊκή ή προλεταριακή επανάσταση, γίνεται από τον συντάκτη του κειμένου και υιοθετείται μετά από λίγες ημέρες από το νεοδημιούργητο τότε Λαϊκό Κίνημα, η “εφεύρεση” της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας, του “Παράλληλου Χρήματος” , όπως έμελε στην πορεία να ονομαστεί από τρίτους. Οντας ακόμα σε κάποιας μορφής επικοινωνία με τον τότε πρωθυπουργό φρόντισα να περιέλθει στα χέρια του η πρόταση. Την απάντηση την έλαβα από διάφορους συστημικούς υπηρέτες δια των ΜΜΕ ... ότι το παράλληλο χρήμα θα ήταν (αναιτιολόγητα) μία καταστροφή. Είναι σαφές ότι στην πορεία η πρόταση περιήλθε και στα χέρια άλλων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και άρχισαν να την σκέπτονται ως το μέσο συμβιβαστικής επίλυσης του ζητήματος ή του “ακήρυχτου πολέμου”. Βεβαίως και πάλι ο καθένας προσπάθησε και προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την λύση, τροποποιώντας την κατά το συμφέρον του, προκειμένου και πάλι να λαφυραγωγήσει εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Αντιπαρερχόμενος διάφορες ανοησίες και αστείες, αστήρικτες καταστροφολογικές κριτικές, αν θέλετε την γνώμη του “εφευρέτη” και των συντρόφων που στήριξαν και στηρίζουν την πρόταση, είναι σαφές ότι η Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα (Ε.Α.Μ.) ή Παράλληλο Χρήμα, αποτελεί την μοναδική στέρεη λύση πραγματικής ανάπτυξης και μάλιστα λύση ουσιαστικής λογικής, που μαζί με τις υπόλοιπες προτάσεις θα δώσουν στην χώρα το δικαίωμα να ανασυγκροτηθεί και να υπάρχει στο μέλλον και στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να γνωρίσει πραγματική προκοπή και ζωή με ένα όμως απαράβατο και απαρέγκλιτο όρο : ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ και ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙ για την λειτουργία της και όχι ως ένα ακόμα νόμισμα ή μέσο εκμετάλλευσης και υποταγής (ενδεικτικά οι όροι και εδώ: http://laikometopo.blogspot.de/2015/07/h-grexit.html). Οταν κλείσει ο κύκλος της Ε.Α.Μ. σε 4-5 χρόνια τότε θα πρέπει να έχουμε το δικαίωμα ως λαός να αποφασίσουμε για ένα εθνικό νόμισμα και μακάρι να έχουμε την δύναμη να το πράξουμε σε συνθήκες εθνικής παραγωγικής αυτάρκειας και ανεξαρτησίας. Η Ε.Α.Μ. ή Παράλληλο Χρήμα είναι απλά ένα από τα αναγκαία εργαλεία απεξάρτησης της χώρας από τα δεσμά της και είναι αναγκαίο.

Υ.Γ. 1 Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει έστω και τώρα να μας ακούσει και να υιοθετήσει τις προτάσεις μας, ακόμα και ερχόμενη σε ρήξη με τις δυνάμεις που έχουν κατανοήσει την αδυναμία της να έχει κάποιο σχέδιο εσωτερικής δράσης και το εκμεταλλεύονται σε βάρος όλων. Ο δρόμος που έχει πάρει είναι καταστροφικός για όλους.


Υ.Γ. 2 Από τα μισόλογα κάποιων εντός και εκτός Ελλάδας ο νους πηγαίνει σε κουρέματα καταθέσεων και σε παράλληλο νόμισμα ... .

Αλλοι πίνακες και εικόνες  .... 
                                   Πορεία ΑΕΠ σε σχέση με χρέος και πληρωμές τόκων 

                               (πορεία χρέους ελληνικής κυβέρνησης από το 1970)

                                    (ποσοστό παιδιών με κίνδυνο φτώχειας) 

        (ποσοστό πληθυσμού που δεν μπορεί να θερμανει την κατοικία του επαρκώς)


                                          (χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ)


                                  (πορεία χρέους διαφόρων κρατών από το 2007)

                                               (αριθμός δημοσίων υπαλλήλων)

Ωρες εργασίας εργαζομένων σε διάφορα κράτη

                                             Αποθεματικά ελληνικών τραπεζών




                              Η πυραμίδα του καπιταλισμού (για να μην ξεχνιόμαστε)

ΕΚΛΟΓΙΚΟ

ΕΚΛΟΓΙΚΟ Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις εκλογές, (όπως και την κοινωνική τους πορεία που είναι και πορεία ζωής) σχεδόν μονοσήμ...